มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 569

การปรากฏตัวของหลี่เหอถูทำให้หลินเสวี่ยซงตกใจอย่างมาก!

เป็นเวลาหลายปีมากแล้วที่หลี่เหอถูใช้ชีวิตอยู่อย่างเรียบง่ายและไม่ค่อยปรากฏตัวในสายตาของทุกคน

นอกจากนี้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมายังมีปัญหามากมายเกิดขึ้นในหลงเหมิน คําพูดของหลี่เหอถูในการประชุมใหญ่ก็ได้อ่อนแอลงเรื่อยๆ จึงทำให้การควบคุมหางเสือสาขาย่อยก็อ่อนแอลงไปตามด้วยเช่นกัน

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกเสมอว่าหลี่เหอถูกําลังล่อเหยื่อ เช่นเดียวกับกรณีของเฉินหยูที่ปล่อยให้หมาป่าเข้ามาก่อนแล้วจึงปิดประตูเพื่อจัดการ

“ท่านประธาน!”

เหล่าสมาชิกที่อยู่ตรงนั้นต่างพากันลุกขึ้นและโค้งคํานับต่อหลี่เหอถู

สีหน้าของสวี่เซ่าเฉียงซีดลงในทันที เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉีเติ่งเสียนจะสามารถเชิญประธานสมาคมหลงเหมินอย่างหลี่เหอถูมาได้จริงๆ?!

สวี่หยางก็ตกตะลึงและไม่พูดอะไรไม่ออกสักคำ

หลี่เหอถูค่อยๆ ก้าวเท้าเข้าไปข้างใน และขณะที่เขาเดินผ่านไปไม่มีใครกล้าสบตามองมาที่เขาเลย นี่คือพลังยับยั้งที่แข็งแกร่งของประธานสมาคมของเขา

แววตาของหลินเสวี่ยซงมืดมน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่คาดคิดว่าหลี่เหอถูที่ไม่ได้ออกมาหลายปีจะปรากฏตัวในสาขาของตงไห่หลงเหมินในวันนี้

“ทําไม ผู้อาวุโสหลินจำฉันไม่ได้แล้วเหรอ?” เมื่อหลี่เหอถูเดินผ่านหลินเสวี่ยซง เขาจึงพูดประโยคนั้นออกมาอย่างแผ่วเบา

“หลินเสวี่ยซงเคารพประธานสมาคม!” หลินเสวี่ยซงรีบยกมือขึ้นและก้มศีรษะ พร้อมกับกล่าวด้วยความเคารพ

เขาไม่ต้องการถูกจับได้ว่าทําผิดพลาดและประสบความสูญเสียครั้งใหญ่

“ประธานสมาคมของหลงเหมินของเราตัวจริง ประธานที่ได้เห็นจุดเริ่มต้นและจุดจบของหลงเหมินมาโดยตลอด ฉันไม่คาดคิดว่าคุณฉีจะเชิญเขาออกจากภูเขาได้จริงๆ มันน่าเหลือเชื่อมาก!” หม่าหงจุนตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น

มีหลี่เหอถูออกมาสนับสนุนเรื่องการเป็นนายหางเสือของตัวเขาเอง ยังจะต้องกังวลอะไรอีก?

เขามองไปที่แววตาของฉีเติ่งเสียนและเหมือนอยากจะเป็นบ้า เขารู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนนั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้จริงๆ ตัวเขาเองคงต้องพึ่งพิงเขาไว้เพื่อในอนาคตที่ไร้ขีดจํากัด!

หลี่เหอถูพูดอย่างใจเย็นว่า: “เป็นความตั้งใจของฉันที่จะให้หม่าหงจุนเป็นหัวหน้าของตงไห่หลงเหมิน พวกนายมีอะไรจะคัดค้านไหม?”

สวี่หยางกัดฟัน เขายืนขึ้นพร้อมกับกำหมัดแน่นและพูดว่า: “ท่านประธาน ไม่ใช่ว่าผมต้องการตั้งคําถามกับการตัดสินใจของท่าน แต่หมาหงจุนนั้นไม่เหมาะสมที่จะเป็นจริงๆ!”

หลินเสวี่ยซงยังกล่าวอีกว่า : “ท่านประธาน หลงเหมินไม่ใช่แค่คําพูด แต่มันความคิดเห็นของทุกคนก็สําคัญมากเช่นกัน”

ต่อหน้าประธานหลี่เหอถู เขาไม่สามารถแสดงความแข็งกร้าวได้

สวี่เซ่าเฉียงยังพูดด้วยเสียงต่ำว่า : “ถ้าท่านประธานต้องการให้หม่าหงจุนเป็นหางเสือ ก็ต้องแสดงให้เห็นถึงความเชื่อมั่นที่แท้จริงของเขา มิฉะนั้น แม้ว่าเขาจะเป็นนายหางเสือ พวกเราก็คงจะไม่สามารถทํางานร่วมกันได้ดี!”

หลี่เหอถูมองไปที่สวี่เซ่าเฉียงอย่างครุ่นคิดและพูดว่า: “คำพูดของนายมีเหตุผล นายลองบอกฉันทีว่าจะทำให้นายเชื่อมั่นได้อย่างไร”

“มาทําตามกฎของโลกกันเถอะ!”หลินเสวี่ยซงที่อยู่ด้านข้างพูดขึ้นมา

หลี่เหอถูกล่าวว่า: “โอ้? กฎคืออะไรล่ะ”

“นายหางเสือฉียื่นเสนอให้หม่าหงจุนเลื่อนตำแหน่ง ส่วนตัวผมเสนอสวี่เซ่าเฉียง! ดังนั้นเรื่องนี้ควรได้รับการแก้ไขโดยผมและนายหางเสือฉี”หลินเสวี่ยซงกล่าว

หลี่เหอถูกล่าวว่า: “พูดมีเหตุผล นายหางเสือฉีว่าอย่างไง?”

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า : “โอเค ฉันไม่มีปัญหาอะไร”

หลินเสวี่ยซงกล่าวเสริมว่า: “ผมและนายหางเสือฉีต่างเป็นคนมีตำแหน่ง คนหนึ่งเป็นหัวหน้าโมตูหลงเหมิน อีกคนก็เป็นผู้อาวุโสของสมาคม ถ้าจะมาต่อสู้กันเองคงน่าเกลียดเกินไป”