มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 610

สวีเอ้าเสวี่ยมักจะถูกฉีเติ่งเสียนทำให้โกรธจนตัวสั่นเทา ไม่รู้จะทำยังไง คนบางคน เกิดมาก็เป็นดาวมฤตยูแล้ว

“ครั้งก่อนได้ยินว่าเธอจะหมั้นกับคนของตระกูลหยางแห่งโมตู ฉันยังไม่อยากเชื่อ แต่ว่าครั้งนี้มาพบเธอที่นี่ นึกไม่ถึงว่าจะหมั้นจริงๆ”

“แล้วยังไง เกี่ยวอะไรกับคุณ?!”สวีเอ้าเสวี่ยพูดอย่างเย็นชา

“เดิมทีฉันคิดว่า สวีเอ้าเสวี่ยเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ถูกบังคับได้ง่ายๆ คิดไม่ถึงว่า ยังถูกบังคับ”ฉีเติ่งเสียนถอนหายใจพลางพูด“สูญเสียบุคลิกจริงๆ!”

สวีเอ้าเสวี่ยก็พูด“สูญเสียบุคลิกอีก ไม่มีเงิน ไม่มีอำนาจ ก็เป็นได้แค่ของไร้ค่า!ฉันมาถึงจุดนี้ ล้วนเป็นคุณที่ทำ!”

ฉีเติ่งเสียนก็พูด“ฉันมีความแค้นกับตระกูลหยาง ดังนั้น ฉันก็ไม่อยากให้เธอเกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขา”

“ใช่เหรอ?ถ้าอย่างนั้นฉันจะแต่งงานกับหยางจิ้ง!ทุกคนร่วมมือกัน ทำลายคุณ!”สวีเอ้าเสวี่ยหัวเราะเสียงดังขึ้นมา

ฉีเติ่งเสียนกลับเดินเข้ามาแล้ว

สวีเอ้าเสวี่ยสีหน้าเปลี่ยนทันที พูดด้วยความตกใจ“คุณจะทำอะไร?!”

ฉีเติ่งเสียนพูดเสียงเรียบเฉย“เสียงเธอดังกว่านี้หน่อย ให้คนอื่นรู้ว่าคู่หมั้นของหยางจิ้งอยู่ในห้องแต่งตัวส่วนตัวของผู้ชาย”

สวีเอ้าเสวี่ยโกรธจนหน้าแดง พูดเสียงหนักแน่น“ฉีเติ่งเสียน คุณอย่าน่าด้านเกินไปเถอะ?คุณกล้ารังแกผู้หญิง มีความหมายไหม?”

ฉีเติ่งเสียนก็พูด“ถ้าหากตอนนั้นคนที่ชนะคือเธอ เกรงว่าเธอจะไม่มีทางพูดแบบนี้”

“รังแกผู้หญิงคนอื่น บางทีอาจจะไม่มีความหมายอะไร”

“แต่รังแกผู้หญิงแบบเธอ กลับมีความหมายมาก!”

สวีเอ้าเสวี่ยโกรธจนแทบจะระเบิดออกมา ผู้ชายคนนี้ เป็นขยะจริงๆ!

“เธออยากจะแต่งงานกับหยางจิ้ง สวมเขาให้ฉัน?มีเรื่องแบบนี้ที่ไหนล่ะ”ฉีเติ่งเสียนยิ้มและพูด

“นายอย่าหลงตัวเอง ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับนาย จะพูดว่าสวมเขาให้นายได้ยังไง?!”สวีเอ้าเสวี่ยมุมปากสั่นเทา หลังจากนั้นก็หัวเราะขึ้นมา

ฉีเติ่งเสียนดึงเธอขึ้นมาจากบนเก้าอี้ ยิ้มและพูด“ดูเหมือนว่า ความจริงไม่ได้สอนมารยาทกับเธอเท่าไหร่ อย่างเช่น อยู่ต่อหน้าฉัน”

สวีเอ้าเสวี่ยพูดด้วยความหวาดกลัว“คุณ….คุณเป็นคนบ้า คนเลว คุณจะทำอะไร!”

“แน่นอนว่าจะทำเธอ!”ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสนุก

“อ้อ?ดูเหมือนว่า ความสัมพันธ์ของเธอกับหยางจิ้งเหมือนจะธรรมดา”

“ให้ฉันเข้ามาในห้องแต่งตัว เธอก็แอบคิดมาโดยตลอด ยั่วยุฉัน อยากให้ฉันทำอะไร”

“คนที่เธออยากสวมเขา เกรงว่าจะไม่เขาเถอะ?”

สวีเอ้าเสวี่ยขมวดคิ้วขึ้น และพูดอย่างลุกลี้ลุกลน“คุณพูดบ้าอะไร ใครอยากจะยั่วยุคนเลวแบบคุณ?ถ้าหากคุณสามารถไสหัวออกไป ฉันกลับจะขอบคุณสวรรค์!”

สวีเอ้าเสวี่ยแน่นอนว่าเป็นผู้หญิงที่ฉลาด ผู้หญิงที่ฉลาด ก็ต้องมีเทคนิคการพูด และสามารถปลอมความรู้สึก

เพียงแต่ ฉีเติ่งเสียนเรียนรู้จากอิเลียน่าจินวาแล้ว ตอนนี้กับเหตุการณ์แบบนี้ ก็สามารถมองอย่างทะลุปรุโปร่งแล้ว

แน่นอนว่าเขาดูออก หลังจากที่สวีเอ้าเสวี่ยมองเห็นเขาก็ตกใจมาก เพียงแต่ คำพูดตอนหลัง ก็มีการพูดเป็นนัย

ถามว่าเขาอยากจะทำอะไร ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ ยังจะทำอะไรได้ล่ะ?

เธอทำแบบนี้ ก็มีความเจ้าคิดเจ้าแค้น ฉีเติ่งเสียนก็สามารถเห็นได้ว่า ความสัมพันธ์ของผู้หญิงคนนี้กับหยางจิ้งครึ่งคือชั่วร้าย

“ถูกคนแบบนายเคยสัมผัสแล้ว ฉันก็สะอิดสะเอียนจนอยากจะอ้วก ทำไมถึงไม่รู้สึกเลวล่ะ?”สวีเอ้าเสวี่ยพูดเสียดสี “แต่ไม่มีวิธีจะต่อต้าน ทุกครั้งก็ต้องยอมรับที่นายทำให้ฉันอับอายขายหน้า!”

ฉีเติ่งเสียนก็พูด“เธอไม่จำเป็นต้องฟังคำสั่งใคร บางที การพึ่งพาอาศัยก็ต้องมีบ้าง แต่บนท้องฟ้าคือความสามารถของเธอ”

สวีเอ้าเสวี่ยพูดเสียงเย็นชา“คุณไม่ต้องดักซุ่มโจมตีฉันที่นี่ ทดลองอะไรกับฉัน!ฉันทำเรื่องอะไร เป็นคนยังไง ฉันรู้ชัดเจนดี คุณไม่มีคุณสมบัติที่จะชี้แนะ!”

ฉีเติ่งเสียนกลับยิ้มและผลักร่างของสวีเอ้าเสวี่ยหมุนเข้ามา ข้างล่างกระโปรง คือขาเล็กที่เรียวยาวและขาวนิ่ม รูปร่างที่ละเอียดงดงามเหบียบบนรองเท้าส้นสูงก็ยิ่งทำให้โดดเด่น

“ดังนั้น เธอก็จะเป็นหนามแทงตระกูลจ้าว ใช่ไหม?พวกเขาบังคับให้เธอแต่งงานกับหยางจิ้ง นี้สำหรับเธอ ชดเชยการถูกทำให้อับขายอายหน้า?”ฉีเติ่งเสียนพูด

กระโปรงมีเสียงดังขึ้น ถูกมือของฉีเติ่งเสียนดึงขึ้นมา แสดงให้เห็นถึงวิวที่สวยงาม

สวีเอ้าเสวี่ยพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา“ฉันขอพึ่งพานาย ทำเรื่องให้นายได้ไหม?”

ฉีเติ่งเสียนพูด “ได้สิ!”

สวีเอ้าเสวี่ยก็พูดอย่างหวานหยาดเยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นฉันก็ต้องเป็นหนามที่แทงคุณ แทงคุณให้ตาย หลังจากนั้นก็เฆี่ยนศพ แทงด้วยมีด ทำให้ใบหน้าคุณย่อยยับ!”

ฉีเติ่งเสียนบีบเข็มขัดสีทองบนเอวที่มีรูปมังกร นำกระโปรงเปิดออก เดินเข้าไปแนบชิดลำตัว แนบชิดกับแผ่นหลังที่ละเอียดงดงามของสวีเอ้าเสวี่ย

“รักลึกซึ้งแค่ไหน ก็จะยิ่งเกลียดอย่างเจ็บปวด!ดูเหมือนว่า ความรักที่เธอมีให้ฉัน ทะเลที่กว้างสุดลูกหูลูกตาก็ใส่ไม่หมด”ฉีเติ่งเสียนยิ้มและพูด

“ชื่อของเธอตั้งได้ดีจริงๆ สวีเอ้าเสวี่ย ผิวนี้ ขาวราวกับหิมะ ใครพูดว่าผิวของเธอไม่ขาวเหมือนหิมะ นั้นคือคนตาบอด”

สวีเอ้าเสวี่ยพูดอย่างเย็นชา“ทำไม่ได้ก็ไสหัวไป!”

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกได้ว่าเสียงของเธอสั่นเทาเล็กน้อย หน้าแดงขึ้นมา ร่างกายก็สั่นเทา ยิ่งทำให้เขาประหลาดใจก็คือ ฝนตกหนักที่โมตู เหมือนกับทำให้สวีเอ้าเสวี่ยจมดิ่งอยู่ในน้ำ