มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 619

การปรากฏตัวของเยี่ยเฟยหลิวทําให้หยางจิ้งที่โกรธในตอนแรกสงบลงเยอะเลย

แน่นอนว่าเขารู้ดีว่า ฉีเติ่งเสียนกําลังยั่วยุเขา ต้องการให้เขาลงมือและฆ่าเขาโดยตรง

ผู้ชายคนนี้ร้ายกาจมาก กล้าทําแบบนี้ที่นี่ คงมีความมั่นใจมากพอเลยแหละ

"อ่าว ผู้คุมเยี่ย คุณไม่ไปคุมการประเมิน มาที่งานเลี้ยงหมั้นของคนอื่นทำไมกันล่ะ?" ฉีเติ่งเสียนถูกขัดจังหวะ แน่นอนว่าเขาไม่พอใจอย่างมากๆ และมองเยี่ยเฟยหลิวด้วยรอยยิ้ม

เยี่ยเฟยหลิวพูดอย่างเรียบเฉยว่า "นายไม่ไปเข้ารับการประเมิน มาทําอะไรที่นี่? คนไร้ระเบียบวินัยอย่างนาย ฉันจะเตะนายออกไปแน่นอน!"

ฉีเติ่งเสียนกลับพูดอย่างเรียบเฉยว่า "จะไล่ฉันออกไปได้หรือไม่นั้นไม่ใช่เรื่องที่คุณจะทำตามแำเภอใจได้ อีกอย่าง ความสามารถแค่นั้นของคุณ ดูเหมือนจะไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดกับฉันแบบนี้หรอกนะ"

ทุกคนไม่รู้จักเยี่ยเฟยหลิว แต่ดูจากท่าทางที่เคารพของหยางจิ้งที่มีต่อเขา ก็จะรู้ว่าตำแหน่งของคนนี้สูงกว่าหยางจิ้งแน่นอน แถมยังรับผิดชอบการประเมินบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับฉีเติ่งเสียน

เยี่ยเฟยหลิวไม่อยากเสียเวลาทะเลาะกับฉีเติ่งเสียน แค่ส่ายหัวและพูดว่า "ฉันมีความสามารถนั้นหรือเปล่า เดี๋ยวนายมาก็เอง!"

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะเยาะซ้ําแล้วซ้ําอีก แน่นอนว่าเขารู้ว่าตระกูลจ้าวจะเตะเขาออกจากกรมยุทธการ และคงต้องลงทุนเพื่อกำจัดเขาออกแน่นอน

คณะกรรมการที่มาประเมินเขาเหล่านั้น ต้องเป็นปรมาจารย์ที่หายากในปกติแน่ๆ

แต่อย่างที่ฉีปู้อวี่เคยสอน เขามีใจที่แข็งแกร่ง และไม่กลัวเลยสักนิด

"น่าเสียดาย!" สวีเอ้าเสวี่ยเห็นว่าหยางจิ้งถูกเยี่ยเฟยหลิวห้ามไว้ ก็แอบคิดในใจอย่างร้ายกาจ

เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว งานหมั้นครั้งนี้ย่อมไม่สามารถจัดต่อไปได้ แม้แต่ตระกูลจ้าวก็ยากที่จะออกหน้าจัดการเรื่องนี้แทนหยางจิ้ง

เพราะตอนนี้สีหน้าของหยางจิ้งเคร่งตึง แถมยังจะตบเธออีก แม้ว่าตระกูลจ้าวจะจัดการให้ได้ แต่ก็ยากที่จะทําให้ผู้คนเลื่อมใสอย่างสุดจิตสุดใจ เกรงว่าถึงเวลานั้นจะทำให้เรื่องแย่กว่าเดิม

"พวกคุณคุยกันจบหรือยัง?"

"ถ้าคุยกันจบแล้ว ฉันจะลงมือแล้วนะ"

"หยางเฟยเฟยไร้มนุษยธรรม ขุดหลุมพ่อฉัน และเผากระดูกของเขา"

"เรื่องนี้ ถึงเวลาต้องชำระแล้ว"

หยางกวนกวนพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ในเวลานี้ สีหน้าเธอเย็นชาและดูเหมือนจะไม่หยุดจนกว่าจะบรรลุเป้าหมาย

หยางจิ้งจ้องเขม็งแล้วพูดว่า "เธอกล้าทำดูสิ! ถ้าเธอกล้าแตะหยางเฟยเฟยแม้แต่นิ้วเดียว ฉัน"

ฉีเติ่งเสียนกลับพูดว่า "ลงมือเลย ฉันอยู่นี่ทั้งคน ดูซิว่าใครจะกล้าแตะต้องเธอ!"

หยางกวนกวนใจกล้ามาก ลงมือก็รวดเร็วเหมือนสายฟ้า

หยางจิ้งและเยี่ยเฟยหลิวต่างก็พร้อมที่จะขัดขวาง แต่ในช่วงเวลานี้ พวกเขารู้สึกว่าถูกล็อคด้วยความรู้สึกที่น่ากลัวมาก

ทั้งคู่ยืนขนหัวลุก แข็งทื่ออยู่กับที่

พวกเขารู้สึกได้ว่าฉีเติ่งเสียนกําลังจะฆ่าคนจริงๆ ถ้าพวกเขาไปขัดขวางล่ะก็ คงจะเผยจุดอ่อนออกมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และหันหลังให้กับฉีเติ่งเสียน

เมื่อเผชิญหน้ากับปรมาจาารย์อย่างฉีเติ่งเสียน ถ้าหันหลังให้เขาก็เท่ากับมอบชีวิตให้กับเขาโดยตรง

หยางกวนกวนบีบนิ้วข้างหนึ่งของหยางเฟยเฟย และหักนิ้วของเธอ!

ทั้งสิบนิ้วความรู้สึกเชื่อมต่อกัน หยางเฟยเฟยร้องด้วยความเจ็บปวด ทั้งร่างแทบหงาย ใบหน้าบิดเบี้ยวและร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด

หยางกวนกวนบีบนิ้วของเธอด้วยสีหน้าไร้อารมณ์และพูดว่า "ฉันไม่ใช่แค่จะหักนิ้วข้างหนึ่งของเธอ ฉันยังจะทำให้เธอต้องนอนติดเตียงไปตลอดชีวิต และชดใช้ให้กับการกระทําของตัวเองจนตาย!"

พอเธอพูดจบ น้ำเสียงของเธอก็ไม่นิ่งอีกต่อไป โกรธจนแทบไฟลุก อารมณ์ของเธอระเบิดออกมาในทันที ทําให้คนรู้สึกว่าเธอเหมือนกําลังจะกินเธอซะแล้ว!

ชื่อเสียงของตระกูลหยาง วันนี้ถือว่าถูกกวาดล้างไปหมดแล้ว!

หนึ่งคือเรื่องของเขาหยางจิ้งและสวีเอ้าเสวี่ย ตอนนี้ทุกคนคงคิดว่าเขาถูกสวมเขา

สองคือหยางเฟยเฟยขุดหลุมฝังศพการกระทำนี้มันเกินไป คําว่าไร้ซึ่งคุณธรรมจริยธรรมไม่เพียงพอที่จะอธิบายได้ เพราะไม่ว่ายังไง หยางจื้อก็เป็นอาสามของพวกเขา แม้ว่าเขาจะเป็นคนโง่ก็ตาม

ตระกูลหยางมีแต่ผลเสีย

และการต่อสู้ในตอนนี้ เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับตระกูลจ้าวและฟู่เฟิงหยุน การประเมินในเมืองโมตู ต้องการเตะฉีเติ่งเสียนออกจากกรมยุทธการ

ถ้าฉีเติ่งเสียนฆ่าคนเพราะความแค้นระหว่างหยางกวนกวนและหยางเฟยเฟย เรื่องราวก็ใหญ่โตขึ้น และทําให้ทุกคนรับรู้ ผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไรล่ะ?

ผู้คนคงจะปรบมือ และพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "ดีแล้วที่ฆ่า" ใช่ไหม?

พอถึงเวลานั้น ตระกูลจ้าวควรจะจัดการกับตัวเองอย่างไรล่ะ?

"พี่ใหญ่ ช่วยฉันด้วย!" หยางเฟยเฟยตะโกนอย่างสิ้นหวังในเวลานี้

หยางกวนกวนใช้ "ท่าจระเข้ตัดหาง" หักแขนทั้งสองข้างของเธอแล้ว และใช้วิธีการแยกกระดูกที่ฉีเติ่งเสียนเคยสอนเธอ รั้งเอ็นไว้แล้วบิด แขนทั้งสองข้างก็ถูกบิดจนขาด และกระดูกด้านในก็ถูกบิดจนเละเทะด้วยแรงเกลียว

"ฉันมีเรื่องธุระอื่น ไปก่อนนะ"

"แฮกๆๆ ไปๆๆ ฉันนึกขึ้นได้ว่าถึงเวลาไปรับลูกที่โรงเรียนแล้ว!"

แขกเห็นเรื่องเริ่มใหญ่โต กลัวจะถูกพาลไปด้วย ก็ต่างกลัว และหาข้ออ้างแล้วกลับไปเลย

แม้เรื่องมันจะสนุก แต่เรื่องของตระกูลหยาง ไม่ใช่ว่าใครหน้าไหนก็ดูได้

หยางกวนกวนทำสีหน้าเย็นชาและพูดว่า "วันนี้ไม่มีใครช่วยเธอได้ ในเมื่อเธอทําเรื่องที่ไร้มนุษยธรรมแบบนี้ ก็ควรคิดได้ว่า ต้องชดใช้กับการกระทำที่ตัวเองเคยทำไว้!"