มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 620

หยางจิ้งและคนอื่นๆ ทำได้แต่ดูหยางเฟยเฟยถูกหยางกวนทำลาย!

ส่วนหยางกวนกวน ลงมือขึ้นมาก็ไร้ความปราณี เด็ดขาดและโหดมาก สองสามที ก็หักแขนขาหยางเฟยเฟยไปเลย

นอกจากนี้ วิธีการที่เธอใช้ล้วนได้รับการสอนโดยฉีเติ่งเสียน กระดูกนั้นหักจนแม้แต่ดร.จากประเทศเจอมณีก็ต้องส่ายหัว

ฉีเติ่งเสียนยืนดูอยู่ข้างๆราวรูปปั้นกวนอู เปลือกตาหย่อนลงเล็กน้อย

กวนอูไม่ลืมตา ถ้าลืมตาต้องฆ่าคน

ตราบใดที่มีใครกล้าเข้าไปทำร้ายหยางกวนกวน และขัดขวางหยางกวนกวนชำระแค้น เขาก็จะลงมือฆ่าทันที

พูดได้เลยว่าเรื่องที่หยางเฟยเฟยทํานั้นช่างโง่เขลา แม้ว่าทำให้สภาพจิตใจของหยางกวนกวนแตกร้าวจริงๆ แต่ก็ทําให้ตัวเองต้องเข้าสู่ทางตัน

"ฉีเติ่งเสียน ฉันไม่ยอมอยู่ร่วมโลกเดียวกันกับนายแน่ ขอให้นายคโชคดีแบบนี้ตลอดไป และได้รับการดูแลจากคนข้างบน!"

"ตราบใดที่นายสูญเสียอํานาจ ฉันจะฆ่านายแน่นอน!"

หยางจิ้งมองไปที่ฉีเติ่งเสียนและพูดอย่างโมโห

วันนี้เขาอับอายเสียหน้า และต้องมาเห็นน้องสาวของตัวเองถูกหยางกวนกวนทำลายด้วยสองตา ความโกรธในใจแทบจะห้ามไม่อยู่แล้ว

ฉีเติ่งเสียนกลับไม่พูดอะไร แค่ดูหยางกวนกวนลงมืออย่างเงียบๆ

"เรียบร้อย" หยางกวนกวนปล่อยมือแล้วพูดอย่างเฉยเมย

หยางเฟยเฟยเป็นลมแล้ว แขนขาของเธอทรุดตัวลงบนพื้นอย่างอ่อนแรง เหมือนสัตว์เลื้อยคลานที่ไม่มีกระดูก

หลังจากหยางกวนกวนทําทั้งหมดนี้เสร็จ ก็เงยหน้ามองหยางจิ้ง พูดอย่างใจเย็นว่า "แค้นนี้ฉันต้องชำระ และอีกอย่าง สิทธิในมรดกของตระกูล ฉันก็จะไม่ยอมปล่อยไปแน่นอน เพราะมันเป็นของพ่อฉัน ฉันควรได้รับ"

"ถ้าพวกคุณอยากเก็บเงินก้อนนี้ไว้ งั้นฉันยินดีต้อนรับพวกคุณมาหาฉันทุกเมื่อ"

"ตราบใดที่ฉันหยางกวนกวนยังมีชีวิตอยู่ พวกคุณก็อย่าคิดจะได้สมหวัง!"

เธอพูดในสิ่งที่ตัวเองอยากจะพูดมาตลอดยี่สิบกว่าปีนี้ออกมาในวันนี้ รู้สึกว่าหายใจได้เต็มปอด ทั้งตัวผ่อนคลายลงเป็นร้อยเท่า

หลังจากทําทุกอย่างเสร็จ หยางกวนกวนรู้สึกระบายได้พอสมควรแล้ว เลยพูดว่า "พวกเราไปกันเถอะ!"

ฉีเิต่งเสียนมองไปที่เยี่ยเฟยหลิวและพูดว่า "ในวันประเมิน ฉันจะต่อยจนฟันของคุณรวงทั้งปาก จําสิ่งที่ฉันพูดไว้ให้ดี!"

เยี่ยเฟยหลิวยิ้มเย็นชาและพูดว่า "ฉันรอดูอยู่!"

ฉีเติ่งเสียนมองไปที่สวีเอ้าเสวี่ยอีกครั้งและพูดว่า "ไปสิ อยู่ที่นี่เพื่อรอคนอื่นหาเรื่องต่อเหรอ?!"

สวีเอ้าเสวี่ยดึงสติกลับมา และพยักหน้า เตรียมจะออกไปตาม

คําพูดของเธอในเมื่อกี้ ทําให้หยางจิ้งเสียหน้า และทําให้ทั้งตระกูลหยางเสียหน้า ถ้าอยู่ที่นี่ต่อ เห็นได้ชัดว่าไม่มีผลดีอะไร

เสวี่ยกุยที่ยังไม่ได้กลับก็หัวเราะเยาะขึ้นมาในเวลานี้: "พวกคุณ ลืมฉันไปแล้วใช่ไหม? ทำร้ายฉันแล้วจะกลับไปแบบนี้เหรอ?"

แม้ว่าเขาจะรู้สีกสะใจที่เห็นหยางกวนกวนทําลายงานหมั้นของหยางจิ้งให้เละเทะไปหมด แต่เขาก็ถูกต่อยเหมือนกัน แค้นนี้ต้องชำระ!

แต่เสวี่ยกังที่เสวี่ยกุยเรียกมากลับไม่ปรากฏตัวสักที คนที่มากลับเป็นลุงของเขาเสวี่ยเจินนั้นเอง

"ท่านลุง คุณมาได้ยังไง?!" เสวี่ยกุยตกใจมาก ไม่คิดว่าเสวี่ยกังที่ชอบก่อเรื่องแย่ๆไม่ได้มา กลับเป็นเสวี่ยเจินมาแทน

เสวี่ยเจินพยักหน้าให้เขาและพูดอย่างใจเย็นว่า "เรื่องนี้ฉันรู้แล้ว เรื่องในวันนี้นายทําผิดเอง ไม่ควรเอ่ยปากไปดูถูกและลวนลามคนอื่น โดนต่อยก็สมควรแล้ว ถือซะว่าเป็นบทเรียนละกัน!"

สีหน้าของเสวี่ยกุยเริ่มตึงทันที แต่เขานึกไม่ถึงว่าเสวี่ยเจินมาไม่ได้เพื่อมาช่วยเขาออกหน้า แต่กลับมาปราบปรามเขา

หยางกวนกวนมองเสวียเจินด้วยความแปลกเล็กน้อย

เสวี่ยเจินพูดว่า "นายไม่ต้องรอเสวี่ยกังหรอกนะ ฉันเป็นคนไม่ให้เขามา เรื่องในวันนี้ พอแค่นี้!"