มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 621

"หลังจากทำลายหยางเฟยเฟยแล้ว เธอจะทําอะไรต่อเหรอ?"

พอเดินออกจากโรงแรม ฉีเติ่งเสียนก็เอ่ยปากถามหยางกวนกวนโดยตรง

หยางกวนกวนกลับงุนงงเล็กน้อย เธอกลับมาที่เมืองโมตูครั้งนี้ บอกว่าจะแก้แค้นตระกูลหยาง แต่ในความเป็นจริง จะแก้แค้นยังไง เธอยังค่อยแน่ใจ

จนกระทั่งหยางเฟยเฟยทําสิ่งเหล่านั้นและทําให้เธอโกรธ เธอจึงมีเป้าหมายที่จะทำลายหยางเฟยเฟยและให้เธอชดใช้กรรมกับเรื่องนี้ไปตลอดชีวิต

ตอนนี้ เป้าหมายนี้ได้สำเร็จแล้ว เธอก็เลยสับสนในทันที

สุดท้ายแล้ว เธอก็ยังคงเป็นผู้หญิงที่จิตใจดีไม่ได้ร้ายกาจเหมือนหยางเฟยเฟยนั้น ไม่งั้นตอนนี้น่าจะเต็มไปด้วยความคิดที่จะจัดการกับตระกูลหยางไปหมด

สวีเอ้าเสวี่ยที่อยู่ข้างๆพูดอย่างเรียบเฉยว่า "แน่นอนว่ารอให้ผู้อาวุโสหยางเสียชีวิต แล้วแบ่งทรัพย์สิน จากนั้นก็ลองร่วมมือกับตระกูลเสวี่ย ทำให้ตระกูลหยางตกไปอยู่ในลำดับต่ำๆ"

"เพราะถ้าเธอแบ่งทรัพย์สินไป ตระกูลหยางก็ต้องเกลียดเธอแน่นอน"

"ดังนั้น ทําอะไรก็ทําให้มันเด็ดขาดหน่อย!"

"หรืออีกอย่างก็คือ ถึงเวลานั้นเธอต้องเป็นผู้คุมดูแลทั้งตระกูลหยาง"

วิสัยทัศน์ของเทพธิดาแห่งเมืองหลวงสวีเอ้าเสวี่ยนั้นไม่เหมือนใครจริงๆ เตือนหยางกวนกวนเหมือนปลุกคนในฝันด้วยคําพูดเดียว

หยางกวนกวนพยักหน้าแล้วพูดว่า "ใช่ เธอพูดถูก! ฉันต้องขอบคุณเธอ ที่ชี้แนะให้ฉัน!"

สวีเอ้าสวี่ยพูดอย่างใจเย็นว่า "ไม่จําเป็นต้องขอบคุณฉัน เพราะฉันก็ไม่ชอบไอ่พวกตระกูลหยางกลุ่มนี้เหมือนกัน"

"ในเมื่อจะแก้แค้นแล้ว ก็ควรมีความคิดที่ค่อนข้างชัดเจน อย่าทำอย่างสะเปะสะปะโดยไม่มีเป้าหมาย"

"การวางแผนเป็นสิ่งที่สําคัญที่สุด"

ฉีเติ่งเสียนฟังคําพูดเหล่านี้ของสวีเอ้าเสวี่ย ก็รู้สึกขนลุก เสียวสันหลังไปหมด

แม่ง หรือผู้หญิงคนนี้มีแผนจะแก้แค้นเขาในใจแล้วใช่ไหม?

การปะทะในห้องแต่งหน้าก่อนหน้านี้ ไม่ได้อยู่ในแผนของเธอด้วยใช่ไหม?

พอนึกถึงตรงนี้ เขารู้สึกขนกัวลุกไปหมด และรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้อันตรายเกินไป

หลังจากสวีเอ้าเสวี่ยพูดจบ ก็เหล่มองเขาอย่างเย็นชา เขาเห็นสายตานั้นก็แอบสั่น ใครจะไปรู้ว่าผู้หญิงคนนี้คิดอะไรไม่ดีอยู่?!

พอคิดดูแล้ว ฉีเติ่งเสียนไม่มีอะไรให้ควบคุมสวีเอ้าเสวี่ยอีกแล้ว

ก่อนหน้านี้ตอนอยู่จงไห่สามารถควบคุมเธอได้ ก็เพราะเขามีอํานาจในการควบคุมความเป็นความตายของสวีกรุ๊ป ถ้าเขาไม่พอใจ เขาก็สามารถทําให้สวีกรุ๊ปล้มละลายได้เลย

หลังจากนั้น สวีเอ้าเสวี่ยก็ถูกเสวี่ยกังลอบฆ่า และเกือบจะตายซะแล้ว พูดได้เลยว่าชีวิตของเธออยู่ในกำมือของฉีเติ่งเสียน

แต่ตอนนี้ สิ่งที่ควบคุมเธอได้น้อยลงเรื่อยๆ

"งั้นสิ่งที่ฉันต้องทําต่อไปก็คืออดทนรอ ถือโอกาสนี้ฝึกให้ตัวเองเข้มแข็งและแข็งแกร่งกว่าเดิม ต่อไปก็มีความมั่นใจมากขึ้นด้วย!" หยางกวนกวนคิดในใจ แอบกําหมัดเบาๆและรู้สึกมั่นใจมาก

ฉีเติ่งเสียนเห็นว่าสวีเอ้าเสวี่ยยังตามพวกเขาไป ก็ขมวดคิ้วแล้วถามว่า "ก็ออกมาแล้วนิ เธอยังตามฉันมาทำไมอีก?"

สวีเอ้าเสวี่ยพูดอย่างเรียบเฉยว่า "เพื่อไม่ให้ตระกูลหยางมาแก้แค้นฉัน อยู่กับนายไปก่อนดีกว่า รอให้เรื่องนี้สงบลงก่อน ฉันค่อยกลับไปที่เมืองหลวง!

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะอย่างเย็นชาและพูดว่า "ตระกูลจ้าวให้เธอหมั้นกับหยางจิ้ง แต่เรื่องมันพังแล้ว เธอคงต้องซวยแน่เลยใช่ไหม?"

"ฉันไม่มีอะไรต้องซวย ตระกูลจ้าวไม่โทษฉันหรอก แต่โทษนายแทน ผู้หญิงอ่อนแออย่างฉัน ถูกคนสารเลวอย่างนายรังแก ฉันจะทําอะไรได้บ้าง?" สวีเอ้าเสวี่ยถามกลับอย่างเรียบเฉย

"ต่อไป การประเมินของนายก็คงหนักกว่าเดิมอีกแน่"

"เอ่อฮ่าฮ่า ไหนเธอลองพูดมาสิ ไหนๆทุกคนก็เป็นเพื่อนกัน แถมวันนี้เธอก็เป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยเราจัดการกับตระกูลหยาง อะไรที่ฉันช่วยได้ฉันจะช่วยเต็มที่แน่นอน!" ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างมีเหตุผลและวาทะเต็มไปด้วยสัจธรรม ท่าทางไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ไม่ปฏิเสธแน่นอน

สวีเอ้าเสวี่ยเห็นสภาพไม่ตรงปกของเขาก็อดหัวเราะเย็นชาไม่ได้ อยากจะเอาหมัดซัดหน้าเขาสักสองสามที

สวีเอ้าเสวี่ยยิ้มแล้วพูดว่า "ติดต่อเฉินหยูให้ฉันหน่อย ให้ตระกูลเฉินออกแรงช่วยฉัน ฉันอยากไปหนานหยางไปรับช่วงต่องานของตระกูลจ้าว"

ฉีเติ่งเสียนหน้าเปลี่ยน แม้ว่าเฉินหยูตั้งใจทําให้เรื่องมันวุ่นวาย แถมยังปล่อยฉลามใหญ่อย่างนายทุนซ่านซิงเข้ามาในเกมด้วย แต่เขาก็ไม่อยากให้สวีเอ้าเสวี่ยซึ่งเป็นบุคคลอันตรายเข้าร่วมด้วย

"ไม่มีทาง!" ฉีเติ่งเสียนกดเสียงต่ำและพูดขึ้น

"หืม" สวีเอ้าเสวี่ยพยักหน้าแล้วพูดว่า "นายแน่ใจเหรอว่าจะปฏิเสธฉัน?"

ฉีเติ่งเสียนตอบว่า "ทําแบบนี้ ไม่มีผลดีต่อฉันเลยสักนิด!"

สวีเอ้าเสวี่ยพูดว่า "อาจจะไม่มีผลดีสําหรับนาย แต่ก็ไม่มีผลดีต่อตระกูลจ้าวเหมือนกัน พอถึงช่วงเวลาสําคัญ ฉันจะหักหลังตระกูลจ้าว เรื่องนี้ นายคิดว่าไง?"

พอฉีเติ่งเสียนฟังถึงตรงนี้ ก็เริ่มรู้สึกน่าสนใจขึ้นมาบ้าง

แม้ว่าสวีเอ้าเสวี่ยจะยังคงขู่เขาต่อ แต่เขาก็จะไม่ยอมปล่อยเธอไปที่หนานหยางแน่นอน

แต่ตอนนี้ สวีเอ้าเสวี่ยกลับบอกว่า ถ้าถึงช่วงเวลาสําคัญจะหักหลังตระกูลจ้าว เรื่องนี้ทําให้เขาสนใจขึ้นมาทันที

ด้วยนิสัยชอบเอาคืนของสวีเอ้าเสวี่ยที่เขาเข้าใจนั้น คําพูดนี้ไม่ได้พูดเล่นๆ ตระกูลจ้าวได้จัดชะตากรรมของเธอตามอำเภอใจ สําหรับเธอนั้น มันคือความอัปยศอดสู

หยางจิ้งทําให้เธออับอายขายหน้าแค่ไหน? ก็ดูสภาพของเขาในวันนี้สิ?

เขาอดที่จะคร่่นคิดไม่ได้ ถ้าปล่อยให้สวีเอ้าเสวี่ยไปหนานหยาง นั่นเท่ากับปล่อยมังกรลงทะเล ปล่อยเสือเข้าป่า