มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 646

ฉีเติ่งเสียนเปิดการประชุมที่กั่วเชี่ยวกรุ๊ป เนื้อหาหลักของการประชุมมีหยางกวนกวนเลขาประธานเป็นผู้รับผิดชอบโดยตรง

ถึงแม้สวีเอ้าเสียจะพูดตรงๆว่าความสามารถด้านธุรกิจของหยางกวนกวนโดยรวมแล้วยังขาดอ่อนหัด แต่ความสามารถในการทำงานของเขานับว่าไม่เลวเลย ยังไงก็ตาม ถ้าฉีเติ่งเสียนพอใจก็โอเคแล้ว

หลังจากเสร็จการประชุม ฉีเติ่งเสียนบอกถึงสถานการณ์ปัจจุบันของบริษัทให้กับเซี่ยงตงชิงผ่านทางโทรศัพท์

ช่วงนี้อารมณ์ของเซี่ยงตงชิงไม่ได้ดีเลย ตอบกลับไม่กี่คำแบบนิ่งๆแล้วก็วางโทรศัพท์ลงแล้ว

ฉีเติ่งเสียนประเมินว่าสาเหตุอาจจะเป็นเพราะลูงฟู่ล้มป่วยที่โรงพยาบาลหลายวัน ไม่รู้จริงๆว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากถ้าเขารู้ความจริง จะมีความรู้สึกแบบไหนกันนะ......

พึ่งจะวางโทรศัพท์กับเซี่ยงตงชิงไป ฉีเติ่งเสียนก็ได้รับโทรศัพท์จากอวี้เสี่ยวหลงทันที

“คุณจัดการเรื่องของบริษัทเสร็จแล้วใช่มั้ย แกล้งทำเป็นเจ๋งพอแล้วหรือยัง？ควรจะไปทดสอบแล้วใช่หรือไม่？”อวี้เสี่ยวหลงถามนิ่งๆ

“เชี่ย คุณเฝ้าระวังฉันอ่า！”ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะงง หลังจากนั้นโมโหแล้วพูด

อวี้เสี่ยวหลงเสียงเย็นชา พูด：“คุณพูดอะไรนะ？！”

ฉีเติ่งเสียนอึ้งไปครู่นึง พูด：“เวลาพูดฉันมีวรรคตอนอ่า คุณอย่าฟังผิดแล้วได้มั้ย？”

อวี้เสี่ยวหลงพูด：“รีบไปจัดการสอบให้เสร็จได้แล้ว อย่าเสียเวลา เวลาทางนี้ของฉันเร่งด่วน ไม่รู้ว่าพวกเขาจะเคลื่อนย้ายเฉินเลี่ยตอนไหน สามารถลงมือได้ทุกเวลา！”

ฉีเติ่งเสียนพูด：“เคเคเค คุณให้หลงย่าหนานมารับฉัน ฉันก็จะไป โอเคแล้วมั้ย？”

อวี้เสี่ยวหลงพูด：“คุณรออยู่ที่บริษัท”

ฉีเติ่งเสียนเรียกหยางกวนกวนมา และพูดกับเขา：“ฉันต้องไปเข้าร่วมการทดสอบแล้ว เธอไปมั้ย？”

“แน่นอนว่าต้องไป！”หยางกวนกวนแสดงออกด้วยท่าท่างตื่นเต้นดีใจ เขาไม่อยากพลาดการประลองการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมไหนเลย

“แต่ฉันไม่อยากพาเธอไป：”ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวพูด

“มีสิทธิ์อะไร？！”หยางกวนกวนพูดด้วยความไม่พอใจ

“เพราะว่าเธอไม่ไม่น่าเชื่อถือ”ฉีเติ่งเสียนหัวเราะ

หยางกวนกวนพูดไม่ออก อดไม่ได้ที่จะแขวะด้วยคำพูด：“คนอีคิวต่ำ！”

ฉิเติ่งเสียนโมโหพูด：“ระหว่างเราสองคน ใครอีคิวต่ำ ไม่มีความคิด？”

หยางกวนกวนพูด：“ฉันไม่สน ยังไงก่อนหน้านี้คุณก็รับปากว่าจะพาฉันไปดูการต่อสู้ ฉันจะต้องได้ไป คุณหลอกฉันไม่ได้”

ฉีเติ่งเสียนพูด：“ฉันไม่ได้ผลประโยชน์อีกแล้ว ก็ไม่ทำไง”

หยางกวนกวนเสียใจจนเขาเม้มริมฝีปาก กระทืบเท้า พูด：“งั้นคุณคิดอยากจะทำยังไงล่ะ？”

ฉีเติ่งเสียนเห็นเขาเป็นแบบนี้รู้สึกว่าน่ารักเป็นพิเศษ ลุกขึ้นมา เข้าไปชิดเขา เอื้อมือไปจับคางของเธอ ใช้รอยยิ้มที่ตัวเองคิดว่าแปลกประหลาดยิ้มและพูดกับเขา ：“ฉันอยากทำอะไร ในใจเลขาหยางไม่รู้หรอกหรอ？”

ถ้าหากพูดว่าการเลียนแบบในสิ่งที่เกินความสามารถตน แน่นอนว่าฉีเติ่งเสียนที่หนึ่งแน่

คิดอยากทำตัวเป็นประธานที่ใช้อำนาจตลอดทั้งวัน แต่น่าเสียดายมันไม่ใช่สไตล์แบบนั้น

“อย่าลงไม้ลงมือ พวกเราไม่สนิทกัน！”หยางกวนกวนสะบัดมือเขาของทิ้ง มีเสียง ฮึฮึ

ฉีเติ่งเสียนกลับได้คืบจะเอาศอก ทั้งตัวถูกกอดไว้ และเอ่ย：“ถ้าหากว่าวันนี้ฉันผ่านการทดสอบ อย่างงั้นพวกเราควรจะไปกินอารหารดีๆ ดื่มเหล้าดีๆกัน หลังจากนั้น ค่อยเฉลิมฉลองกัน？”

หยางกวนกวนได้ยินคำนี้ รู้สึกว่าสุดท้ายก็มีการเข้าใจแจ่มแจ้งบ้างแล้ว กล่าวว่า：“ยังไม่ใช่แค่การแสดงของคุณ！”

จริงๆแล้ว ทุกครั้งที่เขาและฉีเติ่งเสียนมีการสัมผัสใกล้ชัดกัน ในหัวใจมักจะเต้นเร็วผิดปกติ ความรู้สึกแบบนี้ ยากที่จะบรรยายด้วยความพูด

ตอนนี้ฉีเติ่งเสียนมีอีคิวที่สูงในการจับอารมณ์ในดวงตาของหยางกวนกวน ด้วยเหตุนี้ ไม่รีบไม่ร้อนค่อยๆเอาหน้าเข้าไปใกล้ชิด

หยางกวนกวนหลับตาลง คล้อยตามและเปิดริมฝีปากสีแดงเบาๆ

“ได้ อีกเดี๋ยวไปด้วยกันฉับฉัน ”หลังจากแยกกัน ฉันเติ่งเสียนไอหนึ่งเสียง พูดด้วยความเคร่งขรึม

หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะกลอกตาใส่เขา คาดไม่ถึงว่ายังมีความรู้สึกไม่พอใจ......มันวิเศษมาก

ผ่านไปได้ไม่นาน หลงย่าหนานโทรศัพท์เข้ามา บอกกับฉีเติ่งเสียนว่าเขาถึงกั่วเชี่ยวกรุ๊ปแล้ว