มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 647

หลังจากที่ได้ยินเสียงของไป๋หลิ่ว หลงย่าหนาน สีหน้าเปลี่ยนขึ้นมาทันที！

“เกิดอะไรขึ้น？ผู้คุมสอบคนแรกไม่ใช่ว่าคือจางเฉิงหรอกหรอ？”หลงย่านานถามด้วยเสียงที่หนักแน่น

หลังจากนั้น เธอก็เห็นไป๋หลิ่วซึ่งสวมชุดลัทธิเต๋าสีขาวยืนอยู่ตรงกลางเวลทีศิลปะการต่อสู้ มีเข็มขัดสีดำผูกรอบเอว เข็มขัดผูกอย่างนุ่มนวล ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความเป็นกันเองมาก

ในขณะที่ไป๋หลิ่วยืนอยู่ตรงกลาง ก็เหมือนกับรวมเป็นหนึ่งกับฟ้าดิน เมื่อมองเข้าไป มันเหมือนกันวงมวยไท่เก๊กอย่างนั้น

หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา：“สิ่งที่คนนี้ฝึกก็คือมวยไท่เก๊กใช่มั้ย？”

ฉีเติ่งเสียนพยักพยักหน้า และก็ฟังหลงย่านานที่อยู่ข้างๆพูดขรึมๆ：“เปลี่ยนผู้คุมสอบชั่วคราว ดูเหมือนมันไม่สมเหตุสมผลมั้ย？”

ไป๋หลิ่วพูดอย่างนิ่งสงบ：“นี่คือการทดสอบระดับสูง ไม่ใช่การทดสอบร้อยโทรระดับโรงเรียน มีการจัดการอย่างเคร่งครัดเป็นธรรมชาติ”

หลางย่าหนานโมโหและพูด：“ถึงแม้ว่าพวกคุณจะเปลี่ยน แต่ก็ควรจะบอกกล่าวกันล่วงหน้าซักหน่อยมั้ย？”

การทดสอบครั้งนี้ หลงย่าหนานรู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนเป็นผู้เสียเปรียบ นึกว่ามีเพียงแค่เย่เฟยหลิวเท่านั้น

เพราะว่า ผู้คุมสอบอีกสามคน ทั้งหมดนั้นไม่ใช่คนที่แข็งแกร่งอะไร

แต่ทว่า เห็นได้ชัดว่าเขาประเมินความชั่วร้ายของศัตรูต่ำเกินไป จงใจที่จะวางคนที่ไม่แข็งแกร่งให้ผู้คนเห็น และเปลี่ยนไป๋หลิ่วคนนี้มาอย่างลับๆ หน้าไม่อายสุดๆ ก็เพียงเพื่อจะกำจัดฉีเติ่งเสียนทิ้งไป

“เนื้อหาในการทดสอบมีพวกเราเป็นคนกำหนด การเลือกคนแน่นอนว่ามันก็คือพวกเราจัดการ ด้วยสิทธิ์อะไรที่พวกเราต้องบอกคุณก่อนล่ะ？”ไป๋หลิ่วพูดด้วยความสงบ

“ถ้าหากพวกคุณไม่อยากสอบ งั้นก็ออกไปได้เลย”

“พวกเราจะไม่ห้าม แล้วแต่คุณเถอะ！”

หลงย่าหนานสีหน้าดูไม่ได้ เอาโทรศัพท์ออกมา พูด：“ฉันจะโทรศัพท์ไปรายงานกับเบื้องบน！”

ฉีเติ่งเสียนกลับโบกมือไปมา พูด：“ไม่จำเป็น ใครมาก็เหมือนกันหมด อยากที่จะลบฉันทิ้ง พวกคุณไม่คู่ควร！”

ไป๋หลิ่วหัวเราะแล้วพูด：“ใช่หรือ ผู้คุมสอบด้านหลังทั้งสามคน ก็ไม่ได้อ่อนไปกว่าฉันเลยซักคน ยิ่งไปกว่านั้นคนสุดท้าย มังกรกล้าหาญ ผู้คุมเย่เฟยหลิว”

หลงย่าหนานหันกลับมองฉีเติ่งเสียน คิ้วที่สวยงามค่อยๆขมวดขึ้น เต็มไปด้วยสิ่งที่ไม่น่าพอใจ เสียงขรึมพูด：“คุณรู้ไหมว่าตัวเองกำลังยกตัวโอ้อวด？ไป๋หลิ่วคนนี้ เป็นถึงปรมาจารย์ระดับสูงอย่างแท้จริง！”

ฉีเติ่งเสียนพูด：ถ้าอย่างงั้นแข็งแกร่งกว่าอวี้เสี่ยวหลงมั้ย？”

“มันไม่ถึงขนาดนี้น......”หลงย่าหนานพูด

“อย่างงั้นก็โอเคแล้ว ”ฉีเติ่งเสียนพยักพยักไหล่ พูดแบบชิลๆ

หลงย่าหนานตะลึง อะไรที่บอกว่าโอเคแล้วล่ะ？ตระกูลจ้าวทำเรื่องที่ไม่สนใจคุณธรรมแบบนี้ ฉีเติ่งเสียนแม้แต่คำพูดโมโหสักนิดก็ไม่มี เชื่อมั่นในตัวเองเกินไปมาก......

หลงย่าหนานโมโหไม่พอใจพูด：“คุณรู้ไหมว่าการทดสอบนี้มันมีความหมายยังไง？มันไม่ใช่เพียงแค่เรื่องของคุณคนเดียวนะ！”

ฉีเติ่งเสียนพูด：“ฉันรู้แล้วน่า ดังนั้น วันนี้ฉันจะใส่เต็มแรงเลยน่ะ！”

หลังจากพูดประโยคนี้เสร็จ เขาถอดเสื้อคลุมออก เดินเข้าไปข้างหน้า ตะโกนเสียงดัง จังหวะขากระทืบพื้น เสียงสนั่นสั่นไหวรุนแรง ทั้งสนามเหมือนราวกลับว่าเกิดแผ่นดินไหวขึ้นยังไงอย่างนั้น

“นี่คือการทดสอบระดับสูง ผู้คุมสอบท่านนี้ชื่อไป๋หลิ่ว ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยนะ……”

“เรื่องเล็กแค่นี้ไป๋หลิ่วก็ยังไม่รู้จักหรอ？ เขาเป็นครูฝึกกองทัพพิเศษ มวยไท่เก๊กเป็นที่เลื่องลืออย่างมาก ไม่มีนกตัวใดที่จะหลุดไปจากฝ่ามือนี้ได้”

“สี่ด่านการทดสอบ การทดสอบรอบที่หนึ่งก็ส่งคนที่ร้ายกาจขนาดนี้มาเลยหรอ？ นายพลคนนี้ที่ถูกเรียกมาพิเศษเป็นใครกันอ่า ถึงคุ้มค่าที่ถูกปฏิบัติแบบนี้”

ฉีเติ่งเสียนขยับในชั่วพริบตา นิ้วเท้าจิ้มพื้น สั่นด้วยความน่ากลัว ร่างกายทั้งหมดโน้มตัวลง เหมือนกับจะแนบติดพื้นแล้ว！

ขณะที่เขาก้มตัว ไป๋หลิวก็ก้าวถอยหลังไปด้วยการก้าวที่ใหญ่แล้ว ตึงๆๆ ฉีเติ่งเสียนยังไม่ได้ขยับ เขาถึงกลับถอยไปห้าเมตรกว่าแล้ว

แต่ทว่าระยะห่างห้าเมตรกว่านี้ สำหรับฉีเติ่งเสียนแล้ว ก็เป็นเหมือนแค่ระยะทางที่ใกล้มากเป็นปกติ ชั่วพริบตาเดียวเขาก็ไปอยู่ที่หน้าไป๋หลิ่ว

หลังจากนั้น โก่งตัวไปข้างหน้าโจมตี กระดูกสันหลังสั่นขยับ หนึ่งฝ่ามือโดนไปที่ใบหน้าของไป๋หลิ่วและกระเด็นถอยไปโดยตรง

เย่เฟยหลิวเคยเห็นการต่อสู้ของเขา ดังนั้นเขาแน่ใจมาก ตัวเขาเองนั้นไม่สามารถใช้กับดักการล่อมาสซิลอนมาใช้กับการล่อไป๋หลิ่วได้ ถือโอกาสที่พึ่งขึ้นสนามมาก็ใช้วิธีการระเบิดพลังที่รุนแรงและดุดันต้อนให้เข้ามุมไปเลย！

ฝ่ามือง่ายๆสบายๆนี้ การออกแรง การโค้งตัว ตรงไป ลุกขึ้น จนถึงสุดท้ายฝ่ามือกระแทกหน้า ท่าท่างเป็นชุดๆที่ติดต่อกันเสร็จได้เพียงลมหายใจเดียว เนียนมากจนเนียนไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว เนียนจนไม่มีมีอะไรเทียบได้ เห็นได้ชัดเจนว่านี่คือพลังฝ่ามือแปดทิศที่ทรงพลังมากของฉีเติ่งเสียน！

“พลังฝ่ามือที่ดุดันและน่าเกรงขาม！”ฝ่ามือยังไม่ทันกระแทกหน้า ดวงตาของไป๋หลิ่วก็เกือบจะถูกลมของฝ่ามือพัดจนลืมตาไม่ขึ้นแล้ว ผิวหนังถูกกดหยุดเอาไว้

เขาหายใจเข้าไปจุดตันเถียนทันที ตะโกนพรวดออกมา มือซ้ายยกขึ้น ทำท่าทางระมัดระวังเหมือนกับการไปสัมผัสหางนกยูงอย่างงั้น เขาคว้าข้อมือของฉีเติ่งเสียนไว้

“เอาชนะพลังแข็งแกร่งด้วยความอ่อนแอ แรงเพียงเล็กน้อยก็สามารถก่อให้เกิดผลมหาศาล？”

ฉีเติ่งเสียนมุมปากขยับหนึ่งที พูดขรึมๆ

เมื่อกี๊ไป๋หลิ่วคว้าข้อมือของฉีเติ่งเสีย ก็รู้สึกว่าผิดปกติ การจับไว้ไม่ปล่อยของข้อมือที่มีเส้นเอ็นเมื่อกี๊ ระเบิดพลังอันน่าสะพรึงกลัวออกมาไปจนถึงพลังชี่และเลือด สั่นจนนิ้วมือของเขาเกิดอาการเจ็บ！

“พลังหมัดของไอ้เด็กนี่ เกินไปกว่าที่ฉันจินตนาการเอาไว้มากนะ！”ไป๋หลิ่วคิดในใจ พลังทำให้นิ้วของเขาหลุดลงออกทันที อีกด้านหนึ่งของร่างกาย ใกล้ชิดกับโฟอาร์มของฉีเติ่งเสียน ทั้งตัวใช้ประโยชน์จากพลังและเด้งออกมา

ช่วงเมื่อกี๊ที่ยืมพลังเพื่อใช้พลัง กลับไม่มีข้อบกพร่องเลยจนไม่น่าเชื่อ