สรุปตอน บทที่ 656 รอดตายมาได้อย่างหวุดหวิด – จากเรื่อง มังกรผู้ทรงพลัง โดย จาง หลงหู
ตอน บทที่ 656 รอดตายมาได้อย่างหวุดหวิด ของนิยายนิยายโรแมนติกในเมืองเรื่องดัง มังกรผู้ทรงพลัง โดยนักเขียน จาง หลงหู เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
หลังจากที่หลงย่าหนานได้ฟังคำพูดของฉีเติ่งเสียน ก็ชะงักไปทันที
ฉีเติ่งเสียนกลับใช้สายตาชมเชยเธอ
นี้เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
ถ้าหากเป็นหยางกวนกวนเมื่อก่อน บางทีเธออาจจะพูดคำพูดโง่ๆออกมา แต่ตอนนี้เธอไม่มีทางพูด
หงเทียนตูอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ และพูด“ได้ เชิญตามสบาย!”
หยางกวนกวนพูดเสียงดังกับหลงย่าหนาน“ไป!”
เวลาที่หมุนตัวกลับ ก็ไม่กล้าสบตากับฉีเติ่งเสียน กลัวว่าน้ำตาจะไหลออกมา
“อย่าคิดว่าฉันเลวทราม นี้เป็นวิธีที่ง่ายที่สุด”หงเทียนตูพูดกับฉีเติ่งเสียน เดินเข้ามาทางเขา
“ตามสบาย”ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างผ่อนคลาย แต่นีาไม่ได้แสดงออกว่าเขาจะรอความตาย
หงเทียนตูก็พูด“นายคงเหนื่อยมากเถอะ?ร่างกายก็ไม่มีเรี่ยวแรง และหัวใจก็ได้รับความเสียหาย ฉันได้กลิ่นเลือดสด”
เขาเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
ฉีเติ่งเสียนรู้ นี้คือตัวเองมีสถานการณ์ที่อันตรายถึงชีวิตมากที่สุด!
เพียงแต่ ตอนนี้พูดได้ว่า ดูภายนอกเหมือนจะไม่มีวิธีเปลี่ยนแปลง
“นายก็รอให้เธอแก้แค้นแทนนายเถอะ”หงเทียนตูยิ้มและพูด
แต่วินาทีที่เขาเตรียมจะลงมือ ร่างกายของเขาก็ส่ายไปมา หลังจากนั้นก็ถอยไป
“ปัง!”
เสียงปืนดังขึ้นมา เป็นปืนไรเฟิลซุ่มยิงที่เก็บเสียง เสียงจึงไม่ดัง
กระสุนตกลงบนเส้นทางของหงเทียนตู ทำให้เกิดกรวดและฝุ่นขึ้นมา
“ปัง!”
เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้ง แต่หงเทียนตูไม่ได้อยู่ในตำแหน่งนั้นแล้ว และรีบเปลี่ยนตำแหน่งทันที
“ปัง!ปัง!ปัง!ปัง!”
เสียงยิงโจมตีดังขึ้นมาติดต่อกัน มาจากสามมุมที่อยู่คนละฝั่ง
ร่างกายของหงเทียนตูหมุนกะพริบไปบนพื้น นำร่างกายเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ไม่สามารถยิงถูกเขา
“นักแม่นปืนระดับสูงทั้งสามคนกำลังโจมตีฉัน หมอนี่ยังเตรียมทางหนีทีไล่แบบนี้?หรือว่า การเคลื่อนไหวของฉันถูกคนมองทะลุชัดเจนแล้ว!”หงเทียนตูแอบคิดในใจ
ฉีเติ่งเสียนก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจ มีนักแม่นปืนสามคนคอยปกป้องเขาอย่างลับๆ และยิ่ง สามคนนี้ร่วมมือส่งสัญญาณกัน เสียงปืนแทบจะดังไม่หยุด เห็นได้ชัดเจนว่าเป็นนักยิงปืนที่มีฝีมือสูง!
“หรือว่าอวี้เสี่ยวหลงเตรียมไว้?น่าจะไม่ใช่ อย่างนั้น หลงย่าหนานก็ต้องรู้”ฉีเติ่งเสียนแอบคิดในใจ
เขายิ้มให้กับหงเทียนตู และนั่งลงบนพื้น
หงเทียนตูขมวดคิ้ว รู้สึกไม่สบายใจ ทุกครั้งเวลาที่จะเข้าใกล้ฉีเติ่งเสียน ก็จะมีกระสุนปืนหยุดไว้ทุกเส้นทาง
ฝีมือการยิงปืนของทั้งสามคนแม่นมาก ถ้าหากไม่ใช่กังฟูของเขาระดับสูงสุด ก็ถูกยิงตายนานแล้ว
“นายพูดว่าฉันเลว นายก็ไม่ต่างกัน เตรียมการรัดกุมขนาดนี้!”หงเทียนตูหัวเราะเสียงดัง ร่างกายถอยไปอย่างรวดเร็ว
ทันในนั้น เขาก็พลิกตัว และหลบกระสุนปืน กะพริบไปที่ด้านหลังฝาผนังอย่างรวดเร็ว
นักยิงปืนทั้งสามคนก็แอบปกป้องฉีเติ่งเสียน เขาเป็นธรรมชาติที่จะลงมือฆ่าฉีเติ่งเสียนได้ยาก
และยิ่ง ถึงแม้ว่าฉีเติ่งเสียนกำลังทรุดลง แต่ว่ายังมีความแข็งแกร่งที่จะต่อสู้ได้
“เป็นไปอย่างที่คิด เทคโนโลยีจึงจะไร้คู่ต่อสู้ พลังของคนมีขีดจำกัด ไม่ว่ากังฟูจะสูงแค่ไหน ก็ต้องกลัวปืน กระสุนปืนถูกยิงออกมา นั่นก็แค่ช่องเล็กๆ”ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
“โศกเศร้าทำไม?”ฉีเติ่งเสียนก็พูด
“ฉันอยากจะฆ่าคุณ หลังจากนั้นก็โศกเศร้าให้คุณ!”หยางกวนกวนพูดพลางสะอื้น คิดว่าเขาไม่มีคุณธรรม รู้จักใช้คำพูดไหม ถ้าไม่รู้ก็หุบปาก
หลงย่าหนานที่ยืนมองอยู่ด้านข้าง อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ และพูดด่าเสียงต่ำ“หึ ผู้ชายเลว!”
หยางกวนกวนจัดการอารมณ์เสร็จแล้ว ก็เช็ดน้ำตา และพูด“ไป พวกเรากลับบ้านเถอะ!”
ฉีเติ่งเสียนยื่มมือไปเช็ดน้ำตาให้เธอ และพูด“ไม่ได้ ฉันต้องกินข้าวก่อน ตอนนี้หิวจะตายแล้ว…”
หยางกวนกวนก็รู้ เรื่องที่ต่อสู้กับคนค่อนข้างใช้กำลังมาก
ถึงยังไงทุกครั้งที่เธอฝึกฝนสำเร็จ ก็จะตั้งใจกินข้าว จำนวนของข้าวก็มากกว่าปกติ แต่ร่างกายกลับไม่อ้วนตุต๊ะ และรู้ว่าการเผาผลาญจะน่าหวาดกลัวขนาดนั้น
“เกิดอะไรขึ้น คุณเตรียมคนมาปกป้องคุณ?”หลงย่าหนานเวลานี้จึงเดินเข้ามา
ความฉลาดแบบนี้ เธอค่อนข้างจะมีมากว่าฉีเติ่งเสียน เมื่อกี้ถ้าหากตัวเองปรากฏตัว นั่นก็ค่อนข้างจะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้วและพูด “ไม่ใช่ ฉันก็ไม่รู้ว่าใครเริ่มปกป้องฉัน ฉันยังคิดว่าอาจจะเป็นอวี้เสี่ยวหลงเตรียมการไว้…”
หลงย่าหนานส่ายหน้า ถ้าหากเป็นอวี้เสี่ยวหลง ถ้าอย่างนั้นเธอก็ต้องรู้
“เพียงแต่ ไม่ว่ายังไง ชีวิตนี้ก็เหมือนจะดึงกลับมาแล้ว”ฉีเติ่งเสียนยึกไหล่ แทบจะไม่ได้รู้สึกอะไร
ฉีเติ่งเสียนก็ไล่ให้หลงย่าหนานไป หลังจากนั้น ให้หยางกวนกวนพาเขาไปกินข้าว
มาถึงที่ร้าน ข้าวเนื้อหลายจานใหญ่ก็เข้าไปอยู่ในท้องของฉีเติ่งเสียนอย่างรวดเร็ว แม้แต่กระดูกเนื้อก็ถูกเขาเคี้ยวจนละเอียดและกลืนเข้าไปในท้อง
ในเวลานี้ อวี้เสี่ยวหลงก็ยังโทรศัพท์เข้ามาถามไถ่เรื่องราว สุดท้ายก็พูดเสียงเย็นชา“ไม่เป็นไรก็ดี”
เพียงแต่ ฉีเติ่งสียนก็สามารถฟังออกถึงความห่วงใยของอวี้เสี่ยวหลง
ความอันตรายของหงเทียนตู อวี้เสี่ยวหลงรู้ชัดเจนดี สามารถอยู่ในสถานการณ์ที่เอาชีวิตรอดจากน้ำมือของหงเทียนตูได้ สามารถพูดได้ว่าสวรรค์คุ้มครองแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...