มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 657

หลังจากที่กินข้าวเสร็จ ฉีเติ่งเสียนก็ไม่ได้กลับไปพักผ่อน พาหยางกวนกวนไปที่ดูหนังที่เข้าฉายใหม่ พูดว่าพักผ่อนไม่ใช่แค่นอนอยู่ที่บ้าน

หยางกวนกวนคิดว่าก็มีเหตุผล ดูหนังเสร็จก็สามทุ่มแล้ว

หลังจากนั้น ฉีเติ่งเสียนก็ดึงเธอเข้าไปในร้านพีเอส พูดว่าให้เธอสอนเล่นเกม

เมื่อก่อนหยางกวนกวนพึ่งพาการไลฟ์สดเล่นเกมหาเงิน ฉีเติ่งเสียนจะมาเป็นคู่ต่อสู้ได้ยังไง ก็ถูกฆ่าอย่างทารุณ

เพียงแต่ ไม่ว่าจะถูกฆ่ากี่ครั้ง ฉีเติ่งเสียนก็ยังยืนหยัดขึ้นมา ไม่ว่าจะตายกี่ครั้งก็ยังปืนขึ้นมาสู้อีก

ในชีวิตจริง หยางกวนกวนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา แต่ในเกม กลับสามารถฆ่าเขาให้ตายนับครั้งไม่ถ้วน

เวลาแบบนี้ ผ่านไปอย่างรวดเร็ว จ่ายเงินก็ออกมา ใกล้จะตีสามแล้ว

“หา ดึกขนาดนี้แล้วเหรอ…เรียกรถได้ยากมาก”ฉีเติ่งเสียนก้มมองดูนาฬิกา เสแสร้งพูดอย่างจนปัญญา

ประจวบเหมาะสมกับ มีรถแท็กซี่กำลังจะวิ่งผ่านทั้งสองคน จนกระทั่งบีบแตรเตือน อยากดูว่าพวกเขาจะกวักมือเรียกไหม

หยางกวนกวนก็หันไปถลึงตาใส่เขา

ฉีเติ่งเสียนเก้อเขินด้วยการไอแห้ง คนขับรถนี้ ก็เหมือนตบหน้าเขา บ้าจริงๆ!

“นึกไม่ถึงว่ารถจะเยอะมาก…เพียงแต่ฉันเหนื่อยเกินไปแล้ว นั่งรถกลับหนึ่งชั่วโมงกว่าก็คงทนไม่ไหว”ฉีเติ่งเสียนหาวพลางพูด

“หลังจากนั้นคุณก็จะพูดว่า โรงแรมนั้นไม่เลวเถอะ?”หยางกวนกวนหรี่ตาพลางพูด

“เอ๊ะ เธอรู้ได้ยังไง เมื่อก่อนเคยมาพักที่นี่?”ฉีเติ่งเสียนพูดถาม

“……”หยางกวนกวนเข้าใจความหน้าด้านของเขา

ฉีเติ่งเสียนก็พูดขึ้นมาทันที“เธอรู้ว่าทำไมฟู่เหล่าถึงเขียนเทียนสิงเจี้ยนสามคำนี้ มีความหมายแฝงอะไร?”

หยางกวนกวนคิดไม่ถึงว่าจะจริงจังขึ้นมาขนาดนี้ อดไม่ได้ที่จะชะงักไป และพูด“สุภาพบุรุษจะพัฒนาตนเองขึ้นไปข้างหน้าอย่างไม่ท้อถอย ฉันรู้ดี…”

“เทียนสิงเจี้ยน มีเพศสัมพัทธ์ทุกวัน!”ฉีเติ่งเสียนแสร้งทำเหมือนมีเหตุการณ์นั้นจริงๆ

“คุณไสหัวไปเถอะ!”หยางกวนกวนถูกหยอกล้อจนหัวเราะ ยื่นหมัดต่อยออกไป ผลลัพธ์คือฉีเติ่งเสียนวิ่งหนีไปแล้ว เธอก็วิ่งไล่ต่อยเขา

การวิ่งต่อยนี้ ก็ทำให้ฉีเติ่งเสียนวิ่งไปถึงหน้าประตูใหญ่ของโรงแรม

มาถึงหน้าประตูใหญ่ หยางกวนกวนจึงรู้ตัวว่าตัวเองตกหลุมพรางแล้ว!

ฉีเติ่งเสียนครั้งนี้ไม่ให้โอกาสแล้ว ก็ดึงมือของเธอ ลากเข้าไปในโรงแรมแล้ว…

“ไอ้แก่!”

หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะก่นด่า หัวใจเต้นแรงมาก ลุกลี้ลุกลนมาก

เวลาที่เธอควักบัตรประชาชนออกมา แทบจะนำศีรษะยัดเข้าไปในหน้าอกของตัวเอง ในใจพูดก่นด่า วางแผนไว้ล่วงหน้า ก็ไม่รู้จักเปิดห้องไว้ล่วงหน้าเหรอ?

ขึ้นลิฟต์ไปถึงชั้นบน หยิบการ์ดขึ้นมาเปิดประตูห้อง นำการ์ดเสียบเข้าไปในที่เสียบการ์ด ในห้องก็มีไฟสว่างขึ้นมา

หยางกวนกวนยืนอยู่หน้าประตูทำอะไรไม่ถูก ตื่นเต้นมาก จนไม่กล้าขยับ

ทันใดนั้น ไฟในห้องก็ดับ เป็นเพราะว่าฉีเติ่งเสียนหมอนี่ไม่รู้ไปดึงการ์ดที่เสียบออกมาเมื่อไหร่

ไฟดับไปกะทันหัน เป็นธรรมชาติที่สายตาของคนจะไม่ตอบสนอง และยิ่งปิดผ้าม่าน ในห้องก็มืดสนิทมองไม่เห็นอะไรแล้ว

หยางกวนกวนรู้สึกได้ว่ามีคนโจมตีตัวเองในที่มืด หลังจากนั้นแผ่นหลังของเธอก็ชนเข้ากับบานประตู ลมหายใจที่ร้อนแรง ร่างกายที่อิ่มเอิบมีพลัง ทำให้เธอสงสัยว่าเป็นสัตว์ป่า

“คุณเลวเกินไปแล้ว!”หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะพูดตอบโต้

“ฉันแค่ไม่อยากให้ครั้งต่อไปเวลาที่จะถูกฆ่า จึงจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเลี้ยงผักกาดที่มีน้ำมีนวลแล้วลืมดูแล!”ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างหน้าด้าน

ฉีเติ่งเสียนลุกขึ้นมา ส่ายไปมาสักพัก คนก็แทบจะสะลึมสะลือ และพูด“ไม่เป็นไร ฉันแค่เหนื่อยเกินไป ตอนนี้ดีแล้ว”

หยางกวนกวนก็จับหน้าผากของตัวเอง พบว่าเขาไม่ได้ไข้ ก็วางใจแล้ว

“แม่ง นึกไม่ถึงว่าจะนอนทั้งวัน…”ฉีเติ่งเสียนก็มองดูเวลา สมองก็มึนงง

“ใช่แล้ว คุณเหมือนกับหมู”หยางกวนกวนพูดอย่างไม่พอใจ

ฉีเติ่งเสียนสุดท้ายก็ได้สติ มองเห็นหยางกวนกวนใบหน้าที่สวย ก็มีความสุขขึ้นมา

ชั่วพริบตาเดียวหยางกวนกวนก็หน้าแดง และกัดฟันพูด“ยิ้มอะไร ไม่อนุญาตให้ยิ้ม!”

ฉีเติ่งเสียนก็พูด“เลขาหยางยังรักษาคำพูด! ”

หยางกวนกวนกระหืดกระหอบ

ฉีเติ่งเสียนยื่นมือออกไป ดึงเธอเข้ามากอด และพูด“สุดท้ายก็หลอกได้แล้ว หลังจากนี้จะหลอกเธอต่อไปได้ไหม?”

หยางกวนกวนหยิกเนื้อที่เอวของเขา แสดงการคัดค้าน

“ไปหาของกินเถอะ!”ฉีเติ่งเสียนลูบศีรษะของตัวเอง ยิ้มและพูด

ฉีเติ่งเสียนดึงมือของหยางกวนกวนออกไปจากโรงแรม มานั่งในร้านปิ้งย่าง หลังจากที่สั่งอาหารแล้ว ก็ไม่ลืมสั่งให้เถ้าแก่ร้านนำหอยนางรมย่างกับเนื้อแกะ

หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะถลึงตาใส่อย่างโหดเหี้ยม

ฉีเติ่งเสียนเสแสร้งไม่เห็น

เถ้าแก่ก็มองหยางกวนกวน หลังจากนั้นก็ไปปิ้งย่าง ในใจแอบอิจฉา ถ้าหากตัวเองมีแฟนแบบนี้ เขาก็จะกินหอยนางรมย่างห้าตัว…ไม่ ห้าตัวไม่พอ ต้องสิบตัว!

“มา พวกเราพูดเรื่องงานกัน การต่อสู้เมื่อวานเธอก็เห็นแล้ว เห็นแล้วรู้สึกเป็นยังไงบ้าง?ครั้งนี้ ฉันจะให้เธอนำการต่อสู้เขียนลงไปใน《หนังสือการสู้รบจริง》ของฉัน”ฉีเติ่งเสียนมองหยางกวนกวน ยิ้มและพูด