มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 670

"คุณฉี สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?"

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนขึ้นรถ ฉินถังอวี้ก็ถามขึ้นอย่างสงสัย

"จ้าวมั่นเอ๋อร์อยู่ในบ้านตระกูลเจิ้งตั้งตนเป็นใหญ่ แม้แต่เจิ้งซานหมิงก็กลัวเธอมากๆ" ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวแล้วพูด

"งั้นก็สามารถร่วมมือกับตระกูลเจิ้งแล้วกําจัดจ้าวมั่นเอ๋อร์ได้เลยใช่ไหม" ฉินถางอวี้พูดขึ้น

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะและพูดว่า "คุณคิดมากเกินไปละ ตระกูลเจิ้งยังไม่กล้าทําแบบนี้เลย จ้าวมั่นเอ๋อร์นั้นน่าเกรงขามมากในใจของพวกเขา"

"ถ้าผมจัดการจ้าวมั่นเอ๋อร์ไป ก็จะมีปัญหาตามมาอีก"

"รอดูเถอะ พวกเขาจะติดต่อผมเอง ตราบใดที่พวกเขาไม่อยากนั่งรอความตาย"

ฉินถางอวี้ขับรถพาฉีเติ่งเสียนมาส่งที่บ้านของหยางกวนกวน ก่อนจากลาพูดขึ้นว่า "คุณฉี โมตูหลงเหมินควรมีผู้นำ ถ้ายังเป็นอย่างนี้ต่อไป คงไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไหร่ คุณควรออกมารับหน้าที่นี้ให้ทันเวลา"

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า "โอเค ผมรู้แล้ว คุณไปจัดการเรื่องของตระกูลเหวินได้อย่างสบายใจเลย เหวินหย่งฟูตายแล้ว ในฐานะลูกศิษย์ของเขา อย่าปล่อยให้ตระกูลนี้ล่มสลายเลยนะ"

ฉินถางอวี้ตอบว่า "ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ต้องขอความช่วยเหลือจากคุณฉี ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"

ฉีเติ่งเสียนตอบว่า "รู้แล้วล่ะ"

ฉินถางอวี้เห็นว่าเขาเริ่มรำคาญ ก็ยกมือขึ้นทำความความเคารพ แล้วถอยออกไป

ฉีเติ่งเสียนช่วยตระกูลเหวินย่อมมีเจตนาของเขา เพื่อที่จะได้รับกระทรวงเก่าของเหวินหย่งฟู เพราะในตอนที่เขาเพิ่งมาถึง จู่ๆหลี่เหอถูก็ได้ขึ้นเป็นนายหางเสือ เหล่าลูกน้องก็เลยบูลลี่กันเป็นกลุ่มๆ

เมื่อเทียบกับการเผยธาตุแท้ที่โง่เขลาออกมาหลังจากเสแสร้งแล้ว วิธีนี้จะปลอดภัยกว่าเยอะ

ฉินถางอวี้เพิ่งจากไป ฉีเติ่งเสียนก็เห็นหยางกวนกวนกลับมาบ้านด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า พอเห็นเขาก็โมโหทันที

"คุณต่างหากที่เป็นซีอีโอของกั่วเชี่ยวกรุ๊ป แค่เดินไปมาในบริษัทสองสามทีก็เริ่มโยนภาระให้คนอื่นเลยนะ เกินไปหรือเปล่า?" หยางกวนกวนถาม

"เอ่อ" ฉีเติ่งเสียนแบมือ "ฉันบาดเจ็บไง ก็เลยต้องพักฟื้นและพักผ่อนหน่อยไม่ใช่เหรอ?"

หยางกวนกวนยิ้มอย่างเย็นชา "ไม่เห็นว่าคุณจะบาดเจ็บตรงไหนเลยนิ ที่บริษัทยังมีเอกสารอีกกองหนึ่ง คุณไปจัดการเองละกัน"

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างจนใจ "นี่คุณไปเจอเรื่องอะไรมา ถึงได้มาลงที่ฉันฉันไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ?"

หยางกวนกวนเหอะเสียงหนึ่งแล้วพูดว่า "คุณโยนภาระให้คนอื่นอย่างสะใจ พองานของบริษัทก้าวหน้าช้า ก็ทําให้ประธานเซี่ยงโมโห แล้วฉันก็ต้องมาเป็นแพะรับบาป คุณว่าฉันโกรธไหมล่ะ?"

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า "ก็ฉันเป็นเจ้านาย! มีงานก็ให้เลขาทํา ไม่มีงานก็ทําเลขาแทน ก็ต้องเป็นเธอแหละที่รับบาป!"

"บีบคอให้ตายเลย!"

หยางกวนกวนแยกเขี้ยว ท่าทางจะฆ่าเขา

ฉีเติ่งเสียนเป็นคนทำอาหารเย็น ถือเป็นการชดเชยให้เลขาหยางที่ยุ่งวุ่นวายในบริษัททุกวันนี้ และเรียกปีศาจราตรี คนฆ่าสัตว์และผีพยาบาททั้งสามคนมาทานด้วยกัน หลังจากกินเสร็จ ก็ให้ทั้งสามคนฝึกซ้อมกับหยางกวนกวน

ถูกตีไปสามครั้ง หยางกวนกวนก็อารมณ์ดีขึ้นบ้างเล็กน้อย และพบว่าตัวเองสามารถสู้กับคนเหล่านี้ได้ถึงสิบกว่าท่าแล้ว จึงรู้สึกมีความสุขมาก!

ซึ่งทําให้ฉีเติ่งเสียนมที่อยู่ข้างแปลกใจมาก และคิดในใจว่าเลขาหยางคนนี้ชอบการถูกกระทำเหรอเนี่ย?

"จะว่าไปแล้ว ทางตระกูลหยาง เธอคิดจะทํายังไง" ฉีเติ่งเสียนถาม

ผ่านไประยะหนึ่งแล้วตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่มีปัญหาในงานเลี้ยงหมั้นของหยางจิ้ง หลังจากที่ตระกูลหยางใส่ร้ายป้ายสีหยางกวนกวน ก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆเลย

หยางจิ้งตั้งหน้าตั้งตารอรอเยี่ยเฟยหลิวและคนอื่นเตะฉีเติ่งเสียนออกจากการประเมิน ใครจะไปคิดได้ว่ากรรมการทั้งสี่ต่างถูกล้ม และกลายเป็นพิการไปเลย แต่กลับทําให้ตระกูลจ้าวเจ็บปวดใจมาก

หยางกวนกวนพูดว่า "เมื่อวานฉันไปเยี่ยมคุณปู่ เขาจําฉันไม่ได้แล้ว และมักจะอยู่ในอาการโคม่า คาดว่าคงจะไปในสองสามวันนี้แล้ว"

"โอ๊ะ คุณฉีก็อยู่ด้วย!" หลังจากเสวี่ยเจินเห็นฉีเติ่งเสียน ก็รีบยกมือขึ้น

"สวัสดี" ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าเล็กน้อย

เสวี่ยเจินยิ้มแล้วพูดว่า "ที่จริงผมมาก็ไม่ได้มีธุระอะไร แค่มาขอโทษสําหรับความเข้าใจผิดครั้งที่แล้ว ถือโอกาสทําความรู้จักกันสักหน่อย"

ต้องรู้ว่าในเมืองโมตูนั่น เสวี่ยเจินก็เป็นบุคคลชั้นนําที่มีชื่อเสียงลำดับต้นๆของเมือง เขาไม่ไปเยี่ยมเยือนใครง่ายๆแบบนี้ ส่วนใหญ่แล้วมักจเป็นคนอื่นมาเยี่ยมเยือนเขา

เสวี่ยเจินดูเหมือนจะมาแค่ทำความรู้จักกันจริงๆ คุยกันสองสามคํา ก็แลกเปลี่ยนนามบัตรกับฉีเติ่งเสียน แล้วลุกขึ้นขอตัวลา

"คนนี้นี้แปลกจริงๆ รู้สึกเหมือนจะมีอะไรแน่ๆ" หยางกวนกวนพูดขึ้น

"ในเมื่อเขามาดี เราก็แค่รับไว้ก็พอ! ตระกูลเสวี่ยไมถูกกับตระกูลหยางอยู่แล้ว อาจเป็นเพราะรู้สึกว่าการมาถึงของเธอสามารถสั่นคลอนสถานะของตระกูลหยางได้ เลยอยากคบเป็นเพื่อนกัน" ฉีเติ่งเสียนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูด

หยางกวนกวนพยักหน้าเล็กน้อยและไม่ได้คิดอะไรมาก สําหรับเธอแล้ว ในเมืองโมตู การรู้จักคนอย่างเสวี่ยเจินบ้าง ก็ไม่มีอะไรเสียหาย

กําลังพูดคุยกับหยางกวนกวน ฉีเติ่งเสียนก็ได้รับโทรศัพท์จากอวี้เสี่ยวหลง

"เตรียมลงมือปฏิบัติการ เจอกันที่เอ้อร์อวี๋จุ่ย" อวี้เสี่ยวหลงพูดเสียงต่ำ

"เดี๋ยวฉันรีบไป" ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างจริงจัง

หยางกวนกวนพูดว่า "มีเรื่องอันตรายอะไรงั้นเหรอ?"

ฉีเติ่งเสียนตอบว่า "คนที่อันตรายไม่ใช่ฉัน แต่เป็นคนอื่น"

หยางกวนกวนได้แต่ถอนหายใจว่า "ระวังหน่อยนะ ฉันจะรอคุณกลับมา"

ฉีเติ่งเสียนยิ้มและเข้าบ้านเปลี่ยนชุดกีฬา แล้วไปที่เอ้อร์อวี๋จุ่ย