มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 673

เสียงปืนค่อยๆเบาลง เสียงของระเบิดก็ไม่ได้ยินแล้ว ทันใดนั้น แรงที่ฝ่ายตรงข้ามพกมาก็เหลือไม่มากแล้ว

อวี๋เสี่ยวหลงหายใจเข้าลึกๆ มีแต่กลิ่นของสนามรบ เธอกระชับหมวกกันน็อคที่เป็นหลุมเป็นบ่อของเธอแน่น ตะโกนดัง"ต้องปกป้องเฉินเลี่ยให้ดี!"

ฉี่เติ่งเสียนเฝ้าอยู่ข้างๆเฉินเลี่ยแล้ว วางมือไว้บนเข็มขัดยุทธวิธี ถือปืนพกรูปร่างแปลกๆ ยกมือขึ้นแล้วยิงขึ้นไปในอากาศ

"ปั้ง!"

เปลวไฟถูกยิงขึ้นไปในอากาศและระเบิดออก ส่องสว่างไปทั่วแวดล้อมที่มืดมิด

เขาบนขึ้นไป เห็นเพียงแสงส่องลงมา เป็นเงาสีดำของร่างกายทั้งหมด ทุกคนต่างก็ปิดบังใบหน้าสวมหมวกกันน็อคไว้ และติดอาวุธครบมือ

ทุกคน ต่างก็มีความรู้สึกที่หมองคล้ำ สะท้อนในแววตาอย่างเห็นได้ชัด มีเพียงการฆ่าและทรมาน

"นี่ก็คือโอเมนหน่วยหนึงสินะ! แม้แต่อวี้เสี่ยวหลงยังเห็นดีเห็นงามกับโอเมนหน่วยหนึ่งนี่!""ฉี่เตื่งเสียนหรี่ตาตัวเองลง มองไปรอบข้าง มองเห็นสภาพแวดล้อมโดยรอบได้อย่างชัดเจนแล้ว

ในทีมนี้มีประมาณสามสิบกว่าคน สองทีมนี้รวมๆแล้วก็เป็นทีมเล็กๆ ต่างก็มีความเข้าใจกัน ทางเดินและท่าเดินต่างก็เหมือนกันอีกอย่างยังคอยช่วยเหลือกันอีก

ทันใดนั้นฉี่เติ่งเสียนก็รู้สึกได้ว่า ทับโดนชุดหูฟังของตัวเอง กล่าวเสียงต่ำว่า"ช่วยไม่ได้ คนพวกนี้ไม่ใช่ทั้งหมดจะเป็นนักรบของโอเมนหน่วยหนึ่ง ข้างในยังมีปรามาจารย์การต่อสู้อีก ต้องระวังหน่อย!"

เขาได้ยินอย่างชัดเจน มีนักรบจากทีมอื่นการก้าวเดินค่อนข้างเบา บ้างก็หนักกว่า

คนที่ก้าวเบา ชัดเจนว่าเป็นคนของฝ่ามือแปดทิศ ฉะนั้นการเดินจึงเบา นิ้วเท้าเดินหันเข้าด้านใน

คนที่ก้าวหนัก เพียงแค่คุ้นชินกับการหลบมวยแปดสุดยอด ทุกครั้งที่ก้าวเดิน จะใช้ความแข็งแรงของสะโพกและกระดูกสันหลัง มันเลยดูหนักขึ้นเล็กน้อย

"ลองฆ่าสองคนฝึกมือไปก่อน!" ฉี่เติ่งเสียนพูด หลังจากนั้นก็ลงมือเป็นคนแรก

ปากของเขา ตะโกนออกมาเสียงดัง เหมือนดังเสือคำรามในป่าเขา ทันทีที่ร่างทั้งร่างลุกขึ้น หนึ่งฝ่ามือ เหมือนดังเสือร้ายที่กำลังลงเขา!

เขามุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก ที่นี้มีนักรบของโอเมนหน่วยหนึ่งสองคนที่ใกล้เขาที่สุด ประมาณยี่สิบกว่าเมตร

เห็นเพียง ฉี่เติ่งเสียนกระโดนถีบเหมือนกีบม้า ความเร็วของคนทั้งร่างรวดเร็วมาก ภายใตเเสงเปลวไฟที่ส่องลงมา ราวกับเส้นสีดำที่พุ่งตัวออกไป!

เพียงแค่พริบตาเดียว เขาก็มาถึงข้างหน้าของคนทั้งสอง ทำการเปลี่ยนท่าทันที ฝ่ามือผ่าลงบนหัวด้านขาวของนักรบ!

นักรบที่อยู่ด้านขวาไหวพริบเร็วมาก ถอยไปด้านหลังครึ่งก้าว มือซ้ายหยิบมีดพกเอมก้าวออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ควงหนึ่งรอบบนมือแล้ว พุ่งตรงไปที่หัวใจของฉี่เติ่งเสียนโดยตรง ไม่มีการเสียเวลาในการเคลื่อยนไหว มีเพียงความเร็วเท่านั้น!เร็วจนถึงขีดสุด!

ช่วงเวลาที่ฉี่เติ่งเสียนต่อยไปที่นักรบด้านซ้าย ก็ได้หลบไปที่ด้านข้างแล้ว มือซ้ายขาวควักไปที่ด้านหลัง หนามสองคมอยู่ในมือ แทงไปที่เอวด้วยความเร็วแสง!

หากเป็นคนธรรมดาพบเจอกับเหตุการณ์นี้ คงลำบากทั้งด้านซ้ายและขวา

แต่ฉี่เติ่งเสียนเป็นถึงตำแหน่งปรามาจารย์ ความแข็งแกร่งต้องคิดไม่ถึงแน่

หลังจากที่หมัดของเขาไม่โดน เปลี่ยนมือเป็นกรงเล็บอินทรีย์ บังมีดของนักรบด้านขวา จับไว้แน่น รวดเตะเท้าซ้ายออกไปข้าวหน้า!

"คลิก!"

ท่า"เสือเหยียบบอล"ถูกกระดูกหน้าแข้งซ้ายของนักรบ เหยียบย่ำกระดูกหน้าแข็งของคู่ต่อสู้หักเป็นชิ้นๆทันที!

แต่คิ้วของนักรบที่ซ่อนอยู่ใต้หมวกมีรอบขมวดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ขณะที่ร่างล้มลงไป มืออีกข้างหยิบปืนพกออกมา เลงไปที่หน้าอกทันที!

"ปั้ง!"

ฉี่เติ่งเสียนหมอบตัวลงไปอย่างรวดเร็ว ขณะที่หลบหนามสองคม ก็ได้หลบลูกสูนไปด้วย