สรุปตอน บทที่ 676 ส่งมอบ – จากเรื่อง มังกรผู้ทรงพลัง โดย จาง หลงหู
ตอน บทที่ 676 ส่งมอบ ของนิยายนิยายโรแมนติกในเมืองเรื่องดัง มังกรผู้ทรงพลัง โดยนักเขียน จาง หลงหู เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
"แม่งเอ้ย เหนื่อยจริงๆ ไม่ได้ต่อสู้แบบบนี้นานแล้ว"
คนฆ่าสัตว์เตะหมวกกันน็อคออกจากหัว นั่งลงไปบนร่างศพ หยิบบุหรี่ออกมาหนนึ่งมวล นั่งสูบบุหรี่อยู่ตรงนั้น
ปีศาจราตรีมีเลือดไหลที่หัว ชนเข้ากับหมวกกันน็อค บนใบหน้าเต็มไปด้วยเหลือของตัวเอง
ผีแค้นยังดีหน่อย แต่ก็ยังได้รับบาดเจ็บ เนื่องจาก ศัตรูของพวกเขา เป็นถึงโอเมนหน่วยหนึ่งที่มีชื่อเสียงเรียงนาม!
อวี้เสวี่ยหลงคิ้วขมวดมองดูพื้นที่เต็มไปด้วยศพ รู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อย จากที่เธอดูแล้ว คนพวกนี้ไม่รู็เรื่องเลย พวกเขาเพียงแค่ทำตามคำสั่งเอง
แต่ในความเป็นจริงแล้วมันช่างโหดร้ายนัก เธอก็แก้ไขอะไรไม่ได้
ฉี่เติ่งเสียนเดินเข้าไปหานักรบผู้เชี่ยวชาญมีดที่เพิ่งล้มลง ยื่นมือกระชากหมวกกันน็อคออก ชัดเจนมากว่าเป็นคนเผ่าพันธุ์หวง แต่เขากลับก้มหัวลงไปดอมดม มากพอที่จะได้กลิ่นอายทะเลจางๆ
"หน้าจะเป็นคนของเจียเผิงกั๋ว บนตัวเขามีกลิ่นอายทะเล ที่นี่ไม่กี่คนก็มีหมด"ฉี่เติ่งเสียนกล่าว
"รองหัวหน้า โมตูก็ใกล้ทะเลเหมือนกัน!"ปีศาจราตรีกล่าว
"คุณจะบอกว่าพวกเขาทุกคนต่างก็เป็นคนของโมตูอย่างนั้นเหรอ?ทำเป็นอวดฉลาด ไม่ผิดเลยที่คนฆ่าสัตว์จะด่าว่าคุณมันโง่"ฉี่ติ่งเสียนกล่าวอย่างเหยียดหยาม
อวี้เสวี่ยลงที่อยู่ข้างๆกล่าว"เขาเป็นคนเจียเผิงกั๋วจริงๆ การใช้มีดของเขาเมื่อกี้นี้ ทั้งหมดเป็นวิถีแห่งเจียเผิงกั๋ว อีกอย่าง กระบวนกรใช้มีดนี้ ก็มาจากประเทศเจียเผิง!"
ฉี่เติ่งเสียนพูดอย่างใช้ความคิด"ท่ามีดของพวกเขา เหมือนว่าฉันจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อน"
อวี้เสี่ยวหลงกล่าว"จริงหรือ?"
ฉี่เติ่งเสียนกล่าว"ครั้งหนึ่งฉันเคยต่อสู้กับเหวินซือซุ่นลูกชายของเหวินหย่งฟู ตอนนี้คิดดูแล้ว การเคลื่อยนไหวของผู้ชายคนนี้ ทักษะมีดมีกลิ่นอายจางๆ"
อวี้เสวี่ยหลงหรี่ตาตัวเองลง กล่าว"เศษหินไหล?"
ฉี่เติ่งเสียนพยักหน้า กล่าว"ครั้งนี้พูดได้เลยว่าตระกูลจ้าวต้องออกเลือดครั้งใหญ่เป็นเเน่ ถูกพวกของฉี่เติ่งเสียนกวาดล้าง แน่นอนว่าจะทำให้หลายๆคนรู้สึกเป็นทุกข์ และตระกูลจ้าวที่สนับสนุนพวกเขา จะต้องรับผิดชอบเรื่องนี้
หาคนที่อยู่นี่ไม่ใช่ฉี่เติ่งเสียน อวี้เสวี่ยหลง คนฆสัตว์ ปีศาจราตรี ผีแค้นทั้งห้าคนนี้ น่ากลัวว่ายากที่จะได้ผลลัพธ์แบบนี้ ทั้งยัง อาจถูกกำจัดทิ้งก็ได้
เฉินเลี่ยยิ้มกว้าง กล่าว"พวกเขาสามารถทำเช่นนี้ได้จริงๆ โหดร้ายมาก เพียงเพื่อจัดการกับฉัน ถึงกับต้องส่งคนเก่งกาจขนาดนี้มา"
คนฆ่าสัตว์คีบบุหรี่ไว้ กล่าวนิ่งๆ"คนพวกนี้เก่งจริงๆ ฉันเกือบบจะล้มลงหลายครั้ง!พวกมันยังไม่รู้สึกเจ็บ แม้ว่าคุณจะเตะไข่พวกมันจนเเตก พวกมันยังสามารถใช้วิธีการฆ่าก่อนที่พวกมนจะล้มลง น่ากลัวจริง"
"ยังดีที่ใส่หมวกกันน็อคกับเสื้อเกราะกันกระสุน"ผีแค้นก็มีความค้างกาอยู่บ้าง"อามิตาภุต ล่วงเกินคนไปเยอะขนาดนี้อีกแล้ว เป็นบุญใหญ่อะไรขนาดนี้!"
ในนเวลานี้ปีศาจราตรียิ้มอย่างเขินอาย ก่อนหน้านั้นเขาพูดว่า คนขี้ขลาดเท่านั้นแหหล่ะที่ต้องใช้อุปกรณ์ ตอนนี้ เป็ฯการตบหน้าตัวเองชัดๆ อีกทั้งเพลิดเพลินไปกับประโยชน์ของอุปกรณ์พวกนี้
ฉี่เติ่งเสียนกล่าว"ถึงคนจะเก่งแค่ไหน ท่ามกลางสนามรบแห่งสงครามสมัยใหม่แบบนี้ ก็ยากที่จะมีประโยชน์ชี้ขาด!"
อวี้เสสวี่ยหลงกล่าว"เทคโนโลยีไม่มีที่สิ้นสุด คนที่มีพลังก็มีขีดจำกัด ปืน ยังคงเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งของหมัดเท้า"
ทุกคนต่างนั่งลงบนพื้น เริ่มจัดการบาดแผลลของตัวเอง
อวี้เสวี่ยหลงถอนหมวกกันน็อคของตัวเองลง เส้นผมปลิวยุ่ง ใบหน้ามีรอยเลือด ดูเหมือนจะเป็นรสชาติที่แตกต่างไปอีกแบบ
"กุหลาบสนามรบ?"คำพูดหนึ่งแวบขึ้นมาในใจของฉี่เติ่งเสียน คิดว่าค่อนข้างเหมาะสม
"เนื่องจากคนจำนวนมากที่เกี่ยวข้องต่างก็มีส่วนร่วมในงานระดับนานาชาติ เป็นเรื่องปกติที่คุณไม่เข้าใจ"ฉี่เติ่งเสียนยิ้ม กล่าว
หลังจากปัดฝุ่นบนตัวออก เขายืนขึ้น ให้อวี้เสวี่ยหลงนำทาง เดินทางต่อไป
ก่ออาชญากรรมไว้หนักขนาดนี้ ที่จริงแล้วฉี่เติ่งเสียนและอวี้เสวี่ยหลงก็รู้สึกมืดมนเล็กน้อย
แต่ปีศาจราตรีและคนฆ่าสัตว์ทั้งสองคนนี้มีจิตใจที่สูงส่ง สักพักกฌถามว่เคยยเห็นฉันทุบหัวเขาจนแตกรึยัง เดี๋ยวก็บอกว่าท่าตัวเองเท่ห์มาก......สามารถฆ่าคนไ้อย่างสนุกสนาน และไม่มีภาระทางจิตใจ เดาว่านี้คงเป็นความวิปริตเพียงอยยย่างเดียว
ผีแค้นก็ยังดี เดี๋ยวก็โทษตัวเองอยู่พักหนึ่งว่าได้ทำบาปจากการฆาตกรรมมากเกินไป ไม่นานก็อีกบุคลิกหนึ่งกระโดดออกมาและะตะโกนว่าฆ่าฆ่าฆ่า มัสนุกจริงๆอะไรทำนองนั้น
อวี้เสวี่ยรู้สึกว่า ฉี่เติ่งเสียนสามารถปราบวิญาญาณชั่วร้ายในเรือนจำโมตูพวกนี้ได้ ยังถูกพวกเขาขานว่ารองหัวหน้า มันเจ๋งมากจริงๆ!
ในที่สุดยอด ทุกคนก็พาเฉินเลี่ยมาส่งถึงฐานทัพลับได้สำเร็จ
คนต้อนรับรีบปรากฎตัวออกมา แถมยังสวมหน้ากาก ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้ชัดเจน
หลังจากมอบเฉินเลี่ยแล้ว ฉี่เติ่งเสียนกล่าวกับเขาอย่างเคร่งขรึม"ดูสิว่าฉันปกป้องชีวิตคุณลำบากแค่ไหน อย่าลืมคำขอก่อนหน้านี้ของฉัน"
เฉินเลี่ยร้องไม่ได้ยิ้มไม่ออก กล่าว"ฉันรู้แล้ว หลังจากนนี้จะโทรให้พี่สาวให้......"
ปรามาจารย์เฟิงตู้?
ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับฉี่เติ่งเสียน เป็นการจจจริงจังมากขึ้นเมื่อได้มองผู้หญิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...