มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 676

"แม่งเอ้ย เหนื่อยจริงๆ ไม่ได้ต่อสู้แบบบนี้นานแล้ว"

คนฆ่าสัตว์เตะหมวกกันน็อคออกจากหัว นั่งลงไปบนร่างศพ หยิบบุหรี่ออกมาหนนึ่งมวล นั่งสูบบุหรี่อยู่ตรงนั้น

ปีศาจราตรีมีเลือดไหลที่หัว ชนเข้ากับหมวกกันน็อค บนใบหน้าเต็มไปด้วยเหลือของตัวเอง

ผีแค้นยังดีหน่อย แต่ก็ยังได้รับบาดเจ็บ เนื่องจาก ศัตรูของพวกเขา เป็นถึงโอเมนหน่วยหนึ่งที่มีชื่อเสียงเรียงนาม!

อวี้เสวี่ยหลงคิ้วขมวดมองดูพื้นที่เต็มไปด้วยศพ รู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อย จากที่เธอดูแล้ว คนพวกนี้ไม่รู็เรื่องเลย พวกเขาเพียงแค่ทำตามคำสั่งเอง

แต่ในความเป็นจริงแล้วมันช่างโหดร้ายนัก เธอก็แก้ไขอะไรไม่ได้

ฉี่เติ่งเสียนเดินเข้าไปหานักรบผู้เชี่ยวชาญมีดที่เพิ่งล้มลง ยื่นมือกระชากหมวกกันน็อคออก ชัดเจนมากว่าเป็นคนเผ่าพันธุ์หวง แต่เขากลับก้มหัวลงไปดอมดม มากพอที่จะได้กลิ่นอายทะเลจางๆ

"หน้าจะเป็นคนของเจียเผิงกั๋ว บนตัวเขามีกลิ่นอายทะเล ที่นี่ไม่กี่คนก็มีหมด"ฉี่เติ่งเสียนกล่าว

"รองหัวหน้า โมตูก็ใกล้ทะเลเหมือนกัน!"ปีศาจราตรีกล่าว

"คุณจะบอกว่าพวกเขาทุกคนต่างก็เป็นคนของโมตูอย่างนั้นเหรอ?ทำเป็นอวดฉลาด ไม่ผิดเลยที่คนฆ่าสัตว์จะด่าว่าคุณมันโง่"ฉี่ติ่งเสียนกล่าวอย่างเหยียดหยาม

อวี้เสวี่ยลงที่อยู่ข้างๆกล่าว"เขาเป็นคนเจียเผิงกั๋วจริงๆ การใช้มีดของเขาเมื่อกี้นี้ ทั้งหมดเป็นวิถีแห่งเจียเผิงกั๋ว อีกอย่าง กระบวนกรใช้มีดนี้ ก็มาจากประเทศเจียเผิง!"

ฉี่เติ่งเสียนพูดอย่างใช้ความคิด"ท่ามีดของพวกเขา เหมือนว่าฉันจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อน"

อวี้เสี่ยวหลงกล่าว"จริงหรือ?"

ฉี่เติ่งเสียนกล่าว"ครั้งหนึ่งฉันเคยต่อสู้กับเหวินซือซุ่นลูกชายของเหวินหย่งฟู ตอนนี้คิดดูแล้ว การเคลื่อยนไหวของผู้ชายคนนี้ ทักษะมีดมีกลิ่นอายจางๆ"

อวี้เสวี่ยหลงหรี่ตาตัวเองลง กล่าว"เศษหินไหล?"

ฉี่เติ่งเสียนพยักหน้า กล่าว"ครั้งนี้พูดได้เลยว่าตระกูลจ้าวต้องออกเลือดครั้งใหญ่เป็นเเน่ ถูกพวกของฉี่เติ่งเสียนกวาดล้าง แน่นอนว่าจะทำให้หลายๆคนรู้สึกเป็นทุกข์ และตระกูลจ้าวที่สนับสนุนพวกเขา จะต้องรับผิดชอบเรื่องนี้

หาคนที่อยู่นี่ไม่ใช่ฉี่เติ่งเสียน อวี้เสวี่ยหลง คนฆสัตว์ ปีศาจราตรี ผีแค้นทั้งห้าคนนี้ น่ากลัวว่ายากที่จะได้ผลลัพธ์แบบนี้ ทั้งยัง อาจถูกกำจัดทิ้งก็ได้

เฉินเลี่ยยิ้มกว้าง กล่าว"พวกเขาสามารถทำเช่นนี้ได้จริงๆ โหดร้ายมาก เพียงเพื่อจัดการกับฉัน ถึงกับต้องส่งคนเก่งกาจขนาดนี้มา"

คนฆ่าสัตว์คีบบุหรี่ไว้ กล่าวนิ่งๆ"คนพวกนี้เก่งจริงๆ ฉันเกือบบจะล้มลงหลายครั้ง!พวกมันยังไม่รู้สึกเจ็บ แม้ว่าคุณจะเตะไข่พวกมันจนเเตก พวกมันยังสามารถใช้วิธีการฆ่าก่อนที่พวกมนจะล้มลง น่ากลัวจริง"

"ยังดีที่ใส่หมวกกันน็อคกับเสื้อเกราะกันกระสุน"ผีแค้นก็มีความค้างกาอยู่บ้าง"อามิตาภุต ล่วงเกินคนไปเยอะขนาดนี้อีกแล้ว เป็นบุญใหญ่อะไรขนาดนี้!"

ในนเวลานี้ปีศาจราตรียิ้มอย่างเขินอาย ก่อนหน้านั้นเขาพูดว่า คนขี้ขลาดเท่านั้นแหหล่ะที่ต้องใช้อุปกรณ์ ตอนนี้ เป็ฯการตบหน้าตัวเองชัดๆ อีกทั้งเพลิดเพลินไปกับประโยชน์ของอุปกรณ์พวกนี้

ฉี่เติ่งเสียนกล่าว"ถึงคนจะเก่งแค่ไหน ท่ามกลางสนามรบแห่งสงครามสมัยใหม่แบบนี้ ก็ยากที่จะมีประโยชน์ชี้ขาด!"

อวี้เสสวี่ยหลงกล่าว"เทคโนโลยีไม่มีที่สิ้นสุด คนที่มีพลังก็มีขีดจำกัด ปืน ยังคงเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งของหมัดเท้า"

ทุกคนต่างนั่งลงบนพื้น เริ่มจัดการบาดแผลลของตัวเอง

อวี้เสวี่ยหลงถอนหมวกกันน็อคของตัวเองลง เส้นผมปลิวยุ่ง ใบหน้ามีรอยเลือด ดูเหมือนจะเป็นรสชาติที่แตกต่างไปอีกแบบ

"กุหลาบสนามรบ?"คำพูดหนึ่งแวบขึ้นมาในใจของฉี่เติ่งเสียน คิดว่าค่อนข้างเหมาะสม