มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 685

“เอ่อ นี่มัน…..”

ฉินถางหู่และเหวินซือซุ่นต่างหันมองหน้ากัน

พวกเขาคิดว่าฉีเติ่งเสียนจะมีแนะนำที่ดีๆให้กับพวกเขา แต่มันกลับกลายเป็นประโยคดังกล่าว?

สูบบุหรี่ ดื่มเหล้า และกินอาหารไขมันสูง? มีเพศสัมพันธ์บ่อยๆ?

"ไม่น่าแปลกใจที่คุณเป็นเท็จ!"ฉินถางหู่อดไม่ได้ที่จะสาปแช่งในใจของเขา

เหวินซือซุ่นหัวเราะไม่ออก เขาพูดว่า : “คุณฉี พวกเราอยากจะขอคําแนะนําอย่างจริงใจ ได้โปรดอย่าหลอกพวกเราเลย”

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า: “ก็แค่ล้อเล่นเท่านั้น พวกนายอย่าได้ถือสา”

“ถ้าพูดถึงเรื่องที่จะฝึกกังฟูให้เก่งนั้น ที่จริงแล้วพรสวรรค์เป็นสิ่งสําคัญที่สุด และอย่างที่สองคือการขยันฝึกฝน”

“ฉันสามารถเก่งได้ถึงขั้นนี้ก็ใช้ทั้งพรสวรรค์และการขยันฝึกฝนร่วมกัน สิ่งที่สําคัญกว่านั้นคือ.…..ในขณะที่ฉันฝึกฝน ก็คิดเพียงว่าถ้าฉันไม่ขยัน ฉันก็อาจจะถูกฆ่าตายได้”

“ทุกวันต้องใช้ชีวิตกลิ้งอยู่บนเส้นของชีวิตและความตาย ก็จะทำให้การฝึกฝนนั้นพัฒนาไปได้อย่างรวดเร็ว”

“นี่อาจจะเป็นเหตุผลว่าทําไมปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่จึงออกมาในยุคเก่า เพราะประเทศกําลังปั่นป่วนและมักจะเผชิญกับการต่อสู้ของชีวิตและความตาย”

ทั้งสองคนพยักหน้า นี่คือความจริง การสูบบุหรี่ การดื่ม และการกินไขมันสูงนั้นล้วนเป็นเรื่องล้อเล่น

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า : “นอกจากนี้ ก็มีอีกสิ่งที่สําคัญมากเช่นกัน……”

เหวินซือซุ่นพูดว่า: “สิ่งนั้นคืออะไร?”

“นั่น...เป็นถนนมหัศจรรย์” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างช้าๆ

ฉินถางหู่และเหวินซือซุ่นเกือบจะตกจากที่นั่งของพวกเขา พวกเขาแทบจะอยากลุกขึ้นตีหัวฉีเติ่งเสียน นี่มันร้อนเล่นใช่ไหม? ยังมีจรรยาบรรณในศิลปะการต่อสู้บ้างไหมเนี่ย!

เมื่อฉีเติ่งเสียนเห็นว่าทั้งคู่หน้ากลายเป็นสีเขียว เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูดว่า: “นั่นคือขอบเขตของความคิด คุณเคยได้ยินคําพูดที่ว่าร่างกายจะตาย แต่จิตใจจะไม่ตายหรือไม่?”

ฉินถางหู่คิดว่าฉีเติ่งเสียนพูดกับพวกเขาว่า “นั่นคือหลังคาโลก” ดังนั้นเธอจึงต้องละทิ้งชีวิตนี้และเปลี่ยนมันเพื่อขีดจํากัดของเขา

“ประโยคนี้ไม่ใช่เรื่องตลก ความคิดนั้นสําคัญมาก…...”

“เมื่อความคิดของเธอเข้าที่แล้ว ถึงจะกำหนดตำแหน่งของตัวเองได้อย่างถูกต้อง เพื่อให้มีการเปลี่ยนแปลงในจิตใจ”

“สิ่งนี้เหมือนกําปั้น มันเหมือนไม่ใช่ความจริง แต่อันที่จริงแล้วเราขาดมันไม่ได้”

เมื่อฉีเติ่งเสียนพูดถึงเรื่องนี้ในที่สุดเขาก็จริงจังขึ้นมาก เขาไม่ได้พูดเรื่องตลกไร้สาระไปเรื่อย เขากำลังพูดคุยกับทั้งสองคนอย่างจริงจัง

หลังจากดื่มชาเสร็จ ก็เป็นเวลาช่วงเย็นแล้ว

เหวินซือซุ่นยืนขึ้นและพูดว่า : “แม่ของฉันทําอาหารเย็นไว้ที่บ้าน คุณฉีได้โปรดเชิญไปทานอาหารด้วยกัน ถ้าไม่ใช่เพราะการช่วยเหลือของคุณ ฉันเกรงว่าตระกูลเหวินของเราคงจะล้มละลายไปแล้วก็ได้”

ฉีเติ่งเสียนคิดแล้วก็พูดว่า : “งั้นก็ไปกันเถอะ”

เขาเลือกของขวัญสองชิ้น พร้อมกับตามเหวินซือซุ่นและฉินถางหู่ไปที่บ้านตระกูลเหวิน และไปพบกับคุณนายเหวิน

เธอคือผู้หญิงที่อ่อนโยนมาก เธอสุภาพกับทุกคนและแม้แต่เสียงของเธอก็ไพเราะมากเช่นกัน

ฉีเติ่งเสียนเห็นเงาของแม่ตัวเอง ในร่างกายของเธอด้วยความอ่อนโยนอย่างแรงกล้า

“ฉันได้ยินมาจากเสี่ยวฉินว่า ตอนนี้คุณฉีได้เป็นนายหางเสือหลงเหมินแห่งโมตูของเราแล้ว” คุณนายเหวินยิ้มให้ฉีเติ่งเสียนและพูดว่า “ฉันยังไม่ได้แสดงความยินดีกับคุณในเรื่องนี้เลย”