มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 69

ฉีเติ่งเสียนขอให้หลี่อวิ๋นหว่านขับรถมาส่งเขา เพราะหลังจากเฉียวชิวเมิ่งกลับไปแล้ว เขาก็อยู่จนงานเลี้ยงจบและเขาไม่มีรถกลับบ้าน

“ฉันลำบากมาส่งนายกลับถึงที่ นายไม่เชิญฉันดื่มกาแฟสักแก้วเลยเหรอ?!” หลี่อวิ๋นหว่านอุทานด้วยความโกรธ

ฉีเติ่งเสียนทำท่าทางเหมือนได้ของที่ต้องการแล้วก็ถีบหัวส่ง และเธอก็เตรียมตัวจะกลับไปด้วยความโกรธ

“โอเค” ฉีเติ่งเสียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเชิญหลี่อวิ๋นหว่านเข้ามาในบ้าน และไปชงกาแฟให้เธอ

ทันทีที่หลี่อวิ๋นหว่านกําลังจะคุยกับเขา ฉีเติ่งเสียนก็บอกว่าเขาจะไปอาบน้ํา

“ไอ้เบื๊อก!!!” หลี่อวิ๋นหว่านโมโห กำหมัดแน่นและมีความคิดจะเอาไปทุบหัวของฉีเติ่งเสียน

เมื่อฉีเติ่งเสียนอาบน้ำเสร็จ ออกมาก็พบว่าหลี่อวิ๋นหว่านดื่มกาแฟหมดแล้ว เขาจึงขมวดคิ้วและถามขึ้นว่า: “ทำไมยังไม่ไปอีก?!”

หลี่อวิ๋นหว่านได้ยินแบบนั้น ก็ย่นจมูกก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอู้อี้ว่า: “มีคนมา”

“ใครอ่ะ?” ฉีเติ่งเสียนมองผ่านจอภาพและอดไม่ได้ที่จะม้วนริมฝีปากของเขา

เป็นไปตามอย่างที่คาดไว้ อวี้เสี่ยวหลงอีกแล้ว

“เธออยู่ข้างนอก ฉันไม่กล้าออกไป” ในที่สุดหลี่อวิ๋นหว่านก็มีเหตุผลที่ฟังดูดีที่จะอยู่ที่นี่ต่อ

“ถ้าอย่างนั้นก็แล้วแต่คุณแล้วกัน” ฉีเติ่งเสียนไม่มีอะไรจะพูด เขาปิดจอภาพและล้มตัวลงบนโซฟาโดยตรง

หลี่อวิ๋นหว่านพูดว่า: “ทําไมนายไม่ออกไปพบเธอสักหน่อยล่ะ? บอกให้เธอรู้ว่าตอนนี้คนที่อาศัยอยู่ในวิลล่าหลังนี้ไม่ใช่คนที่เธอกําลังตามหา เดี๋ยวเธอก็จะไม่มาเอง”

ฉีเติ่งเสียนกลับพูดว่า: “ทําไมผมต้องทําแบบนั้น? ปล่อยให้เธอวิ่งหาต่อไป ให้รู้สึกเสียใจบ่อยๆ ไม่สนุกเหรอ?”

หลี่อวิ๋นหว่านพูดไม่ออกเลยเมื่อเธอได้ยินสิ่งนี้

“คุณฉู่ คนเราไม่สามารถอยู่ในเงาของอดีตได้เสมอไป ฉันเชื่อว่าสหายผู้ล่วงลับของคุณต้องไม่อยากเห็นคุณอยู่ในความขุ่นเคืองของตัวเองเช่นนี้!”

“ได้โปรดให้ฉันได้สักครั้ง ฉันจะให้โอกาสอันรุ่งโรจน์กับคุณมากขึ้น!”

เสียงของอวี้เสี่ยวหลงลอดเข้ามาจากข้างนอกอย่างแผ่วเบา โดยคิดว่าคนในวิลล่านี้คือฉู่อู๋เต้า

“ฉู่อู๋เต้า เจ้าเด็กนั่นไม่อยากออกไปทําสิ่งเหล่านี้อีกแล้ว เขาแค่ต้องการใช้ชีวิตที่เหลือของเขาอย่างปลอดภัย” หลังจากฟังคําเหล่านี้แล้ว ฉีเติ่งเสียนก็หัวเราะเยาะ

หลี่อวิ๋นหว่านอดไม่ได้ที่จะถามว่า: “ฉู่อู๋เต้าคือใคร ถึงทำให้นายพลหญิงอวี้ต้องมาขอพบเขาด้วยตัวเอง? และยังมาครั้งแล้วครั้งเล่า……”

“ฉู่อู๋เต้า? เป็นผู้ชายที่มีปัญหาสมองเล็กน้อย และมักจะคลุ้มคลั่งอยู่ในคุก แน่นอนว่าเขายังถูกผมแขวนอยู่บนจากเสาโทรเลขอยู่หลายครั้ง” ฉีเติ่งเสียนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดออกมา

“……”

หลี่อวิ๋นหว่านพูดไม่ออก และเธอไม่รู้ว่าสิ่งที่ฉีเติ่งเสียนพูดนั้นจริงหรือไม่

“เดี๋ยวก่อน……” หลี่อวิ๋นหว่านเรียกฉีเติ่งเสียนไว้ ขณะที่เขากำลังจะเดินกลับห้อง

“อะไรอีก?” ฉีเติ่งเสียนถาม

“นายมาดูนี่ก่อน” หลี่อวิ๋นหว่านหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมาและพูดอย่างเคร่งขรึม

ฉีเติ่งเสียนนั่งลงข้างเธอ และมองลงไปที่หน้าโทรศัพท์มือถือของเธอ และขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้

มันคือข่าว ว่ากันว่าศิลปินดาราหลายคนที่เกี่ยวข้องกับเฉียวกรุ๊ปได้พากันยกเลิกสัญญากับเฉียวกรุ๊ปทั้งหมด ในเวลาเดียวกันหลินว่านชิวยังเขียนบทความกล่าวหาเฉียวชิวเมิ่งประธานของเฉียวกรุ๊ป ว่าชอบ “ของฟรี” โดยขอให้เธอทำงานให้กับเฉียวกรุ๊ปฟรีๆและเขียนใส่ความต่างๆมากมาย

ในช่องแสดงความคิดเห็น มีการสาปแช่งให้เฉียวกรุ๊ปล้มละลายโดยเร็วที่สุด

“ศิลปินดาราหลายคนยกเลิกสัญญากับเฉียวกรุ๊ป ซึ่งเป็นผลเสียต่อเฉียวกรุ๊ปอย่างมากเลย!” หลี่อวิ๋นหว่านมองไปที่ฉีเติ่งเสียนและพูดอย่างจริงจัง

ทั้งสองนั่งใกล้ชิดกันมาก หลี่อวิ๋นหว่านสวมใส่ชุดราตรีเผยให้เห็นต้นขาสีขาวของเธอ ซึ่งในขณะนี้ขาของเธอก็แนบติดกับต้นขาของฉีเติ่งเสียนเล็กน้อย ส่งสัญญาณสัมผัสที่อบอุ่น

“ต้องเป็นหลินว่านชิวแน่ๆ!” ฉีเติ่งเสียนเงยหน้าขึ้นและพูดอย่างครุ่นคิด

เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาดวงตาของเขาก็อดไม่ได้ที่จะตกลงบนหน้าอกของหลี่อวิ๋นหว่าน ส่วนหน้าของชุดถูกไขว้กัน แม้ว่าจะไม่เปิดเผยมากนักแต่ก็ดูเซ็กซี่

หลี่อวิ๋นหว่านกล่าวว่า: “ฉันเดาว่าพรุ่งนี้เฉียวกรุ๊ปต้องเล่นงานเมิ่งเมิ่งแน่ นายต้องคิดหาทางแก้ปัญหาเรื่องนี้”

ฉีเติ่งเสียนดึงสายตากลับมา ก่อนที่จะไอแล้วพูดว่า: “ผมรู้แล้ว พรุ่งนี้ผมจะไปจัดการเรื่องนี้เอง”

หลี่อวิ๋นหว่านขมวดคิ้วและพูดว่า: “ทําไมจู่ๆนายถึงไอ? ไม่สบาย? ให้ฉันต้มน้ำขิงให้เอาไหม?”

“ไม่เป็นไร มันดึกแล้ว รีบไปพักผ่อนกันเถอะ” ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวและพูด พร้อมกับยืนขึ้นและเดินขึ้นไปชั้นบน

“ประสาทหรือไง?!” หลี่อวิ๋นหว่านรู้สึกงงงวยเล็กน้อยและจากนั้นก็กลับไปที่ห้องที่เธอเคยมานอนก่อนหน้านี้

อีกครั้งที่หลี่อวิ๋นหว่านได้นอนบนเตียงขนาดใหญ่ที่แสนสบายใน “วิมานเมฆ” เธออดคิดไม่ได้ว่า ใครจะจินตนาการได้ว่าคนที่อาศัยอยู่ในวิลล่าที่หรูหราที่สุดในจงไห่จะเป็นผู้คุมเรือนจําตัวน้อยๆที่มาจากชนบท?

“บางที ถ้าการต่อสู้ระหว่างหู่เหมินกรุ๊ปและเซี่ยงกรุ๊ปสิ้นสุดลง เขาจะเป็นคนที่น่าทึ่งจริงๆใช่ไหม?” หลี่อวิ๋นหว่านแอบคิดในใจก่อนจะผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว

ฉีเติ่งเสียนกลับนอนไม่หลับ เรียวขาเต็มสมอง ไม่สิ สมองและจิตใจเต็มไปด้วยเรียวขา ……

“ไม่แปลกใจเลยที่ไอ้พวกสารเลวในคุกมักจะชอบมารวมตัวกันเพื่อพูดคุยเรื่องผู้หญิง เมื่อพวกมันไม่มีอะไรทํา ดูเหมือนว่ามีเหตุผล” ฉีเติ่งเสียนนึกด่าในใจและลุกขึ้นมาออกกำลังกาย

หลังจากออกกำลังกายในสนามตอนเที่ยงคืน เขาก็เหนื่อยมากและกลับไปที่ห้องเพื่อนอนอย่างสงบ

“ท่านฉี เมื่อคืนนอนหลับสบายไหม?” เมื่อเห็นว่าฉีเติ่งเสียนดูเหมือนจะหมดแรงในตอนเช้า หลี่อวิ๋นหว่านก็อดไม่ได้ที่จะถาม

“สมองของผมเต็มไปด้วยขา จะนอนหลับสบายได้อย่างไร?” ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะบ่นและตัดสินใจอยู่ห่างจากหลี่อวิ๋นหว่าน ผู้หญิงจะส่งผลต่อความเร็วในการดึงมีดของเขาเท่านั้น

“？？？” หลี่อวิ๋นหว่านมองไปที่ฉีเติ่งเสียนด้วยสีหน้าประหลาดใจและไม่เข้าใจว่าประโยคนี้หมายถึงอะไร

หลังจากเร่งให้หลี่อวิ๋นหว่านรีบเก็บข้าวของอย่างรวดเร็ว ฉีเติ่งเสียนก็รีบตรงไปที่เฉียวกรุ๊ปทันที

“เมื่อวานนายทําอะไร? หลังจากที่ฉันกลับไปแล้ว นายตบหลินว่านชิวจริงๆเหรอ? นายรู้ไหมว่าสิ่งที่นายทำทำให้ฉันมีปัญหามากแค่ไหน!” เฉียวชิวเมิ่งเมื่อได้เห็นฉีเติ่งเสียน ก็โมโหมากและยกมือขึ้นเพื่อจะตบหน้าเขา

ฉีเติ่งเสียนไม่ใช่พวกคนที่ยอมโดนทำร้าย เขาเอื้อมมือไปสกัดกั้นการตบของเฉียวชิวเมิ่งไว้และพูดว่า: “ก็เธอรังแกคุณ ผมตบเธอแล้วจะทำไม?”

เฉียวชิวเมิ่งรู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อย แต่ความรู้สึกโกรธนั้นมากกว่า เธอกัดฟันแน่นและพูดว่า: “นายเป็นผู้ใหญ่กว่านี้ไม่ได้เหรอ? ทำไมต้องลงไม้ลงมือกันด้วย? นายชอบหุนหันพลันแล่นอยู่เสมอ รู้ไหมว่ามันสร้างปัญหาให้กับฉันและครอบครัวมากแค่ไหน?

“แค่เรื่องลงไม้ลงมือ ทำต้องบ่นด้วย” ฉีเติ่งเสียนปล่อยข้อมือของเฉียวชิวเมิ่ง และถามย้อนกลับด้วยความรังเกียจและงงงวย

เฉียวชิวเมิ่งพูดด้วยความโกรธว่า: “เมื่อคืนหลินว่านชิวเขียนบทความเพื่อกล่าวหาเฉียวกรุ๊ป ทําให้ศิลปินที่มีร่วมมือกับเฉียวกรุ๊ปได้ยกเลิกสัญญาของพวกเขาทีละคน! ตอนนี้ชื่อเสียงของเฉียวกรุ๊ปถูกวิพากษ์วิจารณ์จากอินเทอร์เน็ตไปทั่วแล้ว”

“ฉันไม่สามารถรักษาตำแหน่งประธานบริษัทไว้ได้อีกแล้ว!”

“ตอนนี้ นายพอใจหรือยัง?!”

ขณะที่ทั้งสองกําลังคุยกันอยู่นั้น ผู้บริหารระดับสูงของเฉียวก็ปรากฏตัวขึ้น และคนแรกที่ออกมาคือเฉียวชิงอวี่

“เฉียวชิวเมิ่ง ฉีเติ่งเสียน พวกเธอสองสามีภรรยาทำเรื่องงามหน้าอีกแล้ว! กล้าดียังไงถึงไปข่มขู่คุณหลินในงานเลี้ยงของเซี่ยกรุ๊ป จนทำให้เธอต้องขุ่นเคือง!”

ตอนนี้บริษัทของเรากำลังวุ่นวายไปหมด คนที่สนับสนุนคุณหลินคือสมาคมหอการค้ามังกรดํา! ทันทีที่พวกเขาลงมือ พวกเรามีทางเดียวคือล้มละลาย!”