มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 694

ซุนอิ่งซูรู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนขาดจรรยาบรรณเหมือนอย่างอวี้เสี่ยวหลงอย่างเห็นได้ชัด

มีหลายครั้งที่อวี้เสี่ยวหลงแอบร้ายกาจอย่างใช้เซี่ยงตงฉิงเพื่อจับวลาดิลอฟ ที่จริงแล้ว เธอเตรียมพร้อมด้วยมือทั้งสองของเธอแล้ว

หากร่างกายในตอนนั้นสามารถเอาชนะวลาดิลอฟได้ก็ไม่เป็นไร หากไม่สามารถเอาชนะเขาได้ก็จะฆ่าเขาด้วยมีดที่ยืมมา

หากฉีเติ่งเสียนรู้ความคิดภายในของซุนอิ่งซู เขาคงจะเยาะเย้ยเธออย่างแน่นอน

หากอวี้เสี่ยวหลงเป็นคนง่ายๆแบบนั้น พวกเขาประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อยได้อย่างไร แต่นั้นจะมาสามารถต่อสู้กับพลังตระกูลจ้าวที่มีอยู่ได้อย่างไร?

“ในเมื่อคุณต้องทำเรื่องนี้อยุ่แล้ว ทำไมคุณไม่ทำมันให้มันเสร็จสมบูรณ์ไปเลยล่ะ” ซุนอิ่งซูถามด้วยใบหน้าเข้ม

“ฉันขี้เกียจ...แต่ถ้าคุณให้เงินฉันร้อยล้าน ฉันคงตั้งใจทำงานหนักกว่านี้แน่!” ฉีเติ่งเสียนมองเธออย่างจริงจัง

“เฮ้ เอาอีกแล้ว!!!”

ซุนอิ่งซูเกือบจะคลั่งทันที พอได้ยินเธอก็พูดด้วยความโกรธทันที: “แม้ว่าฉันจะมีนายทุนซางซิงอยู่ในมือ แต่ก็ไม่สามารถให้คุณมาตลบหลังขอเงินทีละร้อยล้านแทบจะทุกครั้งได้!”

เมื่อฉีเติ่งเสียนได้ยิน เขาก็ยิ้มอย่างรู้สึกเขินๆเล็กน้อย

เมื่อซุนหยิงซูเห็นรอยยิ้มของเขา เธอกลับรู้สึกเขินขึ้นมาดื้อๆ ยิ่งดูยิ่งเวียนหัวมากขึ้น ผู้ชายคนนี้ อาจจะทำให้เธอตายได้เลย ถ้าเขายังเป็นแบบนี้?

“อย่าห่วงเลย ฉันมาที่นี่เพื่อตรวจสอบ ฉันยังไม่ได้รับข่าวที่แน่ชัดว่าหงเทียนตูต้องการฆ่าคุณหรือเปล่า เขามีหลายสิ่งที่ต้องทำเมื่อเขามาถึงเมืองโมตู มันไม่คุ้ม ถ้าเขาจะมาฆ่าคุณทันที” ฉีเติ่งเสียนยิ้มก่อนจะพูด

“คุณพูดจริงเหรอ?” ซุนอิ่งซูไม่อยากจะเชื่อ เพราะกลัวว่าฉีเติ่งเสียนจะโกหกเพียงเพื่อจะขี้เกียจมาดูแล

ฉีเติ่งเสียนพูด: “บุคคลนี้อันตรายมาก เพราะอย่างนั้นฉันเลยอยากจะฆ่าเขาตั้งแต่เนิ่นๆ เพื่อป้องกันไม่ให้เขาออกมาทำลายเศรษฐกิจในช่วงเวลาวิกฤติ”

ซุนอิ่งซูกล่าวว่า “ดีแล้ว...คุณต้องระวังให้ดี”

ฉีเติ่งเสียนไม่คิดว่าซุนอิ่งซูจะพูดอะไรแบบนี้ อย่างขอให้เขาระวังตัว ยายคนนี้ไม่ได้คาดหวังให้เขาตายๆเร็วและ GG ก่อนเวลาหรอกเหรอ?

“มีข่าวอะไรจากหันเฉิงจุนบ้างไหม?” ซุนอิ่งซูลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามว่า “ฉันได้ยินมาว่ามีคนบอกว่าคุณส่งเด็กฝึกงานไปที่โรงยิมและเสียชีวิตต่อหน้าต่อตาเขา”

“ก็ดูรู้เรื่องดีอยู่แล้ว หาคำตอบเองได้ ทำไมถึงถามฉันล่ะ?” ฉีเติ่งเสียนกล่าว

“ไม่ต้องถามอย่างรู้เท่าทัน ฉันแค่ต้องการเอาแผ่นจารึกของพ่อฉันกลับคืนมาเท่านั้น” ซุนอิ่งซูพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ถ้าคุณเอาชนะเขาได้ ฉันจะให้เงินคุณร้อยล้านโดยที่คุณไม่ต้องพูดอะไรเลย”

ฉีเติ่งเสียนตบขากางเกงของเขาแล้วลุกขึ้นแล้วพูดว่า: “ถ้าเขาจัดการเรื่องนี้ได้ฉันก็ไม่สนใจ แต่ถ้าเขากล้ามามีเรื่องกับฉัน ก็จะทุบตีเขาจนกว่าเขาจะไม่สามารถดูแลตัวเองได้”

เขากำลังจะออกไป เห็นซุนเหม่ยอี้แต่งตัวเหมือนเลขาเดินเข้ามาพร้อมกาแฟ

“สวัสดีคุณฉี เชิญดื่มกาแฟ” ซุนเหม่ยอี้นำกาแฟไปให้ฉีเติ่งเสียนแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าและถาม: “คุณจะไม่เลียนแบบคนที่ชื่อภู่อะไรนั้นใช่ไหม แล้วใส่ยาพิษลงไปในกระบอกเล็กๆนั้น?”

เมื่อซุนเหม่ยอี้ได้ยิน สีหน้าของเธอก็แข็งค้างและพูดว่า “คุณฉี คนหัวกั๋วมักจะพูดจาไม่ให้เกียรติคนอื่นหรอกเหรอ?”

ซุนอิ่งซูมีความสุขที่ได้เห็นฉีเติ่งเสียนโจมตี ซุนเหม่ยอี้ด้วยความโกรธ ซุนเหม่ยอี้ถูกส่งมาโดยตระกูลชุย เพื่อทำหน้าที่เป็นหอกข้างกายเธอ ซึ่งมันทำให้เธอรู้สึกอึดอัดมาก

“จะให้เกียรติพวกสัตว์ที่ชอบวางยาคนอื่นเหรอ? แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่หน้าตาดีก็ตาม” ฉีเติ่งเสียนกล่าว

“คุณฉี หมายความว่าอะไร!” ซุนเหม่ยอี้พูดด้วยความโกรธ

เปลือกตาของซุนอิ่งซูขยับ อารมณ์ที่สับสนแวบขึ้นมาในดวงตาของเธอ ทำอะไรไม่ถูก ดูขมขื่นปนโมโห

ฉีเติ่งเสียนแตะหูของเขาเบา ๆ แล้วพูดว่า “คุณรู้ไหมว่าการได้ยินของฉันพิเศษกว่าคนทั่วไป หากต้องการโทรหาใคร คุณควรอยู่ห่าง ๆ หรืออยู่ในห้องที่สามารถเก็บเสียงได้จะดีกว่า”

ใบหน้าของซุนเหม่ยอี้ดูน่าเกลียดขึ้นทันที

“ซุนเหม่ยอี้ กลับไปที่โคกูรยอเถอะ สิ่งที่ทำ มันทำให้ฉันขายขี้หน้ามาก!” ซุนอิ่งซูพูดด้วยน้ำเสียงไม่แยแส