มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 705

ในช่วงเวลานี้เจียงซานไห่คาดไม่ถึงว่าฉีเติ่งเสียนยังกล้าจะมาต่อกรกับเขาที่นี่ ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็มืดลงทันที

เจียงชิงเย่ว์ที่ยืนอยู่ด้านข้างก็อดที่จะยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ฉันไม่รู้จริงๆว่านี่มันเรื่องแปลกประหลาดอะไร ทำไมถึงสามารถเอาชนะเย่จีสงได้ จริงๆแล้วราวกับว่าพระเจ้ากำลังล้อเล่น...

“เจ้าหนู ไม่ใช่ว่านายกำลังมองหาความตายอยู่หรือไม่?” เจียงซานไห่มองไปที่ฉีเติ่งเสียนและถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

เจียงชิงเย่ว์จึงรีบเข้าไปหยุดฉีเติ่งเสียน แล้วพูดว่า "นายหยุดพูดเรื่องไร้สาระของที่นี่ได้แล้ว ถ้าหากถึงเวลาที่นายเสียชีวิตอย่าตำหนิฉันที่ไม่เตือนนาย"

ฉีเติ่งเสียนยักไหล่และพูดกับเจียงซานไห่ว่า "มีคนมากมายที่ต้องการให้ผมตาย คุณคิดว่าพวกเขาเป็นใคร"

เจียงชิงเย่ว์เกือบทำให้เขาให้เขาโกรธ

เจียงซานไห่หัวเราะอย่างเสียงดังและพูดว่า "เอาล่ะๆ นายกล้าหาญมาก วันนี้ฉันจะบอกให้คุณรู้ว่าฉันเป็นใคร!"

“ฉันเป็นเพียงผู้บังคับบัญชาคนที่สอง แต่ถึงยังไงฉันก็เป็นรองผู้ถือหางเสือเรือ” ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะโรยเกลือลงบนบาดแผลของเขา

เมื่อเจียงชิงเย่ว์พูดในใจของเธอจบแล้ว ถ้าหากผู้ชายคนนี้ยังไม่ยอมหุบปาก แล้วเขายังพูดต่อไปไม่รู้จักจบ ตอนนี้เขาคงตายไปแล้ว

เจียงซานไห่ตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดุดันและเย็นชา ทันใดนั้นก็มีคนมากกว่า 20 คนพุ่งออกมาจากห้องโถงทันที พวก เขาเหล่านี้คือลูกน้องของเจียงซานไห่ที่มีฝีมือเก่งไม่ใช่น้อย พวกเขาแข็งแกร่งพอๆ กัน คงจะเป็นเรื่องยากถ้าหากคนธรรมดาที่จะเข้ามาใกล้พวกเขา

"คุณรู้สึกไหมว่าทําให้เรื่องดี ๆ ของตระกูลผมเสื่อมเสีย แล้วยังพูดจาไม่สุภาพกับผมที่นี่อีกหรือ ดูเหมือนว่าฉันควรจะสั่งสอนนายสักเล็กน้อยแล้วละ" เจียงซานไห่พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

เมื่อเจียงชิงเย่ว์มองดูแล้วพบว่ามีคนมากมายขนาดนี้ สีหน้าท่าทางของเธอก็อดไม่ได้ที่จะมีอาการเปลี่ยนไป

เจียงซานไห่ได้มองไปที่เจียงชิงเย่ว์อีกครั้งหนึ่งและพูดอย่างเย็นชาว่า "เจียงชิงเย่ว์ คุณเป็นคนดีมาก ผมให้เวลาสักครู่หนึ่งให้คุณได้ออกไปด้านนอก ผมมองดูแล้ว ผมคิดว่าคุณไม่ต้องการชีวิตของแม่ของคุณแล้วใช่ไหม?"

เจียงชิงเย่ว์พูดอย่างใจเย็นว่า "ฉันยอมอ่อนข้อและประนีประนอมอย่างที่สุดแล้ว ฉันไม่ใช่เครื่องมือของคุณ ไม่ใช่เครื่องต่อรองสำหรับคุณ เพื่อใช้เพื่อให้ได้มาสู่การขึ้นสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้น นอกจากนี้คุณยังใช้กิจการของแม่ฉันมาเพื่อข่มขู่ฉันอยู่เสมอใช่ไหม ไม่รู้สึกเลยบ้างหรอว่าไร้ยางอาย?”

เจียงซานไห่หัวเราะแล้วพูดออกมาด้วยความโกรธว่า "เอาล่ะๆ คุณนี่ก็เป็นคนหัวแข็งไม่เบาเลยนะ! วันนี้ผมจะปล่อยให้แฟนของคุณตายต่อหน้า เพื่อที่คุณจะได้เห็นผลลัพธ์ที่ต่อต้านผม!"

"ลงมือ!"

เจียงซานไห่ตะโกนสั่งการด้วยความโกรธ

ก่อนที่เจียงซานไห่จะพูดจบ ฉีเติ่งเสียนก็เริ่มเคลื่อนไหวไปก่อนแล้ว

ฉีเติ่งเสียนได้คว้าคอของเจียงซานไห่มาบีบ แล้วใช้อีกมือตบเข้าที่ใบหน้าของเจียงซานไห่โดยตรงและด่าว่า "ถ้าหากมาที่สวนดอกไม้นี้ คุณไม่รู้เลยเหรอว่าคนร้ายทุกคนตายเพราะพูดเยอะเกินไป"

เจียงซานไห่ถูกฉีเติ่งเสียนตบเข้าที่หน้าอย่างงงงวยโดยตรงและตกตะลึงอยู่ในสถาการณ์นี้ เจียงซานไห่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะคล่องแคล่วรวดเร็วขนาดนี้ ยิ่งกว่านั้นอีกฝ่ายยังกล้าลงมือโจมตีด้วยตัวเองอีกด้วย เขาไม่รู้จริงๆเหรอว่า "ความตาย" สะกดอักษรเขียนอย่างไรจริงๆนะ?

"ระดับความสามารถของคุณมีแค่นี้เองเหรอ แล้วยังอยากเป็นเจ้าของท้ายเรือปีศาจหลงเหมินอีกเหรอ อีกทั้งยังคุกคามคนอยู่อื่นเหรอ" ฉีเติ่งเสียนตบเข้าไปที่ปากอีกครั้ง

เจียงเย่ว์ชิงที่มองดูเหตุการณ์ก็ตะลึงเช่นเดียวกัน

ฉีเติ่งเสียนงพูดอย่างสบายๆ "เฮ้ เฮ้ เฮ้ ไอ้พวกสารเลว แล้วอย่ามาที่นี่อีก ถ้าหากพวกแกกล้าก้าวเข้ามาอีกก้าว ฉันจะบดขยี้คอพวกแกให้แหลก!"

ผู้ใต้บังคับบัญชาของเจียงซานไห่หยุดเดินหน้าทันที โดยกลัวว่าเขาจะทำอะไรบางอย่างที่เป็นอันตรายต่อชีวิตของเจียงซานไห่

“คุณยืนทำทำอะไรอยู่? มานี่เร็วเข้า คุณอยากให้ไอ้พวกสารเลวเหล่านี้จับคุณไหม?” ฉีเติ่งเสียนเหลือบมองไปยังเจียงชิงเย่ว์และถามอย่างใจเย็น

หลังจากที่เจียงชิงเย่ว์รู้สึกตัวและรีบขยับเข้าใกล้ฉีเติ่งเสียนอย่างรวดเร็ว

ใบหน้าของเจียงซานไห่เต็มไปด้วยความโกรธและพูดว่า "คุณเป็นลูกสาวที่อกตัญญู และถ้าหากคุณพบเจอคนแบบนี้ที่จะจัดการกับพ่อของคุณจริงๆเหรอ?!"

ฉีเติ่งเสียนยิ้มและพูดว่า "คุณนี่มันช่างหน้าด้านหน้าทนจริงๆและยังข่มขู่เธอด้วยชีวิตของแม่ของเธอ ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอยังเป็นลูกสาวของคุณ ผมไม่รู้จริงๆว่ามีคนขยะแบบคุณอยู่ในสังคมนี้ได้อย่างไร"

ถึงแม้ว่าฉีเติ่งเสียนจะไม่เข้าใจสถานการณ์ของเจียงซานไห่และเจียงชิงเย่ว์ แต่เมื่อพิจารณาจากสิ่งที่เจียงซานไห่ เพิ่งจะพูด ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนดีและเขาขี้เกียจเกินกว่าจะสุภาพกับคนแบบนี้

“เจ้าคนสารเลว ถ้าหากคุณกล้าแตะต้องผม คุณจะออกจากบ้านหลังนี้ไม่ได้!” เจียงซานไห่ตะโกนพูดออกไป

"ตึ่ง!"

ฉีเติ่งเสียนตบเข้าไปที่ปากของเขาแล้วพูดว่า "คุณจะให้ผมจะปล่อยคุณไป แล้วทำไมผมจะต้องฟังคุณด้วย"

เจียงซานไห่โกรธแทบจะเลือดขึ้นหน้าจะบ้าตาย ผู้ชายคนนี้น่ารังเกียจมากและพฤติกรรมของเขาหยาบคายมากจนใบหน้าเก่าของเขาช้ำไปทั้งหมด

ไม่เพียงแต่ฉีดติ่งเสียนยังคงโยนขยะไปให้กับเจียงซานไห่ออกไปและพูดอย่างใจเย็นว่า "สำหรับขยะเช่นคุณ มันไม่มีประโยชน์ที่จะให้โอกาสคุณ"

"ให้พูดตามตรง ผมดูถูกพวกคุณที่รังแกแต่ญาติตัวเองเป็นอย่างที่สุด"

พอเจียงซานไห่กัดฟัน อยากจะสั่งให้ลูกน้องฉีกฉีเติ่งเสียนให้ตาย แต่ตอนนี้เขาอยู่ใกล้ฉีเติ่งเสียนเกินไปแล้ว

โทรศัพท์มือถือของฉีเติ่งเสียนดังขึ้นในเวลานี้ ขณะที่สัมผัสโทรศัพท์มือถือของเขา เขาก็ยิ้มให้เจียงซานไห่และพูดว่า "ไม่มีใครกล้ากระซิบกับผม!"

หลังจากพูดจบ เขาก็วางโทรศัพท์แนบหู

หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงขู่ด้วยความโกรธของอวี้เสี่ยวหลง "ฉีเติ่งเสียนคุณจะตายที่ไหน? ทำไมคุณไม่มาหาฉัน เรื่องสำคัญขนาดนี้คุณกล้าล้อเล่นกับฉันเหรอ?"

เสียงพูดดังกล่าวทำให้ฉีเติ่งเสียนรู้สึกเหมือนมีเข็มมาแทงที่หูอย่างรุนแรงเล็กน้อย เขาก็อดไม่ได้ที่จะดึงโทรศัพท์ออกไปไกลๆจากหู

เมื่อเจียงชิงเย่ว์เห็นเหตุการณ์นี้แล้วก็อยากจะหัวเราะตรงๆ ไม่ใช่ว่าไม่มีมีใครสามารถสามารถเสียงดังกับคุณได้เหรอ? การตบหน้าครั้งนี้มันคงเร็วเกินไปใช่ไหม?

ฉีเติ่งเสียนถูกอวี้เสี่ยวหลงดุด่า เขาไม่กล้าโกรธหรือบ่นใดๆ เขายิ้มและพูดว่า "อะไรนะ ตอนนี้ผมประสบปัญหาบางอย่าง ผมถูกรายล้อมไปด้วยผู้คน คุณให้คนมารับผมหน่อย "

อวี้เสี่ยวหลงหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า "ถ้าคุณเล่นกล้าเล่นตลอกกับผม ผมจะยกปืนกลต่อต้านอากาศยานขึ้นมาเพื่อแข่งขันกับคุณอย่างแน่นอน!"

“คุณอย่าพูดถึงจรรยาบรรณการต่อสู้!” ฉีเติ่งเสียนนั้นตกตะลึง

“พวกเราคนหนุ่มสาวพูดไม่ถึงห้าคน” อวี้เสี่ยวหลงตอบคำพูดของเขาด้วยการเยาะเย้ย

ฉีเติ่งเสียนพูดในใจได้เพียงว่าเขายอดเยี่ยม นายพลอวี้นี่ช่างไร้ยางอายมากจนไม่มีใครทำให้เขาขุ่นเคืองได้