มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 714

ไม่มีใครคาดคิดว่าความจริงแล้วจ้าวหงซิ่วกับจ้าวหงหนีเป็นคนคนเดียวกัน

เพียงแต่ว่าเธอมีสองบุคลิก

ตัวตนแรกคือ “เทียนฟา” แห่งตระกูลจ้าว และอีกตัวตนคือนักหมากล้อมสาวสวยที่แข่งในเวทีหมากล้อมมืออาชีพ

ฉีเติ่งเสียนสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่และเผชิญหน้ากับจ้าวหงหนีบนกระดานหมากล้อม แต่ความกดดันนั้นแทบไม่ต่างอะไรกับตอนเผชิญหน้ากับหงเทียนในสนามรบเลย...แถมเขาก็แทบไม่เห็นความหวังที่จะชนะได้

ซุนอิ่งซูเองก็ยืนอึ้งอยู่ข้างๆ เธอได้ยินมาว่าฝีมือหมากล้อมของจ้าวหงซิ่วแย่มาก เธอจึงคิดว่าฉีเติ่งเสียนจะชนะอย่างแน่นอน ใครจะไปรู้ว่าเธอมีสองบุคลิก แล้วอีกตัวตนของเธอยังเป็นนักหมากล้อมมืออาชีพอีกด้วย!

“ถ้าคุณแพ้ พี่สาวของฉันจะออกมา คุณพยายามหน่อยแล้วกัน!” จ้าวหงหนีพูดด้วยรอยยิ้ม

“งั้นคุณก็คงต่อสู้ไม่เก่งเท่าเธอใช่ไหม” ฉีเติ่งเสียนฉุกคิดและเอ่ยถามออกมา

“คุณจะลองดูก็ได้” จ้าวหงหนีพูดอย่างใจเย็น

ฉีเติ่งเสียนปวดหัวแทบระเบิดและตัวเขาก็กำลังจะแยกบุคลิกด้วยแล้ว เขาสงบสติอารมณ์และวางหมากสีดำลงที่มุมซ้ายบน

จ้าวหงหนีพยักหน้า หนีบหมากล้อมสีขาวด้วยสองนิ้วเรียวและวางมันลงบนจุดดาวที่มุมขวาล่าง

เวลานี้ฉีเติ่งเสียนอยากติดต่ออิเลียน่า จินวาและให้เธอชี้นำเขาจริงๆ อย่างน้อยโอกาสชนะก็ค่อนข้างสูง

หรือไม่ก็อวี้เสี่ยวหลงก็ได้...

หลังจากวางหมากไปสิบครั้ง แววตาของจ้าวหงหนีก็เริ่มดูแปลกไป

มุมปากของฉีเติ่งเสียนกระตุก เขาไม่เข้าใจรูปแบบการเคลื่อนไหวของจ้าวหงหนีในตอนนี้เลย เขาไม่ได้ศึกษาบันทึกหมากล้อมลึกซึ้งขนาดนั้น

เขาคิดอยู่ว่าเขาควรกระอักเลือดออกมาใส่กระดานหมากล้อมเพื่อดูว่าจะมีแสงสีขาวสว่างวาบขึ้นรึเปล่า แล้วจากนั้นจะมีวิญญาณของโนะซาอิโผล่ออกมาและชี้แนะว่าเขาจะชนะเกมนี้ได้ยังไง

ยิ่งจิตใจสับสน ทักษะการเล่นหมากล้อมก็จะแย่ลงไปด้วย

จ้าวหงหนีถอนหายใจ ส่ายหน้าก่อนจะหนีบหมากล้อมสีขาวและวางลงไป

หลังจากเป็นมือตามมาสักพักฉีเติ่งเสียนก็ชะงัก การวางหมากแบบนี้ เขาเคยเห็นมาก่อน...

เขาจำได้ว่ามันเป็นรูปแบบของจ้าวหงหนีในตอนที่เธอเล่นหมากล้อมในสวนสาธารณะเซินไห่ในตอนนั้น ที่หวงหลงซือยอมสวีซิงโหย่ว!

ดังนั้นฉีเติ่งเสียนจึงเล่นหมากรุกตามสูตร

จ้าวหงหนีไม่ได้เปลี่ยนท่าทีและเล่นตามสูตรทุกอย่าง

แล้วฉีเติ่งเสียนก็ค่อยๆ กลายเป็นมือนำ

หลังจากวางหมากตัวสุดท้าย เขาก็เริ่มคำนวณจุดตัดและฉีเติ่งเสียนก็ชนะไปเพียงครึ่งตา

จ้าวหงหนีกลับพูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “คุณมันชั่วจริงๆ!”

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า “ฝีมือผมยังด้อยนัก ขอบคุณ ขอบคุณ!”

เขาคารวะจ้าวหงหนีซ้ำๆ และใบหน้าของเขาก็แดงอย่างช่วยไม่ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะจ้าวหงหนีอ่อนให้ ตอนนี้เขาคงทำไม่สำเร็จ

เป็นเพราะเขาความจำดีด้วย ก่อนหน้านี้เขาเคยอ่านรูปแบบการเดินหมากแบบนี้มาก่อน แล้วก็ได้มาเห็นจ้าวหงหนีเดินหมากแบบนี้อีกครั้ง เขาจึงจำได้อย่างชัดเจน

“เรียกคนที่เล่นหมากล้อมกับฉันเมื่อไม่นานนี้มาหน่อย ฉันอยากเล่นหมากล้อมกับเธอสักตา” จ้าวหงหนีขมวดคิ้วพูด

“ไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหา! ฉันจะให้เธอมาที่โมตูในอีกไม่กี่วัน” ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยรอยยิ้ม

จ้าวหงหนีมองเขาอย่างเหยียดหยาม เธอคิดว่าการเล่นหมากล้อมกับคนคนนี้เป็นการทำให้หมากล้อมอันศักดิ์สิทธิ์ต้องแปดเปื้อน และเป็นการดูถูกฝีมือหมากล้อมของตัวเธอเองด้วย

ตัวตนของจ้าวหงซิ่วไม่ได้ออกมา

ฉีเติ่งเสียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขารู้สึกว่าเขาไม่ได้ติดต่อกับจ้าวหงหนีอย่างเปล่าประโยชน์ แม้ว่าจะเข้าใกล้ได้ไม่มากนัก แต่อย่างน้อยก็ทำให้เธอประทับใจได้

หรือบางทีจ้าวหงหนีจะไม่ต้องการให้ฉีเติ่งเสียนตายแบบนี้ เพราะถ้าเขาตาย เธอก็จะไม่มีทางได้เจอนักหมากล้อมตัวจริงที่ซ่อนอยู่ข้างหลังเขา

สิ่งนี้ทำให้เขาประหลาดใจ เขาไม่คิดเลยว่าเฉียวชิวเมิ่งจะมาพบซุนอิ่งซูจริงๆ!

“งั้นเดี๋ยวผมจะโทรไปหาเธอและขอบคุณเธอสักหน่อยคงจะดี” ฉีเติ่งเสียนพรูลมหายใจด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

ไม่ได้เจอเฉียวชิวเมิ่งมานานมากแล้วและเขาก็ไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง

ฉีเติ่งเสียนลุกขึ้นและพูดว่า “ไม่ต้องห่วงเรื่องป้ายของพ่อคุณ คุณช่วยผมไว้มากขนาดนี้ ผมจะเอามันกลับมาให้คุณเอง”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ซุนอิ่งซูก็เผยความดีใจออกมาบนใบหน้า “ถือว่ารู้จักเอาตัวรอดนะ!”

“เมื่อถึงตอนนั้น เอาเงินให้ผมร้อยล้านก็พอ”

ฉีเติ่งเสียนครุ่นคิดก่อนจะพูดออกมาอย่างจริงจัง

รอยยิ้มของซุนอิ่งซูแข็งค้างบนใบหน้าและดวงตาก็ดูเหมือนจะพ่นไฟออกมา เธอกัดฟันถามว่า “ตลกเหรอ”

ซุนอิ่งซูคิดว่ามันแปลกมากที่ฉีเติ่งเสียนพูดคำพูดที่น่าหมั่นไส้พวกนี้ไปทุกที่ได้โดยไม่ถูกแทงตาย!

“ล้อเล่นครับ คุณนายซุนอย่าขี้เหนียวสิ” ฉีเติ่งเสียนพูด

“คุณเอาเงินร้อยล้านที่คุณหลอกฉันคืนมาสิ แล้วฉันจะไม่โกรธ” ซุนอิ่งซูพูดด้วยรอยยิ้มสุภาพแต่ก็เหมือนด่าแม่เขาไปด้วย

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า “คุณนี่ชอบล้อเล่นจริงๆ! จะเอาของที่ให้คนอื่นไปแล้วคืนเหรอ ดูสิ ผมยังใช้โรเล็กซ์กับแอร์เมสที่คุณให้มาอยู่เลย”

ทันใดนั้นซุนอิ่งซูก็รู้สึกว่าเป็นความผิดพลาดที่เธอบอกให้จ้าวหงซิ่วปล่อยเขาไป เมื่อครู่เธอน่าจะปล่อยให้จ้าวหงซิ่วฆ่าฉีเติ่งเสียนไปซะ ทำไมน่าสมเพชขนาดนี้!

หลังจากคุยกับซุนอิ่งซูอยู่พักหนึ่ง ฉีเติ่งเสียนก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรหาหยางกวนกวนเพื่อบอกเธอว่าเขาไม่เป็นไร

สิ่งนี้ทำให้หยางกวนกวนถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เป็นอย่างที่คิด พวก LSP เป็นคนชั่วที่อายุยืนเป็นพันปี ไม่ตายง่ายๆ หรอก