มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 732

เลขาหยางในตอนนี้ไม่ค่อยใส่ใจเรื่องการแต่งกายของตัวเองเท่าไร ทุกๆวันมักจะใส่ชุดที่เหมาะต่อการทำกิจกรรม ถึงจะใส่แตกต่างกันไปบ้าง แต่ยังไงก็เป็นชุดลำลองอยู่ดี

พูดตามตรง ฉีเติ่งเสียนแอบรู้สึกเสียใจอยู่บ้างที่สอนกังฟูให้เธอ เพราะเมื่อก่อนชุดทำงานที่เลขาหยางใส่น่ะเจริญตากว่านี้มาก!

แต่ว่าการที่หยางกวนกวนกับหลี่อวิ๋นหว่านแข่งกัน พอตั้งใจแต่งตัวดีๆ ก็ทำให้สัดส่วนร่างกายที่ดีมากอยู่แล้วก็ดียิ่งกว่าเดิมเสียอีก......

ถึงแม้ว่าตอนที่ทั้งสองคนเจอหน้ากัน จะพยายามหลีกเลี่ยงที่จะพูดเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเธอกับฉีเติ่งเสียน แต่ในใจเขม่นกันสุดๆ

"นี่ พวกคุณเชิญเขม่นกันได้เต็มที่เลย แต่ช่วยปล่อยมือจากเอวผมก่อนได้หรือเปล่า?"

เพราะการเขม่นกันของเลขาหยางและปีศาจหลี่ ทำให้ฉีเติ่งเสียนพลอยโดนลูกหลงไปด้วย

วันต่อมา หยางกวนกวนตื่ตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง ต้มไข่สิบฟอง เลือกกินแต่ไข่ขาว กินโปรตีนบาร์สองแท่ง และเริ่มฝึกต่อด้วยจิตใจเบิกบาน

ฉีเติ่งเสียนที่นอนขี้เกียจอยู่บนเตียง คิดยังไงก็ไม่เข้าใจว่าหยางกวนกวนที่เพิ่งนอนไปตอนตีสองกว่า สามารถตื่นเช้าขนาดนั้นได้ยังไง

"ถ้าเรียกอิเลียน่า จินวามาที่โมตูอีกครั้ง ฉันจะโดนซ้อมตายเลยมั้ยเนี่ย?" ฉีเติ่งเสียนจู่ๆก็คิดขึ้นมาได้

จ้าวหงหนีบอกว่าอยากจะลองเดินหมากกับคนที่อยู่เบื้องหลังของเขา

แต่คำขอนี้ เขาไม่กล้ารับปาก

ถ้าจ้าวหงหนีเอานิสัยของจ้าวหงซิ่วมาคุยกับเขา เขาไม่จบเห่เลยหรือ?

ฉีเติ่งเสียนเพิ่งจะนั่งลง ก็ได้รับข้อความจากหวงชงพอดี "อาจารย์ เมื่อไหร่จะกลับมาหรอครับ ยังต้องฝึกกังฟูให้ผมอีกนะครับ!"

ฉีเติ่งเสียนชะงัก เขาเกือบลืมลูกศิษย์คนนี้ไปแล้ว

"ไสหัวไป ฉันไม่ว่าง"

ฉีเติ่งเสียนตอบกลับ ก่อนจะลุกไปดูหยางกวนกวนฝึกต่อ

"สองมาตรฐาน!"

หวงชงกัดฟันกรอด แต่ก็ไม่กล้าส่งข้อความไป

ฉีเติ่งเสียนย้ายเก้าอี้เอนหลังไปที่ลานบ้าน อาบแดดไปพลาง สอนไปพลาง การดูหยางกวนกวนฝึกกังฟูเป็นอะไรที่เจริญตามาก

ฉินถางหู่ที่ไม่รู้ว่ามาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ ทันทีที่เห็นหยางกวนกวนกำลังฝึกอยู่ ก็รีบหมุนกายเดินออกไปทันที

เธอคลุกคลีกับศิลปะการต่อสู้มาหลายปีแล้ว จึงรู้ข้อห้ามเป็นอย่างดี ว่าไม่ควรแอบดูเวลาคนอื่นกำลังสอนการต่อสู้ให้ลูกศิษย์ของตัวเอง

"เข้ามาเถอะ" ฉีเติ่งเสียนเห็นว่าหยางกวนกวนใกล้ฝึกเสร็จแล้ว จึงส่งเสียงเรียกคนที่อยู่หน้าประตู

ฉินถางหู่เดินเข้ามา ประสานมือคารวะ "คุณฉี"

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าเล็กน้อย "มาแต่เช้าเชียว มีอะไรหรือเปล่า?"

"เช้าวันนี้เจียงซานไห่มาที่ตระกูลเหวิน นำป้ายหยกของนายหางเสือมาด้วย......บอกว่านับจากนี้เป็นต้นไป เขาคือนายหางเสือแห่งโมตูหลงเหมิน พวกเราต้องฟังคำสั่งของเขา" ฉินถางหู่ตอบ

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะหยัน "เจียงซานไห่ใจร้อนจริงๆ เพิ่งได้ป้ายหยกก็วิ่งแจ้นไปตระกูลเหวินซะแล้ว? คุณนายเหวินว่ายังไงบ้าง"

"ตอนแรกอาจารย์หญิงเกรงใจเขาอยู่บ้าง แต่หลังจากนั้นก็ลงไม้ลงมือกัน ยังไม่ได้ตกปากรับคำเขาไป บอกว่าจะขอคิดดูก่อน" ฉินถางหู่พูดอย่างกังวล "คุณฉี ป้ายหยกนั่นไปอยู่ในมือเขาได้ยังไงคะ?"

ฉีเติ่งเสียนขำออกมา "เขาซื้อจากผมน่ะสิ! ถึงขนาดยอมจ่ายไปตั้งสองพันล้านเลยนะ"

เจียงซานไห่ใจร้อนเกินไป เพื่ออำนาจทำให้เขาทำเรื่องที่ไร้มนุษยธรรม ฉีเติ่งเสียนจะปล่อยเขาไปได้ยังไง ไม่จัดการเขา แล้วจะไปจัดการใคร?

"อืม ปล่อยให้เขาบ้าต่อไปก่อน ยิ่งบ้ามากเท่าไหร่ ถึงเวลาก็ยิ่งตกต่ำมากเท่านั้น" ฉีเติ่งเสียนยิ้มตอบ

หยางกวนกวนฝึกกังฟูเสร็จพอดี เดินมาหาฉีเติ่งเสียน "ฉันมีกำลังภายในแล้วใช่ไหม?! ให้ฉันลองต่อยนายหน่อย"

ฉินถางหู่ที่ยืนอยู่ด้านข้างตกตะลึงตาค้าง

"คิดจะทำตัวเป็นศิษย์ล้มครูหรือไง?" ฉีเติ่งเสียนกรอกตา

หยางกวนกวนแสยะยิ้ม "ที่จริงฉันมีความฝันอย่างหนึ่ง คือฝึกให้เก่งกว่านาย แล้วอัดนายให้เละ"

ฉีเติ่งเสียนพูดไม่ออก เจ้าคิดเจ้าแค้นซะจริง ไม่ใช่ว่าเมื่อก่อนเขาทำอะไรเธอไว้ เธอก็จดมันไว้ทุกอย่างหรอกนะ?

โทรศัพท์ของฉินถางหู่ดังขึ้น เธอเดินไปรับสาย ก่อนจะส่งเสียงตกใจ "อะไรนะ?!"

"เกิดอะไรขึ้น?" ฉีเติ่งเสียนเห็นใบหน้าโกรธขึ้งปนตกใจของฉินถางหู่ก็ถามขึ้น

ฉินถางหู่พูดอีกสองสามประโยคก็กดวางสาย หันมาพูดกับฉีเติ่งเสียน "คนของเหยียนซุ่ยหลิวมาหาเรืองที่สำนักของตระกูลเหวิน ทำร้ายเยี่ยนเฉียงจนปางตาย!"

ฉีเติ่งเสียนฟังจบก็ขมวดคิ้ว สีหน้ามืดครึ้มทันที

หลิวจงเหยียนซุ่ยเคยพูดว่าสักวันจะไปเยือนสำนักของตระกูลเหวิน แต่ฉีเติ่งเสียนไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้มากนัก คิดไม่ถึงว่าเหยียนซุ่ยหลิวจะไปจริงๆ!

"ไปกันเถอะ" ฉีเติ่งเสียนพูดเสียงเย็น

คนพวกนี้......คงใช้ชีวิตกันดีมากเกินไปสินะ ถึงได้มารนหาที่ตายถึงที่!