มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 732

เลขาหยางในตอนนี้ไม่ค่อยใส่ใจเรื่องการแต่งกายของตัวเองเท่าไร ทุกๆวันมักจะใส่ชุดที่เหมาะต่อการทำกิจกรรม ถึงจะใส่แตกต่างกันไปบ้าง แต่ยังไงก็เป็นชุดลำลองอยู่ดี

พูดตามตรง ฉีเติ่งเสียนแอบรู้สึกเสียใจอยู่บ้างที่สอนกังฟูให้เธอ เพราะเมื่อก่อนชุดทำงานที่เลขาหยางใส่น่ะเจริญตากว่านี้มาก!

แต่ว่าการที่หยางกวนกวนกับหลี่อวิ๋นหว่านแข่งกัน พอตั้งใจแต่งตัวดีๆ ก็ทำให้สัดส่วนร่างกายที่ดีมากอยู่แล้วก็ดียิ่งกว่าเดิมเสียอีก......

ถึงแม้ว่าตอนที่ทั้งสองคนเจอหน้ากัน จะพยายามหลีกเลี่ยงที่จะพูดเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเธอกับฉีเติ่งเสียน แต่ในใจเขม่นกันสุดๆ

"นี่ พวกคุณเชิญเขม่นกันได้เต็มที่เลย แต่ช่วยปล่อยมือจากเอวผมก่อนได้หรือเปล่า?"

เพราะการเขม่นกันของเลขาหยางและปีศาจหลี่ ทำให้ฉีเติ่งเสียนพลอยโดนลูกหลงไปด้วย

วันต่อมา หยางกวนกวนตื่ตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง ต้มไข่สิบฟอง เลือกกินแต่ไข่ขาว กินโปรตีนบาร์สองแท่ง และเริ่มฝึกต่อด้วยจิตใจเบิกบาน

ฉีเติ่งเสียนที่นอนขี้เกียจอยู่บนเตียง คิดยังไงก็ไม่เข้าใจว่าหยางกวนกวนที่เพิ่งนอนไปตอนตีสองกว่า สามารถตื่นเช้าขนาดนั้นได้ยังไง

"ถ้าเรียกอิเลียน่า จินวามาที่โมตูอีกครั้ง ฉันจะโดนซ้อมตายเลยมั้ยเนี่ย?" ฉีเติ่งเสียนจู่ๆก็คิดขึ้นมาได้

จ้าวหงหนีบอกว่าอยากจะลองเดินหมากกับคนที่อยู่เบื้องหลังของเขา

แต่คำขอนี้ เขาไม่กล้ารับปาก

ถ้าจ้าวหงหนีเอานิสัยของจ้าวหงซิ่วมาคุยกับเขา เขาไม่จบเห่เลยหรือ?

ฉีเติ่งเสียนเพิ่งจะนั่งลง ก็ได้รับข้อความจากหวงชงพอดี "อาจารย์ เมื่อไหร่จะกลับมาหรอครับ ยังต้องฝึกกังฟูให้ผมอีกนะครับ!"

ฉีเติ่งเสียนชะงัก เขาเกือบลืมลูกศิษย์คนนี้ไปแล้ว

"ไสหัวไป ฉันไม่ว่าง"

ฉีเติ่งเสียนตอบกลับ ก่อนจะลุกไปดูหยางกวนกวนฝึกต่อ

"สองมาตรฐาน!"

หวงชงกัดฟันกรอด แต่ก็ไม่กล้าส่งข้อความไป

ฉีเติ่งเสียนย้ายเก้าอี้เอนหลังไปที่ลานบ้าน อาบแดดไปพลาง สอนไปพลาง การดูหยางกวนกวนฝึกกังฟูเป็นอะไรที่เจริญตามาก

ฉินถางหู่ที่ไม่รู้ว่ามาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ ทันทีที่เห็นหยางกวนกวนกำลังฝึกอยู่ ก็รีบหมุนกายเดินออกไปทันที

เธอคลุกคลีกับศิลปะการต่อสู้มาหลายปีแล้ว จึงรู้ข้อห้ามเป็นอย่างดี ว่าไม่ควรแอบดูเวลาคนอื่นกำลังสอนการต่อสู้ให้ลูกศิษย์ของตัวเอง

"เข้ามาเถอะ" ฉีเติ่งเสียนเห็นว่าหยางกวนกวนใกล้ฝึกเสร็จแล้ว จึงส่งเสียงเรียกคนที่อยู่หน้าประตู

ฉินถางหู่เดินเข้ามา ประสานมือคารวะ "คุณฉี"

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าเล็กน้อย "มาแต่เช้าเชียว มีอะไรหรือเปล่า?"

"เช้าวันนี้เจียงซานไห่มาที่ตระกูลเหวิน นำป้ายหยกของนายหางเสือมาด้วย......บอกว่านับจากนี้เป็นต้นไป เขาคือนายหางเสือแห่งโมตูหลงเหมิน พวกเราต้องฟังคำสั่งของเขา" ฉินถางหู่ตอบ

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะหยัน "เจียงซานไห่ใจร้อนจริงๆ เพิ่งได้ป้ายหยกก็วิ่งแจ้นไปตระกูลเหวินซะแล้ว? คุณนายเหวินว่ายังไงบ้าง"

"ตอนแรกอาจารย์หญิงเกรงใจเขาอยู่บ้าง แต่หลังจากนั้นก็ลงไม้ลงมือกัน ยังไม่ได้ตกปากรับคำเขาไป บอกว่าจะขอคิดดูก่อน" ฉินถางหู่พูดอย่างกังวล "คุณฉี ป้ายหยกนั่นไปอยู่ในมือเขาได้ยังไงคะ?"

ฉีเติ่งเสียนขำออกมา "เขาซื้อจากผมน่ะสิ! ถึงขนาดยอมจ่ายไปตั้งสองพันล้านเลยนะ"