มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 733

ในห้องโถงศิลปะการต่อสู้เทียนเต่า ทุกคนมองไปที่กลุ่มคนเจียเผิงกั๋วที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาด้วยความเกลียดชังอันชอบธรรมและโกรธเคือง

เยี่ยนเฉียงล่มลงบนพื้น แขนซ้ายบิด ขาข้างขวาหักออกใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ตรงหน้าของเขา มีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ ชายคนนี้ใส่ชุดสีขาว แล้วมองเยี่ยนเฉียงอย่างเย็นชาพูดขึ้น: “คุณยังไม่ยอมแพ้?ยอมรับมาว่าวิชาหมัดการต่อสู้ของตระกูลเหวินของพวกคุณไม่แกร่งเท่าฉัน มันยากขนาดนั้นเลย?”

เยี่ยนเฉียงกัดฟันพูดขึ้น: “ฉันแค่ไม่เก่งเท่าคนอื่นเขา ไม่ใช่วิชาหมัดของตระกูลเหวินของเรานั้นไม่แกร่งเท่าวิชาหมัดหินผาแหลกสะท้านของพวกคุณ!”

ชายหนุ่มคนนี้ เขาชื่อยามาโมโตะ เก็นโนะ อายุแค่ยี่สิบสอง พูดได้ว่าเขานั้นเป็นคนมีฝีมือที่แท้จริง!

เขาเพิ่งฝึกฝนวิชาการต่อสู้มาหนึ่งปี แต่พัฒนาได้เร็วมากๆ ยอดฝีมือเก่าแก่นั้นต่างชมเขาอย่างไม่หยุด

ผู้ยอดฝีมือคนนี้ แน่นอนว่าเขานั้นถูกค้นพบด้วยหลิวจงเหยียนซุ่ยและได้รับการปลูกฝังที่ดี

ยามาโมโตะ เก็นโนะ มรดกที่แท้จริงของหลิวจงเหยียนซุ่ยได้รับการเปิดเผยแล้ว เขาได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้ครองแล้ว

“เก็นโนะ คุณทำอะไร!”

ในเวลานี้ เหวินซือซุ่นเดินมาอย่างรีบร้อน เห็นยามาโมโตะ เก็นโนะทำร้ายเยี่ยนเฉียงจนกลายเป็นแบบนี้ พูดอย่างโกรธๆ

เยี่ยนเฉียงไม่เก่งศิลปะการต่อสู้และเขาก็ค่อนข้างงุ่มง่ามเหวินหย่งฟูยอมรับเขาเป็นศิษย์เพราะเขาชื่นชมความสามารถอื่นๆของเขา

แต่ในตอนนี้ไม่มีนายพล เหลียวฮัวกลายเป็นผู้บุกเบิก

เกิดเป็นลูกศิษย์ของเหวินหย่งฟู ในตอนที่คนนอกนั้นกำลังเตะยิม เมื่อมีคนนอกมาท้าทายคุณ?

หลังจากที่หลิวจงเหยียนซุ่ยเห็นเหวินซือซุ่น ดวงตาก็เย็นชาขึ้นมา

ซางฉวนจิงหวู่ทำสีหน้าหัวเราะแล้วพูดขึ้น: “มีคนไร้ประโยชน์มาแล้ว!”

ยามาโมโตะ เก็นโนะกลับทำความเคาระเหวินซือซุ่นอย่างจริงจังแล้วพูดขึ้น: “ศิษย์น้องยามาโมโตะ เก็นโนะ เคารพที่ได้เจอศิษย์พี่เหวินซือซุ่น!”

เหวินซือซุ่นสีหน้าอมมืดแล้วพูดขึ้น: “เก็นโนะ คุณรังแกคนมากเกินไปหรือเปล่า จำเป็นต้องทำร้ายกันขนาดนั้นเลย?!”

ยามาโมโตะ เก็นโนะทำได้เพียงพูดอย่างนิ่งๆ: “ศิษย์น้อง ”

เหวินซือซุ่นพูดอย่างโกรธ: “ถ้าหากฉันไม่ได้รับบาดเจ็บ คุณยังกล้าซ่าแบบนี้กับฉันไหม?”

ยามาโมโตะ เก็นโนะพูดขึ้น: “แม้ว่าศิษย์พี่จะไม่ได้รับบาดเจ็บ ให้เวลาฉันสองสามปี ก็ไม่ต้องกลัวคุณอีกต่อไป ชื่อที่สูงส่งของคุณมันก็แค่นั้น!”

เหวินซือซุ่นนั้นโกรธมากกับคำพูดของยามาโมโตะ เก็นโนะ กัดฟังแล้วพูดขึ้น: “ดีๆๆ ไม่คิดเลยว่ายามาโมโตะ เก็นโนะเธอจะกล้าขนาดนี้ ทำไมตอนแรกไม่กล้าพูดแบบนี้?”

ยามาโมโตะ เก็นโนะหันหน้ามาอย่างไร้อารมณ์ พูดกับหลิวจงเหยียนซุ่ย: “อาจารย์ ต่อจากนี้ พวกเราควรทำอย่างไรต่อ?”

หลิวจงเหยียนซุ่ยผู้ก่อตั้งเหยียนซุ่ยหลิว ในฐานที่เป็นปรมาจารย์ แน่นอนว่าเขาไม่มีทางลงมือเอง!ยิ่งไปกว่านั้น แต่ก็ยังมีส่วนเกี่ยวข้องกับเหวินซือซุ่น ในฐานะปรมาจารย์เขาจะเตะศิษย์เขาออกไปเองเลย แบบนี้ทำให้เขานั้นไม่อยากพูดอะไรมาก?

“หมัดของตระกูลเหวินมันก็เท่านั้น?ยิ่งเป็นแบบนี้ อย่าเปิดต่อเลยเอาสำนักมวยขายให้ฉันได้แล้ว ให้พวกเรามาเปิดสำนักมวยกันต่อเถอะ!”หลิวจงเหยียนซุ่ยเปิดปากพูดขึ้น

ลูกศิษย์แต่ละคนของสำนักมวยก็หน้าแดงขึ้น โกรธมากๆ แต่ถ้าทักษะของคุณด้อยกว่าคนอื่นคุณจะว่าอย่างไร?

เหวินซือซุ่นโกรธจนตัวสั่น ถ้ารู้แบบนี้เขาไม่ไปไหว้อาจารย์ที่ศาลเจ้าเจียเผิงกั๋วแต่แรกแล้ว

หรือถ้าพ่อของเขาเหวินหย่งฟูยังมีชีวิตอยู่ คงไม่ถึงคิวที่จะให้พวกเขานั้นมารังแกถึงบ้านแบบนี้?

“ฉันฝึกฝนมาไม่ถึงปี ถ้าหากคนของสำนักมวยยังไม่มีคนสู้ฉันได้ อย่างนั้นก็ควรขายสำนักให้คุณ”ยามาโมโตะ เก็นโนะยิ้มแล้วพูดขึ้นสายตามองไปมารอบๆ

ซางฉวนจิงหวู่กระโดดออกมาแล้วทำท่าทางหยิ่งผยอง หัวเราะพูดขึ้น: “ต่างพูดกันว่าทักษะการต่อสู้ของเมืองหัวกั๋วนั้นลึกซึ้งมาก ฉันจะดูว่าเป็นแบบนั้นจริงไหม?”

“คุณจะสู้กับฉัน?”ยามาโมโตะ เก็นโนะมองไปทางฉีเติ่งเสียน เงยหัวขึ้นแล้วถามด้วยสีหน้าที่ไม่พอใต

“มันก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้นะ”ฉีเติ่งเสียนยักไหล่แล้วพูดอย่างนิ่งๆ

เหวินซือซุ่นสีหน้าเปลี่ยนไป หัวไปส่ายหัวแล้วพูดกับฉีเติ่งเสียน:“คุณไม่ได้นะ ตามสถานะของคุณ ไม่สามารถสู้กับยามาโมโตะ เก็นโนะได้หรอก....คุณทำแบบนี้ มันจะทำให้ลงคุณค่าในตัวคุณลง!”

ผู้คนในนี้ต่างออกความเห็นกัน

ฉีเติ่งเสียนเป็นผู้นำของโมตู สถานะไม่ได้ทั่วไป ถ้าสู้กันขึ้นมา ก็ต้องสู้กับหลิวจงเหยียนซุ่ย

ไปสู้กับยามาโมโตะ เก็นโนะ มันจะลดคุณค่าในตัวเปล่าๆ แม้ว่าจะสู้ชนะแต่ก็ไม่ได้มีสีสัน ถ้าพูดถึงเรื่องเก่าขึ้นมา จะกลายเป็นเรื่องน่าอายเปล่าๆ

“ก็หมายความว่า ต้องให้ลูกศิษย์ของฉันมาสู้ด้วยหรอ?”ฉีเติ่งเสียนถามขึ้นมา

“ใช่....”เหวินซือซุ่นพยักหน้า พูดอย่างขมขื่น

ถ้าหากหลิวจงเหยียนซุ่ยนั้นลงมือเอง อย่างนั้นฉีเติ่งเสียนก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ลงมือ

ยามาโมโตะ เก็นโนะหัวเราะขึ้นแล้วพูด: “กังฟูของเมืองหัวกั๋วพวกคุณไม่เท่าไหร่ แต่กฎนั้นเยอะมากๆ มันน่าตลกมากเลย!”

หลังหยางกวงกวงได้ยินคำพูโของเหวินซือซุ่น ก็กลับเก็บความรู้สึกไม่ไหว!

ในที่สุดก็สู้กันได้สักที!

หลายวันมานี้ อยู่ในโรงพยาบาลอึดอัดจะตายอยู่แล้ว!

“อาจารย์ ฉันมาสู้กับเขา!เขาไม่ได้บอกว่าเพิ่งฝึกวิชามาหนึ่งปีหรอ?ฉันก็เพิ่งฝึกมาครึ่งปี มาเจอกันหน่อย”หยางกวงกวงกระโดดออกมา แล้วพูดขึ้น

ในสถานการณ์แบบนี้ เขาเรียนฉีเติ่งเสียนว่า “อาจารย์”