มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 735

เมื่อก่อนได้มีการกล่าวว่า หยางกวนกวนนั้นมีประสบการณ์ในการใช้พลังที่เล็กๆชนะพลังที่ยิ่งใหญ่กว่าได้ คนที่แข่งแกร่งกว่าเธออย่างหลินเทียนหยางนั้นยังนอนอยู่โรงพยาบาลอยู่เลย

อีกทั้งยังมีชื่อเสียงอย่างมากจากการโค่นล้มพวกขาใหญ่ได้ ถึงแม้จะฝึกฝนการต่อสู้มาได้ไม่นาน แต่พอได้ลงสนามจริง เธอก็สามารถทำออกมาได้อย่างโดดเด่น

ในตอนที่ยามาโมโตะ เก็นโนะยังพูดไม่จบนั้น เธอก็ได้ขัดขึ้นมาเสียก่อน แล้วชิงลงมือก่อนเพื่อคว้าโอกาสนี้ไว้！

สำหรับผู้ที่มีพลังน้อยกว่ายามาโมโตะ เก็นโนะอย่างเธอ การชิงลงมือก่อนถือว่าสำคัญมาก！

ฝ่ามือของหยางกวนกวนที่ต่อยลงมานั้น ยามาโมโตะ เก็นโนะคิดว่ากำปั้นนี้ใส่พละกำลังมาอย่างเต็มที่ อีกทั้งปลายจมูกของเขาที่ขยับนั้น ทำให้รู้สึกเหมือนได้กลิ่นคาวเลือด รู้สึกราวกับเสือที่เลือดกลบปาก

พละกำลังจิตวิญญาณของเธอช่างไร้ที่ติ วิชาและกำลังช่างทำงานร่วมกันได้อย่างดีเยี่ยม

แต่ยามาโมโตะ เก็นโนะก็มีความฉลาดหลักแหลมอย่างมากเช่นกัน อีกทั้งหลิวจงเหยียนซุ่ยก็มีการอบรมสั่งสอนการลงสนามอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

ดังนั้น เขาเลยสามารถโต้กลับได้อย่างรวดเร็วมาก

เขารู้ว่าตัวเองเสียโอกาสที่จะลงมือก่อนไป ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจและใช้โอกาสนี้ ก้าวถอยหลัง ร่างกายพลิ้วไหวราวกับสายน้ำที่หลั่งไหล เขาถอยหลังไปไม่ใกล้ไม่ไกล หลบหลีกหมัดของหยางกวนกวน

หยางกวนกวนรู้ดีว่าเธอจะต้องห้ามพลาดในการชิงลงมือครั้งนี้ ไม่เช่นนั้น คนที่ถูกฆ่าอาจจะเป็นตัวเธอเองก็ได้！

เมื่อเห็นว่ายามาโมโตะ เก็นโนะหลบการโจมตีของเธอ เธอก็ไม่ได้ตื่นตระหนกแต่อย่างใด หัวใจนิ่งเหมือนหยุดเต้น ทันใดนั้นเธอก็กลายเป็นดั่งนกอินทรี

ร่างกายของเธอนั้นผ่อนคลายและพริ้วไหว แต่ในความผ่อนคลายนั้นก็แฝงไปด้วยความรวดเร็วและดุดัน เธอตรงไปที่ยามาโมโตะ เก็นโนะ เธอใช้นิ้วเกี่ยวกระชับ คว้า ฉีก และกระชาก ในตอนนี้เธอช่างดูดุดันอย่างมาก

เมื่อมองดูการเคลื่อนไหวที่ดุดันของหยางกวนกวน ยามาโมโตะ เก็นโนะก็ไม่ได้พยายามที่จะเผชิญหน้ากับเธอโดยตรง แต่เขาเลือกที่จะถอยหลังอีกครั้ง การเคลื่อนไหวนั้นพลิ้วไหวเหมือนสายน้ำ ยากที่จะคาดเดาได้

หลิวจงเหยียนซุ่ยได้ดูมาถึงตรงนี้ ใบหน้าของเขาก็อดไม่ได้ที่จะเผยยิ้มออกมา ลูกศิษย์ของเขานั้นอัจฉริยะจริงๆ สามารถเข้าใจถึงแก่นแท้ของวิชาหมัดหินผาแหลกสะท้านนี้ได้อย่างยอดเยี่ยมมาก

น้ำนั้นไม่มีรูปร่างหรือสถานะที่คงทนถาวร น้ำอาจจะมีความนุ่มนวล แต่ก็มีความแข็งมากเช่นกัน

วิชาหมัดหินผ่าแหลกสะท้านของเขานั้น ราวกับถูกสร้างขึ้นมาจากความอ่อนโยนของสายน้ำที่หลั่งไหลและได้แรงบันดาลใจมาจากเครื่องวอเทอร์เจ็ท

กรงเล็บอินทรีของหยางกวนกวนนั้น ยังคงโจมตีอย่างต่อเนื่อง ในการโจมตีครั้งสุดท้ายนั้น พลังเก่าก็ได้หายไป และพลังใหม่ก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นมา

ในยามนี้ แววตาของยามาโมโตะ เก็นโนะก็เปล่งประกายขึ้น เขาจึงพุ่งตรงไปที่ด้านหน้าของหยางกวนกวน มือข้างหนึ่งก็ป้องกันส่วนศีรษะเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างก็ราวกับมืดที่กรีดเข้าไปที่ดั้งจมูกของหยางกวนกวน

เมื่อฉีเติ่งเสียนได้ดูมาถึงตรงนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและคิดว่าวิชาของยามาโมโตะ เก็นโนะนั้นยอดเยี่ยมยิ่งกว่าหลินเทียนหยางเป็นไหนๆ อีกทั้งการควบคุมจังหวะของเขายังรอบคอบและยอดเยี่ยมมาก

“ครั้งนี้ เธอได้พบกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง ฉันไม่รู้ว่าเธอจะสามารถชนะเขาได้หรือไม่ ยิ่งไปการนั้นแล้วการเคลื่อนไหวที่ผลีผลามโดยการใช้ท่างูเหลือพ่นยา สำหรับยามาโมโตะ เก็นโนะที่มีความไวต่อจังหวะเช่นนี้นั้น ถือว่าไม่ใช่เรื่องดีเลย” ฉีเติ่งเสียนแอบคิดเงียบๆในใจ

ฉินถางหู่อดที่จะอุทานออกมาไม่ได้ ถ้าหากว่าเธอคือหยางกวนกวน เธอไม่มีทางที่จะหลบการโจมตีนี้ได้

หยางกวนกวนเพียงแค่รู้สึกว่าลมที่มืดมิดที่เข้ามาปะทะเข้ากับในหน้าของเธอนั้น ทำให้เธอรู้สึกว่าเกือบจะหายใจไม่ออก เธอใช้พลังทั้งหมดที่มีใช้แขนทั้งสองข้างสับลงไปทันที！

แขนของหยางกวนกวนก็ได้สับเข้าไปที่มือของยามาโมโตะ เก็นโนะ！

แต่การตอบสนองของยามาโมโตะ เก็นโนะก็รวดเร็วมากเช่นกัน นิ้วทั้งห้าของเขากางออก หลังจากนั้นก็ประสานมือ แตะที่กล้ามเนื้อ โดยใช้ปลายนิ้วคว้าเข้าที่เส้นเอ็นที่ชาอยู่นั้น！

หยางกวนกวนรู้ว่าถ้ายามาโมโตะ เก็นโนะบีบเข้าที่เส้นเอ็นนี้นั้น ทุกอย่างจะจบลงทันที

การต่อสู้ของเธอในวันนี้ เธอไม่ได้ทำให้ตัวเองผิดหวังจากการฝึกฝนที่แสนสาหัสนี้

เหวินซือซุ่นเริ่มที่จะมีสีหน้าที่น่าเกลียดขึ้นมาก และพูดขึ้น “วิชาหมัดหินผาแหลกสะท้านนี้ เมื่อได้เปรียบที่ลงมือก่อนนั้น ก็จะได้โจมตีอย่างต่อเนื่อง ราวกับแม่น้ำที่เชี่ยวกราด และน้ำท่วมขัง ผู้ที่มาขวางกั้นนั้นก็จะพังพินาศ！”

ฉีเติ่งเสียนที่ตั้งใจดูอยู่นั้นก็อดที่จะถอนใจไม่ได้ หลิวจงเหยียนซุ่ยผู้นี้สมกับที่เป็นปรามาจารย์ที่ผู้คนต่างเคารพยกย่อง การสร้างวิชาหมัดนี้ขึ้นมา มีความเกรียงไกรอย่างมาก！

“แบบแผนของคุณหยางนั้นไม่เป็นระบบและค่อนข้างที่จะเสี่ยง แต่ในแรกที่เธอบังคับให้ยามาโมโตะ เก็นโนะยอมถอยออกไป ก็ถือว่าน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก ” ฉินถางหู่ถอนหายใจและพูดขึ้น

แต่ฉีเติ่งเสียนในตอนนี้กลับส่ายหัวและคิดว่า ในตอนที่สงครามยังไม่จบก็อย่าเพิ่งนับศพทหาร

หลังจากยามาโมโตะ เก็นโนะใช้ฝ่ามือชกเข้าไปที่หยางกวนกวน ก็พุ่งตัวตามไปทันทีเขาสะบัดไหล่และบิดแขนเป็นเหมือนกับปืนใหญ่และโจมตีเข้าไปที่ลำคอของหยางกวนกวน！

ก่อนที่หมัดนั้นจะถึงตัวเธอ หยางกวนกวนก็รู้สึกถึงขนที่ลุกชันที่บริเวณคอของเธอ

เธอยกมือซ้ายโดยไม่ได้คิดอะไรมาก ทำเป็นครึ่งวงกลมราวกับโล่ขนาดใหญ่

มือซ้ายของเธอสามารถสะกัดหมัดของยามาโมโตะ เก็นโนะเอาไว้ได้

เธอจึงใช้จังหวะนี้ผลักไปข้างหน้า และงอข้อศอกเอาไว้ สะกัดกั้นแขนของยามาโมโตะ เก็นโนะ โดยกั้นในช่วงกลางลำตัว

ส่วนในตอนี้แขนทางด้านขวาก็ถือโอกาสยกขึ้นมา และไปตามการพุ่งไปข้างหน้า ราวกับมีดเล่มใหญ่ที่แทงเข้าไปในแนวทแยงมุม

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา การใช้มือแบบนี้หมือนกับวิชาหมัดโบราณของอวี้เสี่ยวหลงอย่าง “ท่าหมัดช่งปู้ปานหลาน！”