มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 737

เผชิญหน้ากับยามาโมตะ เก็นโนะที่อวดดี จริงๆแล้วหยางกวนกวนจะไม่ออมมือ！

อีกอย่าง เขาก็รู้ว่า ฝั่งตรงข้ามก็เป็นอัจฉริยะชั้นยอด บีบทำให้อัจฉริยะให้ตายอยู่ในเปลไม่สามารถพัฒนาได้ มันเป็นทางเลือกที่ดีอย่างไม่ต้องสงสัย

ยังไงก็ตาม ให้เวลาการเติบโตของยามาโมโตะ เก็นโนะ จะทำอย่างไรหากกลายเป็นคู่ต่อสู้ที่เหมือนหงเทียนตูคนที่สอง？

นี่ช่วยให้คนของเหยียนซุ่ยหลิวเย่อหยิ่งเกินไป จำเป็นต้องฆ่าสักคนให้พวกเขาดู มาดูกันว่าพวกเขาจะยังมีท่าทีและความหยิ่งยโสแบบนี้อยู่มั้ย！

หลิวจงเหยียนซุ่ยก็ได้เห็นลูกศิษย์อันเป็นที่รักของตัวเองถูกหยางกวนกวนต่อยเข้าไปที่หัวใจ ล้มลงกับพื้นและกระตุกสองครั้ง ก็อาเจียนเป็นเลือดและหมดสติไป อดไม่ได้ที่จะโกรธจนถึงที่สุด และพูดด้วยความโกรธ：“ลงมือโหดเหี้ยม？ คุณโหดร้ายมาก！”

หยางกวนกวนตอบไปด้วยความสงบ：“มือและเท้าไม่มีสายตา การต่อสู้แบบนี้ เมตตาก็เหมือนรอความตาย ฐานะของคุณเป็นถึงปรมาจารย์เหยียนซุ่ยหลิว คงจะเข้าใจจุดนี้ใช่มั้ย？”

ตอนที่ยามาโมโตะ เก็นโนะทำให้เยี่ยนเฉียงเป็นขยะ จะพูดไปมันก็คล้ายกัน ตอนนี้ หยางกวนกวนตอบกลับไปโดยตรง

คำตอบนี้ ทำให้หลิวจงเหยียนซุ่ยพูดไม่ออก จนกระทั่งบนหน้ามองคล้ำ！

ซางฉวนจิงหวู่ตะโกนด้วยความตกใจและเข้าไปตรวจสอบอาการบาดเจ็บของยามาโมโตะ เก็นโนะ หยางกวนกวนกลับหัวเราะเยาะ พูด：“ไม่ต้องดูแล้ว หมัดปืนใหญ่ของฉันลงมือกับพลังมืด ชีพจรหัวใจของเขาถูกพลังหมัดของฉันทำให้แตกไปแล้ว ต่อให้เหล่าจื๊อจะมาก็ช่วยชีวิตเขาไม่ได้หรอก！”

ซางฉวนจิงหวู่ใช้มือจับชีพจรของยามาโมโตะ เก็นโนะ เป็นไปตามนั้นมันสับสนวุ่นวายอย่างยิ่ง พักหนึ่งแข็งพักหนึ่งอ่อน หลังจากชั่วประเดี๋ยวเดียว กลับลงลดอย่างกะทะหัน อ่อนแอลงเรื่อยๆ

“ปรมาจารย์ใหญ่หลิวคงจะไม่ยอมแพ้ใช่ไหม？ หรือว่า ตระกูลศิลปะการต่อสู้ของประเทศเจียเผิงกั๋ว ทั้งหมดไม่มีน้ำใจเลยหรอ？ปล่อยให้ลูกศิย์ของตัวเองทำร้ายผู้คน ทนไม่ได้ที่เห็นลูกศิษย์ของตัวเองโดนตี？”ฉีเติ่งเสียนถามด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

หลิวจงเหยียนซุ่ยเงยหัวขึ้นมองไปที่ฉีเติ่งเสียน พูดอย่างช้าๆ：“คิดไม่ถึงว่าคุณจะหยุดทั้งสองฝ่ามือของฉันได้ แบบนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ได้อ่อนแอแบบที่จินตนาการไว้ซะแล้ว！”

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะแล้วพูด：“ตอนนี้ฉันสู้คนบางส่วนไม่ไหว แต่ว่าถ้าสู้กับคุณก็เหลือเฟือล่ะ？”

ในเวลานี้ มีเสียงปรบมือดังกึกก้องเหมือนฟ้าร้องขึ้นมาจากสนาม ทุกๆคนร้องแสดงความดีใจ ปรบมือดีใจให้กับหยางกวนกวน

หยางกวนกวนร่างกายยืนตรง สีหน้ายิ้มแย้ม หันไปข้างหน้า ซ้าย หลัง และทางขวาประสานมือทำความเคารพ

“คุณผู้หญิงหยาง พึ่งจะฝึกกังฟูมาแค่ครึ่งปีกว่าเองหรอ？”เหวินซือซุ่นอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม：รู้สึกเหมือนว่าพูดเกินจริง

“คุณชมเกินไปแล้ว แม้ว่าจะเป็นอัจฉริยะในรอบร้อยปีอย่างแท้จริงก็ตาม เดาว่าไม่สามารถพัฒนาก้าวหน้าได้เร็วขนาดนี้ไหม......”ฉินถางหู่ก็รู้สึกหนังหัวชา พรสวรรค์แบบนี้ มันน่ากลัวมากจริงๆ

พวกเขาจะรู้ได้ยังไง พรสวรรค์ของหยางกวนกวนใช่มันสูงมาก แต่ว่ากังฟูส่วนใหญ่นั้น ยังคงเป็นฉีเติ่งเสียนที่ใช้ทรัพยากรต่างๆแนะนำให้เขาต่อเนื่องอย่างไม่ขาดสาย！

เหมือนกับนักฆ่าสัตว์ ปีศาจราตรี เทพเจ้าแห่งความตายคู่ต่อสู้พวกนี้ จะหามันได้จากที่ไหนกันล่ะ？

ฝึกฝนพลังมืด ขณะที่ฝึกฝนรูปเสือ เอาเสือตัวใหญ่มาช่วยจัดหนักให้คุณจริงๆ เรื่องนี้ นอกจากจะทำงานเป็นผู้ดูแลในสวนสัตว์แล้ว จะสามารถไปหาที่ไหนได้อีก？

อารมณ์ที่แสดงออกมาของหลิวจงเหยียนซุ่ยค่อยๆเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมา เดิมทีเขาอยากจะให้ยามาโมโตะจัดการโรงฝึกทั้งหมดในเมืองโมตูจนปิดไป ปล่อยให้เหยียนซุ่ยหลิวครอบครองโลกศิลปะการต่อสู้ในเมืองโมตู

ใครจะไปรู้ คนที่โผล่มากระทันหันอย่างหยางกวนกวนเป็นสัตว์ประหลาดและเป็นผู้หญิงที่มุทะลุ จัดการยามาโมโตะ เก็นโนะอัจฉริยะคนนี้ทุบตีจนตาย！

เขาวางแผนที่จะให้ยามาโมโตะ เก็นโนะสืบทอดเสื้อคลุมนี้ในอนาคต เห็นลูกศิษย์ที่มีพรรสวรรค์ที่สุดตายต่อหน้าต่อตา ภายในใจของเขา พูดได้ตรงๆว่ามีเลือดหยดออกมาแล้ว！

“กล้าที่จะสู้กับฉันสักหน่อยมั้ย？ลูกศิษย์ของคุณฆ่าลูกศิษย์ของฉันตายแล้ว อย่างงั้น ก็จัดการฆ่าคุณที่เป็นอาจารย์เลยแล้วกัน！”หลิวจงเหยียนซู่ยพูดด้วยความเย็นชา

“ในเมื่อเหยียนซุ่นหลิวเป็นสำนักการเรียนศิลปะการต่อสู้ อย่างงั้นก็ดีเป็นการถ่ายทอดศิลปะการต่อสู้ของตัวเองแล้ว ยืนกรานที่จะเข้าไปก่อก่วนประเทศของคนอื่น คงไม่แปลกใจถ้าเขาตายอย่างสะอาด”ฉีเติ่งเสียนกล่าวด้วยรอยยิ้มครึ่งๆ

หลิวจงเหยียนซุ่นได้ยินคำนี้ ภายในหัวเหมือนจะระเบิดออกมา ทันใดนั้นคิดถึงผู้มีฝีมือสูงที่ตายอยู่ข้างนอกอย่างอนาถทันที！

พวกคนฝีมือระดับสูงพวกนั้น ทั้งหมดคือเขาส่งโอเมนหน่วยหนึ่งมา ตระกูลจ้าวบอกว่าร้อยทั้งร้อยไม่พลาด แต่ว่าคนพวกนี้ ทั้งหมดนั้นกลับตายไปหมดแล้ว！

ทุกคนในโอเมนหน่วยหนึ่ง ก็พบเจอกับความหายนะอันน่าสลดใจ！

ดูที่นี่ สายตามองไปที่ยามาโมโตะ เก็นโนะ ที่ขาดลมหายใจต่อหน้าต่อตา หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้ายภายในใจ แต่หลังจากนั้นไม่นาน ก็คุ้นเคยกับมันขึ้นมาและไม่รู้สึกผิดเลย

ถ้าเขาไม่ฆ่ายามาโมโตะ เก็นโนะ อย่างงั้นคนที่ตายก็คือเขา

การเรียนศิลปะการต่อสู้คือการร่วมแรงร่วมใจ มันคือการอ่อนน้อมถ่อมตนซึ่งกันและกัน แต่มีบางเวลา กลับเป็นว่าคุณตายฉันรอด！

“การตีคนก็เหมือนการเดินทาง ฆ่าคนเหมือนการตัดหญ้า......”หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะคิดคำนี้ขึ้นมาในใจ หลังจากนั้นถอนหายใจเล็กน้อย ฟื้นฟูอารมณ์กลับมาเป็นปกติ

เวลานี้ หลิวจงเหยียนซุ่ยเดินไปถึงตรงกลางสนามแล้ว ยกมือไปที่ฉีเติ่งเสียน กล่าว：“เชิญ！”

เห็นที่ฉีเติ่งเสียนต้องการขึ้นไปสู้จริงๆ หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะนิ่งอึ้งไป และพูด：“คุณอย่าโอ้อวดเกินไปล่ะ สถานการณ์ช่วงนี้ของคุณ อ่อนแอขนาดนี้......”

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะโมโหและพูดว่า：“อย่าพูดเรื่องไร้สาระดิ！”

หยางกวนกวนตะลึง หน้าแดงขึ้นมา รีบปิดปากทันที

ความอ่อนแอของฉีเติ่งเสียน มันคือตรงกันข้าม ยังไงก็ตาม หยางกวนกวนเคยคุ้นเคยกับการสไตล์กระแสความเร็วการโจมตีและกระแสคริติคอลแล้ว ถึงแม้ช่วงนี้จะอ่อนลงไปนิดหน่อย แต่ก็ยังไงก็แข็งแกร่งกว่าคนธรรมดาอยู่มาก

“มาเถอะ ให้ฉันเรียนรู้เรียนรู้ไม้เด็ดของเหยียนซุ่ยหลิว！”ฉีเติ่งเสียนยิ้มเล็กน้อย และเดินเข้าไป

บนสนามเกิดความเงียบชั่วขณะ คิดไม่ถึงว่าการต่อศู้ครั้งนี้จะบานปลายขึ้นมาถึงจุดนี้ได้

หยางกวนกวนสถานะเป็นลูกศิษย์ เอาชนะยามาโมโตะ เก็นโนะ

ถ้าอย่างงั้นฉีเติ่งเสียนอาจารย์คนนี้น่ะละ？ จะสามารถเอาชนะหลิวจงเหยียนซุ่ยที่มีชื่อเสียงยิ่งใหญ่ได้หรือไม่？