มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 744

ฉีเติ่งเสียนมักเป็น “เหมือนลม อยู่ข้างกายเสมอ” เป็นผู้ชายที่คอยตาม ไม่ว่าจะใช้งานได้จริงหรือไม่ก็ตาม การมีอินทรีทรายพกอยู่ในเข็มขัดข้างเอวก็ดูทำให้ดูดีขึ้นมาถนัดตา...

ลู่จ้านหลงซึ่งเป็นตรงๆ ตอนนี้กลับรู้สึกว่าไม่เชื่อในตัวฉีเติ่งเสียน ก่อนจะถามออกไปว่า: “คุณเห็นเขาทำร้ายหงเทียนตูด้วยตาของตัวเองหรือเปล่า?”

อวี้เสี่ยวหลงพยักหน้าด้วยใบหน้าที่ทะมึง มุมปากกระตุกเล็กน้อย

ลู่จ้านหลงกล่าวว่า: “ถ้าอย่างนั้น การตายของหงเทียนตูอาจไม่สมศักดิ์ศรีสักเท่าไหร่...”

ฉีเติ่งเสียน ขบริมฝีปากของเขาแล้วพูดว่า “คุณจะไปรู้อะไร แค่เท่ก็พอแล้ว!”

ในทางกลับกัน ฝ่ายของเซี่ยขวางหลงมีอาวุธครบมือ อย่างปืนกลมือ MP5 และปืนพกกลมือ Glock-18 ซึ่งทั้งสองอย่างนี้เป็นอาวุธที่ทรงพลังสำหรับการต่อสู้!

อาวุธประเภทนี้มีอัตราการยิงที่รวดเร็วและแรงถีบต่ำอาจกล่าวได้ว่าเป็นศัตรูตัวฉกาจของนักยอดฝีมือของศิลปะการต่อสู้

นอกจากนี้เขายังติดตั้งแฟลชบอมบ์และสิ่งอื่น ๆ เรียกได้ว่าเป็นมืออาชีพเลยทีเดียว

แม้แต่หยางกวนกวนก็เริ่มรู้สึกเป็นห่วงฉีเติ่งเสียนซึ่งเธอเคยมั่นใจเขามาตลอด ตอนนี้กลับสงสัยว่าเขาพูดมากเกินจริงหรือเปล่า

สิ่งที่ฉีเติ่งเสียนคิดคือแทนที่จะถืออาวุธที่เขาไม่เชี่ยวชาญมาเป็นภาระ พกไปแบบเบาๆ ดีกว่า ยิ่งกว่านั้นอินทรีทรายมีความแข็งแกร่งเพียงพอ หากถูกยิงไม่ตายก็พิการได้ง่ายๆ

แม้ว่าจะสวมเสื้อเกราะกันกระสุน ก็ยังยิงทะลุเป็นเสี่ยงๆ ได้...

เซี่ยขวางหลงเหลือบมองฉีเติ่งสียนอย่างไม่แยแส แหนบปืนลูกซองไว้บนต้นขา

“สถานที่ต่อสู้มีพื้นที่ทั้งหมดหนึ่งพันสองร้อยตารางเมตร จำลองถนน ตรอกซอกซอยต่างๆ ในช่วงสงคราม ฉันไม่เคยฝึกที่นี่มาก่อนและไม่คุ้นเคยกับทัศนียภาพภายในตรงนี้ ดังนั้นไม่ต้องห่วงว่าฉันจะใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้!” เซี่ยขวางหลงมองไปที่ฉีเติ่งเสียนและพูดอย่างยิ้มเยาะ

“หยุดพูดเรื่องไร้สาระ แล้วมาเล่นกันเถอะ!” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น

“ไม่มีกฎ แค่ใช้ทุกวิถีทางเพื่อล้มคู่ต่อสู้” เซี่ยขวางหลงพูดอย่างเย็นชา

หลังจากพูดเขาก็เดินไปทางซ้ายสุดแล้วพูดว่า: “คุณเข้ามาจากทางขวาและฉันเข้ามาจากทางซ้าย หลังจากเผชิญหน้ากันแล้ว การต่อสู้ก็เริ่มต้นอย่างเป็นทางการ!”

ฉีเติ่งเสียนถืออินทรีทรายสองลำในมือแล้วเดินไปทางขวา...

“ในแง่ของความสามารถในการต่อสู้ถนนเมืองจำลองเซี่ยขวางหลงบอกเสมอว่าเขาเป็นอันดับสอง ทำให้คนอื่นไม่กล้าที่จะพูดว่าตัวเองเป็นอันดับหนึ่ง”

“เซนส์การต่อสู้บนถนนของเขาไม่มีใครเทียบได้”

“นายพลจัตวาฉีหยิบอาวุธอะไรมา... นอกจากหมวกกันกระสุนแล้ว อินทรีทรายสองลำที่เป็นของเล่นนี่นะ!”

ลู่จ้านหลงมองไปที่อวี้เสี่ยวหลงและพูดอย่างราวกับเรื่องนี่เป็นเพียงเรื่องล้อเล่น

หลงย่าหนานรู้สึกว่าไม่เชื่อในตัวฉีเติ่งเสียนเลย ยอดฝีมือทางการต่อสู้บนถนนจำลองอย่างเซี่ยขวางหลงเข้ามาด้วยจิตวิญญาณที่เต็มเปี่ยม แต่ฉีเติ่งเสียนทำเพื่อโอ้อวด นี่ไม่ใช่ใช้ในทางที่ผิดหรือไง?

อวี้เสี่ยวหลงกล่าวว่า: “ดูก่อนค่อยพูดกันดีกว่า บางทีตัวเขาอาจมีความคิดบางอย่าง..... บางครั้งผู้ชายคนนี้ที่ดูไม่น่าเชื่อถือ แต่จริงๆ แล้วเขารู้จักตัวเองดีก็ได้”

เมื่อลู่จ้านหลงได้ยิน อยากจะตำหนิจริงๆ มีนกอินทรีทรายสองลำปืน แต่จะต่อสู้กับเซี่ยขวางหลงที่สนามถนนเมืองจำลอง ช่างเป็นความคิดที่ไร้สาระจริงๆ!

“เอาโดรนขึ้น”

อวี้เสี่ยวหลงออกคำสั่งกับเจ้าหน้าที่ที่อยู่ด้านข้าง

“รับทราบ นายพลอวี้!”

ชายคนนั้นรีบตอบตกลงแล้วควบคุมโดรนสามลำให้ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า จากนั้น สภาพแวดล้อมภายในสนามจำลองก็ปรากฏบนหน้าจอขนาดใหญ่ด้านข้าง

มีคนไม่กี่คนที่เห็นว่าฉีเติ่งเสียนกับเซี่ยขวางหลงเข้ามาไปในสนามจำลองแล้ว

ทัศนียภาพในบริเวณนี้ซับซ้อนมาก มีกำแพง อาคารขนาดเล็ก รถร้าง ยางแตก แม้แต่สนามย่อยๆ...

ยิ่งทัศนียภาพซับซ้อนมากเท่าไรก็ยิ่งได้เปรียบสำหรับเซี่ยขวางหลง มากขึ้นเท่านั้น!

“ถึงตาฉันแล้ว!” ฉีเติ่งเสียนรอจนกระทั่งคู่ต่อสู้ยิงกระสุนมากกว่ายี่สิบนัด วางมือลงบนพื้นแล้วรีบออกไปพร้อมกับเสียงลั่นไก

เซี่ยขวางหลงเห็นฉีเติ่งเสียนวิ่งมาในทิศทางของเขาอย่างรวดเร็ว เขาไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะดึงระเบิดออกมาปลดสลักแล้วโยนมันออกไป พร้อมกระโดดออกจากอาคารสองชั้นอย่างรวดเร็ว!

ก่อนที่ฉีเติ่งเสียนจะตามเซี่ยกวงหลงทัน ก็มีระเบิดแฟลชตามออกมาอีกลูก!

ยิ่งไปกว่านั้น จังหวะของเซี่ยขวางหลงในการปลดสลักระเบิดแฟลชนั้นดีมาก มันสามารถระเบิดได้ในเวลานั้นพอดี

ฉีเติ่งเสียนไม่ทันคิด ทำให้เขาก็ก้มตัวลงราวกับ “แมงมุมย่ำน้ำ” จากนั้นจึงกระแทกหัวของเขาลงบนพื้น ด้วย “ข้าวไก่ทองจิกข้าว” พังพื้นแข็ง ทำให้ครึ่งหนึ่งของศีรษะฝังอยู่ในนั้น.....

ทันทีที่ระเบิดแฟลชระเบิดขึ้น เขาก็ดึงหัวของเขาออกทันที แต่ในเวลานี้ เขาต้องการไล่ตามเซี่ยขวางหลง แต่เขากลับหายตัวไป

“เฮ้ น่าสนใจดีนี่!” ฉีเติ่งเสียนตบฝุ่นบนหมวกแล้วยิ้ม

ยังคงมีเสียงหึ่งดังอยู่ในหูของเขา มีเสียงแหลมคมบางอย่างที่กระตุ้นประสาทการได้ยินของเขาอยู่ตลอดเวลา

ก่อนที่เขาจะมีเวลาคิด เขาก็รู้สึกถึงอันตราย!

เป็นผลให้ร่างกายของเขาตอบสนองทันที กระดูกสันหลังของเขาสั่น สะโพกของเขาโค้ง และร่างกายของเขาดีดออกมา

เกือบจะทันทีที่ดีดตัวออกมา กระสุนสองนัดก็ตกลงตรงจุดที่เขายืนอยู่เมื่อครู่อย่างแม่นยำ

ร่างของเซี่ยขวางหลงปรากฏบนกำแพงที่อยู่ห่างออกไปสามสิบเมตร โดยถือปืนกลมืออยู่ในมือ

“เด็กน้อย!” ฉีเติ่งเสียนหรี่ตาลง

เซี่ยขวางหลงยิ้มเยาะ ปล่อยระเบิดควัน ขว้างมันไปที่เท้า จากนั้นกระโดดลงจากกำแพง รีบซ่อนตัว

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกอย่างระมัดระวัง ยากที่จะจับเซี่ยขวางหลง เนื่องจากระเบิดสองลูกที่ระเบิดด้านซ้ายกับด้านขวาที่ตามกันมาติดๆ เสียงของระเบิดสร้างความปั่นป่วนให้เขาอย่างรุนแรง!