มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 745

“เห็นได้อย่างชัดเจน การเรียนศิลปะการต่อสู้พื้นเมืองของผู้มีฝีมือระดับสูง มันคงเป็นเรื่องยากที่จะปรับตัวให้เข้ากับสนามรบ！”

ลู่จ้านหลงส่ายส่ายหัวในขณะนี้ อดไม่ได้ที่จะพูด

อวี้เสี่ยวหลงกลับพูด：“มันจะไม่เป็นเช่นนั้นแน่นอน......”

เขาหลุดปากพูดออกมาและพูดถึงครั้งที่แล้วเรื่องที่เขาและฉีเติ่งเสียนทำลายโอเมนหน่วยหนึ่ง แต่คำพูดก็มาถึงปาก เขากลืนมันอย่างแรงอีกครั้ง！

เกี่ยวกับเรื่องนั้น จัดอยู่ในเรื่องลับสุดยอด ต่อให้เป็นคนระดับสูง สิ่งที่รู้ก็แค่สิ่งบางตาเท่านั้นเอง แม้แต่ลู่จ้านหลงก็ยังไม่รู้ถึงเรื่องนี้

ลู่จ้านหลงพูดด้วยความสงสัย：“เอ๊ะ คุณอยากพูดอะไร？ทำไมไม่พูดแล้วล่ะ”

อวี้เสี่ยวหลงหัวเราะไปพูดไป：“ก็ไม่เป็นแบบนั้นแน่นอน ความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับเทคโนโลยีอาวุธสงครามสมัยใหม่ นับว่าดีมาก”

ลู่จ้านหลงพูด：“นี่ยังไม่พออ่า......ไม่เคยจะพอ！ต้องการที่จะเอาชนะเซี่ยขวางหลงด้วยสภาพแวดล้อมเช่นนี้ มันแทบจะจะเป็นคำพูดที่เหลวไหล

สายตาของผู้ชมทั้งหมดเต็มไปด้วยความกังวล

พวกเขาทั้งหมดก็มองออก เซี่ยขวางหลงมีความได้เปรียบอย่างแน่นอนในการต่อสู้ครั้งนี้

เพราะว่า ตั้งแต่เข้าสนามมาจนถึงตอนนี้ ฉีเติ่งเสียนยังไม่ได้เริ่มการโจมตีที่มีประสิทธิภาพ ทั้งหมดถูกเซี่ยขวางหลงโจมตีกดดัน

อีกอย่างเขารู้สึกหดหู่ใจ ยังไงก็ตามในมือของเซี่ยขวางหลงคือปืนเอ็มพีห้าและปืนพกจีสิบแปดรวมกัน ปืนทั้งสองกระบอกที่มีอัตราการยิงที่รวดเร็ว มันยากมากที่จะหาโอกาสเข้าต่อสู้ในระยะประชิด

ปืนพกแซนอีเกิลอานุภาพมันสูงมาก แต่กระสุนก็น้อยนะ อีกอย่าง ไม่สามารถยิงออโต้ได้ทั้งหมด

จนถึงตอนนี้ ฉีเติ่งเสียนยังไม่ได้ลั่นไกสักนัด

“ถ้าหากว่าความสามารถของคุณก็แค่นี้ล่ะก็ ยอมแพ้ตั้งแต่เนิ่นๆเถอะ ศักยภาพที่แท้จริงของฉัน ยังไม่ได้แสดงออกมา”เสียงของเซี่ยขวางหลงดังมาจากข้างหน้า เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

“คุณเล่นสู้รบในตรอกได้ไม่ธรรมดา”ฉีเติ่งเสียทำได้เพียงที่จะยอมรับ ส่ายส่ายหัวพูด

ในขณะที่ไล่โจมตีมาอีกครั้ง เขาตกไปอยู่ในการดักซุ่มของเซี่ยขวางหลง หนึ่งขาเหยียบเข้าไปที่กับดักที่เขาวางไว้ล่วงหน้า ระเบิดแฟลชสองลูกเกือบจะทำให้เขาตาบอด หูเกือบจะหนวกแล้ว

แต่ทว่า โชคดีที่เขายังหลบรอดไปได้

การสั่นสะเทือนเมื่อกี๊ อวี้เสี่ยวหลงและลู่จ้านหลงที่กำลังดูเหงื่อออกที่ฝ่ามือ คิดไปว่าฉีเติ่งเสียนจะต้องพ่ายแพ้แล้วอย่างแน่นอน

“เซี่ยขวางหลงคนนี้เลวทรามต่ำช้าจริงๆ ไม่กล้าที่จะเผชิญหน้าตรงๆ！”หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะโมโห

“การสู้ในสนามรบจริงก็เป็นแบบนี้ ใช้ทุกวิธีทางที่มีเพื่อฆ่าศัตรู”

“คุณไม่ต้องคิดว่าทหารกองกำลังพิเศษดุดันและโหดร้ายอย่างเทียบไม่ได้ คนเดียวเทียบกับร้อยคน......”

“ทหารกองกำลังพิเศษจริงๆ พวกเขามักจะฆ่าผู้คนได้โดยปริยาย วางยา กับดัก ลอบฆ่า วิธีการลอบสังหารปรากฎขึ้นมาอย่างไม่ขาดสาย”

“มีบางครั้งแม้แต่คนก็ยังไม่ทันเห็น ไม่แน่ว่าก็ตายไปแล้วล่ะ”

หลงย่าหนานมองไปที่หยางกวนกวน และอธิบายให้เขา

วิธีการของเซี่ยขวางหลงปราดเปรื่องจริงๆ ใช้อุปกรณ์ต่างๆประกอบร่วมกัน ผสมผสานกับภูมิประเทศที่ซับซ้อน เกือบจะทำให้ฉีเติ่งเสียนหน้าม่อยคอตกแล้ว

นี่เป็นครั้งแรกที่หยางกวนกวนเห็นฉีเติ่งเสียนเสียหน้า

เซี่ยขวางหลงหัวเราะแล้วพูด：“ถ้าคุณเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่มีโอกาสชนะเลยแม้แต่น้อย ถ้าแพ้ล่ะก็ รีบไปลาออกกับท่านฟู่เหลาโดยตรงเถอะ เพื่อหลีกเลี่ยงความน่าอับอายในกรมยุทธการ！”

ฉีเติ่งเสียนพูด：“ได้เลย！ฉันแพ้จะไปลาออกทันที แต่ทว่า ถ้าคุณแพ้ล่ะ？”

เสียงของเซี่ยขวางหลงยิ่งอวดดีบ้าระห่ำแล้ว พูดดูหมิ่น：“ฉันจะแพ้หรอ？คุณจะเอาอะไรมาชนะฉัน！”

ฉีเติ่งเสียนพูดแบบนิ่งๆ：“ฉันก็จะไม่พูดถึงอย่างอื่นแล้ว ถ้าคุณแพ้แล้วล่ะก็ ต่อไปถ้าเจอฉัน ก็เรียกฉันว่าลูกพี่”

เซี่ยขวางหลงขว้างระเบิดเหยื่อล่อออกมาอีกลูก ด้วยความตกใจทำให้ฉีเติ่งเสียนรีบหลบ นึกไปว่าเป็นระเบิดแฟลชสั่นสะเทือน

“ฮ่าฮ่าฮ่า ดี！”เซี่ยขวางหลงหัวเราะและพูด คนก็เหมือนชื่อ เป็นคนที่บ้าระห่ำมาก

ฉีเติ่งเสียนเตะระเบิดเหยื่อล่อที่ตกอยู่ข้างๆเขาออกไป หรี่หรี่ตาของตัวเองลง พูดอย่างเย็นชา：“คุณคิดจริงๆหรอว่า ขณะที่อยู่ตรงภูมิประเทศที่ซับซ้อนแบบนี้ ฉันไม่สามารถทำอะไรกับคุณได้เลยใช่ไหม？”