มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 746

“ปีศาจในคราบมนุษย์!”

นอกจากเหนือจากคำนี้ ลู่จ้านหลงก็นึกคำอื่นที่จะใช้อธิบายฉีเติ่งเสียนไม่ออกแล้ว

ไหนเลยจะมีการต่อสู้กันกลางเมืองเช่นนี้

เขาใช้ประโยชน์จากภูมิประเทศติดตามไปรอบๆ คุณ ใช้ความได้เปรียบของอาวุธหยุดยั้งคุณ...

แล้วคุณล่ะ?

แค่สะบัดไหล่กระแทกกำแพงให้เป็นรู ไล่ตามหน้าอีกฝ่ายน่ะหรือ?

อวี้เสี่ยวหลงเองก็มีสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมาและพูดว่า “แน่นอน หลังจากที่ต่อสู้กับหงเทียนตู เขาก็มีความก้าวหน้าขึ้นมาก! บางทีอาการบาดเจ็บอาจจะยังไม่หายดี แต่เขาต้องตระหนักอะไรบางอย่างได้แน่ๆ”

เซี่ยขวางหลงเป็นคนที่ประหลาดใจที่สุด นั่นเพราะเขาอยู่ที่นี่ในฐานะคู่ต่อสู้ของฉีเติ่งเสียน ดังนั้นเขาจึงรู้สึกถึงแรงบีบรัดอันน่ากลัวได้ดีที่สุด!

เขาขึ้นชื่อได้ว่าเป็นผู้ที่เก่งกาจเรื่องการต่อสู้กลางเมือง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับคู่ต่อสู้ที่ไม่เล่นตามกฎกติกา...

“ใช้ระเบิดแฟลชหมดแล้วสินะ” ฉีเติ่งเสียนมองเซี่ยขวางหลงและถามด้วยรอยยิ้มในหน้า

เซี่ยขวางหลงไม่พูดอะไรและยกมือขึ้นมาอย่างฉับพลัน ปืน glock-18 ถูกปรับเป็นโหมดอัตโนมัติเต็มรูปแบบ ทันใดนั้นลูกกระสุนก็ถูกยิงไปทางฉีเติ่งเสียนราวกับน้ำที่สาดกระเซ็น

เขายิงปืนพลางถอยหลังกลับอย่างรวดเร็ว พยายามแยกตัวออกห่างจากฉีเติ่งเสียน จากนั้นจึงกลับเข้าสู่โหมดการต่อสู้กลางเมืองอีกครั้ง

แต่ฉีเติ่งเสียนหาเขาเจอแล้ว มีหรือจะปล่อยให้เขาหนีไปได้

เขาโยกตัวหลบกระสุนหลายนัดติดต่อกัน ส่วนลูกที่หลบไม่พ้นก็ใช้ชุดและหมวกกันกระสุนซัดออกไป!

กระสุนปืนกว่ายี่สิบนัดของเซี่ยขวางหลงหมดเกลี้ยงภายในพริบตา และตอนนี้ฉีเติ่งเสียนก็อยู่ห่างจากเขาไม่ถึงสองเมตรแล้ว

ในเวลานี้เอง เขาเอื้อมมือไปคว้าปืนกลมือที่สะพายอยู่บนตัวเอาไว้

ขณะที่ปากกระบอกปืนกำลังยกขึ้น นิ้วทั้งห้าของฉีเติ่งเสียนก็เกี่ยวและคว้าปืนเอาไว้ได้แล้ว ฉับพลันนั้นก็เกิดเสียงระเบิดเปรี๊ยะปร๊ะ ชิ้นส่วนปืน MP5 ถูกกรงเล็บฉีกออกเป็นชิ้นๆ และกระเด็นกระจัดกระจายออกไป

“ฮึ!"

เซี่ยขวางหลงทำเสียงงึมงำ เขาสะบัดแขนซ้ายและตวัดพุ่งออกไปราวกับลูกปืน ตั้งใจเจาะเข้าไปที่ลำคอของฉีเติ่งเสียน

การเคลื่อนไหวนี้ทั้งรวดเร็วและรุนแรง ร้ายกาจอย่างยากจะหาใดเปรียบ ยิ่งถ้าไม่มีสัญญาเตือนใดๆ ล่วงหน้า คนธรรมดาไม่มีทางหลบได้แน่!

แต่ฉีเติ่งเสียนไม่ใช่คนธรรมดา ในดวงตามีแววของความประหลาดใจวาบขึ้นมา เขาเอ่ยอย่างแปลกใจว่า “ไท่เก๊กหอกอินฝู? คิดไม่ถึงว่านายจะฝึกวิชาการต่อสู้นี้ด้วย!"

วิชาหอกอินฝูมวยไท่เก๊กถูกสถาปนาขึ้นตั้งแต่สมัยจักรพรรดิเฉียนหลง มีพื้นฐานมาจากมวยไท่เก๊ก ผู้ริเริ่มขึ้นมาคือนักบวชที่ชื่อหวังจงเย่ว์

หวังจงเย่ว์ผู้นี้เรียกได้ว่าเป็นตำนาน ปรมาจารย์ไท่เก๊กที่มีชื่อเสียงอย่างหยางลู่ชานก็สืบทอดวิชามวยไท่เก๊กมาจากหวังจงเย่ว์

มือของเซี่ยขวางหลงแปรเป็นหอกพุ่งออกมา หยินหยางผสานกันอย่างไม่ยุ่งยาก มีพลังระเบิดออกมาขณะที่โจมตี ซึ่งเป็นสิ่งที่น่ากลัวมาก!

ฉีเติ่งเสียนยกมือซ้ายขึ้นและม้วนที่กลางอากาศสองครั้ง ข้อมือนุ่มๆ สกัดกั้นพลังออกไป ขยับเข้าไปปะทะกับข้อมือของเซี่ยขวางหลง

เซี่ยขวางหลงไม่ได้มีหอกใหญ่อยู่ในมือ แต่ทันทีที่เขาโจมตี เขาสามารถทำให้คู่ต่อสู้รู้สึกราวกับว่าเขากำลังถือหอกยาวสามเมตรที่มองไม่เห็นไว้ในมือ ทรงพลังจนน่าตกใจ!

ทันทีที่มือของทั้งสองปะทะกันก็ให้ความรู้สึกราวกับส่วนหัวของหอกกำลังพัวพันกัน ปล่อยพลังพอๆ กันออกมา