มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 754

เจียงชิวเยว่ไม่กี่ปีมานี้รู้สึกทุกข์ยากลำเค็ญ ในที่สุดเรื่องราวก็จบลงเมื่อแม่ได้รับความคุ้มครองจากตำรวจสายลับเจอมณี

เจียงซานไห่ ก็ไม่สามารถเอาเรื่องนี้ มาขู่เขาได้อีกต่อไป บังคับเขาให้ไปทำเรื่องที่เขาไม่ยินยอมพวกนั้น

ในเวลานี้หลินชงหลงได้คลานจากพื้นขึ้นมา มองไปที่ฉีเติ่งเสียนและกัดฟันพูด：“แย่งผู้หญิงของฉัน ยังลงมือทุบตีฉัน？！”

ฉีเติ่งเสียนงงๆ และเอ่ย：“คุณมั่วแล้วอีกแล้วล่ะ？ฉันพูดไม่ชัดเจน หรือว่าที่ตบหน้าเมื่อกี๊มันเบาไป ไม่ได้ทำให้คุณตื่น？”

ฉู่เซียนเหยาได้เอ่ยปากพูดในเวลานี้：“คุณหลิน เชิญนายพลเซี่ยขวางหลงมารักษาความยุติธรรมให้คุณเถอะ！”

หลังจากพูดประโยคนี้ เขามองไปที่เจียงชิงเยว่ สีหน้าเปลี่ยนจนสุขุมขึ้นเรื่อยๆ กล่าว： “เจียงชิงเยว่ อย่าคิดว่าพวกเราลงมือกับแม่คุณไม่ได้ คุณก็สามารถใช้ชีวิตอย่างสงบได้แล้ว！”

“กล้าแสดงท่าที่ขัดขืนฉัน ลูกสาวคนโตตระกูลเจียงคุณนี่ อย่าคิดว่ามันจบแล้วนะ”

เห็นได้ชัดว่าเจียงชิวเยว่หวาดกลัวฉู่เซียนเหยาเล็กน้อย ในตอนแรกนั้น ก็คือการประกฎตัวของผู้หญิคงนี้ แค่เพียงเปลี่ยนแปลงตระกูลที่เป็นอยู่ตอนนี้ไปหมดแล้ว！

ฉู่เซียนเหยามาจากเมืองหลวง เมื่อก่อนเป็นถึงผู้หญิงคนนึงที่มีเงินและอิทธิพลแถมยังฉลาด รู้จักคนและมีคอนเนคชันมากมาย แถมยังมีทรัพยากรมากมาย

ต่อมาเจ้านายใหญ่คนหนึ่งในเมืองหลวงถูกจับคุม ซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับฉู่เซียนเหยาเขาใช้เงินไปไม่รู้เท่าไหร่เพื่อจัดการตัวเองออกมา หลังจากนั้นมา เขาได้มาถึงเมืองโมตู ตกหลุมรักเจียงซานไห่ผู้มีความทะเยอทะยานมาก

“ฉู่เซียนไห่ ฉันไม่กลัวคุณ！”เจียงชิงเยว่เงยหน้ายืดออก พูดด้วยความกล้าหาญ

หลินชงหลงหยิบโทรศัพท์ออกมา พูดกับเจียงชิงเวย่ด้วยความนิ่ง：“เจียงชิงเยว่ ตอนนี้คุณคลานเหมือนสุนัขปีนขึ้นมา แล้วขอโทษกับฉัน สาบาน ว่าต่อไปจะนี้จะไม่ทรยศฉันอีกเลย ฉันสามารถไว้ชีวิตคุณได้！”

ฉีเติ่งเสียนหันหัวกลับหัวเราะและเอ่ย：“สบายใจเถอะ ถ้าเซี่ยขวางหลงเห็นหน้าฉันแล้ว ยังไงก็ต้องเรียกฉันพี่ใหญ่ เขาจะไม่กล้าอะไรกับคุณ”

เจียงชิงเยว่สีหน้าซีดลงและพยักหัว ชื่อเสียงเซี่ยขวางหลงคนนี้ สำหรับเข้าแล้ว มันน่ากลัวมากๆ

“เรียนกคุณว่าพี่ใหญ่？ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันกลัวว่าหลังจากมาแล้ว ต่อให้คุณคุกเข่าเรียกเขาว่าบรรพบุรษก็ช่วยชีวิตคุณไม่ได้เลย！หลินชงหงแสยะยิ้มและโทรศัพท์ไปหาเซี่ยขวางหลง

เซี่ยขวางหลงมาถึงเมืองโมตู เดิมที่อยากจะสกัดฉีเติ่งเสียนที่เป็นดาวรุ่ง ครั้งนี้เขามีการปะทะกับฉีเติ่งเสียน การย้ายเซี่ยขวางหลงออกไป เป็นสิ่งที่ต้องการ เซี่ยขวางหลงก็จะไม่จำเป็นต้องหาข้ออ้างใดๆเพื่อลงมืออีกแล้ว！

ฉีเติ่งเสียนเป็นเพียงแค่ไอ้ขยะที่โชคดีแค่นั้นเอง เมื่อเจอเซี่ยขวางหลงคนระดับนี้ ยังไงก็ต้องคุกเข่าลงเรียกพ่อ？

เจียงซานไห่รู้ว่าสึกว่าเหมาะเจาะพอดีเลย ยิ่งฉีเติ่งเสียนบ้ามากเท่าไหร่ อีกเดี๋ยวก็จะตายอย่างน่าอนาถมากเท่านั้น ตัวเองก็จะได้ง่ายต่อการได้เงินคืนจากที่ใช้ไปสองพันล้านกลับมา！

ความตั้งใจเดิมของเขาคือการรอจนกว่าตัวเองจะรับตำแหน่งผู้ถือหางเสือในโมตูหลงเหมินอย่างเป็นท่างการหลังจากนั้นค่อยหาเรื่องฉีเติ่งเสียน แต่ว่าไอ้นี่ในเมื่อมันรนหาที่ตาย อย่างงั้นเขาก็จะปรบมือต้อนรับหน่อย

“เอ๊ะ......คุณคือฉู่เซียนเหยา ？ฉันนึกออกแล้ว เมื่อก่อนคุณอยู่ที่เมืองหลวงนับได้ว่าเป็นคนที่มีชื่อเสียงอันดับหนึ่ง”ฉีเติ่งเสียนหัวเราะไปพูดไป

ฉู่เซียนเหยาพูดด้วยใบหน้าที่เย็นชา：“ในเมื่อคุณรู้จักฉัน อย่างงั้น ตอนนี้คุณก็ควรจะเลือกหลุมศพของตัวเองได้แล้วมั้ย？”

ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวแล้วพูด：“ก็แค่คอนเนคชั่นพวกนั้น ใครจะขู่ฉันได้？ให้ความสำคัญกับสิ่งภายนอกมากเกินไป โดนพ่อฉันตบหน้าไปยังเจ็บอยู่ไหม？”

ฉู่เซียนเหยาได้ยินประโยคนี้ อดไม่ได้ที่จะใจร้อนอย่างแรง！

“คุณสกุลฉี......พ่อคุณคือฉีปู้อวู่ไอ้ใบ้นั้นอะหรอ？！”ฉู่เซียนเหยาดึงสติกลับมา พูดด้วยความตกใจมาก

เจียงชิงเยว่อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ฉีเติ่งเสียนและฉู่เซียนเหยาอย่างสงสัย ความสัมพันธ์ระหว่างสองคนนี้ มีเรื่องราวอะไรเนี่ย？

ฉีเติ่งเสียนพูดไปหัวเราะไป：“ในตอนแรกผู้หญิงคนนี้พูดเรื่องไม่ดีของแม่ฉันต่อหน้าพ่อ ตั้งใจล่อลวงพ่อฉัน โดนตบปากเข้าไปอย่างรุนแรง สะพานจมูกก็หักไปแล้ว……”

ฉีปู้อวู่ไม่เหมือนกับฉีเติ่งเสียนลูกชายของเขาที่บางเวลามักจะชอบจู้จี้จุกจิกกับคนอื่น นั่นเป็นเพราะคนจริงไม่พูดมาก หรือว่าพูดได้ แต่ไม่ต้องการที่จะพูด

ยังไงก็ตาม ไม่รู้ว่าฉู่เซียนเหยามีจุดประสงค์อะไรในตอนแรก ที่ไปล่อลวงฉีปู้อวู่ สุดท้าย ตัวเองกลับถูกตบจนเข้าโรงพยาบาลไปผ่าตัดกระดูก

เจียงซานไห่ที่ดูอยู่ข้างๆ มุมปากอดไมได้ที่จะกระตุก คิดถึงวันที่ฉีเติ่งเสียนคว้าคอเสื้อของเขาและทักทายเขาที่ปากโดยไม่มีสาเหตุ

“ไอ้นี่มันเป็นบ้าหรือไงวะ？ผู้อยู่เบื้องหลังของหลินชงหลงเป็นถึงเซี่ยขวางหลง อีกอย่างก็โทรศัพท์หาเซี่ยขวางหลงเรียกเขามาแล้ว เขายังกล้าเย่อหยิ่งขนาดนี้？”หัวของจานเซียงไห่รู้สึกวึ้งวึ้ง

เขาหันหัวและเหลือบมองไปที่ฉู่เซียนเหยา เห็นเพียงแค่ผู้หญิงคนนี้นั่งอยู่บนโซฟาอย่างหมดแรง ทั้งคนรู้สึกเหมือว่าวิญญาณหลุดไปอย่างงั้น ดูเหมือนเขาจะหวาดกลัวกับคำพูดของฉีเติ่งเสียนแล้ว

ยิ่งยึดติดกับอำนาจมากเท่าไหร่ ก็เป็นคนทะเยอทะยานมากเท่านั้น นั่นก็ทำให้กลัวความตายมากขึ้น

เวลาเหมาะเจาะพอดี มีเสียงฝีเท้าที่ทรงพลังมาจากประตู

“เซี่ยขวางหลง......”

เจียงชิงเยว่หันหัวไปดู เห็นเงารูปร่างที่สูงใหญ่นั้น สีหน้าอดไม่ได้ที่จะซีดเซียว ร่างกายสั่นสะท้านขึ้นมาไม่หยุด

หลิงชงหลงหลับไปบนพื้น และก็เห็นเซี่ยขวางหลง ร้องโหยหวนและพูดทันที：“นายพลเซี่ย ไอ้บ้านี่มันบุกเข้าไปพื้นที่ส่วนตัว ปล้นทรัพย์สตรี ยังทำร้ายฉันอีก คุณต้องลงโทษมันอย่างสาสม！”

อารมณ์ของเจียงซานไห่ตื่นเต้นจนพรั่งพรูออกมา และพูดกับเซี่ยขวางหลง：“การรอคอยดวงดาวและพระจันทร์ถือได้ว่าเป็นการรอคอยท่าน......นายพลเซี่ย คุณต้องระบายความโกรธแทนของพวกเรานะ！”

“ไอ้นี่บ้านี่บุกเข้ามาบ้านฉัน และลักพาตัวอดีตภรรยาของฉัน และยังข่มขู่ฉันกับลูกสาวฉันไม่หยุด！”

“ถึงขนาด บังคับลูกสาวของฉันให้แต่งงานกับเขา！”

“โลกนี้ มันมีคนประเภทนี้ได้ยังไงกัน！ท่านต้องจัดการนะ！”

เจียงชิงเยว่ได้ยินคำพูดของเจียงซานไห่ โกรธจนเกือบเป็นลมหมดสติ ไอ้สัตว์นี่ ยังเหมาะกับการเป็นคนอยู่อีกหรอ？