มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 755

ปฏิกิริยาแรกของเจียนซานไห่และหลินชงหลงที่เห็นเซี่ยขวางหลงถึงสนามก็คือ ฉีเติ่งเสียนต้องตายอย่างแน่นอน！

แต่ชั่วพริบตาเมื่อเซี่ยขวางหลงเห็นเขา สีหน้ากลับแข็งขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว

หลังจากที่หลินชงหลงคลานจากพื้นขึ้นมา ยังพูดเป็นต่อยหอย พูดใส่ร้ายป้ายสีฉีเติ่งเสียนอย่างไม่หยุดหย่อน

ฉีเติ่งเสียนที่หัวเราะเหอะเหอะมองฉากนี้

เจียงชิงเยว่หันหัวเหลือบไปมองเขา ไร้คำพูดทันที นี่......มันเวลาไหนกันแล้ว ยังสามารถยิ้มออกมาได้อีกห้ะ？

“อะไร ลืมเรื่องเมื่อวานที่เกิดขึ้นไปแล้วหรือยังไง？เห็นหน้าฉัน ไม่เรียกแล้ว？”ฉีเติ่งเสียนยิ้มแล้วฮำฮำเพลงเดินเข้าไปพูดกับเซี่ยขวางหลง

หลิงชงหลงที่อยู่ข้างๆพูดด้วยความโมโห：“คุณพูดกับนายพลเซี่ยอย่างงี้ได้ยังไง？แค่พลจตัวา เจอคนที่สูงกว่า ยังไม่ทำความเคารพอีก？”

มุมปากของเซี่ยขวางหลงกลับกระตุกเล็กน้อย และมองไปที่ฉีเติ่งเสียน พูดและกัดฟันทั้งหมดไว้：“สวัสดีพี่ใหญ่！”

“บูม！”

สามคำนี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่ากระสุนได้ระเบิดเข้าไปในสมองของทุกคนโดยตรงอย่างงั้น

เจียงซานไห่ตกตะลึงณที่สนาม ริมฝีปากสั่นเทา พูดไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียว

ลูกตาดำที่กลมและสวยงามของเจียงชิงเวย่มองไป สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ ปากเล็กที่ใหญ่เกินจริงราวกลับกำลังพูดโอ้อวดที่เกินความเป็นจริง ！

คำพูดของหลิงชงหลงอยู่ๆก็เงียบสงบไป สีหน้าของทั้งคน เหมือนไก่ที่ถูกมือใหญ่ๆล้วงเข้าไปในลำคออย่างงั้น แม้แต่เสียงก็ไม่สามารถพูดออกมาได้แล้ว

หลังจากฉีเติ่งเสียนได้ยินคำนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะตบเบาๆที่ไหลของเซี่ยขวางหลงและกล่าว：“ไม่เลวไม่เลว ยังไงก็เป็นถึงลูกน้องที่ดีของฉัน เจอพี่ใหญ่แล้ว ก็รู้จักทำความเคารพขนาดนี้！”

เซี่ยขวางหลงโกรธเหมือนจะเป็นจะตาย เตะเข้าไปที่หลินชงหลงที่อยู่ข้างๆตัวเองเพียงหนึ่งครั้งจนบินออกไป

หลินชงหลงเต็มไปด้วยควมอัดอั้นปวดร้าวเต็มหัวใจ ถูกฉีเติ่งเสียนตบสองครั้งโดยไม่พูดอะไร รอให้เซี่ยขวางหลงมาแก้แค้นให้ตัวเอง สุดท้าย......เป็นตัวเองที่ถูกทุบตี！

สีหน้าของเซี่ยขวางหลงมืดลง พูด：“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง？”

“อืม？ฉันเป็นใครนะ！”ฉีเติ่งเสียนขมวดขมวดคิ้ว พูดอย่างไม่พอใจ

“พี่ใหญ่ คุณมาที่นี่ได้ยังไงครับ”เซี่ยขวางหลงสูดหายใจเข้าลึกๆ พูดด้วยรอยยิ้ม

เขาแทบอยากจะจัดการฉีเติ่งเสียนให้ตายตาหน้าต่อตา แต่ทว่าตัวไม่ใช้คู่ต่อสู้ของเขา......

ฉีเติ่งเสียนเหลือบมองหลินชงหลงเบาๆ เอ่ย：“ไอ้เด็กแก๊งของคุณเตรียมการที่จะแย่งผู้หญิงของฉัน คุณว่าทำไมฉันมาอยูที่นี่ล่ะ คุณสอนลูกน้องคุณยังไง ให้เขามาแย่งผู้หญิงของพี่ใหญ่คุณ？”

เซี่ยขวางหลงที่ได้ยินคำพูดของฉีเติ่งเสียนก็โกรธยันโคตรแม่ แต่ทักษะยังไม่เท่าคนทักษะยังไม่เท่าคน เมื่อวานตัวเองพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง ยังจะพูดอะไรได้อีก？

“ขอโทษ ทั้งหมดมันเป็นเพราะควบคุมลูกน้องไม่เข้มงวดพอ！”เซี่ยขวางหลงคิดไม่ถึงว่าฉีเติ่งเสียนจะมาอยู่ที่นี่ ทำได้แค่เพียงยอมรับความพ่ายแพ้แล้ว และพูดอย่างไม่เต็มใจ

“ไม่เป็นไร ยังไงคุณก็เรียกฉันว่าพี่ใหญ่แล้ว ฉันก็จะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับคุณแล้วเป็นไง？” ฉีเติ่งเสียนพูดและยิ้มอารมณ์ดี

เซี่ยขวางหลงมุมปากสั่นขยับ ไม่พูดอะไร

ฉีเติ่งเสียนพูด: “ฉันคนนี้มีน้ำใจไม่ใส่ใจข้อผิดพลาดเล็กน้อย......”

หลิงชงหลงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในขณะเดียวกันก็สั่นภายในใจ ฉีเติ่งเสียนคนนี้ ทำไมอยู่ดีๆก็กลายเป็นพี่ใหญ่ของเซี่ยขวางหลงแล้ว？เซี่ยขวางหลงเดินทางมายังเมืองโมตูเป็นพิเศษ ไม่ใช่เพราะว่าจะจัดการดาวรุ่งหรอกหรอ？

ความกังวลภายในใจของเขาพึ่งจะหายไป แต่ฉีเติ่งเสียนกลับเอ่ยขึ้นว่า：“คุณหักขาของไอ้หมาตัวนี้ซักหน่อย ฉันก็จะไม่เอาเรื่องอะไรแล้ว”

เซี่ยขวางหลงสีหน้ามืดลง พูด：“พี่ใหญ่ เปลี่ยนเงื่อนไขได้มั้ย？เงื่อนไขนี้รุนแรงเกินไปแล้ว”

“ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้ คุณเอาเงินร้อยล้านออกมา ถือเป็นค่าชดเชยความเสียหายทางจิตใจของพี่สะใภ้คุณ！ วันนี้เขาถูกเด็กแก๊งของคุณข่มขู่แล้ว”ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

เซี่ยขวางหลงพยักพยักหัว พูด：“ได้”

หลังจากพูดคำนี้เสร็จ เขาหันกลับไปมองเจียงซานไห่ พูดขรึมๆ：“เงินก้อนนี้ คุณออก！”

เจียงซานไห่กำลังดูความครึกครื้น หลังจากได้ยินคำนี้ ในใจมีเสียงกึกๆตกใจ！