มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 756

จู่ๆเจียงซานไห่ก็กลายเป็นคนดุร้ายมากขึ้น ทำให้ฉู๋เซียนเหยาตกใจ

แล้ว ใบหน้าเธอก็จริงจังขึ้น กล่าว"เจียงซานไห่ อย่าลืมนะ ใครเป็นคนให้อำนาจกับคุณ แล้วหลายปีมานี้ใครเป็นคนคิดแผนการ ให้คุณไปถึงจุดสูงสุดได้! "

"มีบางอย่างผิดปกติในร่างกายฉัน สกูลฉี่กลับมองออก อย่างนั้นแน่นอนว่าเขาสามารถช่วยฉันได้! "

"คุณหยุดผม อยากให้ผมตายงั้นเหรอ? !"

จู่ๆเจียงซานไห่ก็สงบลง กล่าว"เหยาเหยา ร่างกายของคุณไม่ได้มีปัญหาอะไร อย่าไปหาเขา ผ่านไปไม่กี่วันก็หายแล้ว เชื่อผมสิ"

ฉู๋เซียนเหยากลับยิ้มเย็น กล่าว"เรื่องแบบนี้ คุณจะเอาอะไรมารับประกัน ฉันจะเชื่อคุณได้ยังไง?ฉันต้องไปถามเขาให้ชัดเจน! "

เมื่อพูดจบ ฉู๋เซียนเหยาสบัดมือของเจียงซานไห่ทิ้ง แล้วเตรียมจะไปหาฉี่เติ่งเสียน

เธอยังคิดที่จะขอร้องให้เขาช่วยชีวิตเล็กๆน้อยๆของตัวเองไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม

ทันใดนั้นสีหน้าของเจียงซานไห่กลับดุร้ายขึ้นอีกครั้ง ทันใดนั้นก็ล็อคคอของฉู๋เซียนเหยาจากด้านหลัง ใช้แขปิดมันให้แน่น กล่าวด้วยรอยยิ้มดุร้าย"คุณจะหักหลังผม?"

"คุณรู้ความลับมากเกินไปแล้ว! คุณไปหาเขา ให้คุณหักหลังผม จะทำยงไง?"

"อีกอย่าง เมื่อกี้ที่คุณพูดกับผม ใช้ท่าทีอะไร?"

"ฉันในตอนนี้ เป็นถึงผู้ถือหางเสือของโมตูหลงเหมิน! เป็นคนที่มีป้ายหยกผู้ถือหางเสือหลงเหมิน! "

ฉู๋เซียนเหยาถูกเเขนเขาบีบจนหายใจไม่ออก สีหน้าเริ่มแดงขึ้น กล่าวอย่างยากลำบาก"ปล่อยน......ปล่อยนฉัน......เจียงซานไห่ คุณอยากให้ฉันตายงั้นเหรอ?"

"ยังกล้าข่มขู่ผม?"

"คุณคิดว่าตัวเองเป็นของอะไร! "

"หลายปีมานี้ ฉันอดทนกลืนความโกรธ ก้มหัวให้คุณ ไม่ใช่เพียงเพราะคุณมีเส้นสายเหรอ?"

สีหน้าเจียงซานไห่เต็มไปความอาฆาต แขนเริ่มแน่นนขึ้นเรื่อยๆเหมือนท่อนเหล็ก ทำให้ลิ้นของฉู๋เซียนเหยาอดไม่ได้ที่จะพ่นออกมา มือใหญ่ราวท่อนเหล็กองมือบีบคอเธอไว้แน่น

ฉู๋เซียนเหยาไม่คาดคิดเลยว่าเจียงซานไห่......

หลังจากนั้น เธอเข้าใจแล้ว

อาการของเธอในช่วงนี้ ส่วนมากเจียงซานไห่เป็นคนทำ! ไม่อย่างนั้น ร่างกายที่ดีๆ จู่ๆจะเกิดโรคมากมายได้ยังไงกัน?

เธออยากไปหาฉี่เติ่งเสียนขอร้องให้เขาช่วยตัวเอง แต่เจียงซานไห่กลับจะฆ่าเธอทันที!

"เดิมทีอยากให้คุณค่อยๆตาย แต่คุณกลับอยากไปขอร้องให้สกูลฉี่ช่วย ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะส่งคุณไปพอราชาแห่งนรกโดยเร็วที่สุดให้! "มือของเจียงซานไห่บีบแน่นขึ้น ราวกับจะบีดให้คอของฉู๋เซียนเหยาหัก

ขาสองข้างฉู๋เซียนเหยายังดิ้นรนอย่างต่อเนื่อง แต่เมื่อผ่านครึ่งนาที การเคลื่นไหของเธอก็เบาลง แล้วก็ผ่านไปอีกสิบกว่าวิ หยุดนิ่งอย่างสมบูรณ์......

เจียงซานไห่ยิ้มเย็น ยื่นขึ้น แล้วกล่าเสียงเย็น"ตอนนี้ฉันคือผู้ถือหางเสือของโมตูหลงเหมิน ไม่มีใครกล้านินทาฉันได้! ฉู๋เซียนเหยานับเป็นตัวอะไร?"

แต่ว่า ฉู๋เซียนเหยาที่ล้มอยู่บนพื้น เวลานี้ กลับพูดอะไรออกมาไม่ได้แล้ว

เจียงซานไห่นั่งลงด้วยความหอบ เช็ดเหงื่อบนหัวตัวเอง พูดกับพ่อบ้านที่หลบซ่อนอยู่ที่ไกล"ยังจะหลบอยู่ทำไม?รีบออกมา เก็บร่างนี้ โยนให้ปลากินซะ! "

พ่อบ้านเดินออกมาอย่างระมัดระวัง กล่าว"ครับ......คุณท่าน ผมจะจัดการเดี๋ยวนี้"

พ่อบ้านเพียงรู้สึกว่าเจียงซานไห่ตรงหน้าไม่คุ้นเลย น่ากลัวมาก เขายังมีความคิดที่จะหนีออกจากบ้านนี้ด้วยซ้ำ

ก็ไม่รู้ว่าเริ่มตั้งเเต่เมื่อไหร่ คุณเจียงผู้อ่อนโยนคนนั้น กลายเป็นรองผู้ถือหางเสือที่น่ากลัวคนนี้......