มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 757

“ดูสารรูปตอนนี้ของพวกเธอซิเหมือนอย่างกับอะไรดี！”

“ พวกเธอเป็นนางแบบหน้าปกนิตยสาร ไม่ใช่หมอนวด！”

“ไปไป แยกย้ายได้ละ”

เจียงชิงเย่ว์มาถึงก็เกรียวกราดใส่ทันที เธอไล่นางแบบที่อยู่ล้อมรอบตัวของฉีเติ่งเสียนออกไปให้หมด

นางแบบทั้งหลายก่อนจากไปยังไม่วายที่จะหันมาขยิบตาให้กับฉีเติ่งเสียน จากนั้นทำท่าให้โทรให้ จนเขาอดขำไม่ได้

“เห็นผมมีเสน่ห์มากขนาดนี้ คุณหึงหล่ะสิ？” ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างภูมิใจ

“......” เจียงชิงเย่ว์รู้สึกว่าไอ้หมอนี่เป็นเจ้านายประเภทที่ว่าได้รับแสงนิดหน่อยก็ทำเป็นสว่างไสว หลงตัวเองที่สุด

เจียงชิงเย่ว์สูดหายใจเข้าลึกๆ “ถ้าไม่เห็นแก่นายที่เคยช่วยแม่ของฉันไว้หล่ะก็ ฉันจะไล่นายออกไปตอนนี้เลย！ และหลังจากนี้ ก็ไม่ต้องมาที่ทำงานของฉันอีก ทำซะกลิ่นโลกีย์คลุ้งเต็มไปหมด”

“พวกเราแค่คุยกันเฉยๆ มีกลิ่นโลกีย์ซะที่ไหนกัน!” ฉีเติ่งเสียนกล่าว

เจียงชิงเย่ว์อดไม่ได้ที่จะมองเขาด้วยความดูถูก ยังจะมาบอกว่าคุยปกติอีก หัวนี่อิงอยู่ในอ้อมกอดเขาตื่มด่ำกับการนวด เป็นไงคงจะสบายมากเลนล่ะสิ？

“ไป ไปกินข้าวกันเถอะ！”เจียงชิงเย่ว์เตะเบาๆไปที่ฉีเติ่งเสียนหนึ่งที

“จิ๊！”ฉีเติ่งเสียนเตะกลับคืนไปหนึ่งทีด้วยความไม่พอใจ

เจียงชิงเย่ว์ชะงัก จากนั้นเธอก็เพิ่มแรงและเตะเข้าไปที่เข่าของเขา！

ฉีเติ่งเสียนหลบไปด้านข้าง ลูกเตะของเจียงชิงเย่ว์จึงไปอยู่ที่โซฟาแทน แรงกระแทกทำให้ฝ่าเท้าของเธอรู้สึกชาแปล๊บๆ

เจียงชิงเย่ว์ยิ้มแหยะๆมองฉีเติ่งเสียน “คนอย่างนายนี่มัน ไม่เหมาะที่จะเข้ากับผู้หญิงจริงๆ！”

“พูดอะไรน่ะ？เมื่อกี้พวกนางแบบของเธอ มีความสุขขนาดไหนตอนที่อยู่กับผม ไม่เห็นหรอ？”ฉีเติ่งเสียนพูด

เจียงชิงเย่ว์สีหน้ามืดครึ้มกล่าว “ฝากไว้ก่อนเถอะ！”

พูดจบ ก็เดินฟึดฟัดกลับไปที่ห้องแต่งตัว

ไม่นาน เธอก็กลับมาพร้อมกับรองเท้าส้นสูงเจ็ดเซน

ความสูงของเธอนี้ ทำให้ฉีเติ่งเสียนดูเตี้ยไปเลย

ฉีเติ่งเสียนชะงัก “นี่ เธอใส่รองเท้าส้นสูงสูงขนาดนี้ ออกไปกับผม แล้วผมเหมือนคนแคระ มันน่าสะใจใช่ไหม？”

เจียงชิงเย่ว์ยิ้มด้วยความดูถูก จริงๆแล้วเมื่อสักครู่เธอก็จะใส่รองเท้าส้นแบนไปกินข้าวกับเขาอยู่หรอก แต่ไอ้หมอนี่ดันทำให้เธอหงุดหงิด เลยเลือกที่จะใส่ส้นสูง ใช้ความสูงเป็นการขยี้เขาแทน！

แต่เดิมฉีเติ่งเสียนก็ไม่ใช่คนเตี้ยแต่อย่างใด แต่หลังจากที่เจียงชิงเย่ว์ใส่รองเท้าส้นสูงที่สูงเจ็นเซน ความสูงของร่างกายก็อยู่ที่ร้อยแปดสิบสามทันที ยังไงก็สูงกว่าเขานิดนึงอยู่ดี

พอยืนด้วยกัน เมื่อเทียบแล้ว ผู้ชายเตี้ยกว่าผู้หญิง ไม่ว่าจะดูยังไงก็ไม่เข้ากัน

ไม่รอให้ฉีเติ่งเสียนได้มีโอกาศพร่ำอีกต่อไป เจียงชิงเย่ว์จึงรีบดึงฉีเติ่งเสียนออกจากที่ทำงาน

ฉีเติ่งเสียนอยากขับรถ แต่เจียงชิงเย่ว์ก็พูดว่า “เดินเอา ไม่ไกลมาก”

ถือเป็นการแก้แค้น！

ฉีเติ่งเสียนเดินกับเจียงชิงเย่ว์ที่ใส่ส้นสูงแล้ว รู้สึกเหมือนกำลังถูกลงโทษในที่สาธารณะอย่างไรอย่างนั้น ตลอดทางคนที่เดินผ่านไปผ่านมา เห็นสองคนนี้แล้ว ก็อดที่จะซุบซิบกันไม่ได้

ฉีเติ่งเสียนถือว่าค่อนข้างที่จะพอใจในส่วนสูงของตัวเอง แต่คราวนี้ กลับรู้สึกว่ากลายเป็นคนแคระสะงั้น!

“จิ๊ การที่เธอทำแบบนี้มันทำให้ผมรู้สึกไม่ค่อยพอใจ เงินหนึ่งร้อยล้านที่เอามาจากพ่อเธอวันนี้ เธอยังอยากที่จะได้อยู่ไหมห้ะ？” ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยความไม่ค่อยพอใจ สีหน้าเริ่มคร้ำ

“ฉันตัดขาดกับเขาเรียบร้อยละ เงินของเขา ฉันจะไม่แตะมันแม้แต่บาทเดียว！เรื่องของวันนี้เป็นนายที่แก้ไขมัน เงินทั้งหมดก็ควรตกเป็นของนาย” เจียงชิงเย่ว์พลางพูดพลางส่ายหัว

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าเจียงชิงเย่ว์ก็เป็นผู้หญิงที่มีเอกลักษณ์เหมือนกัน ทั้งๆที่จริงๆแล้วขาดแคลนเงิน แต่กลับปฏิเสธเงินจำนวนมากขนาดนี้ โดยที่ไม่กระพริบตาเลยสักนิด