มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 764

ตอนนี้สือฮ่าวรู้สึกอยากตายไปซะ รู้สึกเสียใจที่ทำแบบนั้น ที่จริงแล้วควรทำตามแผนเดิม จับฉีเติ่งเสียนคนเดียวก็จบเรื่องแล้ว!

ลากลู่จ้านหลงเข้ามาเกี่ยว ตอนนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่ไปหมดแล้ว......

"เอาสิ สารวัตรสือ เชิญสอบสวนเลย พวกผมให้ความร่วมมือเต็มที่!" ลู่จ้านหลงมองสือฮ่าว พูดพร้อมยิ้มเย็น

แน่นอนว่าเขาดูออกว่าว่ามีคนพยายามใส่ร้ายฉีเติ่งเสียน และคิดจะเอาถึงตาย! ทำให้ลู่จ้านหลงไม่สามารถเพิกเฉยได้จริงๆ

ในเวลาเดียวกัน หยางกวนกวนก็ถูกคนพาตัวมา หลังจากที่เห็นว่าลู่จ้านหลงและฉีเติ่งเสียนปลอดภัยไร้รอยขีดข่วน ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

"พี่ลู่ นี่มันอะไรกัน?" หยางกวนกวนถามอย่างงุนงง

"เราจะให้ความร่วมมือสารวัตรสือในการสอบสวนยังไงล่ะ!" ลู่จ้านหลงยิ้มตอบ ก่อนจะให้หยางกวนกวนนั่งลง

สือฮ่าวหน้าเสีย พูดกับลู่จ้านหลง "นายพลลู่ อย่าทำให้ผมลำบากใจเลย...... เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ เป็นผมเองที่มีตาหามีแววไม่ จับผิดคนเสียแล้ว"

"จับผิดคนหรือจงใจใส่ร้ายคนอื่นกันแน่?" ลู่จ้านหลงยิ้มไม่ถึงตา

"บอกมา ใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ถ้ายอมพูด ผมจะปล่อยคุณไป"

"ถ้าไม่ยอมพูด ก็เตรียมตัวรับผิดชอบผลที่ตามมาเองแล้วกัน"

สือฮ่าวสีหน้าไม่น่าดู เม้มริมฝีปากแน่น ไม่กล้าพูดออกมา

ในเวลานี้เอง ผู้บัญชาการก็มาถึงพอดี ทันทีที่ได้รับข่าวเขาก็รีบมาที่นี่ทันที "ไอ้หยา นายพลลู่ สวัสดีครับ สวัสดี...... เรื่องนี้ต้องเข้าใจผิดอะไรกันแน่ๆ!"

ลู่จ้านหลงทำเพียงปรายตามอง ไม่รับคำทักทาย ไม่พูดอะไร

ผู้บัญชาการยื่นมือค้างกลางอากาศอยู่นานก็ไม่มีการตอบรับใดๆจากลู่จ้านหลง จึงทำแค่เพียงชักมือกลับแล้วถูกับกางเกงของตัวเองอย่างเสียหน้า

"สือฮ่าว นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน? แกทำงานยังไงกันแน่ ไปจับนายพลลู่ได้ยังไง?!" ผู้บัญชาการจึงหันไปต่อว่าสือฮ่าวแก้เก้อแทน

ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้

สือฮ่าวก้มหน้าต่ำ ไม่พูดอะไร ท่าทางเหมือนเด็กที่ทำความผิด

"นายพลลู่ คุณเห็นว่าเราควรจะแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ยังไงดีครับ" ผู้บัญชาการถามลู่จ้านหลง

ลู่จ้านหลงคร้านที่จะตอบ จึงทำแค่เพียงเอนหลังกับพนักเก้าอี้ ไม่พูดอะไรสักคำ คนของเขาเองก็ทำหน้าเย็นชา บรรยากาศตอนนีทำให้ผู้บัญชาการหน้าเสียยิ่งกว่าเดิม

ในขณะที่ผู้บัญชาการกำลังจนปัญญา จนเวลาล่วงเลยไปได้สิบนาที นายกแห่งโมตูหยวนเทียนเฉิงที่ได้รับข่าวเหมือนกันก็มาถึงพอดี

เขาเองก็ไม่มีทางเลือก เรื่องแบบนี้ดันเกิดในโมตูที่อยู่ภายใต้การดูแลของเขา เบื้องบนเองก็โกรธมาก เขาจะไม่มาก็ไม่ได้!

หยวนเทียนเฉิงทักทายลู่จ้านหลงด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม "ฮ่าๆๆ นายพลลู่ ไม่เจอกันนานเลย!"

ลู่จ้านหลงเห็นว่าเขาเป็นบุคคลระดับสูงก็ยืนขึ้นต้อนรับ กล่าวเสียงเรียบ "นายกหยวน"

-ถึงท้ายที่สุดแล้วโมตูจะเป็นแค่มหานคร แต่อย่าดูถูกว่าหยวนเทียนเฉิงเป็นแค่นายกเมืองเล็กๆเด็ดขาด เพราะความจริงแล้วโมตูมีชื่อเสียงใหญ่โตระดับเดียวกับเมืองหลวงเลยด้วยซ้ำ

อีกอย่าง ค่าGDPของโมตูเมืองเดียว ก็สามารถเอาชนะมณฑลอื่นรวมกันได้เลย!

"นายพลลู่ มีเรื่องอะไรกันเหรอ?" หยวนเทียนเฉิงพูดด้วยรอยยิ้ม สีหน้าฉายแววขอโทษ

ลู่จ้านหลงยิ้มเย็น "เรื่องอะไรน่ะเหรอ? ลองถามสารวัตรสือของพวกคุณดูสิ! เขาเพิ่งจะสาดน้ำใส่หน้าผมไปเอง"

หยวนเทียนเฉิงและผู้บัญชาการสีหน้าเปลี่ยนทันที สือฮ่าวไปกินดีหมีหัวใจเสือมาจากไหนถึงได้ใจกล้าสาดน้ำใส่หน้าลู่จ้านหลง?!

ไม่อยากมีชีวิตแล้วใช่ไหม?