มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 770

ฉีเติ่งเสียนควบคุมอวัยวะทุกส่วนและควบคุมการหมุนเวียนเลือดลมภายในร่างกายของตัวเองได้ รู้สึกได้แม้กระทั่งการผลัดเปลี่ยนเซลล์ที่เร็วขึ้นของร่างกาย!

เขา ‘เห็น’ รอยแผลที่มองไม่เห็นบนหัวใจของตัวเองกำลังได้รับการซ่อมแซมอย่างรวดเร็ว

เขายังคงอยู่ในสภาพวะ ‘มองภายใน’ ความรู้สึกทั้งหมดกำลังจมดิ่งอยู่กับความมหัศจรรย์ของการ ‘เห็นพระเจ้า’ แต่ปากยังคงพึมพำช้าๆ ว่า “เคล็ดลับวิชาเล่นแร่แปรธาตุอวี้ชิงจินซื่อชิงหัว”

เมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้งก็เป็นเวลาตีสีกว่าๆ แล้ว

ทันทีที่ลืมตาขึ้น ช่วงเวลาที่รู้สึกถึงการควบคุมร่างกาย เขาก็รู้สึกได้ถึงพลังที่ไม่เคยมีมาก่อน การรับรู้เกี่ยวกับร่างกายของตัวเองเด่นชัดยิ่งกว่าเดิม!

“หยั่งเห็นพระเจ้า... หยั่งเห็นพระเจ้า! เมื่อเห็นพระเจ้าที่แท้จริงในร่างกาย เมื่อนั่นร่างกายจะไม่มีวันทำลายได้ จิตวิญญาณไม่มีวันทำลายได้!” ฉีเติ่งเสียนอยากจะเงยหน้ากู่ร้องออกไป

อยู่ๆ เขาก็นึกถึงชีวประวัติทางประวัติศาสตร์ที่เขาเคยอ่านขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ ว่ากันว่าตอนที่หวังหยางหมิงฝึกลมปราณตอนอยู่ในกองทัพจนถึงตอนกลางดึก จู่ๆ ก็มีเสียงผิวปากดังขึ้นมายาวๆ จนได้ยินไปทั่วทั้งค่ายทหาร

ร่างกายของเขายังไม่หายดี แต่ความบอบช้ำภายในที่สั่งสมมานับเดือนนับปีกลับได้รับการซ่อมแซมอย่างสมบูรณ์แล้วในวันนี้!

อาการบาดเจ็บที่ค่อนข้างสาหัสเหล่านั้นกำลังฟื้นตัวเร็วกว่าปกติ นอกจากนี้เขายัง “มองเห็น” ระดับการฟื้นตัวของอาการเจ็บได้ด้วย

เมื่อฝึกฝนการต่อสู้มาถึงระดับสูงจะทำให้สามารถควบคุมข้อต่อทุกส่วนในร่างกายรวมถึงการไหลเวียนของเลือดลมได้...

แต่ต้องเข้าถึงระดับ “เห็นพระเจ้า” เท่านั้น จึงจะควบคุมทุกอย่างนี้ได้และได้กลายเป็นพระเจ้าของร่างกายตัวเอง กลายเป็นผู้ที่ควบคุมทั้งร่างกายและจิตวิญญาณของตนเองได้อย่างสมบูรณ์แบบ!

“ตอนนี้ทุกหมัดของฉันสามารถปลดปล่อยพลังที่หงเทียนตูปลดปล่อยโดยไม่สนพลังกายในวันนั้นได้!” ฉีเติ่งเสียนค่อยๆ ชูหมัดขึ้นมา

สิ่งที่เขาเห็นเป็นเพียงผิวของหมัด แต่สิ่งที่เขาสัมผัสได้คือการไหลเวียนของเลือดลมภายใน การเปลี่ยนแปลงใดๆ ภายในร่างกายไม่สามารถรอดพ้นจากการเหนี่ยวนำของเขาได้เลย

เขาลุกขึ้น ลูกกระเดือกขยับขึ้นลง มีเสียงกรึบกรับดังแผ่วเบาให้ได้ยิน จากนั้นเขาจึงโบกสะบัดหมัดเบาๆ ก้าวไปข้างหน้าครึ่งก้าวและตวัดหมัดออกไป!

ในเวลาเดียวกันนั้นเสียงกึบกับก็ดังออกมาจากอวัยวะกลวงทั้งหก หมัดของเขาอยู่ห่างจากม่านหน้าต่างประมาณหนึ่งนิ้วกว่า

“ปั่ก!"

ทว่าผ้าม่านกลับส่งเสียงฉีกขาด ผ้าม่านบิดเป็นเกลียวจนคราบเหงื่อซึมออกมา

“แน่นอนว่าเมื่อการชกพัฒนามาถึงระดับนี้จะสามารถชกอากาศได้ แต่การทำเช่นนี้เปลืองพลังกายมาก นอกจากนี้ฉันยังควบคุมขอบเขตของวิชาหมัดนี้ได้ไม่ดีพอ ต้องร่วมมือกับพลังเตี้ยวฉานของสำนักบู๊ตึ๊งจึงจะบรรลุผลที่ดีได้!” ฉีเติ่งเสียนดึงหมัดกลับมาและยิ้มเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้

พลังเตี้ยวฉานคือวิธีการฝึกภายในอย่างหนึ่งของสำนักบู๊ตึ๊ง ซึ่งใช้สำหรับปรับลมปราณโดยเฉพาะ

“ตอนนั้นจ้าวหงซิ่วทำลายกำแพงใหญ่ทั้งหมดด้วยหมัดเพียงหมัดเดียว ความแข็งแกร่งที่แสดงออกมาตอนนั้น ไม่แน่ว่าเธอเองก็คงบรรลุถึงระดับนี้แล้ว”

“ไว้ฉันฟื้นคืนถึงจุดสูงสุดและได้พบเธออีกครั้ง ถึงตอนนั้นก็ยากจะบอกว่าชัยชนะจะตกอยู่ในมือใคร!"

ฉีเติ่งเสียนพ่นลมหายใจช้าๆ ลมหายใจที่ออกมาจากปากเริ่มยาวขึ้นทั้งยังร้อนจัด กลายเป็นมังกรเมฆบินออกไปไกลกว่าหกฟุต

เมื่อเขาเปิดม่านก็เห็นว่าหยางกวนกวนกำลังซ้อมมวยอยู่ข้างนอกแล้ว

“ฮ่ะ!"

เขาได้ยินเสียงตะโกนเบาๆ ของเธอขณะที่เธอชกไปที่อิฐสีดำซึ่งถูกผูกไว้ด้วยเชือก

ทันทีที่หมัดถูกตวัดออกไป สะโพกและขาก็บิดตามไปด้วย พลังถูกส่งออกไปพร้อมกับหมัดที่กระแทกเข้ากับผิวอิฐสีดำจนเกิดเสียงดังปั่ก ทันใดนั้นอิฐก็แตกเป็นสองเสี่ยงกลางอากาศ

ฉีเติ่งเสียนแอบพยักหน้าเงียบๆ เธอมีพรสวรรค์มากจริงๆ เพิ่งฝึกพลังมืดได้ไม่นานก็ควบคุมระดับพลังได้ถึงระดับที่ทำเรื่องยากให้เป็นง่ายได้อย่างง่ายดาย!

เมื่อฉีเติ่งเสียนเดินออกมาจากห้อง หยางกวนกวนก็สังเกตเห็นบางอย่างที่แตกต่างออกไป เธอขมวดคิ้วและถามว่า “ทำไมถึงรู้สึกแปลกๆ?”