มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 771

"แคกแคกแคก--"

จ้าวหางเปียเพิ่งต่อยหมัดไปหนึ่งยก เมื่อต่อยเสร็จ แต่กลับพบว่ากำลังไม่ค่อยมี ไออย่างต่อเนื่อง มีกลิ่นเลือดข้นๆในจมูก

เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจยาว กล่าว"ฉี่ปู้อวี๋น้อฉี่ปู้อวี๋ ไม่คิดเลยว่าศิลปะการต่อสู้ของลูกชายคนนี้จะน่าตกใจขนาดนี้ โลกนี้ ผู้ที่สามารถฝึกฝนร่างกายและจิตใจถึงขั้นกลายเป็นเทพได้ จะมีสักกี่คนกัน?"

มองดูจ้าวหางเปียต่อยมวย คือผู้หญิงหนึ่งคน

"ผู้อวุโส พ่อลูกตระกูลฉี่จะไม่ถูกกำจัด บ้านเมืองจะไม่ปลอดภัย"ผู้หญิงคนนี้เปิดปากกล่าวเบาๆ

เธอเป็นหนึ่งในห้ามังกรของหวากั๋ว และอวี้เสี่ยวหลง เซี่ยขวางหลง ลู่จ้านหลงอยู่กันครบ เธอมีชื่อว่าเหยียนมู่หลง

จ้าวหางเปียหันหน้าไป กล่าว"ฉันก็ได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ลู่จ้านหลงเข้ามาเกี่ยว ดังนั้นตระกูลฉี่จึงไม่ได้รับบาดเจ็บเลย"

เหยียนมู่หลงพยักหน้า แล้วกล่าว"เขาได้รับบาดเจ็บหลังจากที่ต่อสู้กับหงเทียนตู แต่ก็เอาชนะเซี่ยขวางหลงในการต่อสู้! ถ้ายังปล่อยไว้แบบนี้ ไม่ช้าก็เร็วเขาจะกลับมาฆ่ายันเมืองหลวง และขัดขวางสถาณะการณ์"

จ้าวหางเปียฟังแล้ว กล่าว"เธอมาหาฉัน เพื่อเจอจ้าวซวนหวง?"

เหยียนมู่หลงกล่าวอย่างจริงจัง"ตอนนี้ลู่จ้านหลงมีเจตนาคลุมเครือที่จะเข้าข้างกลุ่มเหล่าฟู ถ้ายังไม่ลงมือ ไม่ช้าก็เร็วพวกเราจะถูกลงมือก่อน ตระกูลจ้าวฟูหลง ฝึกสมาธเงียบมาสิบสองปี ก็ถึงเวลาเปิดปากพูดแล้ว! "

จ้าวหางเปียอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเบาๆ ถึงเขาจะเป็นหนึ่งในแกนนำของค่ายตระกูลจ้าว แต่ว่า กลับไม่ต้องการกำหนดเป้าหมายเป็นลู่จ้านหลงเพื่อเปิดช่องว่างนี้

ในการคิดขั้นสุดท้าย เขายังคงเป็นนักรบ แต่ลู่จ้านหลง เป็นถึงนักรบที่แท้จริง

"เธอเข้าไปเถอะ"จ้าวหางเปียเงียบไปนาน

ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ยังคงจำทักษะการต่อสู้ที่น่ากลัวราวกับเทพปีศาจของฉี่ปู้อวี๋ได้ หมัดที่ต่อยออกมากลางอากาศนั้น

ปีก่อน เมื่อคนใบ้นี่ถูกไล่ออกจากเมืองหลวง อีกอย่างยังไม่มีทักษะการต่อสู้ที่เก่งขนาดนี้ กลับเกิดเหตุพายุนองเลือด คร่าชีวิตผู้คนทำให้พวกตระกูลใหญ่ตื่นตระหนก

หากตระกูลฉี่ไม่ยืนออกมาหยุดเขา และขับไล่เขาออกไป เรื่องคงไม่ถูกแก้ไขง่ายขนาดนี้

เหยียนมู่หลงยิ้ม และก้าวเข้าไปในพื้นที่ต้องห้ามของบ้านหลังนี้ซึ่งไม่เคยมีใครเหยียบเข้ามาหลายปีแล้ว!

ผลักประตูเปิดออก ทำให้เกิดเสียงเอี๊ยดเก่าแก่

มีชายวัยกลางคนนั่งขัดสมาธิอยู่ในบ้าน มีกระดานหมากรุกวางอยู่ด้านหน้า มีหนังสือหมากล้อมวางอยู่บนกระดานหมากล้อม กำลังเขียนโน๊ต

ชายคนนั้นสวมชุดสูทสีดำ ใบหน้าพิมพ์นิยม จมูกตรงปากเหลี่ยม คิ้วตรง ดูแล้วมีความสง่างามอันน่าเกรงขาม

"เหยียนมู่หลงรุ่นใหม่ มาพบคุณจ้าว! "เหยียนมู่หลงยืนตรง สองมือทำความเคารพ กล่าวอย่างจริงจัง

จ้าวซวนหวงเงยหน้าขึ้น ยิ้ม กล่าว"ฉันฝึกสมาธิปิดปากมาสิบสองปีแล้ว จ้าวเหล่าหน้าจะรู้ แต่ก็ยังปล่อยนให้เธอเข้ามา นั่นพิสูจน์ว่ามีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นแล้ว"

เขาไม่ได้เปิดปากพูดมาสิบสองปี จู่ๆก็พูด ภาษาดูไม่ค่อยคุ้นเคย

เหยียนมู่หลงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง จ้าวซานหลงฟังแล้วก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย หมากล้อมในมือก็ชะงัก ไม่ได้วางลงบนกระดานหมากล้อม

"ลู่จ้านหลง......เขาเป็นคนดีคนหนึ่ง"จ้าวซวยหวงยิ้มอย่างใช้ความคิด

"ก็ใช่"เหยียนมู่หลงพูดอย่างไม่ปฏิเสธ

จ้าวซวนหวงกล่าว"แต่ว่า คนดีที่ฉันใช้ไม่ได้ ในสายตาฉัน เปลี่ยนดั่งเศษเหล็กก็ไม่ปาน"

เหยียนมู่หลงไม่ได้พูดอะไร

จ้าวซวนหวงกล่าว"ถ้าให้เธอและเซี่ยขวางหลงร่วมมือกัน สามารถทำให้เขาตายได้มั้ย?"

"ฉันคนเดียวก็พอแล้ว"จ้าวมู่หลงส่านหัวกล่าว

"ที่ฉันหมายถึงคือตระกูลฉี่"จ้าวซวนหวงกลับทิ้งหมากล้อม แล้วยืนขึ้น สีหน้าจริงจังขึ้น

เหยียนมู่หลงฟังเเล้ว อดไม่ได้ที่จะเงียบ กล่าว"เขาสามารถฆ่าหงเทียนตูเพียงลำพังได้ แสดงว่าความแข็งแกร่งนั้นต้องสูงกว่าใครก็ตามในมังกรทั้งห้าของเรา! แต่ว่า ถ้าในพวกเรา เพียงสองคนร่วมมือกัน ก็มากพอที่จะฆ่าเขาได้ เนื่องจากศิลปะการต่อสู้ไม่ใช่การฝึกตนเป็นเซียน หมัดสองคู่ยากที่จะไต่ไประดับสี่"