มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 79

เซี่ยงตงฉิงเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับผลประโยชน์เป็นอันดับแรกมาโดยตลอด นี่เป็นสาเหตุที่ใครๆ ก็กล่าวว่าเธอเลือดเย็น

หวังหู่หันไปพูดกับฉีเติ่งเสียน: “นายต้องการให้เป็นเรื่องภายในหรือเป็นเรื่องของทางการดีล่ะ?”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น: “อะไรคือเรียกภายใน? และอะไรคือเรียกทางการล่ะ?”

“เรื่องภายในก็คือนายต้องชดเชยให้คนละหนึ่งล้าน รวมเป็นเก้าล้านหยวน เรื่องจะจบ หากเปิดเผยต่อทางการเราจะรายงานให้เจ้าหน้าที่ทราบซึ่งจะมีคนเข้ามาไต่สวนเรื่องนี้ประเมินอาการคนที่ได้รับบาดเจ็บ จากนั้นเราจะฟ้องร้องและจับนายเข้าคุก” หวังหู่พูดอย่างใจเย็น

เนื่องจากฉีเติ่งเสียนเป็นผู้ที่สามารถเอาชนะเฉินหย่งเหยียนได้ การใช้กำลังคงเป็นเรื่องยาก ดังนั้นจึงเป็นการดีที่สุดที่จะพึ่งพาอำนาจของทางการ

คราวนี้ฉีเติ่งเสียนทำร้ายร่างกายคนอื่นและถูกจับได้ในที่เกิดเหตุ เพราะฉะนั้นเขาจะไม่มีวันปล่อยโอกาสแก้แค้นนี้หลุดไป

หากฉีเติ่งเสียนไม่เข้าไปแทรกแซงเหตุการณ์เรื่องแผ่นดินแห่งยุคใหม่เมื่อครั้งที่แล้ว ตอนนี้เรื่องนั้นก็คงจะอยู่ในมือของเขา เพราะแบบนี้เขาจึงเกลียดไอ้บัดซบนี้มากจริงๆ

“เก็บเรื่องนี้เอาไว้ พวกคุณแต่ละคนจะต้องจ่ายเงินให้ฉันหนึ่งล้าน ไม่จำเป็นต้องกินอาหารบนโต๊ะ แล้วจะปล่อยเรื่องนี้ไป” ฉีเติ่งเสียนพูดเบา ๆ

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ผู้คนในหู่เหมินกรุ๊ปก็ตกตะลึง

“ไอ้เด็กคนนี้ป่วยเหรอ? นายไม่เข้าใจสิ่งที่คุณหวังพูดหรือไง? แต่กลับมาเรียกเงินหนึ่งล้านจากพวกเรา!”

“มันคิดว่าตัวเองเป็นใคร เป็นลูกของผู้นำประเทศ? มาทำร้ายร่างกายพวกเรา แถมยังขอเงินพวกเราอีก!”

“ให้ตายเถอะ นั่นมันจะอวดดีเกินไป คุณหวัง ห้ามปล่อยเขาไปเด็ดขาด แจ้งความแล้วเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมดีกว่า!”

ทุกคนในหู่เหมินกรุ๊ปเสียงดังคิดว่าเติ่งเสียนอวดดีเกินไป หากไม่ลงโทษเขาให้เป็นแบบอย่าง ต่อไปใครจะนับถือหู่เหมินกรุ๊ปอีก!

หวังหู่อดไม่ได้ที่จะส่งสายตาพร้อมพูดอย่างเย็นชา: “ฉันกำลังพูดจริงจังกับนาย นายควรเปลี่ยนความคิดของนายดีกว่า! ฉันอุตส่าห์ให้โอกาสเก็บเรื่องไว้ภายใน เพื่อไว้หน้าคุณเซี่ยง”

เซี่ยงตงฉิงตีตัวออกห่างทันทีและพูดว่า “คุณหวังอยากทำอะไรก็ทำได้เลย นี่เป็นเรื่องความไม่พอใจส่วนตัว ไม่จำเป็นต้องไว้หน้าฉัน”

ฉีเติ่งเสียนยกมือขึ้นแล้วพูดกับหวังหู่: “เริ่มการแสดงของคุณได้!”

หลี่อวิ๋นหว่านที่อยู่ด้านข้างมองดูรูปร่างหน้าตาของฉีเติ่งเสียนและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ แต่ถึงอย่างนั้นในสถานการณ์นี้ มันไม่เหมาะที่จะหัวเราะ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงเม้มริมฝีปากแล้วเหยียบหลังเท้าเขาเบา ๆ

ฉีเติ่งเสียนถูกหลี่อวิ๋นหว่านเหยียบหลังเท้าและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขัดใจ เขาขมวดคิ้วและก้าวถอยหลัง

หลี่อวิ๋นหว่านไม่คาดคิดมาก่อนว่าผู้ชายคนนี้จะไม่เป็นสุภาพบุรุษขนาดนี้ เขาทำร้ายเธอ เท้าใหญ่ของเขาเหยียบลงหลังเท้าของเธอ เธอโกรธมากจนเอื้อมมือไปบีบเอวของเขา

ฉีเติ่งเสียนไม่ใช่คนที่ต้องยอมแพ้ ด้วยความโกรธเขาจึงบีบหลี่อวิ๋นหว่านกลับ

ทั้งสองคนดูเหมือนไม่ได้ให้ความสนใจกับหวังหู่จึงได้หยอกล้อกัน จึงทำให้เซี่ยงตงฉิงอยากจะหัวเราะออก

หวังหู่โกรธมาก เขาไม่คิดว่าฉีเติ่งเสียนจะอวดดีขนาดนี้ ในเวลานี้เขายังกล้าที่จะจีบผู้หญิงต่อหน้าเขาแทนที่จะกังวลกับสถานการณ์ของตัวเอง!

“เอาล่ะ ตกลง ในเมื่อนายยังอวดดี งั้นก็ให้กระบวนการยุติธรรมจัดการแล้วกัน!”

“ฉันล่ะอยากเห็น นายเก่งเรื่องการต่อสู้ แต่คงเก่งสู้ปืนของเจ้าหน้าที่ไม่ได้ ！”

หลังจากที่หวังหู่พูดเช่นนี้ เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา กดหมายเลขโทรออกก่อนจะกรอกเสียงไปตามสาย: “ผู้บัญชาการจ้าว โปรดนำกำลังพลมาที่โรงแรมเทียนหยวน มีคนกำลังก่อเหตุฆาตกรรมคนของหู่เหมินกรุ๊ป ฉันขอให้คุณนำกำลังพลมาจับกุมผู้กระทำผิดด้วยครับ!”

หลังจากได้ยินสิ่งที่หวังหู่พูด หัวหน้าตำรวจจ้าวเทียนลู่ เจ้าหน้าที่ตำรวจระดับสูงในเมืองจงไห่ ก็พูดทันที: “เหิมเกริมมาก กล้าทำร้ายคนจากหู่เหมินกรุ๊ปหรือ? ฉันจะนำกำลังพลไปเดี๋ยวนี้!"