มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 796

ชายหนุ่มในชุดทหารคนนี้ก็คือมังกรตัวสุดท้ายของมังกรทั้งห้าแห่งหัวกั๋ว ชื่อเดิมของเขาคือจ้าวอิงหลง ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็นจ้าวถูหลงแห่งตระกูลจ้าว!

จ้าวถูหลงได้ยินเสียงเรียกของเหยียนมู่หลง ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา "คิดไม่ถึงเลยว่านายพลเหยียนจะมารับผมถึงที่นี่ด้วยตัวเอง น่าประหลาดใจนะครับเนี่ย"

"สุดท้ายแล้วนายท่านจ้าวซวงหวงก็ไม่เชื่อใจฉันกับเซี่ยขวางหลง" เหยียนมู่หลงพูดอย่างเย็นชา

จ้าวถูหลงส่ายหน้า "ไม่ใช่ไม่ไว้ใจ แต่ตาเฒ่าจ้าวหางเปียดันโดนไอ้ใบ้ฉีทำให้ปอดแหกซะก่อน ทำให้จ้าวซวงหวงต้องส่งผมมาที่นี่"

เหยียนมู่หลงได้ยินก็สะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "ถ้าเป็นไอ้ใบ้ฉีที่ลงมือ นายมาที่นี่ก็ไม่มีประโยชน์หรอก"

"หมอนั่นไม่ใช่เทพเซียนซะหน่อย คงไม่ได้รู้ไปหมดซะทุกเรื่องหรอกมั้ง? แต่ถ้าเขามาจริงๆ ผมจะยอมกลับไปฝั่งเหนือโดยไม่พูดอะไรสักคำเลย" จ้าวถูหลงพูดพร้อมรอยยิ้ม

ฉีปู้อวี่เอาชนะจ้าวหางเปียได้ แสดงว่าฝีมือของเขาต้องสูงจนไม่อาจหยั่งถึงได้แน่ หากเขาร่วมมือกับฉีเติ่งเสียน คงจะน่ากลัวเกินไป

ถึงแม้ว่าจะร่วมมือกับมังกรตัวที่สาม ก็ยังไม่แน่เลยว่าจะสามารถเอาชนะพวกเขาได้

"ถ้าครั้งนี้หลอกล่อให้อวี้เสี่ยวหลงลงมือได้ก็คงดีไม่น้อย แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนเดียว จะปล่อยให้มีชื่อเสียงมากกว่าผมต่อไปคงไม่ได้แล้ว น่ารำคาญใจจริงๆ!" จ้าวถูหลงบิดขี้เกียจ พูดยิ้มๆ

"ตอนนี้โมตูกำลังปั่นป่วน หยวนเทียนเฉิงเองก็เจอปัญหาเข้าแล้ว นายจะทำอะไรก็ระวังให้มากๆ อย่าเผลอเปิดเผยที่อยู่ของตัวเองให้คนอื่นมันตามกลิ่นมาได้ล่ะ!" เหยียนมู่หลงพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

จ้าวถูหลงได้ยินก็หัวเราะออกมา "ที่จริงก่อนจะมาที่นี่ นายท่านจ้าวซวงหวงก็กำชับผมหลายว่าให้เชื่อฟังคำสั่งของคุณ ทำให้ผมไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่เลยสิ"

"ไม่สบอารมณ์ก็ต้องทน!" เหยียนมู่หลงพูด

จ้าวถูหลงยิ้มทะเล้น

"เซี่ยขวางหลงล่ะ? ทำไมถึงไม่มาด้วย?" จ้าวถูหลงมองไปรอบๆไม่เห็นแม้แต่เงาของเซี่ยขวางหลง ก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย

"ยังไงเขาก็เป็นกลุ่มผู้มีอิทธิพล ไม่อยากจะใกล้ชิดกับพวกเรามากนัก" เหยียนมู่หลงตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา

จ้าวถูหลงลูบท้องตัวเองป้อยๆ "หิวจัง! คุณเลี้ยงข้าวผมสักมื้อแล้วกันนะ"

เหยียนมู่หลงที่ปฏิเสธไม่ได้ก็จำต้องเลี้ยงข้าวจ้าวถูหลงมื้อใหญ่

"ส่งพวกเราสามคนไปจัดการหมาหลงทางอย่างฉีเติ่งเสียนคนเดียวเนี่ยนะ? นายท่านจ้าวซวงหวงประเมินหมอนั่นสูงไปหรือเปล่า" จ้าวถูหลงยัดกระดูกวัวใส่ปาก กัดดังกร๊อบ ก่อนจะเคี้ยวในปาก

"อย่าประมาทฝีมือศัตรู เขามีฝีมือมากในโมตู เขาฆ่าหงเทียนตูได้ หนีรอดจากการลงทัณฑ์ของสวรรค์ได้ เอาชนะปรมาจารย์หลิวจงเหยียนซุ่ยจากเจี๋ยเผิงได้ โดนพวกมีฝีมือสูงส่งจากตระกูลเยี่ยรุมที่จิงเต่าก็ชนะมาได้ แถมยังซัดเยี่ยจือเสียนกระโหลกแตกด้วยผ่ามือเดียวมาแล้วด้วย......" เหยียนมู่หลงยิ้มเย็น "ยิ่งกว่านั้น ก่อนหน้านี้ในการประลอง เขาเอาชนะสี่ปรมาจารย์ได้ เอาชนะกระบวนท่าหลันเชี่ยเหว่ยของไป๋หลิ่ว กระบวนดาบจิ่วกงของเยี่ยเฉิง กระบวนท่าฝ่ามือสอยดาวของจานซิง และกระบวนท่าง้าวหาวหลงต่านของเยี่ยเฟยหลิว!"

จ้าวถูหลงกินกระดูกวัวอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวจนหมดเกลี้ยง มีบางส่วนที่ติดฟันเหล็กของเขาราวกับเศษคุกกี้

กินเสร็จแล้วก็ไม่ลืมที่จะดูดนิ้วของตัวเองอีกสองสามที

เหยียนมู่หลงเห็นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้า

"ผมว่าคุณกังวลเกินไป เพื่อที่จะจัดการคนคนเดียว ถึงกับส่งคนมาตั้งสามคนเนี่ยนะ เวอร์มาก!" ถูจ้าวหลงยิ้มขำ "เทพเซียนอยู่นี่แล้ว เกรงว่าเขาคงจะต้องโดนกำจัดแล้วล่ะ"

"วันนั้นฉันได้เจอเขาแล้ว พูดตามตรง หมอนั่นโคตรน่ารำคาญ แต่ฝีมือก็ดีจริงๆ" เหยียนมู่หลงพูด

"จริงหรอ? คุณเจอเขาแล้ว? กังฟูของเขาเป็นยังไงบ้าง!" จ้าวถูหลงถามอย่างตื่นเต้น