มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 818

“เรื่องราวชีวิตของพวกเขาเหมือนกับกระแสลม เหมือนใบไม้ที่ตกอยู่ในกลางกระแสลม ตกลงในน้ำ จับอะไรไว้ไม่ได้ ไม่มีอะไรแม้แต่นิดเดียวก็ไม่มี พวกเขามีก็แค่เส้นเลือด เลือดที่ร้อน”

ฉีเติ่งเสียนเดินอยู่บนถนนที่ไร้ผู้คน พูดบ่นพึมพำ

โมตูที่เจริญรุ่งเรืองวินาทีนี้ไม่มีสีอื่น มีแค่สีดำ!

แม้แต่พระอาทิตย์ที่กำลังจะขึ้น ก็ราวกับเปลี่ยนเป็นสีเทาที่ตายแล้ว

เวลาที่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น ฉีเติ่งเสียนนำสภาพร่างกายของตัวเองปรับปรุงให้สูงสุด

เขารู้ เหมือนที่อวี้เสี่ยวหลง แผนการร้ายนี้ เพื่อแก้ไขวิกฤติของตระกูลจ้าวในโมตู สองก็คือเกรงว่าจะเล็งเป้ามาที่เขา

“รองหัวหน้าใหญ่”

รถค่อยๆจอดลงตรงหน้าของฉีเติ่งเสียน คนที่ขับรถ เป็นผู้ชายใบหน้าขาวซีด

หลังจากที่เขามองเห็นฉีเติ่งเสียน ก็หรี่ตามองและพูด“ฉู่อู๋เต้าไม่กลัวฉันจะทำร้ายนาย?”

ฉู่อู๋เต้าหัวเราะเหอะ และพูด“ฉันรู้ว่าวันนี้รองหัวหน้าใหญ่จะไปทำลายเรื่องใหญ่ คนแบบฉัน ไม่กลัวเรื่องใหญ่ และอยากรู้ว่าทำลายเรื่องใหญ่เป็นยังไงบ้าง”

ยื่นมือช่วยเหลือคุณในยามยากลำบาก ไม่ต้องขอร้อง ถึงจะเป็นเพื่อนจริงๆของคุณ

ค่ำคืนนี้สวยงามเพราะดาว ผู้คนมีมิตรภาพเพราะความจริงใจ!

ถึงแม้ว่าฉีเติ่งเสียนไม่ได้ฆ่าฉู่อู๋เต้าในเรือนจำโยวตู แต่ว่า ระหว่างทั้งสองคน กลับแต่มีมิตรภาพที่คนนอกไม่สามารถเข้าใจได้

เพื่อนจริงๆกับศัตรูจริงๆก็เหมือนกัน ปกติไม่ง่ายที่สามารถจะมองออก แต่รอจนคุณตกทุกข์ได้ยาก ไม่แน่เขาอาจจะปรากฏตัวออกมา

“อาจจะต้องตาย”ฉีเติ่งเสียนมองเขา

“ไม่ไปก็ต้องตาย นายดู”ฉู่อู๋เต้าดึงคอเสื้อของตัวเองออก เห็นบริเวณหน้าอก มีเข็มเงินหลายเข็มแทงไม่เข้าเนื้อ หางเข็มก็มองไม่เห็น แต่สามารถเห็นเนื้อข้างในที่เหน็บหนาว

ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้วแน่น พูดอย่างเคร่งเครียด“จุดฝังเข็มเงิน หยุดเลือดออกจากอวัยวะ กระตุ้นความแข็งแกร่งของร่างกาย?ฉู่อู๋เต้า ฉันว่านายเบื่อที่จะมีชีวิตแล้วเถอะ!”

ฉู่อู๋เต้ายิ้มและพูด“เบื่อมานานแล้ว!นายจะขึ้นรถไหม?”

ฉีเติ่งเสียนดึงประตูรถออกและขึ้นรถ พลางพูด“ขอบคุณนาย เพื่อนของฉัน”

ฉู่อู๋เต้าชะงักไปเล็กน้อย และพูด“รองหัวหน้าใหญ่ ขอบคุณที่นายให้คนไร้ค่าอย่างฉันเป็นเพื่อน บางทีเป็นเพราะนาย ที่ทำให้ฉันมีความกล้าที่จะมีชีวิตมาถึงวันนี้ และทำเรื่องที่ยิ่งใหญ่แบบนี้”

ฉีเติ่งเสียนก็พูด“สง่าผ่าเผยแน่นอน”

ฉู่อู๋เต้าหัวเราะเสียงดัง ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว และพูด“เป็นการต่อสู้เพื่อความยุติธรรม เป็นกำลังวังชา!ยังมีคุณธรรมและน้ำใจ!สง่าผ่าเผยสองคำนี้ มันไม่เกี่ยวอะไรกับนาย”

สีหน้าของฉีเติ่งเสียนมืดครึ้ม

ฉู่อู๋เต้าขับรถอย่างรวดเร็ว เหมือนเขารีบร้อนจะไปพบกับพญายม

สายตาของฉีเติ่งเสียนเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนขึ้นมา

สุดท้าย รถก็จอดลงริมถนนนอกเมือง ในนี้ เป็นสถานที่ที่เหมาะแก่การซุ่มโจมตีมาก บริเวณสองข้าง มีคูน้ำกว้าง ยังมีป่าไม้ที่แน่นหนา

ฉู่อู๋เต้านั่งพิงบนเก้าอี้ จุดบุหรี่ หลังจากนั้นก็ส่งกล่องบุหรี่ให้ฉีเติ่งเสียน และพูด“สักมวนไหม?”

ฉีเติ่งเสียนส่ายหน้า ปฏิเสธ

“อีกเดี๋ยว ฉันจะจัดการจ้าวถูหลง เหยียนมู่หลงกับเซี่ยขวางหลง ก็มอบให้นายแล้ว!”ฉู่อู๋เต้าถอนหายใจ และสูบควันบุหรี่เข้าเต็มปอดและพ่นควันออกมา

เขาจนกระทั่งสูดด้วยความโลภ ไม่ยอมที่จะทิ้งบุหรี่ลง เพราะว่าเขารู้ นี้เป็นบุหรี่มวนสุดท้ายในชีวิตของเขาแล้ว

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าด้วยความเย็นชา เขาก็ไม่รู้ หนึ่งต่อสอง โดยเฉพาะทั้งสองคนเป็นผู้มีฝีมือสูง จะสามารถชนะได้ไหม

ฉู่อู๋เต้าก็ถาม“รองหัวหน้าใหญ่ นายเคยคิดเรื่องหลังจากนี้ไหม ว่าต่อไปจะทำยังไงไหม?เกรงว่า ล้านตารางกิโลเมตรเหล่านี้ ไม่มีที่สำหรับนายแล้ว”