มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 832

เฉินหยูเริ่มรู้สึกโมโห ตอนแรกคิดว่าผู้ชายคนนี้จะแค่ข่มขู่เฉยๆไม่คิดว่าเขาจะกล้ายกมีดขึ้นมาเกือบฟาดที่หัวของเธอจริงๆ!

เขาคิดว่าหัวของเฉินหยูเป็นแตงโมหรือไง?

“ฉันแนะนําให้เธอจ่ายเงินหกล้านมาซะดีๆ ไม่อย่างนั้นฉันจะเอาไตของพวกแกออกมาเพื่อชําระหนี้! สิ่งที่ฉันชอบที่สุดก็คือการได้ควักไตของคนหัวกั๋วอย่างพวกแก!” เจ้าของร้านพูดด้วยพูดตะคอกเสียงดัง ราวกับว่าเขาจะกินสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา

ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้วและรู้สึกไม่พอใจ

ไม่ใช่เพราะเจ้าของร้านบอกว่าคนหัวกั๋วเป็นอย่างไง แต่เขาบอกว่าการตัดเอาไตของคนหัวกั๋วนั้นง่ายมากและดูเคยชินกับมันมาก!

สำหรับสัตว์ที่เลวร้ายเหล่านี้ เขารู้ไม่พอใจอย่างมาก

เจ้าของร้านหัวเราะเยาะและพูดว่า: “พวกแกรู้จักเอนท์กรุ๊ปไหม? ตานเลี่ยพี่ใหญ่ของฉันอยู่ในเอนท์กรุ๊ป ถ้าพวกแกไม่เอาเงินออกมาเพื่อสงบความโกรธของฉัน พวกแกก็อย่าได้หวังว่าจะออกไปจากถนนสายนี้เลย!”

ทันทีที่เขาพูด เหล่าชาวบ้านหลายคนก็ลุกขึ้นยืนรอบตัวเขาทันที พร้อมกับหยิบมีดพกที่ติดตัวไปด้วยออกมา

ในสถานที่แบบนี้ ปืนสามารถหามองเห็นได้ทุกที่ ส่วนมีดก็เป็นสิ่งที่หาได้ง่ายยิ่งกว่า

“ตานเลี่ยเป็นหนึ่งในสามระดับสูงของเอนท์กรุ๊ป และเขามีชื่อเสียงพอๆกับโอวโม่”เฉินหยูพูดกับฉีเติ่งเสียนอย่างเรียบเฉย

เอนท์กรุ๊ปเป็นแบ่งออกเป็นสามคนใหญ่ๆ คนแรกคือผู้ชายที่ไม่ปรากฏหน้าต่อผู้อื่น เป็นบุคคลลึกลับและมีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดา คนที่สองคือตานเลี่ยผู้ซึ่งกล่าวกันว่ามีทักษะศิลปะการต่อสู้สูง คนที่สามเธอเป็นดาวรุ่งคนใหม่ โอวโม่, ลู่หลิงหลิงน้องสาวของลู่จ้านหลงนั่นเอง

เจ้าของร้านตะลึงแล้วพูดว่า : “ไม่คิดว่าผู้หญิงจีนตัวน้อยๆอย่างเธอจะมีความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย รู้ชื่อพี่ใหญ่ของฉันด้วย! แต่เธอพูดผิดไปหน่อย ผู้หญิงเลวอย่างโอวโม่จะมาโด่งดังเหมือนพี่ใหญ่ของฉันได้อย่างไร?”

“ในเมื่อรู้ว่าพี่ใหญ่ของฉันเป็นใครแล้ว ก็รีบส่งเงินมาให้ฉันเดี๋ยวนี้! ฉันว่าพวกแกก็คงไม่ใช่พวกที่ไม่มีเงินหรอกใช่ไหม”

“หินก้อนนี้ขายให้ในราคาหกล้านหยวน มันก็ถูกมากสําหรับเธอแล้ว!”

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า : “ให้ตายเถอะ ก้อนหินของนายทำมาจากทองหรือยังไง?”

ทันทีที่เจ้าของร้านโบกมือ ชาวบ้านหลายคนก็เข้ามารวมตัวกัน เขาพูดเยาะเย้ยว่า : “อย่ามัวพูดไร้สาระ นายจะซื้อไม่ซื้อ!”

ฉีเติ่งเสียนหยิบก้อนหินจากบนโต๊ะขึ้นมาโยนในมือ พร้อมกับยิ้มให้เจ้าของร้านและขว้างใส่เขาโดยตรง!

“ปึก！”

เสียงดังอู้อี้ หินก้อนนั้นกระทบเข้ากับศีรษะของเจ้าของร้านโดยตรง เขาล้มลงกับพื้นและมีเลือดไหลออกมาเต็มใบหน้าของเขา

เสียงที่เกิดขึ้นทําให้เฉินหยูที่อยู่ข้างๆนั้นถึงกับตกใจ

“พวกแกมันรนหาที่ตาย!” เมื่อคนรอบข้างหลายคนเห็นเข้าก็อดไม่ได้ที่จะโกรธ พวกเขาดึงมีดพุ่งตรงเพื่อไปแทงฉีเติ่งเสียนและเฉินหยู

คนป่าเถื่อนแบบนี้จะไม่ค่อยพบเจอในหัวกั๋วสักเท่าไร แต่ที่นี่คืออวี้สือกั๋วประเทศที่สามารถชักมีดและวิ่งตรงเข้าไปหาเป้าหมายได้โดยไม่ต้องพูดอะไรสักคำ

แม้ว่ามีดในมือของพวกอันธพาลจะน่ากลัว แต่ถ้าโดนบาดก็ไม่ทำให้เกิดแผลใหญ่ได้ แต่ถ้าโดนหลายแผลก็อาจจะเสียไตไปได้

ฉีเติ่งเสียนยื่นมือออกไปปกป้องเฉินหยู การต่อสู้บนท้องถนนแบบนี้อันตรายที่สุด แม้แต่ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ก็มีแนวโน้มที่จะพลิกคว่ำได้

ในตอนแรกฉีเติ่งเสียนนั้นคิดว่ากังฟูของตัวเองจะเพียงพอ แต่ตอนที่หยางกวนกวนถูกปิดล้อมด้วยมีดพกหลายสิบเล่มในตรอกเล็กๆ พวกเขายังถูกมีดแทงได้

อย่างไรก็ตามลักษณะที่ตรงนี้เปิดกว้าง การคู่ต่อสู้จำนวนไม่มากแบบนี้คงไม่พ้นฝีมือปรมาจารย์อย่างฉีเติ่งเสียนได้