มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 838

“เฮ้ นี่มันต้าหวงที่หัวหน้าใหญ่เลี้ยงไว้ไม่ใช่เหรอ?”

หลังจากที่คนฆ่าสัตว์เห็นเสือโคร่งขนาดใหญ่ เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ต้าหวงเดินตรงไปที่ฉีปู้อวี่ก่อนจะนั่งยองๆ ลง ฉีปู้อวี่นั่งลงบนหลังจากนั้นยื่นมือออกแล้วชี้ไปข้างหน้า

ต้าหวงส่งเสียงคำราม แบกฉีปู้อวี่ไว้บนหลังแล้วเดินไปข้างหน้า

คนฆ่าสัตว์ตกตะลึง จากนั้นถอนหายใจและพูดว่า: “หัวหน้าใหญ่ก็คือหัวหน้าใหญ่ แม้แต่รองหัวใหญ่ก็เทียบไม่ได้กับพรสวรรค์ระดับนี้!”

หมาป่าโลภหัวเราะเยาะและพูดว่า: “รองหัวหน้าใหญ่เป็นเพียงคนโง่ สิ่งที่เขาอวดมานั้นมาจากหัวหน้าใหญ่ทั้งนั้น! หัวหน้าใหญ่คือผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้จริง!”

ฉีปู้อวี่หันกลับมามองดูพวกเขาทั้งสองแล้วโบกมือ

ทั้งสองคนไม่กล้าพูดมากอีกก่อนจะรีบตามไป

ต้าหวงวิ่งเร็วมาก แต่ทั้งคู่ก็มีฝีเท้าที่แข็งแกร่งวิ่งไล่ตามมาติดๆ

ต้าหวงแบกฉีปู้อวี่ไว้บนหลัง ผ่านภูเขาป่าไม้ วิ่งไปหลายกิโลเมตรก่อนจะหยุด

“ให้ตายเถอะ นั่นใครขี่เสือมา!”

ในป่าทึบ มีคนอุทาน ดวงตาแทบจะถลนออกมา

ฉีปู้อวี่ลูบหัวของต้าหวง ทำให้ต้าหวงหยุดก่อนจะหมอบลงอย่างช้าๆ

หมาป่าโลภกับคนฆ่าสตว์ต่างก็วิ่งตามเข้ามา

ฉีปู้อวี่ชี้ไปข้างหน้าก่อนจะทำท่าทางเชือดคอด้วยมือซ้าย แล้วใช้มือขวาเคาะเบาๆ

คนฆ่าสัตว์หันไปมองหมาป่าโลภแล้วพูดว่า “หัวหน้าใหญ่หมายความว่ายังไง?”

หมาป่าโลภกระแอมในลำคอและตะโกนเสียงดังไปที่ป่าทึบที่อยู่ตรงหน้าเขา: “คนที่อยู่ตรงนั้น นายได้ตกเป็นเป้าหมายของหัวหน้าใหญ่ของเรา หากรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่รีบถอยไปซะ ถ้ายังดื้อดึงอยู่ เราจะฆ่าอย่างไร้ความปรานี!”

ใบหน้าของคนในป่าทึบมืดลง

“ไอ้คนใบ้นั่น มันคิดว่าตัวเองเป็นใคร? ถึงกล้ามาขู่เราแบบนี้?”

“สนใจแต่เรื่องตัวเอง จนไม่เห็นเราอยู่ในสายตาหรือไง?!”

ใบหน้าของทีมเล็ก ๆ ในป่าทึบก็มืดลง ดวงตาของทุกคนเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

“หัวหน้า ออกไปสั่งสอนพวกมันสักหน่อยไหมครับ?!” สมาชิกในทีมถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “มันน่าโมโหจริงๆ ที่ผู้บังคับบัญชาส่งเรามาที่ที่ไม่เอื้ออำนวยขนาดนี้ แถมยังถูกคนใบ้มายั่วโมโหอีก?”

หัวหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดช้าๆ: “ไม่ต้องรีบ รอคำสั่งลงมาค่อยว่ากัน!”

ทุกคนหันความสนใจไปที่ชายร่างสูงที่ชื่อถังเหยียนทันที เขาทำหน้าที่เป็นผู้คุ้มกันส่วนตัวของบุคคลสำคัญ ได้พบกับยอดฝีมือมานับไม่ถ้วน และรอดพ้นจากพายุที่โหมกระหน่ำได้!

ถังเหยียนหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพูดว่า “ฉันจะออกไปเจอเขา พวกนายก็อยู่เฉยๆ”

“ไม่จำเป็นต้องไป เพราะหัวหน้าใหญ่เข้ามาแล้ว!”

เสียงของหมาป่าโลภที่แผ่วเบาเข้ามาใกล้ตั้งแต่ไม่รู้เมื่อไหร่

เมื่อคนเหล่านี้เงยหน้าขึ้นมอง พวกเขาก็ตกตะลึงมองไปยังที่โล่งกว้าง ร่างของฉีปู้อวี่ก็ได้หายไปแล้ว

เมื่อมองใกล้ ๆ ฉีปู้อวี่กับเสืออยู่ห่างจากพวกเขาไม่ถึงสิบเมตร

“ไอ้ใบ้ฉี ดูน่ากลัวยิ่งกว่าเมื่อก่อนอีกเหรอ? ตระกูลจ้าวบอกว่าเขากลายเป็นเทพแห่งกังฟูไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า!” ถังเหยียนหรี่ตาลง คิดในใจอย่างเย็นชา

ฉีปู้อวี่กระโดดลงจากหลังของต้าหวง ชี้ออกไปนอกป่า ก่อนจะทำท่าเชือดคอตัวเองช้าๆ

“จะออกไปดีๆหรือจะตายตรงนี้?”

หมาป่าโลภเป็นนักแปลที่มีความสามารถ รีบแปลความหมายของ ฉีปู้อวี่ให้พวกเขาฟังทันที

ทุกคนรู้สึกโมโห ไอ้คนใบ้นี่จองหองเกินไปแล้ว!

คนแรกที่ฉีปู้อวี่โจมตีคือผู้ชายที่เพิ่งยิงเขา!

ฝีเท้าของเขาราวกับสายลมที่กระทบพื้น เขาอยู่ห่างออกไปสิบเมตร ก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงหน้าคนๆนั้นในชั่วพริบตา

ชายคนนั้นยกมือขึ้นโดยไม่รู้ตัว แต่ก่อนที่จะยิงปืน เขาก็ถูกตบหัวอย่างแรง!

เขารู้สึกว่าคอของเขาอ่อนราวกับทารกแรกเกิด จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงแตกดังมาจากกระดูกสันหลัง

ในสายตาที่น่าสยดสยองของคนอื่น จู่ๆ ศีรษะของคนนั้นจะหดลงไป จากนั้นหมัดของฉีปู้อวี่ต่อยเข้าที่หน้าอก!

กระสุนที่ฉีปู้อวี่รับไว้ได้กำลังจะกระแทกพื้น

ศพที่หัวหดลงไปที่หน้าอกก็ล้มกลับไปพร้อมกับเสียงตุ๊บ ปืนที่อยู่ในมือก็หล่นลงเช่นกัน

ใบหน้าของถังเหยียน แข็งทื่อ จู่ๆเขาก็นึกถึงคืนนั้น ชายหนุ่มจากตระกูลเซี่ยที่ถูกฉีปู้อวีไล่ไปถึงประตูสภา... เขาถูกฉีปู้อวี่ทำร้ายจนตายด้วยวิธีแบบเดียวกัน!

“ปังปังปังปัง--- ”

หลังจากที่ศพล้มลงกับพื้น เสียงปืนดังกระจายออกมาจากป่าทึบ

ในบางครั้งมีเสียงคำรามของเสือแทรกเข้ามา

หมาป่าโลภ หยิบบุหรี่ที่คนฆ่าสัตว์เพิ่งให้เขาออกมา ที่สูบไปครึ่งหนึ่งแล้วบีบมันเอาไว้ ตอนนี้เขากำลังหยิบออกสูบบุหรี่ที่เหลืออีกครึ่งหนึ่ง

คนฆ่าสัตว์นั่งยองๆ อยู่บนพื้น ปากของเขากระตุก และบ่นว่า: “ใครกันที่เป็นคนฆ่าสัตว์ตัวจริง... จะฆ่าไก่อย่างพิถีพิถันได้ยังไง?”

หมาป่าโลภปิดปากริมฝีปากของเขาแล้วพูดว่า: “เจ้าอ้วน คนพวกนี้โง่หรือเปล่า? พวกเขาใส่ร้ายรองหัวหน้าใหญ่ในข้อหากบฏ ส่งคนไปที่คุกโยวตูเพื่อสังเกตการณ์ คิดว่าหัวหน้าใหญ่จะไม่ โกรธหรือไง?”

คนฆ่าสัตว์สูบบุหรี่และสำลักอย่างแรงแล้วพูดว่า: “หึ... ท่าจระเข้ตัดหาง... อา นี่เป็นเทคนิคสองมังกรชิงไข่มุก... โอ้พระเจ้า โหดมาก ต้องใช้สายตาดุจเหยี่ยวที่เฉียบคม ปล่อยหมัดนี้....”

หมาป่าโลภลืมสูบบุหรี่ในมือไปสักพัก แก้มของเขากระตุก เขาเป็นฆาตกร หลังจากเห็นโศกนาฏกรรมในป่าทึบ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอยากปลดปล่อยขึ้นมา