มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 838

“เฮ้ นี่มันต้าหวงที่หัวหน้าใหญ่เลี้ยงไว้ไม่ใช่เหรอ?”

หลังจากที่คนฆ่าสัตว์เห็นเสือโคร่งขนาดใหญ่ เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ต้าหวงเดินตรงไปที่ฉีปู้อวี่ก่อนจะนั่งยองๆ ลง ฉีปู้อวี่นั่งลงบนหลังจากนั้นยื่นมือออกแล้วชี้ไปข้างหน้า

ต้าหวงส่งเสียงคำราม แบกฉีปู้อวี่ไว้บนหลังแล้วเดินไปข้างหน้า

คนฆ่าสัตว์ตกตะลึง จากนั้นถอนหายใจและพูดว่า: “หัวหน้าใหญ่ก็คือหัวหน้าใหญ่ แม้แต่รองหัวใหญ่ก็เทียบไม่ได้กับพรสวรรค์ระดับนี้!”

หมาป่าโลภหัวเราะเยาะและพูดว่า: “รองหัวหน้าใหญ่เป็นเพียงคนโง่ สิ่งที่เขาอวดมานั้นมาจากหัวหน้าใหญ่ทั้งนั้น! หัวหน้าใหญ่คือผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้จริง!”

ฉีปู้อวี่หันกลับมามองดูพวกเขาทั้งสองแล้วโบกมือ

ทั้งสองคนไม่กล้าพูดมากอีกก่อนจะรีบตามไป

ต้าหวงวิ่งเร็วมาก แต่ทั้งคู่ก็มีฝีเท้าที่แข็งแกร่งวิ่งไล่ตามมาติดๆ

ต้าหวงแบกฉีปู้อวี่ไว้บนหลัง ผ่านภูเขาป่าไม้ วิ่งไปหลายกิโลเมตรก่อนจะหยุด

“ให้ตายเถอะ นั่นใครขี่เสือมา!”

ในป่าทึบ มีคนอุทาน ดวงตาแทบจะถลนออกมา

ฉีปู้อวี่ลูบหัวของต้าหวง ทำให้ต้าหวงหยุดก่อนจะหมอบลงอย่างช้าๆ

หมาป่าโลภกับคนฆ่าสตว์ต่างก็วิ่งตามเข้ามา

ฉีปู้อวี่ชี้ไปข้างหน้าก่อนจะทำท่าทางเชือดคอด้วยมือซ้าย แล้วใช้มือขวาเคาะเบาๆ

คนฆ่าสัตว์หันไปมองหมาป่าโลภแล้วพูดว่า “หัวหน้าใหญ่หมายความว่ายังไง?”

หมาป่าโลภกระแอมในลำคอและตะโกนเสียงดังไปที่ป่าทึบที่อยู่ตรงหน้าเขา: “คนที่อยู่ตรงนั้น นายได้ตกเป็นเป้าหมายของหัวหน้าใหญ่ของเรา หากรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่รีบถอยไปซะ ถ้ายังดื้อดึงอยู่ เราจะฆ่าอย่างไร้ความปรานี!”

ใบหน้าของคนในป่าทึบมืดลง

“ไอ้คนใบ้นั่น มันคิดว่าตัวเองเป็นใคร? ถึงกล้ามาขู่เราแบบนี้?”

“สนใจแต่เรื่องตัวเอง จนไม่เห็นเราอยู่ในสายตาหรือไง?!”

ใบหน้าของทีมเล็ก ๆ ในป่าทึบก็มืดลง ดวงตาของทุกคนเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

“หัวหน้า ออกไปสั่งสอนพวกมันสักหน่อยไหมครับ?!” สมาชิกในทีมถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “มันน่าโมโหจริงๆ ที่ผู้บังคับบัญชาส่งเรามาที่ที่ไม่เอื้ออำนวยขนาดนี้ แถมยังถูกคนใบ้มายั่วโมโหอีก?”

หัวหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดช้าๆ: “ไม่ต้องรีบ รอคำสั่งลงมาค่อยว่ากัน!”

ทุกคนหันความสนใจไปที่ชายร่างสูงที่ชื่อถังเหยียนทันที เขาทำหน้าที่เป็นผู้คุ้มกันส่วนตัวของบุคคลสำคัญ ได้พบกับยอดฝีมือมานับไม่ถ้วน และรอดพ้นจากพายุที่โหมกระหน่ำได้!

ถังเหยียนหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพูดว่า “ฉันจะออกไปเจอเขา พวกนายก็อยู่เฉยๆ”

“ไม่จำเป็นต้องไป เพราะหัวหน้าใหญ่เข้ามาแล้ว!”

เสียงของหมาป่าโลภที่แผ่วเบาเข้ามาใกล้ตั้งแต่ไม่รู้เมื่อไหร่

เมื่อคนเหล่านี้เงยหน้าขึ้นมอง พวกเขาก็ตกตะลึงมองไปยังที่โล่งกว้าง ร่างของฉีปู้อวี่ก็ได้หายไปแล้ว

เมื่อมองใกล้ ๆ ฉีปู้อวี่กับเสืออยู่ห่างจากพวกเขาไม่ถึงสิบเมตร

“ไอ้ใบ้ฉี ดูน่ากลัวยิ่งกว่าเมื่อก่อนอีกเหรอ? ตระกูลจ้าวบอกว่าเขากลายเป็นเทพแห่งกังฟูไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า!” ถังเหยียนหรี่ตาลง คิดในใจอย่างเย็นชา

ฉีปู้อวี่กระโดดลงจากหลังของต้าหวง ชี้ออกไปนอกป่า ก่อนจะทำท่าเชือดคอตัวเองช้าๆ

“จะออกไปดีๆหรือจะตายตรงนี้?”

หมาป่าโลภเป็นนักแปลที่มีความสามารถ รีบแปลความหมายของ ฉีปู้อวี่ให้พวกเขาฟังทันที

ทุกคนรู้สึกโมโห ไอ้คนใบ้นี่จองหองเกินไปแล้ว!