มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 837

ปีศาจราตรีคุกเข่าลงกับพื้นด้วยตัวที่สั่นเทา รู้สึกว่าตัวเองโง่มากที่พูดอะไรโง่เง่าแบบนั้นออกไป

นักโทษพวกนั้นก็พากันหัวเราะ รู้สึกว่าวันนี้จะมีเรื่องสนุกให้ดูแล้ว!

"อืม......" ฉีปู้อวี่ส่งเสียงอืมเบาๆ โบกมือเรียกนักโทษที่โผล่หัวออกมาด้านข้าง

นักโทษพวกนั้นลุกขึ้นทันที เห็นฉีปู้อวี่ชี้ไปที่ปีศาจราตรี ก่อนจะชี้ไปที่เข็มขัดของตัวเอง

"รับทราบ รับทราบ!"

นักโทษพวกนั้นฮึกเหิมขึ้นมาทันที หยิบเชือกมาจากไหนไม่รู้ออกมาจำนวนหนึ่ง ก่อนจะล้อมวงไว้ด้วยรอยยิ้มประหลาด

สีหน้าของปีศาจราตรีเต็มไปด้วยความหวาดกลัว "หัวหน้าใหญ่ ผมไม่ได้ตั้งใจทำให้คุณโกรธ......ถ้ารู้ว่านั่นคือคนของคุณ ต่อให้ผมใจกล้ามากแค่ไหน ก็ไม่กล้าพูดจาแบบนั้นออกไปแน่!"

"คนโง่ต้องได้รับการสั่งสอน!"

ภายในห้องขังของปีศาจราตรี เต็มไปด้วยเสียงของคนที่กำลังจะโดนเชือด

นักโทษพวกนี้เหมือนปีศาจซาดิสม์ จับปีศาจราตรีมัดมือมัดเท้า ก่อนจะอุ้มขึ้นพาดบ่า ราวกับโจรป่ากำลังลักพาตัวสาวน้อย

"พี่ชาย อย่าโทษพวกเราเลยนะ นี่คือคำสั่งของหัวหน้าใหญ่!"

"ใช่ๆๆ พี่ปีศาจราตรีห้ามเจ้าคิดเจ้าแค้นพวกเราเด็ดขาดเลยนะ อย่าตามมาซ้อมพวกเราถึงห้องขังล่ะ!"

"จับพี่มัดคนเดียว คนอื่นก็ไม่ต้องมีปัญหา แล้วทำไมพี่ถึงจะไม่เสียสละตัวเองล่ะ?"

ปากคนเหล่านี้เอาแต่พูดขอโทษ แต่กลับเดินหัวเราะอย่างมีความสุข

เมื่อมาถึงสนาม นักโทษคนหนึ่งก็สะบัดเชือกโยนขึ้น แขวนเขาไว้กับเสาไฟต้นหนึ่ง ปล่อยเชือกลงมา ทำให้ปีศาจราตรีกรีดร้องออกมาเพราะโดนแขวนกลับหัว

ปีศาจราตรีโกรธจนตัวสั่น พูดด้วยความโมโห "เป็นเพราะหมาอย่างพวกแก หัวหน้าใหญ่กับรองหัวหน้าใหญ่ถึงได้กล้าหยิ่งผยองแบบนี้!"

"ฮ่าๆๆ พี่ชายล้อเล่นอะไรเนี่ย ตอนฉันโดนแขวนน่ะ พี่ยังเอาวัวมาฉี่รดหน้าฉันอยู่เลยนะ!"

"ถูก พี่ใหญ่อย่าไปว่าพี่รองสิ คนกันเองทั้งนั้นนะ"

"หัวหน้าใหญ่นับว่าอ่อนโยนมากแล้วนะ นี่ถ้าเป็นรองหัวหน้าใหญ่ คงสั่งให้พี่ตัดขาตัวเองทิ้งแล้วเนรเทศตัวเองไปนอนในห้องน้ำแล้ว!"

ทุกคนพากันหัวเราะ บางคนก็ใช้โอกาสนี้พูดจาดูถูกถากถางเขา

ใช่แล้ว นี่คือธรรมเนียมของเรือนจำโยวตู ที่ปีศาจราตรีได้ลิ้มรสเป็นครั้งที่สามแล้ว......

ปีศาจราตรีถูกแขวนไว้กับเสาไฟ โยกไปมาตามสายลม......

"แม่งเอ้ย ซวยจริงๆ ถ้ารองหัวหน้าใหญ่ไม่ทรยศชาติจนทำให้หัวหน้าใหญ่อารมณ์ไม่ดี แค่ความผิดนิดเดียวคงไม่โดนถึงขนาดนี้......" ปีศาจราตรีร้องไห้ไม่มีน้ำตา เริ่มรู้สึกเจ็บหลัง ไม่รู้ว่าไอ้สารเลวตัวไหนแอบทุบเข้าที่หลังของเขา

ในเรือนจำโยวตูแห่งนี้ คนที่ทำผิดจะต้องโดนจับแขวนเพื่อลงโทษ นี่คือธรรมเนียมที่ฉีเติ่งเสียนเป็นคนกำหนด แต่จะมีพวกนักโทษบางคนมักแอบทำเพื่อหาความสุขใส่ตัว

ปีศาจราตรีเห็นฉีปู้อวี่และคนฆ่าสัตว์เดินออกมาจากห้องขังก็น้ำตาไหล ตะโกนเรียกเสียงดัง "หัวหน้าใหญ่ ผมผิดไปแล้ว ไว้ชีวิตผมเถอะ!"

ฉีปู้อวี่ปรายตามอง ก่อนจะยกสัญญาณมือให้เหล่านักโทษที่ยืนรายล้อมเขาอยู่ แล้วพวกนั้นก็เริ่มลงมือเตะต่อยเขาทันที......

คนฆ่าสัตว์ยิ้มด้วยรอยยิ้มประหลาด "ไอ้โง่นี่มัวแต่พูดพล่ามปากเหม็น จัดการมันซะ!"

เวลานี้เอง ก็มีเสียงอันเศร้าหมองดังขึ้น "อมิตาพุทธ อาตมาขอปลดปล่อยชีวิตของเขาได้หรือไม่?"

ปีศาจราตรีได้ยินเสียงนี้ก็ตกใจ ตอนนี้เขาถูกมัดไว้อยู่ ไม่อาจต่อต้านได้ หากมีวิญญาณร้ายมาปลดปล่อยเขา เขาก็คงทำได้แค่ยอมรับ

ฉีปู้อวี่ขมวดคิ้ว ผายมือไปที่ห้องขัง

เจ้าของเสียงเมื่อครู่ได้ยินก็ตกใจรีบพูด "ได้ๆๆ ผมจะกลับไปรอในห้องขัง"

หลังพูดจบ เขาก็เดินคอตกจากไป

"หัวหน้าใหญ่ คุณกำลังจะพาผมไปเดินรับลมหรือเปล่า?" คนฆ่าสัตว์เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ เพราะฉีปู้อวี่กำลังจะพาเขาเดินออกจากเรือนจำโยวตู

หมาป่าโลภชูสัญลักษณ์สองนิ้วให้คนฆ่าสัตว์ดู

"ไอ้สวะเอ๊ย ขอให้เป็นมะเร็งปอดตาย!" คนฆ่าเนื้อด่า ก่อนจะปาซองบุหรี่ใส่มือเขา

หมาป่าโลภจุดบุหรี่ ก่อนจะสูบอย่างสบายใจ "หัวหน้าใหญ่จะไปฆ่าไอ้หนูนั่นยังไงล่ะ จะพูดให้ถูกก็คือแถวเรือนจำเรามีหนูเยอะเลย พวกเราไปรอเก็บศพก็พอ"

"แม่เจ้า......หัวหน้าใหญ่จะลงมือเอง? งั้นก็น่าสนุกน่ะสิ!" คนฆ่าสัตว์อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น

"ปัง! ปัง! ปัง!"

ฉีปู้อวี่ยืนอยู่หน้าประตูเรือนจำโยวตู ตบประตูเหล็กใหญ่นั่นอย่างแรง

ผู้คุมที่อยู่ด้านบนเห็นเขาก็ยิ้มต้อนรับ "หัวหน้าใหญ่ รอสักครู่ครับ!"

รอไม่นาน ประตูเหล็กก็ค่อยๆเปิดออก

ฉีปู้อวี่พาคนสองคนออกไป รอบๆเรือนจำรายล้อมไปด้วยป่าลึกภูเขาใหญ่ ทางเดินก็ลำบากมาก

เดินออกมาได้ประมาณห้าร้อยเมตร ฉีปู้อวี่ก็ยกมือขวาขึ้น นิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือวางประกบกัน วางเข้าไปในปาก แล้วเป่าเสียงนกหวีด

"ทำอะไรน่ะ?!"

คนฆ่าสัตว์มองหมาป่าโลภ ถามอย่างไม่เข้าใจ

หมาป่าโลภเองก็มีสีหน้างุนงง เขาส่ายหน้า ไม่เข้าใจว่าฉีปู้อวี่กำลังทำอะไรกันแน่

คนฆ่าสัตว์เห็นแบบนั้นก็พูดจาถากถางกันทันที "อ้าว ท่านนักแปลผู้ทรงเกียรติไปไหนซะแล้ว?"

หมาป่าโลภสูดควันบุหรี่หนักๆหนึ่งครั้ง ก่อนจะได้ยินเสียงมาจากพุ่มไม้รอบข้าง และมันทำให้เขารู้สึกขนลุก เหมือนกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่ทรงพลัง!

คนฆ่าสัตว์มองตามไป ก็เห็นหัวของเสือภูเขาตัวใหญ่ตัวหนึ่งโผล่ออกมาจากพุ่มไม้

เสือภูเขาตัวนี้เหมือนเพิ่งไปล่ามา ปากของมันเต็มไปด้วยเลือด ที่เขี้ยวมีเนื้อสดๆห้อยติดอยู่......