มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 837

ปีศาจราตรีคุกเข่าลงกับพื้นด้วยตัวที่สั่นเทา รู้สึกว่าตัวเองโง่มากที่พูดอะไรโง่เง่าแบบนั้นออกไป

นักโทษพวกนั้นก็พากันหัวเราะ รู้สึกว่าวันนี้จะมีเรื่องสนุกให้ดูแล้ว!

"อืม......" ฉีปู้อวี่ส่งเสียงอืมเบาๆ โบกมือเรียกนักโทษที่โผล่หัวออกมาด้านข้าง

นักโทษพวกนั้นลุกขึ้นทันที เห็นฉีปู้อวี่ชี้ไปที่ปีศาจราตรี ก่อนจะชี้ไปที่เข็มขัดของตัวเอง

"รับทราบ รับทราบ!"

นักโทษพวกนั้นฮึกเหิมขึ้นมาทันที หยิบเชือกมาจากไหนไม่รู้ออกมาจำนวนหนึ่ง ก่อนจะล้อมวงไว้ด้วยรอยยิ้มประหลาด

สีหน้าของปีศาจราตรีเต็มไปด้วยความหวาดกลัว "หัวหน้าใหญ่ ผมไม่ได้ตั้งใจทำให้คุณโกรธ......ถ้ารู้ว่านั่นคือคนของคุณ ต่อให้ผมใจกล้ามากแค่ไหน ก็ไม่กล้าพูดจาแบบนั้นออกไปแน่!"

"คนโง่ต้องได้รับการสั่งสอน!"

ภายในห้องขังของปีศาจราตรี เต็มไปด้วยเสียงของคนที่กำลังจะโดนเชือด

นักโทษพวกนี้เหมือนปีศาจซาดิสม์ จับปีศาจราตรีมัดมือมัดเท้า ก่อนจะอุ้มขึ้นพาดบ่า ราวกับโจรป่ากำลังลักพาตัวสาวน้อย

"พี่ชาย อย่าโทษพวกเราเลยนะ นี่คือคำสั่งของหัวหน้าใหญ่!"

"ใช่ๆๆ พี่ปีศาจราตรีห้ามเจ้าคิดเจ้าแค้นพวกเราเด็ดขาดเลยนะ อย่าตามมาซ้อมพวกเราถึงห้องขังล่ะ!"

"จับพี่มัดคนเดียว คนอื่นก็ไม่ต้องมีปัญหา แล้วทำไมพี่ถึงจะไม่เสียสละตัวเองล่ะ?"

ปากคนเหล่านี้เอาแต่พูดขอโทษ แต่กลับเดินหัวเราะอย่างมีความสุข

เมื่อมาถึงสนาม นักโทษคนหนึ่งก็สะบัดเชือกโยนขึ้น แขวนเขาไว้กับเสาไฟต้นหนึ่ง ปล่อยเชือกลงมา ทำให้ปีศาจราตรีกรีดร้องออกมาเพราะโดนแขวนกลับหัว

ปีศาจราตรีโกรธจนตัวสั่น พูดด้วยความโมโห "เป็นเพราะหมาอย่างพวกแก หัวหน้าใหญ่กับรองหัวหน้าใหญ่ถึงได้กล้าหยิ่งผยองแบบนี้!"

"ฮ่าๆๆ พี่ชายล้อเล่นอะไรเนี่ย ตอนฉันโดนแขวนน่ะ พี่ยังเอาวัวมาฉี่รดหน้าฉันอยู่เลยนะ!"

"ถูก พี่ใหญ่อย่าไปว่าพี่รองสิ คนกันเองทั้งนั้นนะ"

"หัวหน้าใหญ่นับว่าอ่อนโยนมากแล้วนะ นี่ถ้าเป็นรองหัวหน้าใหญ่ คงสั่งให้พี่ตัดขาตัวเองทิ้งแล้วเนรเทศตัวเองไปนอนในห้องน้ำแล้ว!"

ทุกคนพากันหัวเราะ บางคนก็ใช้โอกาสนี้พูดจาดูถูกถากถางเขา

ใช่แล้ว นี่คือธรรมเนียมของเรือนจำโยวตู ที่ปีศาจราตรีได้ลิ้มรสเป็นครั้งที่สามแล้ว......

ปีศาจราตรีถูกแขวนไว้กับเสาไฟ โยกไปมาตามสายลม......

"แม่งเอ้ย ซวยจริงๆ ถ้ารองหัวหน้าใหญ่ไม่ทรยศชาติจนทำให้หัวหน้าใหญ่อารมณ์ไม่ดี แค่ความผิดนิดเดียวคงไม่โดนถึงขนาดนี้......" ปีศาจราตรีร้องไห้ไม่มีน้ำตา เริ่มรู้สึกเจ็บหลัง ไม่รู้ว่าไอ้สารเลวตัวไหนแอบทุบเข้าที่หลังของเขา

ในเรือนจำโยวตูแห่งนี้ คนที่ทำผิดจะต้องโดนจับแขวนเพื่อลงโทษ นี่คือธรรมเนียมที่ฉีเติ่งเสียนเป็นคนกำหนด แต่จะมีพวกนักโทษบางคนมักแอบทำเพื่อหาความสุขใส่ตัว

ปีศาจราตรีเห็นฉีปู้อวี่และคนฆ่าสัตว์เดินออกมาจากห้องขังก็น้ำตาไหล ตะโกนเรียกเสียงดัง "หัวหน้าใหญ่ ผมผิดไปแล้ว ไว้ชีวิตผมเถอะ!"

ฉีปู้อวี่ปรายตามอง ก่อนจะยกสัญญาณมือให้เหล่านักโทษที่ยืนรายล้อมเขาอยู่ แล้วพวกนั้นก็เริ่มลงมือเตะต่อยเขาทันที......

คนฆ่าสัตว์ยิ้มด้วยรอยยิ้มประหลาด "ไอ้โง่นี่มัวแต่พูดพล่ามปากเหม็น จัดการมันซะ!"

เวลานี้เอง ก็มีเสียงอันเศร้าหมองดังขึ้น "อมิตาพุทธ อาตมาขอปลดปล่อยชีวิตของเขาได้หรือไม่?"

ปีศาจราตรีได้ยินเสียงนี้ก็ตกใจ ตอนนี้เขาถูกมัดไว้อยู่ ไม่อาจต่อต้านได้ หากมีวิญญาณร้ายมาปลดปล่อยเขา เขาก็คงทำได้แค่ยอมรับ

ฉีปู้อวี่ขมวดคิ้ว ผายมือไปที่ห้องขัง

เจ้าของเสียงเมื่อครู่ได้ยินก็ตกใจรีบพูด "ได้ๆๆ ผมจะกลับไปรอในห้องขัง"

หลังพูดจบ เขาก็เดินคอตกจากไป

"หัวหน้าใหญ่ คุณกำลังจะพาผมไปเดินรับลมหรือเปล่า?" คนฆ่าสัตว์เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ เพราะฉีปู้อวี่กำลังจะพาเขาเดินออกจากเรือนจำโยวตู