มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 863

มีหลายคนที่สามารถทําให้ฉีเติ่งเสียนรู้สึกอันตรายได้ แต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะทําให้เขารู้สึกอันตรายจนขนพองสยองเกล้า

ความรู้สึกนี้ ราวกับกำลังโดนล็อคเป้าด้วยปืนไรเฟิลมากกว่าหนึ่งโหลในเวลาเดียวกัน!

"คุณเป็นใคร? ถึงได้มาฆ่าคนที่เบเวอร์ลีฮิลส์ ?" ชายผิวขาวคนหนึ่งเดินออกมา ความสูงราวร้อยเก้าสิบเซนติเมตร สวมแจ็กเก็ตสีดํา ด้านในเป็นเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงิน ท่อนล่างเป็นกางเกงยีนส์ สวมด้วยรองเท้าหนัง

เขาไว้เคราสีทองบนใบหน้า แต่ปากกลับพูดภาษาจีนกลางออกมาได้อย่างเป็นธรรมชาติ

"คุณเป็นใคร? " ฉีถามด้วยรอยยิ้ม เขาในตอนนี้ได้ปลอมตัวอยู่ในมาดนักธุรกิจตัวอ้วนขาวที่ร่ำรวย

ชายผิวขาวเงยหน้าขึ้นมองสำรวจฉีเติ่งเสียนแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "คิดจะหนี?"

“มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่จะไม่หนี คุณเรียกกำลังสนับสนุนแล้วใช่ไหม？ถ้าผมไม่หนี ผมก็จะถูกจับได้ในอีกไม่นาน” ฉีเติ่งเสียนตอบ

“ใช่ ต้องการจับหรือฆ่าคนแบบคุณ ถ้าไม่พยายามคงจะทำไม่ได้”

ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้ว ย่ำเท้า พร้อมย่อตัวลงและหมุนตัวในเวลาเดียวกันกลายเป็นท่า “งูขาวซ่อนตัวในพงหญ้า”แนบอยู่บนพื้น จากนั้นตามด้วยกระบวนท่า“งูถอนหญ้า” พุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว หลังจากการใช้กระบวนท่าเมื่อครู่แล้วทำให้เขาพุ่งได้ไกลราวห้าสิบเมตร ถัดมาจึงเปลี่ยนกระบวนท่าเป็น“งูขี่วาโย” ร่างกายราวกับงูบินไม่ปาน พริบตาเดียวไปได้ไกลถึงร้อยเมตร

อย่างไรก็ตาม ปฏิกิริยาของชายผิวขาวใกล้ถึงขีดสูงสุด ไหล่เขาสั่น ตามมาด้วยการแตกตัวของกระดูกสันหลัง ร่างกายเดิมทีก็ตัวสูงและขายาวอยู่แล้ว เมื่อได้เคลื่อนไหวจึงราวกับสายฟ้าก็ไม่ปาน！

กระบวนท่าที่ชายผิวขาวใช้นั้นคือกระบวนท่าม้า สองเท้าแยกออก รวดเร็วดั่งสายฟ้า ส้นรองเท้าของรองเท้าหนังกระแทกลงกับพื้นจนกลายเป็นเสียงตึงตึงตึงดังออกมา

“ชายผิวขาวคนนี้มีความเป็นมาอย่างไร？วิชาที่ใช้ฝึกเป็นวิชากังฟูหัวกั๋วของพวกเรา อีกทั้งยังฝึกได้ระดับที่สูงขนาดนี้？！” ภายในใจของฉีเติ่งเสียนเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ระยะห่างของชายผิวขาวคนนี้กับเขาไม่ถึงสิบเมตร เหมือนว่าจะไม่ถูกกระบวนท่างูของเขาสลัดทิ้ง

ฉีเติ่งเสียนไม่ได้คิดมาก รีบเร่งเท้าปีนขึ้นไปยังบนกำแพง ขณะที่เขาปีนขึ้นไปบนกำแพงนั้น ก็รับรู้ได้ถึงความเย็นบริเวณหน้าอก จึงใช้มือยันเข้าที่ขอบกำแพง จากนั้นจึงหมุนตัวออกไป

“ตู้ม！”

กระสุนถูกยิงเข้าไปที่หน้าอกของเขา แรงที่แฝงไปด้วยความร้อน ทำให้เสื้อผ้าของเขาขาดออก

“สุดยอด นี่มันมือปืนชั้นยอด แถมยังเข้าใจกับวรยุทธระดับสูงอย่างแจ่มแจ้ง ประเมินเวลาในการเหนี่ยมไกได้เหมาะเจาะ！” ฉีเติ่งเสียนนึกอยู่ในใจ แต่ร่างกายยังคงไม่หยุด หลังจากที่ข้ามกำแพงได้สำเร็จ จึงใช้กระบานท่า“นกนางแอ่นโฉบวารี”

จะเห็นแค่ร่างกายของเขาที่ขึ้นลงอยู่สามครั้ง กระสุนทั้งสามที่ปล่อยออกมาก็ร่วงลงไปอยู่ที่พื้น โดยที่ไม่ได้ยิงถูกเขาเลยแม้แต่น้อย

ชายผิวขาวที่ปีนกำแพงจนมาอยู่ที่พื้นได้สำเร็จนั้น มือทั้งสองยันลงกับพื้น เสี้ยววินาทีนิ้วมือของเขานั้นยืดหยุ่นจนหาสิ่งได้เปรียบไม่ได้ เขายืดตัวขึ้นแล้วพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว！ขณะนี้ ราวกับก้าวแรกในการพุ่งตัวออกของนักวิ่งระยะสั้นในการแข่งโอลิมปิกอย่างไรอย่างนั้น

“คุณตั้งใจมาฆ่าคนถึงประเทศมี่ของพวกเรา นอกจากนั้นคนที่ถูกฆ่ายังเป็นคนของตระกูลซ่างกวน เกรงว่าจะเป็นคนที่พึ่งจะทรยศประเทศอย่างนายพลจัตวาฉีเติ่งเสียนอย่างนั้นสินะ？” ชายผิวขาวถามไปวิ่งไล่ไป

“คุณก็ไม่ต้องวิ่งแล้ว พวกเราสามารถนั่งลงคุยกันได้”

“หากคุณยอมสนับสนุนให้กับประเทศมี่ พวกเราก็สามารถให้ที่ลี้ภัยทางการเมืองแก่คุณ”

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะ จากนั้นจึงกระทืบเท้าลงบนพื้น จนพื้นปูนแตกออก ปลายเท้าวาดออกไปด้านหลัง ทันใดนั้นเห็นได้แค่เศษซากหินที่ร่วงล่นกระแทกใส่ชายผิวขาวดั่งสายฝนที่ตกลงมา

ชายผิวขาวถอดเสื้อแจ็กเก็ตหนังของตนเองออก จากนั้นสบัดไปมา เสื้อแจ็กเก็ตหนังตอนนี้ราวกับได้กลายเป็นโล่อันใหญ่ บังซากหินทั้งหมดไว้

เขาไล่ตามไปด้านหน้า ก็เห็นฉีเติ่งเสียนที่หันกลับมารอเขาแล้วเรียบร้อย

“ฟู่......”

ฉีเติ่งเสียนผ่อนลมหายใจ หลังจากนั้นท้องของเขาได้ส่งเสียงคางคกออกมา จากนั้นยกกำปั้นขวาที่ราวกับขวานด้ามใหญ่ขึ้น และทุบลงไปที่ชายผิวขาวโดยทันที！

แววตาของชายผิวขาวปรากฏความเย็นเยือกสายหนึ่งวาบผ่าน ร่างกายที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ได้หยุดลงในทันที จากนั้นจึงย่อเข่าทั้งสองข้างลง พร้อมกับใช้มือยันไปที่พื้น วินาทีนี้ ร่างกายของเขาได้ยืดออก!