มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 868

ในขณะที่คนฆ่าสัตว์กำลังจะพูดต่อ ลูกน้องของเฉินหยูก็เข้ามารายงานข่าวร้ายก่อน

"คุณหนู เกิดเรื่องแล้วครับ หินแร่แปดตันของเราโดนทหารท้องถิ่นรวบไว้ คนของเราก็ถูกจับเป็นตัวประกันด้วยครับ"

"เมื่อสักครู่ ตานเลี่ยจากเอนท์กรุ๊ปมาบอกว่า ถ้าคุณหนูอยากแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ พรุ่งนี้ให้ไปร่วมงานเลี้ยงการกุศลของโจวกวางหรงที่เอนท์กรุ๊ปครับ"

เมื่อฟังจบ เฉินหยูก็หัวเราะเย้ยหยันทันที

"ดูสิ พูดถึงก็มาพอดีเลย? โจวกวางหรงใช้หินแร่มาขู่ กะจะล่อให้ติดกับ แล้วจัดการคุณเฉินซะ" คนฆ่าสัตว์พูดกับฉีเติ่งเสียนพลางยิ้ม

"ถ้าไม่ใช่เพราะคุณกับเขามัวแต่จีบกันไปมา เขาจะกล้าให้ทหารท้องถิ่นมารวบของของฉันได้ยังไง?!" เฉินหยูพูดเสียงเย็น

"คุณเฉิน ลูกน้องผมก็มีตั้งกี่หมื่นคน พวกเขาไม่กินข้าวหรือไง!"

"โจวกวางหรงให้ก็ไม่ใช่น้อยๆ แถมเงื่อนไขยังดีขนาดนี้อีก"

"แต่ยังไงก็ตาม หัวใจสีแดงดวงนี้ของผมก็ยังจงรักภักดีกับรองหัวหน้าใหญ่เสมอ วันข้างหน้าคุณจะต้องเป็นซ้อใหญ่ของรองหัวหน้าใหญ่ของพวกเราแน่ แล้วผมจะกล้าหักหลังคุณได้ยังไง?"

"ผมก็แค่เรียนรู้มาจากรองหัวหน้าใหญ่เท่านั้นเอง เอาเงินมาแล้วไม่ทำงานให้ แล้วก็กลับมารายงานด้วย!"

เฉินหยูริมฝีปากกระตุก ซ้อใหญ่อะไรกัน? หัวใจสีแดง? เห็นอยู่ชัดๆว่าเขามีเจตนาชั่วร้าย แต่กลังจากได้ลองทดสอบความแข็งแกร่งของฉีเติ่งเสียนวันนี้ เขาก็เลยรู้สึกกลัวจนไม่กล้าทรยศแล้วแค่นั้นเอง!

"เรียนรู้ได้ดีมาก!" ฉีเติ่งเสียนเองก็เล่นกับสุนัขอย่างคนฆ่าสัตว์ไปด้วย

"รองหัวหน้าใหญ่คือไอดอลของผม ผมต้องเรียนรู้มาบ้างอยู่แล้ว!" คนฆ่าสัตว์เห็นฉีเติ่งเสียนเล่นด้วยก็ได้ใจ

"ยังไงนายก็อยู่ในเรือนจำโยวตูมาเกือบสิบปีแล้วนี่นะ เรื่องพวกนี้ฉันจะไม่คิดบัญชีก็แล้วกัน ทหารท้องถิ่นพวกนั้นก็รีบไปจัดการซะ เอาหินแร่กลับคืนมาให้หมด! พรุ่งนี้เราจะไปร่วมงานเลี้ยงการกุศลของโจวกวางหรง หวังว่านายจะไม่ทำอะไรตุกติก" ฉีเติ่งเสียนพูดเสียงเรียบ

"รองหัวหน้าใจไม่ต้องกังวล พรุ่งนี้จะเป็นวันตายของโจวกวางหรงแน่นอน!" คนฆ่าสัตว์พูด

ฉีเติ่งเสียนโบกมือ ให้คนฆ่าสัตว์ไสหัวออกไป

"ฉันไม่ไว้ใจเขา!" เฉินหยูพูด

ฉีเติ่งเสียนส่ายหน้า "แล้วจะทำอะไรได้? กำจัดเขาตอนนี้ แล้วให้ปานซือส่งคนเป็นหมื่นมาแก้แค้นพวกเราหรือ?"

เฉินหยูขมวดคิ้ว "ถ้านายไม่ใจดีปล่อยเสือเข้าป่าไป จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง? ที่ตู๋ซานเจี่ยวแห่งนี้น่ะมีแต่คนกินคน ไม่มีความภักดีอะไรหรอกนะ!"

"อีกอย่าง ไม่แน่ว่าเสือตัวนั้นอาจจะไปรวมฝูงกับหมาป่า ต่อให้นายจะเก่งแค่ไหน ถ้ากระจายข่าวที่น่ายอยู่กวางหยางออกไป กองทัพศัตรูของนายได้แห่กันมาหานายที่นี่แน่"

"ถึงตอนนั้น นายคงไม่มีโอกาสมาจัดการเขาอีกแล้ว"

"คนฆ่าสัตว์เป็นคนฉลาด เขารู้ดีว่าฉันแข็งแกร่งแค่ไหน ถ้าเขาคิดจะหักหลัง ศพเขาได้ฝังอยู่ที่นี่ตลอดไปแน่! เว้นเสียแต่ว่าฉันจะพิการไปก่อน หรือพ่อของฉันตาย" ฉีเติ่งเสียนพูดเสียงเรียบ

"ถ้ารู้ว่าเรื่องจะซับซ้อนแบบนี้ ฉันจะไม่มากวางหยางตั้งแต่แรก! ตอนนี้ตระกูลรอธไชล์ดกลายเป็นศัตรูกับตระกูลเฉินไปแล้ว แล้วยังมีระเบิดเวลาอย่างคนฆ่าสัตว์นี่อีก ปล่อยให้เฉินเซียนเหอเป็นใหญ่ต่อไปยังดีเสียกว่า" เฉินหยุพูดอย่างจนใจ

"เสียใจที่ช่วยฉันเหรอ?" ฉีเติ่งเสียนถาม

"ถ้ารู้แต่แรกว่านายจะฆ่าจิมมี่ ฉันไม่มีทางช่วยนายแน่!" เฉินหยูพูด

ในใจฉีเติ่งเสียนเองก็รู้สึกผิด ถ้ารู้ว่าพ่อของตัวเองจะทำให้เรื่องทุกอย่างพังแบบนี้ เขาก็คงไม่มีทางให้พ่อไปช่วยที่ประเทศมี่แน่! ยอมเสียเวลาสักหน่อย ก็หาช่องโหว่ฆ่าพวกซ่างกวนซังไห่ได้แล้ว

"คนฆ่าสัตวโตมาในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยกลอุบาย จะมีเล่ห์เหลี่ยมมากก็เป็นเรื่องปกติ มีฉันอยู่เขาไม่กล้าหรอก ไม่ต้องกังวล" ฉีเติ่งเสียนพูด

"นายทำเพื่อลู่จ้านหลงขนาดนี้ เขาคงไม่สงสัยในตัวนาย" เฉินหยูยิ้ม "ถึงแม้ว่าที่นายทำจะดูโง่มากก็เถอะ"

"แต่เรื่องโง่ๆบางเรื่องก็มักจะมีคนทำนะ ต่อให้รู้อยู่แล้วว่าจะไม่สำเร็จก็ตาม"

"ถ้าฉันไม่ยืนหยัดขึ้นมา เลือกที่จะเงียบต่อไป ความยุติธรรมก็จะถูกฝังไปด้วย คงมีคนจำนวนมากได้รับผลกระทบทางจิตใจ"

"ที่ฉันยืนหยัดขึ้นมาก็เพราะอยากบอกคนเหล่านั้น ว่าโลกใบนี้ยังมีความกล้าหาญ มีความตั้งใจที่แรงกล้า ไม่ได้มีแต่ผลประโยชน์และความเห็นแก่ตัว"

ฉีเติ่งเสียนตกตะลึง ผ่านไปสักพักจึงค่อยๆพูดคำพูดจริงใจเช่นนั้นออกมา

เขาหันมามอง พบว่าเฉินหยูกำลังเท้าคางมองประเมินเขาอย่างสนใจ

"มองอะไร?" ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้ว

"ตอนนี้ฉันทำใจยอมรับได้แล้วว่านายเองก็หล่อเหมือนกัน" เฉินหยูหัวเราะ

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างตกใจ "เธอคิดจะรวบหัวรวบหางฉันเหรอ?!"

เฉินหยูตะลึงจนเกือบตกเก้าอี้ ก่อนจะระเบิดหัวเราะ "ฉันยอมรับก็ได้ว่านายเป็นผู้ชายที่หล่อและกล้าหาญมาก แต่อย่าหลงตัวเองขนาดนั้นได้ไหม? ฉันแค่ชื่นชมนายเท่านั้น ไม่ได้อยากนอนกับนาย"

แต่หลังจากพูดออกไป เฉินหยูก็อดไม่ได้ที่จะใจเต้นรัว

เมื่อก่อนเธอแค่อยากลองมีความสัมพันธ์แบบผู้ใหญ่ดูบ้างในฐานะคนหนุ่มสาวคนหนึ่ง แต่หลังจากเจอฉีเติ่งเสียนที่ตามไปเด็ดหัวคนเป็นหมื่นไมล์ ก็ยากที่จะปฏิเสธว่าเริ่มรู้สึกใจละลายบ้างแล้ว