มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 869

ประสาทการได้ยิงเสียงของฉีเติ่งเสียนละเอียดอ่อนมาก ยิ่งอยู่ในสถานการณ์ตอนกลางคืนที่ทุกอย่างอยู่ในความสงบแล้วนั้น

ทำให้เขาสามารถได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นเร็วขึ้นของเฉินหยู การไหลเวียนเลือดที่เร็วขึ้นด้วยเช่นกัน “เธอกำลังโกหก ฉันได้ยินเสียงหัวใจของเธอที่เต้นเร็วขึ้น” ฉีเติ่งเสียนกล่าว

“นี่เป็นเหตุผลแบบเดียวกันกับที่นายเห็นฉัน！นายคิดว่า มีแค่ผู้ชายที่ชอบดูสาวสวยอย่างนั้นหรอ？แล้วผู้หญิงจะไม่ชอบดูหนุ่มหล่ออย่างนั้นสินะ？” เฉินหยูยิ้มไปพูดไป

เมื่อฉีเติ่งเสียนได้ฟัง จึงพยักหน้าด้วยความชอบใจ “ในที่สุดเธอก็ยอมรับว่าผมหล่อแล้วสินะ ผมพอใจมาก！”

“นายเป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้ฉันรู้สึกชื่นชม และนับถือ ความกล้าหาญของนาย ใต้หล้านี้ หาใครเปรียบมิได้”

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกได้ว่าจมูกของตัวเองนั้นกำลังจะงอนขึ้นไปบนฟ้าแล้ว ถูกเฉินหยูยอขนาดนี้ รู้สึกหึกเหิมกว่าที่อวี้เสี่ยวหลงยอซะอีก

เฉินหยูพูดไปพลางบิดปลายเท้าไปมาเล็กน้อย นิ้วเท้าที่สวยงามของเธอแต่ละนิ้วนั้น ก็น่ามองเช่นกัน

“เธอก็เป็นผู้หญิงที่คนอื่นเพียงแค่ได้เห็นรูปลักษณ์ภายนอก ก็ทำให้ใจเต้นได้” ฉีเติ่งเสียนชมกลับด้วยความจริงใจ ดวงตาที่เมื่ออยู่ในความมือจะเปลี่ยนเป็นสีเขียวคู่นั้น มองไปยังแก้มที่ชุ่มชื้นและเนียนนุ่มราวกับหยกของเฉินหยูอย่างอดไม่ได้

“แม้ว่านายจะชมฉัน ก็ไม่ทำให้ฉันเอาปืนที่ไว้อยู่ใต้หมอนไปไว้ที่อื่นอยู่ดี！” เฉินหยูพูด

“กังฟูฝึกจนเข้าไขกระดูกแล้วไม่กลัวปืน......ฉันไม่กลัวการที่ถูกปืนจ่อมานานแล้ว ถึงเธอจะวางไว้เยอะขนาดไหนก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี”

เฉินหยูยิ้ม ใบหน้าที่เรียกได้ว่าเป็นหายนะนั้นปรากฏร่องรอยของการล้อเล่นออกมา “นายอยากกินข้าวคุกชามใหญ่สินะ！”

เมื่อพูดจบ เธอก็ลุกขึ้น แล้วพูดกับฉีเติ่งเสียนว่า “ซา โย นา ระ！”

“ทำไมถึงไม่เป็น คัม ออน เบบี๋？！” ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย

มุมปากของเฉินหยูยกขึ้นเล็กน้อย คลุมผ้าเช็ดตัว และจากไปด้วยใบหน้าที่หยิ่งผยอง

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกจบเห่ เกรงว่าคืนนี้ทั้งคืนน่าจะหลับไม่ลง ไม่แน่อาจจะถูกปีศาจยั่วยวนตนนี้กลับมาใช้สกิลมือที่ล้มเลิกไปนานแล้ว

เขาเอาหัวดำลงไปในน้ำทันที จากนั้นเอนกายแช่น้ำในสระน้ำ ร่างกายที่ถูกแช่ในน้ำนั้น ค่อยสงบลงมาหน่อย เพื่อไม่ให้ตัวเองอดใจไม่ได้แล้วไปท้าทายสกิลปืนของเฉินหยูเข้า

เฉินหยูที่แอบมองอยู่ชั้นสอง ขำคิกๆอย่างอดไม่ได้ พร้อมกับนึกด้วยความภูมิใจ“ที่หนึ่งแห่งใต้หล้าแล้วอย่างไร ยังไงก็ควบคุมนายได้อยู่ดี！”

ยามเช้า อากาศเปลี่ยนอย่างกะทันหัน จึงทำให้อุณหภูมิลดลงค่อนข้างมาก

ฉีเติ่งเสียนขณะนี้ได้จมลงไปอยู่ก้นสระเป็นที่เรียบร้อย ร่างกายของเขาขดตัวเป็นก้อน ราวกับเด็กทารก และหลับอยู่ในสระว่ายน้ำ

เช้าวันที่สอง จ้าว เฉียน ซุน อาจารย์ทั้งสามมายังสนามด้านหลังเพื่อฝึกซ้อม ทันทีที่พวกเขาเห็นเข้ากับฉีเติ่งเสียนที่จมอยู่ก้นสระ จึงอดไม่ได้ที่จะตกใจ

“อาจารย์ฉีจมน้ำตายแล้วหรอ？！” อาจารย์จ้าวถามด้วยความตระหนกตกใจ

“อาจารย์จ้าวโง่เกินไปแล้ว แบบอาจารย์ฉีนี้เขาเรียกว่ากำลังฝึกยุทธอยู่ เหยียบน้ำยังไม่เลยเข่า แล้วจะจมน้ำตายได้อย่างไร？ แบบเขาเรียกว่ากำลังฝึกการหายใจแบบทารกในครรภ์” ความรู้กว้างขวางอย่างอาจาร์ซุนตอบกลับ

ปรมาจารย์ทั้งสามหลังจากที่ไปท่องยุทธจักรที่ประเทศมี่ หลังจากที่คิดกันอยู่สักพักหนึ่ง ในที่สุดก็ได้ตัดสินใจทำงานให้กับฉีเติ่งเสียน

อาจารย์จ้าวได้สติกลับมาจึงพูดต่อว่า “คิดไม่ถึงว่าจะมีการฝึกวรยุทธด้วยวิธีการเช่นนี้ ช่างแปลกประลาดและเห็นได้น้อยนัก！”

“การหายใจแบบทารกในครรภ์เป็นวิธีฝึกของลัทธิเต๋า โดยการหายใจเบาๆ เหมือนทารก? ดูสิเขาขดตัวเป็นก้อนกลม เหมือนทารกที่อยู่ในน้ำคร่ำภายในครรภ์ของมารดา”

ฉีเติ่งเสียนได้ขยับตัวในเวลานี้ จากนั้นจึงโผล่ขึ้นมา นิ้วเท้าขยับไปมา แหวกว่ายผ่านสายน้ำ ชั่วครู่ร่างของเขาก็ยืนอยู่บนผิวน้ำเรียบร้อย โดยที่น้ำแช่ได้เพียงเท้าเขาเท่านั้น

หากฉีเติ่งเสียนรู้เข้ากับความคิดที่อยู่ในใจของพวกเขาแล้ว ต้องอดไม่ได้ที่จะชูนิ้วกลางใส่พวกเขาอย่างแน่นอน อิจฉาอะไร เมื่อคืนเขาถูกปีศาจยั่วยวนตนนี้ทำซะจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ไม่ได้นอนทั้งคืน จนเขาต้องไปแช่ตัวฝึกการหายใจแบบทารกในครรภ์ในสระว่ายน้ำทั้งคืน

“แค่ก พวกเราไปฝึกที่ด้านนอกกัน ！”อาจารย์จ้าวผู้มีสายตา หลังจากที่ไอออกมาหนึ่งทีแล้ว จึงเรียกอาจารย์ทั้งสองตามตนเองออกไป

เฉินหยูเมื่อเห็นเสื้อผ้าที่เปียกชื้นไปด้วยน้ำบนตัวของฉีเติ่งเสียนแล้ว อดที่จะขำออกมาไม่ได้ “นายไม่ได้แช่ตัวในสระทั้งคืนใช่ไหม？”

ฉีเติ่งเสียนตอบด้วยใบหน้ามืดครึ้ม“ไม่ใช่เพราะเธอที่อยากจะนอนกับฉันหรอ? ทำเอาฉันกลัว จนไม่กล้าที่กลับไปนอนในห้อง！”

เฉินหยูหัวเราะจนเกือบบ้า เห็นเขาในสภาพนี้แล้ว ก็หายแค้นอย่างอดไม่ได้ ครั้งที่แล้วใครใช้ให้เขาจงใจทำให้เธอตกใจ จนอับอายในที่สาธารณะกัน ยิ่งไปกว่านั้น สถานที่เช่นกวางหยางไม่มีห้องน้ำสาธารณะ สุดท้ายก็ต้องหาพุ่มหญ้าที่ไม่มีคนในการแก้ปัญหา

ทันใดนั้น เฉินหยูก็พูดขึ้นมาว่า“ฉันจะบอกข่าวร้ายกับนายหนึ่งอย่าง”

“อะไร？”

“ช่วงนี้เซี่ยงตงชิง กำลังนัดบอด......”

“เธอ? นัดบอด？！” ฉีเติ่งเสียนอ้าปากกว้างด้วยความตะลึง

“เหมือจะเป็นพ่อบ้านฝูที่บังคับให้เธอไปทำ ดูเหมือนจะนัดเจอกับชายหนุ่มที่ยอดเยี่ยมไปสองถึงสามคนแล้ว” เฉินหยูพูดไปขำไป

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกไปด้วยความแปลกประหลาด“เธอเย็นชาซะขนาดนั้น ผู้ชายที่ไหนจะกล้าแต่งกับเธอ？”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ก็รู้สึกเหมือนในกระเพาะกำลังเกิดกรดไหลย้อน？

หลังจากที่พูดจบ ทันใดนั้นฉีเติ่งเสียนก็ได้สติกลับมา การที่อาฝูบังคับให้เซี่ยงตงชิงทำแบบนี้นั้น ไม่ใช่ว่าเขากำลังเตรียมตัวที่จะจากไปแล้วอย่างนั้นหรือ？！