มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 870

เรียวขาของเฉินหยูสวยมาก แต่ความคิดของฉีเติ่งเสียนไม่ได้อยู่บนนั้น สมองเต็มไปด้วยเซี่ยงตงฉิงผู้หญิงที่เย็นชาคนนั้น

เขารู้สึกว่าตัวเองเเละเซี่ยงตลฉิงอย่างมากก็คงเป็นได้แค่สหาย ความสัมพันธ์แบบเพื่อน แต่เมื่อได้ข่าวว่าเธอจะหมั่น กลับมีความรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา......

"จิ๊ ทำไมตอนนั้นถึงไม่ได้รวมประธานเซี่ยงเข้ามาในคำว่า'ฉันเอาทั้งหมด'ตั้งแต่แรกนะ"ฉี่เติ่งเสียนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยในใจ

เฉินหยูเห็นฉี่เติ่งเสียนใจลอย ในใจก็หัวเราะ"ว่าแล้วผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ของดีอะไร โลภมาก! "

ฉี่เติ่งเสียนได้สติกลับมา กล่าว"ดูแล้ว ฉันคงต้องกลับประเทศแล้ว"

"กังวล?"เฉินหยูกล่าวล้อเล่น

"ไม่ใช่ เป็นเพราะอาฝูเป็นญาติคนเดียวของประธานเซี่ยง"ฉี่เติ่งเสียนกล่าวอย่างจริงจัง

"ความหมายของคุณคือ ร่างกายของอาฝูจะไม่ไหวแล้ว?ถึงบังคับให้เซี่ยงตงฉิงรีบหมั่น?"เฉินหยูฉลาดมาก แป๊บเดียวก็เดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ฉี่เติ่งเสียนกล่าว"อาฝูเป็นโรคมะเร็ง เวลาตอนนี้เป็นระยะสุดท้ายแล้ว ครั้งก่นเขาขอให้ฉันดูแลประธานเซี่ยง แต่ตอนนี้มีเรื่องแบบนี้กับฉันอยู่......"

เฉินหยูกล่าว"เซี่ยงตงฉิงก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว คุณจะกังวละไรกัน?"

ฉี่เติ่งเสียนกล่าว"ไม่ใช่ เธอไม่เข้าใจ ผู้หญิงคนนี้ดูแข็งแกร่ง เหมือนดั่งน้ำแข็ง แต่ความเป็นจริงแล้วมันเป็นอาการป่วยทางจิต! "

"อาฝูต้องจากเธอไปแล้ว เธออาจจะทรุดลงตรงจุดนั้น! "

"ถ้าฉันไม่กลับไป เซี่ยงกรุ๊ปคงจะจบเห่แน่! "

เฉินหยูตะลึง แล้วกล่าว"ดูเหมือน คุณมีสถานที่สำคัญในใจเธอนะ ไม่อย่างนั้น เหมือนว่าคุณกลับไปก็ไม่มประโยชน์อะไร"

ฟังคำพูดของเฉินหยูแล้ว ฉี่เติ่งเสียนตะลึง ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น......

เขาก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ตัวเองถึงเสนอจะดูแลเธอเอง ตัวเองสำหรับเซี่ยงตงฉิงนั้นสำคัญมาก หลังจากที่อาฝูจากไป สามารถปลอมเธอได้

"ไม่เป็นไร รอให้จัดการเรื่องในกวางหยางให้แล้วเสร็จก่อน คุณก็กลับเมืองจงไห่ซะ เซี่ยงกรุ๊ป จะมีปัญหาไม่ได้......"เฉินหยูคิดแล้ว กล่าว

"แต่ว่า คุณก็ต้องระวังตัวนะ! "

"คุณในตอนนี้ กำลังอยู่บนยอดพายุ ยากที่จะไมาให้คนเล็งเซี่ยงตงฉิง เตรียมนั่งคอยกระต่ายได้เลย"

ฉี่เติ่งเสียนกล่าว"แม้จะมีแหฟ้าตาข่ายดินฉันก็ต้องกลับไป! "

เขาคิดถึงวิดีโอที่อาฝูส่งให้ เซี่ยงตงฉิงนั่งอยู่บนโต๊ะอาหารคนเดียว หยิบแก้วไวน์ไว้ ชนแก้วกับแก้วไวน์ข้างหน้าที่นั่งว่าง แล้วดื่มหมดในดอึกเดียวในแต่ละแก้ว

เหมือนกัน กลับคิดถึงตอนที่เซี่ยงตงฉิงคิดว่าเขามาช่วยเธอเพียงเพราะเซี่ยงตงเล่ย ความรู้สึกถึงขั้นแตกสลาย......

เขารู้ บางทีในสนามสงครามการค้าที่จงไห่ส่งผลกระทบต่อกลุ่มใหญ่หลายกลุ่ม เขาและเซี่ยงตงฉิงผู้ที่พูดไม่ค่อยเก่ง ได้มีความรู้สึกพิเศษบางอย่างเกิดขึ้น

"เอ๋เอ๋เอ๋ พูดถึงเซี่ยงตงฉิง ถุงน่องดำก็ไม่ดูแล้ว?"เฉินหยูกล่าวกับฉี่เติ่งเสียน

"จิ๊ มีเพียงหลี่หยุนหว่านเท่านั้นทีสามารถดึงแก่นนแท้ของตัวอักษรพวกนั้นออกมาได้ เธอยังขาดไปหน่อย อีกอย่าง ฉันไม่ได้ชอบดูถุงน่องดำสักหน่อย คนจริงจังที่ไหนเขาดูถุงน่องดำกัน?"ฉี่เติ่งเสียนกล่าวอย่างไม่สนใจ

ใบหน้าที่ล้อเล่นของเฉินหยูแข็งทื่อ อธิบายความคิดไม่ถูกอยากที่จะเป่าหัวหมานี่ให้ระเบิดออก กล้าดียังไงมาเอาคืนตัวเองต่อหน้า?

"ได้ ครั้งหน้าไม่ใส่แล้ว"เฉินหยูกล่าวอย่างเย็นชา

"ฉันคือคนจริงจัง ฉันไม่ชอบดู แต่ชอบจับ! "ฉี่เติ่งเสียนกล่าว

เฉินหยูมอบนิ้วกลางให้เขาทันที แล้วหันหลังเดินจากไป

ฉี่เติ่งเสียนกล่าว"อร๊า เฉินหยู! ฉันมีอั่งเปาห้าสิบหยวน ไม่รู้จะส่งให้ใคร! "

เฉินหยูมอบนิ้วกลางทั้งสองนิ้วให้เขาโดยตรง ซื้อหนึ่งแถมหนึ่ง!

อั่งเปาห้าสิบหยวนยังกล้าที่จะเอาออกมา?ทำไมตอนที่ส่งของขวัญให้สาวไลฟ์สด ยังไม่งกขนาดนี้เลย!