มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 883

การที่อิเลียน่าจินวามีประวัติพื้นหลังแบบนี้นั้น ทำให้ฉีเติ่งเสียนรู้สึกตะลึงอย่างไม่ได้

นอกจากนั้น อิเลียน่าจินวายังได้เปิดเผย การที่กองกำลังของเกาเฉินสามารถอยู่ใต้กองกำลังที่แข็งแกร่งอย่างประเทศเสวี่ยได้โดยไม่ถูกทำลายนั้น แท้จริงแล้ว มิคาอิลได้วางหมากไว้ก่อนแล้ว

ปู่ที่ฉลอดของเธอได้เห็นข้อเสียงและช่องโหว่เบื้องหลังของสภาพแวดล้อมทั้งหมดของประเทศเสวี่ยวมาตั้งแต่แรกแล้ว

สิ่งที่ทำให้ฉีเติ่งเสียนตะลึงอย่างอดไม่ได้ กลับเป็นการประกาศของมิคาอิล ทำไมเธอถึงคิดที่จะเปิดเผยมันออกมากับเขา？ต้องการทำให้แผนการของประเทศเสวี่ยที่วางแผนมานานขนาดนี้ล้มเหลว?

แต่แผนการนี้เป็นแผนการที่สามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ได้เลย หากทำสำเร็จ กลุ่มคณาธิปไตยจะถูกกำจัดทิ้งโดยนายกเทศมนตรีที่มีตำแหน่งเป็นประธานาธิบดีทันที

สุดท้าย อิเลียน่าจินวาได้ให้คำตอบที่ฉีเติ่งเสียนรู้สึกพอใจอยู่ เพื่อที่จะรักษาชีวิตไว้

ขนาดมดยังพยายามที่จะรักษาชีวิต แล้วนับประสาอะไรกับคน？

ฉีเติ่งเสียนเกลียดที่สุดคือคนประเภทที่ชอบอ้างถึงผลประโยชน์ส่วนรวม ไม่ได้คำนึงถึงความคิดเห็นของคนที่เกี่ยวข้อง เอะอะก็บอกว่าเพื่อประโยชน์ส่วนรวม และจำเป็นจะต้องเสียสละ ไม่ว่าคนคนนั้นจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม

ส่วนตัวเขาคิดว่า คนที่มีบุคลิกลักษณะที่มีคุณธรรมสูงนั้น ต้องมีความเห็นอกเห็นใจผู้ที่อ่อนแอกว่า กระทั้งเอาใจเขามาใส่ใจเรา

เห็นได้ชัดว่าอิเลียน่าจินวาเบื่อชีวิตแบบอกสั่นขวัญเเขวนอย่างนั้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ดังนั้น ไม่ว่าคนของประเทศเสวี่ยจะมาหาเธอกี่ครั้ง เธอก็ปฏิเสธไปอย่างไร้เยื่อใย

เมื่อเทียบกับการกลับไปชูธงเอาใจคนที่ประเทศเสวี่ยแล้ว อิเลียน่าจินวาชอบที่จะตื่นเช้าแล้วให้ฉีเติ่งเสียนมาฝึกวรยุทธมากกว่า โดยเฉพาะท่า“วัวเหล็กไถนา”ท่านี้ต้องได้รับการฝึกฝนอย่างเข้มงวด

เช้านี้ด้านนอกฝนตกหนักมาก ภายในบ้านก็มีเสียงดังของกระดิ่ง ทั้งสองร่วมมือกัน ราวกับเป็นการรวมตัวกันของผลึกของเหลว เมื่อประกอบเข้ากันจึงให้บรรยากาศราวกับได้แต่งเนื้อเพลงที่น่าประทับใจออกมาหนึ่งบท

หลังจากการฝึกอย่างหนักหน่วงในตอนเช้าได้จบลง อิเลียน่าจินวาได้ยกมือทั้งสองขึ้นแล้วพูดออกมาว่า “ฮูล่า！”

ฉีเติ่งเสียนก็ทำตาม ยกสองมือขึ้นพร้อมพูด“ฮูล่า！”

จากนั้น ทั้งสองจึงใช้ภาษาเสวี่ยในการสนทนา อย่างน้อยคนที่เป็นภาษาเสวี่ยมีไม่มาก ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องกังวลว่าถ้าได้ยินเข้าแล้วจะโดนแบน

อิเลียน่าจินวามีความสุขมาก วันนี้สำหรับเธอแล้ว ถือเป็นวันที่มีความสุขมากวันหนึ่ง

เธอได้สารภาพตัวตนที่แท้จริงของเธอ และยังได้ปล่อยวางภาระอีกมากมาย

อย่างไรก็ตาม ฉีเติ่งเสียนไม่สามารถที่จะอยู่ที่นี่ได้นาน เขากะว่าหลังจากที่เข้าร่วมการประมูลในวันพรุ่งนี้เรียบร้อยแล้ว ก็จะไปจากจงไห่

“ไม่รู้ว่าคราวหน้าที่จะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่？”อิเลียน่าจินวาพูดอย่าเสียดาย “อีกอย่าง ฉันก็ต้องไปที่ประเทศมี่แล้ว”

เซี่ยงตงชิงกับฉีเติ่งเสียนได้ทำการย้ายทรัพย์สินจำนวนมากไปยังประเทศมี่แล้ว เพื่อป้องกันการถูกอาญัติอย่างกะทันหัน หลังจากนั้น ทรัพย์สินยังไงก็ต้องได้กลับมาในประเทศอย่างแน่นอน แต่ต้องใช้เวลานิดหน่อยในการวางแผน

ขณะนี้หลี่อวิ๋นหว่านก็ได้อยู่ที่ประเทศมี่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ซ่อนตัวอยู่ด้านหลังฉาก ให้คนที่อยู่หน้าฉากได้โบกโบยธนบัตรในมืออย่างเต็มที่

“เธอเลือกที่จะติดตามฉันแล้ว นี่เป็นสิ่งที่จะต้องเผชิญอย่างเลี่ยงไม่ได้ ปล่อยวางแล้วไปแสดงศักยภาพที่ยอดเยี่ยมของเธอที่ประเทศมี่เถอะ ฉันเชื่อว่าเธอจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังแน่นอน！” ฉีเติ่งเสียนพูดปลอบ

อิเลียน่าจินวามั่นใจกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก เธอเชิดหน้าพร้อมพูดว่า “แน่นอน！ฉันจะพยายามรักษาความสุขของพวกเราไว้อย่างแน่นอน”

ฉีเติ่งเสียนโยกหัวเธอเบาๆ เธอผ่านอะไรมามากมาย แต่นิสัยยังคงอ่อนต่อโลก

“ควรที่จะจัดบอดี้การ์ดส่วนตัวให้เธอสักคน ไม่อย่างนั้น ความอดทนต่ำอย่างคนประเทศเสวี่ย คงจะมาลักพาตัวเธอไปในทันที แบบนี้จะแย่เอา ”ฉีเติ่งเสียนคิด

ดังนั้น เขาจึงกดโทรศัพท์โทรไปหาหวงชงที่เป็นลูกศิษย์ของตน

หวงชงเมื่อเห็นเบอร์แปลกโทรมา จึงกดตัดสายทิ้ง

ฉีเติ่งเสียนอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้ ชิ๊ ไอ้ศิษย์คนนี้ กล้าที่จะตัดสายอาจารย์ตัวเองทิ้งอย่างนั้นหรือ？

“สรุป ตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้น？”

“การที่ตอนนี้ผมมีความกล้าที่จะไปหาเธอแล้ว เท่ากับว่าผมกล้าที่จะเผชิญหน้ากับเรื่องนี้แล้ว ก็ไม่เป็นอะไรที่จะบอกเรื่องนี้กับอาจารย์......”

“ผมกับเธอเราเคยเป็นแฟนกัน ตอนนั้น มีไอ้สารเลวที่ชื่อว่าเหยียนต้ง ถืออำนาจของครอบครัวตัวเอง ตั้งใจใบ้เบื้องบนมอบภารกิจอันตรายให้ผมทำ”

“มีครั้งหนึ่งที่ภารกิจอันตรายมาก มีเพียงแค่ผมกับเพื่อนอีกสองคนที่รอดมาได้ ตอนนั้นไม่สามารถติดต่อกับส่วนกลางได้ ทุกคนจึงคิดว่าพวกเราตายแล้ว”

“เพราะเรื่องนี้เธอเศร้าเสียใจเป็นอย่างมาก เหยียนต้งก็พาเพื่อนสนิทที่เธอเชื่อใจมาปลอบเธอ จากในใส่ยาไปในเหล้า......”

เมื่อฟังถึงตรงนี้ ฉีเติ่งเสียนคิ้วกระตุกอย่างอดไม่ได้ “แบบนี้นายยังไม่กำจัดมันอีก？”

“ผมไปแก้แค้นมาแล้ว แต่ผมล้มเหลว ยังถูกซ้อมจนขาหักมาหนึ่งข้าง แถวยังถูกไล่ออกจากธีม”น้ำเสียงของหวงซงน่าสงสารอย่างอดไม่ได้ “เธอไม่อยากพบผม จงหนีมาอยู่ที่เซียงซาน ผมตามหาเธอมาหลายปี จริงๆแล้วผมหาเธอเจอตั้งแต่สองปีก่อนแล้ว เพียงแค่ตอนนั้นผมยังไม่กล้าพอที่จะเผชิญหน้ากับเรื่องนี้......จนมาเมื่อเร็วๆนี้ ผมคิดได้แล้ว”

“แล้วทำไมนายไม่บอกฉันแต่แรก ไม่อย่างนั้น ฉันจะปฏิบัติกับนายอย่างเท่าเทียมแน่นอน ให้พิเศษแก่นายเยอะหน่อย”

“อาจารย์เลิกล้อผมเล่นเถอะ สองมาตร......เอิ่ม คนที่ทำสองอย่างในเวลาเดียวกัน จะปฏิบัติอย่างเท่าเทียมเป็นไม่ไม่ได้หรอก แล้วผมก็ไม่ได้มีลูกใหญ่แบบศิษย์พี่หญิงด้วย！”หวงซงเรียบเรียงคำพูดตอบกลับ เกือบหลุดคำว่า“สองมาตรฐาน”ออกมาแล้ว

ฉีเติ่งเสียนหน้ามืดครึ้ม ที่เขาปฏิบัติกับหยางกวนกวนพิเศษกว่าเป็นเพราะว่าเขาชอบลูกใหญ่ของเธองั้นหรอ？

ผายลม！

โง่เง่า！

เห็นได้ชัดว่ามวยของหยางกวนกวนฝึกได้ดีกว่าหวงซงเป็นไหนๆ

เป็นมวยสิงอี้จริงไหมเนี่ย？