มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 883

การที่อิเลียน่าจินวามีประวัติพื้นหลังแบบนี้นั้น ทำให้ฉีเติ่งเสียนรู้สึกตะลึงอย่างไม่ได้

นอกจากนั้น อิเลียน่าจินวายังได้เปิดเผย การที่กองกำลังของเกาเฉินสามารถอยู่ใต้กองกำลังที่แข็งแกร่งอย่างประเทศเสวี่ยได้โดยไม่ถูกทำลายนั้น แท้จริงแล้ว มิคาอิลได้วางหมากไว้ก่อนแล้ว

ปู่ที่ฉลอดของเธอได้เห็นข้อเสียงและช่องโหว่เบื้องหลังของสภาพแวดล้อมทั้งหมดของประเทศเสวี่ยวมาตั้งแต่แรกแล้ว

สิ่งที่ทำให้ฉีเติ่งเสียนตะลึงอย่างอดไม่ได้ กลับเป็นการประกาศของมิคาอิล ทำไมเธอถึงคิดที่จะเปิดเผยมันออกมากับเขา？ต้องการทำให้แผนการของประเทศเสวี่ยที่วางแผนมานานขนาดนี้ล้มเหลว?

แต่แผนการนี้เป็นแผนการที่สามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ได้เลย หากทำสำเร็จ กลุ่มคณาธิปไตยจะถูกกำจัดทิ้งโดยนายกเทศมนตรีที่มีตำแหน่งเป็นประธานาธิบดีทันที

สุดท้าย อิเลียน่าจินวาได้ให้คำตอบที่ฉีเติ่งเสียนรู้สึกพอใจอยู่ เพื่อที่จะรักษาชีวิตไว้

ขนาดมดยังพยายามที่จะรักษาชีวิต แล้วนับประสาอะไรกับคน？

ฉีเติ่งเสียนเกลียดที่สุดคือคนประเภทที่ชอบอ้างถึงผลประโยชน์ส่วนรวม ไม่ได้คำนึงถึงความคิดเห็นของคนที่เกี่ยวข้อง เอะอะก็บอกว่าเพื่อประโยชน์ส่วนรวม และจำเป็นจะต้องเสียสละ ไม่ว่าคนคนนั้นจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม

ส่วนตัวเขาคิดว่า คนที่มีบุคลิกลักษณะที่มีคุณธรรมสูงนั้น ต้องมีความเห็นอกเห็นใจผู้ที่อ่อนแอกว่า กระทั้งเอาใจเขามาใส่ใจเรา

เห็นได้ชัดว่าอิเลียน่าจินวาเบื่อชีวิตแบบอกสั่นขวัญเเขวนอย่างนั้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ดังนั้น ไม่ว่าคนของประเทศเสวี่ยจะมาหาเธอกี่ครั้ง เธอก็ปฏิเสธไปอย่างไร้เยื่อใย

เมื่อเทียบกับการกลับไปชูธงเอาใจคนที่ประเทศเสวี่ยแล้ว อิเลียน่าจินวาชอบที่จะตื่นเช้าแล้วให้ฉีเติ่งเสียนมาฝึกวรยุทธมากกว่า โดยเฉพาะท่า“วัวเหล็กไถนา”ท่านี้ต้องได้รับการฝึกฝนอย่างเข้มงวด

เช้านี้ด้านนอกฝนตกหนักมาก ภายในบ้านก็มีเสียงดังของกระดิ่ง ทั้งสองร่วมมือกัน ราวกับเป็นการรวมตัวกันของผลึกของเหลว เมื่อประกอบเข้ากันจึงให้บรรยากาศราวกับได้แต่งเนื้อเพลงที่น่าประทับใจออกมาหนึ่งบท

หลังจากการฝึกอย่างหนักหน่วงในตอนเช้าได้จบลง อิเลียน่าจินวาได้ยกมือทั้งสองขึ้นแล้วพูดออกมาว่า “ฮูล่า！”

ฉีเติ่งเสียนก็ทำตาม ยกสองมือขึ้นพร้อมพูด“ฮูล่า！”

จากนั้น ทั้งสองจึงใช้ภาษาเสวี่ยในการสนทนา อย่างน้อยคนที่เป็นภาษาเสวี่ยมีไม่มาก ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องกังวลว่าถ้าได้ยินเข้าแล้วจะโดนแบน

อิเลียน่าจินวามีความสุขมาก วันนี้สำหรับเธอแล้ว ถือเป็นวันที่มีความสุขมากวันหนึ่ง

เธอได้สารภาพตัวตนที่แท้จริงของเธอ และยังได้ปล่อยวางภาระอีกมากมาย

อย่างไรก็ตาม ฉีเติ่งเสียนไม่สามารถที่จะอยู่ที่นี่ได้นาน เขากะว่าหลังจากที่เข้าร่วมการประมูลในวันพรุ่งนี้เรียบร้อยแล้ว ก็จะไปจากจงไห่

“ไม่รู้ว่าคราวหน้าที่จะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่？”อิเลียน่าจินวาพูดอย่าเสียดาย “อีกอย่าง ฉันก็ต้องไปที่ประเทศมี่แล้ว”

เซี่ยงตงชิงกับฉีเติ่งเสียนได้ทำการย้ายทรัพย์สินจำนวนมากไปยังประเทศมี่แล้ว เพื่อป้องกันการถูกอาญัติอย่างกะทันหัน หลังจากนั้น ทรัพย์สินยังไงก็ต้องได้กลับมาในประเทศอย่างแน่นอน แต่ต้องใช้เวลานิดหน่อยในการวางแผน

ขณะนี้หลี่อวิ๋นหว่านก็ได้อยู่ที่ประเทศมี่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ซ่อนตัวอยู่ด้านหลังฉาก ให้คนที่อยู่หน้าฉากได้โบกโบยธนบัตรในมืออย่างเต็มที่

“เธอเลือกที่จะติดตามฉันแล้ว นี่เป็นสิ่งที่จะต้องเผชิญอย่างเลี่ยงไม่ได้ ปล่อยวางแล้วไปแสดงศักยภาพที่ยอดเยี่ยมของเธอที่ประเทศมี่เถอะ ฉันเชื่อว่าเธอจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังแน่นอน！” ฉีเติ่งเสียนพูดปลอบ

อิเลียน่าจินวามั่นใจกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก เธอเชิดหน้าพร้อมพูดว่า “แน่นอน！ฉันจะพยายามรักษาความสุขของพวกเราไว้อย่างแน่นอน”

ฉีเติ่งเสียนโยกหัวเธอเบาๆ เธอผ่านอะไรมามากมาย แต่นิสัยยังคงอ่อนต่อโลก

“ควรที่จะจัดบอดี้การ์ดส่วนตัวให้เธอสักคน ไม่อย่างนั้น ความอดทนต่ำอย่างคนประเทศเสวี่ย คงจะมาลักพาตัวเธอไปในทันที แบบนี้จะแย่เอา ”ฉีเติ่งเสียนคิด

ดังนั้น เขาจึงกดโทรศัพท์โทรไปหาหวงชงที่เป็นลูกศิษย์ของตน

หวงชงเมื่อเห็นเบอร์แปลกโทรมา จึงกดตัดสายทิ้ง

ฉีเติ่งเสียนอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้ ชิ๊ ไอ้ศิษย์คนนี้ กล้าที่จะตัดสายอาจารย์ตัวเองทิ้งอย่างนั้นหรือ？