มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 923

หมาป่าโลภที่กำลังดูการแสดงอยู่จู่ๆก้รู้สึกหนาวที่ด้านหลังศรีษะ หันหลังไปอย่างแรง ก็เห็นมือหยกพุ่งมาคว้าหลังหัวของตัวเอง

เขาไม่พูดอะไรมาก เอี๊ยวตัวอย่างแรง หมัดปะทะกับมือหยกนั้น

พลังของเขายังไม่ได้พัมนาอย่างเต็มที่ คลื่นพลังธรรรมดาที่พุ่งออกมาจากฝ่ามือของเขา สะท้านจนเขาอดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปหนึ่งก้าว

ขณะที่ถอยหลัง เขาเห็นคนที่โจมตีเขาได้อย่างชัดเจน เป็นผู้หญิงที่มีใบหน้าละเอียดอ่อน เรียกไม่ได้เป็นสาวสวย แต่ก็ถือว่าสวย โดยเฉพาะนิสัยที่เย็นชา และเงียบสงบงขั้นสุด

ผู้หญิงคนนั้นไม่แปลกใจเลยหลังจากที่เธอพลาดการโจมตี ก้าวไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง ทันใดนั้นก็เข้าใกล้มาป่าโลภ ใช้ท่าดูเเลใจ!

หมาป่าโลภรีบใช้ท่า"หมัดบังใจ"รับไว้ แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับยิ่งตียิ่งใกล้ การก้าวก็ยิ่งใกล้มากขึ้น สองฝ่ามือฟาดมาข้างหน้า!

"ผู้หญิงคนนี้มาจากไหน ถึงมีลีลาการต่อสู้ที่ดุเดือดขนาดนี้! "หมาป่าโลภเย็นในใจ สองมือยกขึ้น ปกป้องใบหน้าและดึงมันลง

เขาเพิ่งจะจับสองมือของหญิงสาวได้ เตรียมเจาะเนื้อด้วยนิ้วมือ ข้อมือของฝ่ายตรงข้ามกลับลื่น

"แย่แล้ว! "หมาป่าโลภรู้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ ตัวเองได้ใช้ท่า"ล้างหน้าแมว"ที่เรียนรู้จากฉี่เติ่งเสียนด้วยกรงเล็บอินทรีย์คว้าคน

แต่ว่า หมาป่าโลภยังเป็นคนเจ้าเล่ห์ที่มีไหวพริบ ทันทีที่จับอากาศ ก็ไม่ได้สนว่าท่าต่อมาของผู้หญิงคนนั้นคืออะไร สองมือรีบกอดหัวไว้ ร่างกายกลายเป็นลูกบอล หดเป็นไข่ แล้วกลิ่นออกไปทันที

ขณะที่เขายังกลิ้งอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงคนนั้นกล่าวกับฉี่ปู้อวี่ว่า"คุณลุง ได้โปรดออมมือ! "

แน่นอนว่าฉี่ปู้อวี่หันกลับมามองผู้หญิงคนนั้น แล้ว ยกคิ้วขึ้นเบาๆ ด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย

หมาป่าโลภดีดตัวขึ้นจากพื้น กำลังจะโจมตีกลับ กลับฉี่ปู้อวี่ทำท่าทาง ทำได้เพียงระงับความโกรธที่ถูกโจมตีเท่านั้น กล่าวแปล"หัวหน้าใหญ่ถามเธอหมายความว่าอะไร?"

ผู้หญิงคนนี้เรียกฉี่ปู้อวี่ว่าคุณลุง อีกอย่างยังมีศิลปะการต่อสู้ที่สูงขนาดนี้ เรียกได้ว่าพร้อมเปิดเผยตัวตนแล้ว

เธอในตอนนี้ เป็นบุคลิกของจ้าวหงซิ่ว

"ที่แท้ก็คือไอ้ใบ้ฉี่! "จ้าวถูหลงระวังสายตา ร่างกายขดตัวไว้ พร้อมดำเนนการได้ตลอดเวลา

จ้าวหงซิ่วกล่าวอย่างสงบ"ฉันไม่ได้หมายความว่าอะไร แค่มาที่นี่เพื่อหยุดการต่อสู้ระหว่างพวกคุณเท่านั้น อีกอย่าง คุณลุงได้แสดงพลังที่น่าเกรงขขามออกมาเเล้ว ไม่จำเป็นต้องลงมือฆ่าคน"

ฉี่ปู้อวี่แสดงท่าทางอย่างไม่พอใจ หมาป่าโลภกล่าวแปล"หัวหน้าใหญ่บอกว่า พวกเขาบุกรุกพื้นที่ส่วนบุคคล เขาจะฆ่าทั้งหมด ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร! "

จ้าวหงซิ่วส่ายหั กล่าว"คุณลุงทำไม่ถูก พวกเขามาจับคน เป็นการกระทำที่ไม่ยุติธรรม แต่หากพวกเขาตายหล่ะ?สถานการณ์คงไม่เหมือนกัน"

ฉี่ปู้อวี่รู้สึกว่าคำพูดนี้มีเหตุผล

จ้าวหงซิ่วกล่าว"สถานการณ์เบื้องต้นของคุณน้าดีมาก"

ฉี่เติ่งเสียนพยักหน้าเบาๆ แล้วโบกมือ

หมาป่าโลภกล่าว"ให้พวกคุณรีบไสหัวไปซะ! "

จ้าวถูหลงขมวดคิ้ว ฉี่ปู้อวี่เก่งมา แต่หากเป็นจ้าวหงซิ่วที่ลงมือ อีกอย่าง มีเขาช่วย และยังมีคนที่ตัวเองพามากดอีกด้วย......

จ้าวถูหลงอยากเปิดปาก ก็ได้ยินคนหนึ่งกล่าว"เขาตีคนของเราตาย พวกเราจะไปแบบนี้เหรอ?อย่างนั้นอนาคตเราจะวางหน้าไว้ที่ไหน?คุณจ้าว เขาเก่งมากก็จริง แต่หากพวกเราร่วมมือกัน......"

ฉี่ปู้อวี่เพียงรู้สึกเสียงดัง กลับปล่อยหมัดแนวราบออกไป คนพวกนี้ยังไม่ทันพูดจบ ใบหน้าก็ถูกต่อยแล้ว

หมัดของฉี่ปู้อวี่แทงไปข้างหน้า โดยศูนย์กลางของหมัดชี้ขึ้น มุ่งไปที่แนบข้างแก้มของเขาโดยตรง เสียงดังปั้ง หัวของเขาหันไปตามแรงทันที ยังหันไม่ทันหมดเก้าสิบองค์ศา ก็มีเสียงคลิก ก็ได้หันกลับไปทางด้านหลังอีกครั้ง......

"อร๊า......เทพปีศาจเมฆาอัคคี! "มุมปากของหมาป่าโลภสั่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

หัวหน้าใหญ่คนนี้ วันธรรมดาอย่างกับครูสอนหนังสือ ลงมือขึ้นมา ไม่เหมือนคนเลยด้วยซ้ำ......

"จ้าวหงซิ่ว?"

"เทียนฟ้าของตระกูลจ้าวคนนั้น?"

"ผู้หญิงคนหนึ่ง ทำไมถึงมีศิลปะการต่อสู้ระดับสูงได้ขนาดนี้?"

หลังจากหมาป่าโลภดูฉี่ปู้อวี่อธิบายแล้ว อดไม่ได้ที่จะตะลึงเล็กน้อย รู้สึกว่าหวากั๋วเป็นประเทศที่กว้างใหญ่และมีทรัพยากรมาก ไม่น่าแปลกใจเลย ผู้หญิงคนหนึ่ง ถึงได้มีพลังการต่อสู้ที่สูงขนาดนี้ มันเกินจริงเกินไปหน่อยแล้ว!

หมาป่าโลภกล่าว"ถ้าหัวหน้าใหญ่ลงมือกับผู้หญิงคนนั้น ใครจะเก่งกว่ากัน?"

ฉี่ปู้อวี่เพียงส่ายหัวเล็กน้อย หมายความว่าก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ศิลปะการต่อสู้ที่ถึงระดับนี้ สู้จนแสดงงการต่อสู้ทั้งหมดออกมาแล้ว การฝึกฝนรูปแบบการต่อสู้และสมรรถภาพทางกายของกันและกันถึงจุดสูงสุดแล้ว ขึ้นอยู่กับว่าใครทำรายละเอียดได้ดีกว่า

"ครอบครัวคนเสือนี้ ผู้หญิงคนเมื่อครู่เพิ่งจะเรียกเขาว่าคุณลุง"หมาป่าโลภคิิดในใจ

ขณะเดียวกัน รู้สึกกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องที่ตัวเองทำเมื่อวานก่อน นี่ไม่ใช่การปลอมเป็นคำพูดของหัวหน้าใหญ่เหรอ คงไม่ถึงขั้นถูกหักขาหรอก......มั้ง? !

ฉี่ปู้อวี่ลงมือครั้งนี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสิ่งนี้ทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนตกใจ

ฉี่เติ่งเสียนไม่รู้ว่าพ่อของตัวเองไปสังหารครั้งใหญ่ถึงจงไห่ ในวันนั้น ซุนชิงซวนมาถึงเมืองเซียงซาน เขาได้พาซุนชิงซานไปที่ตระกูลเล่ยเพื่อดูอาการสองนายน้อยจองตระกูลเล่ย

เพิ่งถึง เขาก็อดไม่ได้ที่จะตะลึง เพราว่า เห็นสวี่เอ้าเสวี่ยอยู่ในห้องนั่งเล่น!

"ที่เเท้ ผู้หญิงเลวคนนี้ไม่รู้จักการวางตัว! ถึงต้องการใช้อิทธิพลของตระกูลเล่ยเพื่อบรรลุเป้าหมายของเธอจริงๆ ไม่อยากถูกฉันควบคุม"เมื่อฉี่เติ่งเสียนเห็นสวี่เอ้kเสวี่ย อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเย็นชา

ขณะที่สวี่เอ้าเสวี่ยเห็นเขา ก็ตกตะลึงเช่นกัน จากนั้นร่องรอยความตื่นตระหนกก็แวบขึ้นมาในแววตา

ความคิดแบบนี้ ทำให้เธอไม่พอใจอย่างมาก ตัวเองสูงส่งขนาดนี้ ทำไมต้องกลัวผู้ชายเลวแบบนี้ด้วย? !