"ศิษย์พี่ บริษัทของหนานเชี่ยนสามารถพลิกวิกฤตกลับมาได้ โชคดีที่ได้พี่ช่วย!"
"ศิษย์น้องตื้นตันใจมาก ต่อไปถ้ามีเรื่องอะไรให้ช่วยศิษย์พี่ไม่ต้องเกรงใจ บุกน้ำลุยไฟผมจะไม่เกี่ยงเลย"
หวงชงประสานมือคารวะหยางกวนกวน พูดอย่างจริงใจ
หยางกวนกวนกลับส่ายหน้า "คนกันเองทั้งนั้น อีกอย่าง ตอนที่ไม่มีคนอื่นอยู่ด้วย นายควรเรียกฉันว่าอาจารย์แม่นะ"
หวงชงเกาท้ายทอยอย่างเขินอาย "ผมไม่ค่อยได้เจอผู้สูงศักดิ์ที่เต็มใจช่วยเหลือกันแบบนี้ บุญคุณนี้ผมจะไม่มีวันลืม"
หยางกวนกวนยิ้ม "เอาล่ะ นายกลับไปเตรียมตัวเถอะ ฉันกับอาจารย์ของนายจะมาหาตอนช่วงบ่าย แล้วจะแวะไปซื้อของที่ร้านของหนานเชี่ยนด้วย!"
"ฉันวัดตัวคุณให้ร้านของหนานเชี่ยนตัดไว้แล้วสองชุด คุณภาพใกล้เคียงกับของต่างประเทศมาก กลับไปลองสักหน่อยเถอะ"
หลังจากกลับถึงวิลล่า หยางกวนกวนก็หยิบชุดสูทออกมาสองชุด
"หายากนะเนี่ยที่คุณจะคิดเผื่อผมมากขนาดนี้ อุตส่าห์ตัดเผื่อตัวใหญ่กว่าให้ตั้งหนึ่งชุด" ฉีเติ่งเสียนพูด
เห็นได้ชัดว่าหยางกวนกวนคิดเผื่อตอนฉีเติ่งเสียนปลอมตัวมาให้ด้วยแล้ว จึงให้หนานชี่ยนตัดมาสองชุด ชุดหนึ่งพอดีกับรูปร่าง อีกชุดหนึ่งสำหรับรูปร่างของเขาหลังปลอมตัว
"ตอนกลางคืนลองใส่ดูแล้วกัน ต่อไปให้ผู้บริหารระดับสูงของหยางกรุ๊ปตัดชุดจากร้านนี้ด้วยดีกว่า" หยางกวนกวนพูดพลางยิ้ม
ฉีเติ่งเสียนไม่พูดมาก เปลี่ยนไปใส่ชุดที่หยางกวนกวนเตรียมให้ทันที ชุดพอดีตัวของเขามาก คุณภาพดี ตัดเย็บได้ประณีตมาก
ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะพยักหน้า "ถ้าพูดถึงชุดสูท ผมก็คงนึกถึงแต่แบรนด์จากต่างประเทศ แน่นอนว่าหัวกั๋วไม่ได้คิดค้นชุดสูทขึ้นมา คงทำสู้ต่างประเทศไม่ได้......แต่หนานเชี่ยนทำได้ หาวิธีทำชุดพวกนี้ด้วยมือของคนหัวกั๋วอย่างพวกเราเอง"
"ฉันก็เคยคิดแบบนี้ แต่ตอนนี้ยังไม่แพร่หลายมาก ต้องปล่อยให้เธอขยายธุรกิจให้ได้มากกว่านี้ก่อนแล้วค่อยคิดอีกที ไม่อย่างนั้นคงไม่มีใครยอมจ่ายเงินซื้อ" หยางกวนกวนมองประเมินฉีเติ่งเสียนหัวจรดเท้า ต้องยอมรับว่าหมอนี่หุ่นดีมากจริงๆ
ใส่สูทแล้วดูผอม แต่ถอดออกแล้วเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ
หยางกวนกวนเดินมาหยุดตรงหน้าฉีเติ่งเสียน ช่วยเขาจัดปกเสื้อ มุมปากประดับรอยยิ้มอ่อนโยน มองยังไงก็ดูดี
"ที่คุณพูดกับผมวันนั้นสามคำ ช่วยพูดมันอีกได้ไหม? ผมอยากฟัง" ฉีเติ่งเสียนถามอย่างอดไม่อยู่
"สามคำ!" หยางกวนกวนตอบกลับทันที
ฉีเติ่งเสียนมุมปากกระตุก "ไม่ใช่อันนี้!"
หยางกวนกวนถามอย่างสงสัย "งั้นอันไหน?"
"แน่นอนว่าเป็น......"
"หา? นายจะหลอกอะไรฉันอีก?!"
หยางกวนกวนสีหน้าไม่สบอารมณ์ขึ้นมาดื้อๆ "นายแค่พูดออกมา มันยากมากนักเหรอ?"
แต่ฉีเติ่งเสียนกลับพูดว่า "ฟังให้ดี!"
หยางกวนกวนหูผึ่ง เงยหน้ามองเขาอย่างรอคอย
ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างอ่อนโยน "I love you!"
ถึงจะพูดเป็นภาษาต่างประเทศ แต่ความหมายเหมือนกันทุกประการ
หยางกวนกวนหน้าแดงปนเขินอาย ดวงตาเป็นประกาย
แต่ฉีเติ่งเสียนกลับรู้สึกดีใจ ถึงภาษาหัวกั๋วจะกว้างขวางและลึกซึ้งมาก แต่บางครั้งภาษาอังกฤษก็มีประโยชน์มากกว่า!
เพราะคำว่า "you" ในภาษาอังกฤษ เป็นได้ทั้งเอกพจน์และพหูพจน์
สามารถใช้เรียกคนคนเดียวหรือหลายคนก็ได้
ตอนพูดคำนี้ ฉีเติ่งเสียนนึกถึงหลี่อวิ๋นหว่านและอีวาไปด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...