มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 943

เมื่อเห็นแบบนี้ หยางกวนกวนก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกอย่างรุนแรง!

สวีเอ้าเสวี่ยที่อยู่ด้านข้างในใจรู้สึกตึงเครียดเล็กน้อย

แต่ถึงอย่างนั้นร่างของฉีเติ่งเสียนได้โฉบขึ้นมาแล้วโดยไม่ให้มือปืนมีโอกาสยิงนัดที่สอง เขาชกกระทุ้งชายคนนั้นที่ลำคอ กระแทก เนื้อเยื่ออ่อนทั้งหมดในลำคอของคู่ต่อสู้ก็แตกสลาย

เนื้อเยื่ออ่อนของมือปืนถูกกระแทกชี่เลือดอวัยวะอุดตันไปหมด ล้มลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวด จับคอแล้วกลิ้งไปทั่ว สักพักหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีม่วง ต่อมาร่างบิดเบี้ยวหายใจไม่ออกตาย...

หลังจากสังหารมือปืนรายนี้ไม่นาน มือปืนอีกหลายคนก็ปรากฏตัวบนชั้นสอง ยกมือขึ้นยิงใส่ทั้งสามคนที่ชั้นล่าง

“อันตราย!”

หยางกวนกวนตะโกนต่ำ กอดสวีเอ้าเสวี่ยกลิ้งตัวและคลานไปกับเธอ ซ่อนตัวอยู่ในจุดบอดของมือปืน

ฉีเติ่งเสียนตระหนักดีว่าสถานการณ์ครั้งนี้ไม่ดีนัก มีนักฆ่ามากเกินไป พวกเขาไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป

ถ้าเขาตัวคนเดียวก็คงไม่เป็นไร

แต่เมื่อมีหยางกวนกวนกับสวีเอ้าเสวี่ยที่เป็นภาระอยู่ ไม่มีทางที่จะปล่อยมือได้

กังฟูของหยางกวนกวนนั้นดี แต่ยังไม่ถึงระดับที่ไม่กลัวปืน ถ้าเขาต้องการฝึกกังฟูที่สามารถหลบกระสุนได้ อย่างน้อยก็ต้องใช้ความแข็งแกร่ง

หยางกวนกวนใช้เวลาไม่นานในการพัฒนาพลังมืด แต่หากต้องการใช้พลังมืดเจาะไปทั่วร่างกายและรวมกังฟูเข้ากับไขกระดูก แบบนั้นคงจะต้องใช้เวลานานในการฝึก

“ รีบ ไปกันเถอะ!” ฉีเติ่งเสียนเดินไปหาทั้งสองคนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม เขาอุ้มผู้หญิงสองคนด้วยมือข้างเดียวในแต่ละมืออย่างง่ายดายราวกับว่าเขาอุ้มไว้ตุ๊กตาสองตัว

สวีเอ้าเสวี่ยรู้สึกถึงลมที่หวีดหวิวในหูของเธอและทิวทัศน์ตรงหน้าเธอก็เปลี่ยนไปราวกับโคมไฟหมุน ในชั่วพริบตาฉีเติ่งเสียนก็พาเธอมาถึงทางออก

ทันทีที่พวกเขามาถึงทางออก เสียงปืนก็ดังราวกับระเบิด กระสุนจำนวนมากก็ทะลุประตูกระจก พุ่งเข้ามา!

ฉีเติ่งเสียนดูเหมือนจะคาดไว้อยู่แล้ว ทันทีที่เสียงปืนดังขึ้น เขาก็ก้าว ด้วยท่าเท้าแปดทิศ กระแทกสองครั้ง และจับทั้งสองให้ยืนพิงกำแพง

สวีเอ้าเสวี่ยรู้สึกว่าใบหน้าของเธอร้อนขึ้น ได้กลิ่นไหม้ เมื่อเธอมองใกล้ ๆ เธอเห็นว่าเส้นผมของเธอตกลงบนไหล่ของเธอ มีควันสีเขียวออกมา ผมม้วนตัวเข้าไปด้านใน

หยางกวนกวนหน้าซีด เธอคิดว่ากังฟูของเธอประสบความสำเร็จอะไรบางอย่างเธอสามารถพิชิตโลกได้แล้ว

แต่เมื่อเธอเผชิญกับลูห่ากระสุนนี้เข้าจริงๆ เธอก็คิดได้ว่าทักษะของเธอเองนั้นยังอ่อนด้อยนัก! พลังที่ดูเหมือนจะทรงพลังนั้นไร้ค่าเมื่ออยู่ต่อหน้าอาวุธสมัยใหม่พวกนี้

“จะทำอย่างไรดี? จะทำอย่างไรดี? มือปืนเยอะมาก เราจะเอาตัวรอดได้หรือเปล่า?” สวีเอ้าเสวี่ยอดไม่ได้ที่จะถามฉีเติ่งเสียน

“เธอตื่นตระหนกไป” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น

สวีเอ้าเสวี่ยพูดด้วยใบหน้าซีดเซียว: “แม้แต่นายก็ได้รับบาดเจ็บ!”

เธออดไม่ได้ที่จะกังวลมากขึ้นเมื่อมองดูรอยกระสุนบนไหล่ของฉีเติ่งเสียน

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น: “เป็นเรื่องปกติที่จะได้รับบาดเจ็บเนื่องจากห่ากระสุนพวกนี้!”

เขาตั้งใจถ่ายภาพนี้ด้วยการคาดการณ์ที่สมบูรณ์แบบ ท้ายที่สุด นี่เป็นทางออกเดียวที่เขานึกถึงได้ในทุ่งชูร่า

มือปืนที่อยู่นอกประตูกำลังจะพุ่งเข้ามาและมือปืนชั้นบนก็กำลังไล่ต้อน ทั้งสามอยู่ตรงกลางและกลายเป็นเนื้อในแฮมเบอร์เกอร์ทันที

“ผ่านประตูตรงนั้นไป พวกเธอสองคนเกาะกับผนังแล้วไต่มันออกไป ฉันจะสกัดพวกมันเอาไว้ก่อน” ฉีเติ่งเสียนพูด

หยางกวนกวนดึงสวีเอ้าเสวี่ยติดกับผนังโดยไม่พูดอะไรมาก เคลื่อนไหวไปที่ประตูอีกด้านหนึ่ง

มือปืนจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาในห้าง กำลังเข้าใกล้ฉีเติ่งเสียน ฉีเติ่งเสียนลดร่างของเขาลงกับพื้นและใช้เทคนิคการเคลื่อนไหว “แมงมุมย่ำน้ำ” เพื่อลอยผ่านพวกมันไปเร็วปานสายฟ้า

ก่อนที่มือปืนจะยกมือยิง ก็ฟาดด้วยพลั่วเลื่อนที่อยู่บริเวณนั้น โดนมือปืนหลายคน