มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 942

“ทำอะไรตรงนั้น!”

หยางกวนกวนสอดมือในกระเป๋ากางเกง มองฉีเติ่งเสียนอย่างไม่ชอบใจ ก่อนจะพูดอย่างเย็นชา

ฉีเติ่งเสียนในใจรู้สึกถึงไฟที่ชั่วร้าย เขารู้โดยไม่ได้คิดว่ามันจะต้องเป็นความคิดของสวีเอ้าเสวี่ยแน่ เพราะเธอคงคิดว่าชีวิตของเขาคงอยู่ยาวมากเกินไป!

ตามที่คาดไว้ รอยยิ้มแสยะปรากฏขึ้นที่มุมริมฝีปากของสวีเอ้าเสวี่ย ราวกับว่าเธอภูมิใจที่เธอสามารถหลอกฉีเติ่งเสียนได้

หยางกวนกวนนั่งตรงข้ามทั้งสอง มองฉีเติ่งเสียนด้วยรอยยิ้มแล้วถามว่า: “ไม่น่าแปลกใจเลยที่เมื่อคืนคุณไม่กลับ!”

ฉีเติ่งเสียนกระแอม กำลังจะเล่นลิ้น

สวีเอ้าเสวี่ยกล่าวว่า: “กวนกวน เธอผิดแล้ว เมื่อวานเขาอยู่ห้องกับฉัน แต่เราไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นนะ เราแค่คุยกันเรื่องานทั้งคืน”

การแสดงออกบนใบหน้าของฉีเติ่งเสียนแข็งทื่อทันที และเขาต้องการอุดปากของสวีเอ้าเสวี่ยเอาไว้

นี่ไม่ใช่การตามหาเงินสามร้อยตำลึงที่หายไป? เป็นการจงใจพยายามยุ่งกับเขา!

หยางกวนกวนเหลือบมองรอยริมฝีปากบนปกเสื้อของฉีเติ่งเสียน ยิ่งทำให้รู้สึกไม่ชอบใจมากยิ่งขึ้น!

เธอรู้ว่าฉีเติ่งเสียนเป็นผู้ชายสำส่อน เธอกับหลี่อวิ๋นหว่านก็เข้าใจกันไปโดยปริยาย แต่เธอยังคงรู้สึกไม่ชอบใจเวลาได้เห็นกับตาจริงๆ! ยิ่งเมื่ออีกฝ่ายคือสวีเอ้าเสวี่ยผู้หญิงที่โดดเด่นขนาดนี้ แถมฉีเติ่งเสียนยังคงโกหกตัวเธอยิ่งทำให้ทนไม่ได้!

“วันนี้กินอะไรดี วันนี้เขาจ่าย” สวีเอ้าเสวี่ยยิ้มให้ หยางกวนกวนน้ำเสียงและท่าทางของเธอสง่าเปิดเผย

ในขณะที่เธอกำลังพูด ต้นขาของเธอขยับไปด้านข้าง ไปชิดกับขาของฉีเติ่งเสียนเป็นการเคลื่อนไหวของสุนัขจิ้งจอกที่ดูเหมาะสม...

สวีเอ้าเสวี่ยภูมิใจมากที่เธอถูกฉีเติ่งเสียนรังแก คราวนี้มาดูกันว่าเขาตายอย่างไร!

หยางกวนกวนไม่ใช่คนที่จะมาปั่นหัวกันได้ง่ายๆ!

ท่าทางยางกวนกวนดูไม่พอใจ เริ่มพุ่งมากขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกไม่ชอบใจ ปฏิบัติต่อเขาด้วยใจ แต่เขาดันมาโกหกกัน?

เธอก็เริ่มแอบเข้าใจหลี่อวิ๋นหว่าน มากพอที่จะทำตามใจตัวเธอเอง!

“สวีเอ้าเสวี่ยยายเจ้าเล่ห์กล้าหลอกฉันจริงๆ ด้วย! ไม่น่าแปลกใจเลยที่ฉันรู้สึกว่าจะมีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้น” ฉีเติ่งเสียนโกรธมากจนอยากจะเลาะฟันเธอออกมา แขวนสวีเอ้าเสวี่ยเอาไว้แล้วทุบตีให้หน่ำใจ

แต่สวีเอ้าเสวี่ยทำสำเร็จ เธอเริ่มหยิบอาหารให้ฉีเติ่งเสียน ด้วยท่าทีเป็นห่วงเขาหยางกวนกวน โกรธมากจนแทบจะระเบิดออกมา

หยางกวนกวนยังสังเกตเห็น “เจตนาร้าย” ของสวีเอ้าเสวี่ยที่ซ่อนอยู่ เธอจึงวางตัวนิ่งอยู่ แต่น้ำค้างแข็งในดวงตาของเธอหนาเกินกว่าจะละลายหายไปง่ายๆ

ฉีเติ่งเสียนอาศัยความสามารถในการลื่นไหล สามารถแก้ไขสถานการณ์ชูร่าที่เกือบจะเกิดขึ้นหลายครั้งได้ แต่คราวนี้ ดูเหมือนว่าเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

“ฟู่ โกรธไม่ได้ โกรธไม่ได้...ยิ่งโกรธก็ยิ่งแย่! อยู่นิ่งๆแล้วค่อยกลับไปจัดการกับเขา” หยางกวนกวนครุ่นคิด รอยยิ้มจริงจังบนใบหน้า

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ สวีเอ้าเสวี่ยกับหยางกวนกวนก็เดินเล่นใน ห้างสรรพสินค้าโดยประกบซ้ายขวาของเขา

สวีเอ้าเสวี่ยถามด้วยรอยยิ้ม: “กวนกวน รู้สึกยังไงที่ได้ควบคุมตระกูลหยาง? มีแรงกดดันอะไรบ้างไหม?”

หยางกวนกวนตอบว่า: “แน่นอน อย่างน้อยในตอนนี้ ไม่ต้องกังวลว่าจะล้มละลายหรือถูกขับไล่ไปต่างประเทศ”

มันก็เหมือนการถือปืนกับถือเท้าในความหมายเหล่านี้

ด้วยความฉลาดทางอารมณ์ของสวีเอ้าเสวี่ยเธอสามารถเข้าใจได้ทันที แม้แต่ฉีเติ่งเสียน ที่มีความฉลาดทางอารมณ์ต่ำก็เข้าใจว่า หยางกวนกวนกำลังพูดถึงใคร

“ฉันต้องขอบใจคนโง่พวกนี้จริงๆ ไม่อยากนั้น ฉันก็ไม่รู้วิธีแก้ปัญหาทุ่งชูร่านี้จริงๆ!” ฉีเติ่งเสียนรู้สึกขอบคุณคนพวกนี้ ที่มาลอบสังหารเขาเล็กน้อย

แต่ในพริบตาเดียว ภายใต้การโจมตีพร้อมกันของยอดฝีมือกับผู้ฝึกฝนสองคน ทำให้นักฆ่ามืออาชีพพวกนี้ก็ล้มลงกับพื้นทีละคน ตายไม่ก็พิการอย่างสาหัส

แต่หลังจากที่คนพวกนี้ล้มลง ฉีเติ่งเสียนไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกโล่งใจเท่านั้น แต่เขายังมีสัญญาณเตือนที่อันตรายมากขึ้นอีกด้วย!

เขาดึงสวีเอ้าเสวี่ยที่ตกตะลึงไปด้านข้าง ในเวลาเดียวกันก็ดันหัวของเธอลง งอตัวของเธอเอาไว้ และซุกเธอไว้ใต้วงแขนของเขา

“ปัง! ปัง! ปัง –”

ได้ยินเสียงปืนดังอย่างต่อเนื่อง จุดกระแทกของกระสุนหลายนัดคือจุดที่สวีเอ้าเสวี่ยยืนอยู่เมื่อสักครู่

“อาจเป็นชายวาฮิดที่กำลังวางแผนสังหารสวีเอ้าเสวี่ย! มีเพียงกองกำลังต่างชาติเท่านั้นที่กล้าสังหารผู้คนในสถานที่แบบนี้” หัวใจของฉีเติ่งเสียนแจ่มชัด เขาจับมือของสวีเอ้าเสวี่ยเอาไว้ในมือข้างหนึ่งก่อนจะถอยกลับ อีกมือคว้าไหล่ของหยางกวนกวน ก่อนจะซ่อนตัวอยู่หลังบังเกอร์กับผู้หญิงทั้งสองคน

จากนั้นสวีเอ้าเสวี่ยก็รู้สึกตัวและอุทาน: “เกิดอะไรขึ้น?!”

ในเวลานี้ฝูงชนในห้างก็ส่งเสียงกรีดร้องและวิ่งหนีตายโดยเอามือกุมหัวไว้

“เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ? คนที่อยากได้ชีวิตของเราอยู่นี่!” ฉีเติ่งเสียนพูดพร้อมกับยิ้มเย็น ทันทีที่พูดจบก็เห็นมือปืนยืนอยู่ตรงหัวมุมหน้าจึงยกมือยิงออกไป

แต่ก่อนที่จะยิงออกไป ฉีเติ่งเสียนก็ผลักหยางกวนกวนออกและจงใจดันแขนของเขาออกไปข้างหน้า

หยางกวนกวนหันศีรษะเห็นว่าแขนของฉีเติ่งเสียนถูกลูกกระสุนยิงเข้า ทำให้มีเลือดกระเซ็นเป็นวงกว้าง!