มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 945

รถมาถึงชายหาด ฉีเติ่งเสียนจึงมองเห็นร่างที่คุ้นเคย

“บ้าเอ๊ย เป็นไปไม่ได้?!”

มุมปากของเขากระตุก รู้สึกว่าชีวิตนี้น่าตื่นเต้นยิ่งกว่านิยายศิลปะการต่อสู้ที่เขาอ่านในคุกเสียอีก

หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้างและพูดด้วยความประหลาดใจ: “นั่น เมิ่งเมิ่งนี่!”

เฉียวชิวเมิ่งยืนอยู่บนชายหาดโดยสวมชุดสูทผู้หญิงสีดำ เมื่อเธอเห็นใครบางคนเดินเข้ามา เธอจึงทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้ม

“เฮ้ เพื่อนรัก ไม่เจอกันนานเลยนะ!” เฉียวชิวเมิ่งโบกมือและยิ้ม พยักหน้าไปทางฉีเติ่งเสียนกับหยางกวนกวน

สวีเอ้าเสวี่ยไม่ค่อยคุ้นเคยกับเธอนัก ดังนั้นเธอจึงมองตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วพูดว่า “ฉันจำได้ก่อนหน้านี้ เธอเคยอยู่ในบริษัทเล็กๆ ไม่ใช่เหรอ? ทำไมจู่ๆ เธอถึงกลายเป็นผู้นำของกองทัพราตรีนิรันดร์ได้?”

เฉียวชิวเมิ่งกล่าวว่า: “ต้องขอบคุณ คุณฉู่อู๋เต้า ที่มีน้ำใจต่อฉัน เขาไม่ดูถูกความสามารถและความโง่เขลาของฉัน ยอมรับฉันเป็นเด็กฝึก เหตุผลที่ฉันประสบความสำเร็จได้ขนาดนี้ก็เพราะเขา!”

หยางกวนกวนตกตะลึงและพูดว่า: “เพราะงั้นอาจารย์ของเธอคือฉู่อู๋เต้า ฉันว่าแล้ว!”

ในที่สุดฉีเติ่งเสียนก็เข้าใจว่าทำไมกองทัพราตีนิรันดร์ถึงดูแลเขาขนาดนี้ ฉันเดาได้เลยว่าเป็นเฉียวชิวเมิ่งอดีตภรรยาของเขาที่เข้ามารับช่วงต่อ

เมื่อมองดูสภาพจิตใจในปัจจุบันของเฉียวชิวเมิ่งเธอก็มีลักษณะสำคัญเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย ฃระหว่างคิ้วมีความนิ่ง ชัดเจน ไม่ขมวดเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป

ฉีเติ่งเสียนถอนหายใจ ส่ายหัวแล้วพูดว่า: “เธอเปลี่ยนไปมาก ฉันไม่รู้ว่ามันถูกต้องหรือไม่ที่จะทำตามความปรารถนาของพ่อที่จะออกจากเรือนจำโยวตูมาตระกูลเฉียว....”

เพราะเขารู้ดีว่าเฉียวชิวเมิ่งจะกดดันเธอมากแค่ไหน หากเธอรับภารกิจสำคัญของกองทัพราตรีนิรันดร์

คิดจะสวมมงกุฏก็ต้องรับน้ำหนักของมันให้ได้!

ไม่ใช่เรื่องง่ายที่คนในกองทัพราตรีนิรันดร์จะเรียกว่า “ราชา”

“เรื่องพวกนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย ทั้งหมดเป็นการตัดสินใจของฉันเอง” เฉียวชิวเมิ่งกล่าว

“ทุกคนเชิญนั่งก่อน!”

มีการจัดเก้าอี้ไว้บนชายหาดล่วงหน้า เช่นเดียวกับโต๊ะเล็กๆ ที่มีกาแฟและชาอยู่บนโต๊ะ

ฉีเติ่งเสียนพูดกับเฉียวชิวเมิ่ง: “เธอรับหน้าที่รับผิดชอบของกองทัพราตรีนิรันดร์เรื่องนี้จะทำให้เธอประสบปัญหา อย่าง อาเฉียว....”

เฉียวชิวเมิ่งกล่าวอย่างใจเย็น: “ไม่ต้องห่วง คุณอาฉีได้ไปช่วยเหลือแก้ปัญหานี้ให้ครอบครัวของฉันแล้ว แม้ว่าคนพวกนั้นต้องการจัดการฉัน พวกเขาก็จะไม่กล้ามุ่งเป้าไปที่ครอบครัวของฉันอีกต่อไป”

ฉีเติ่งเสียนสะดุ้งเล็กน้อย แต่เขาไม่คิดว่าฉีปู้อวี่จะช่วยตระกูลเฉียวแก้ปัญหาใหญ่อย่างลับๆ

“เพราะคุณฉู่อู๋เต้า ช่วยฉีเติ่งเสียนปล้นรถในเรือนจำของลู่จ้านหลง กองทัพราตรีนิรันดร์ จึงถูกโยนเข้าไปในค่ายคนร้ายด้วย ตอนนี้ชีวิตมันไม่ง่ายใช่ไหมถึงซ่อนตัวอยู่ในทิเบตแบบนี้?” หยางกวนกวนถามเฉียวชิวเมิ่ง

“มันไม่ใช่แค่ช่วงเวลาที่ยากลำบาก! ภายในกองทัพราตรีนิรันดร์กำลังจะแตกสลาย มันไม่ง่ายเลยที่จะรักษาเอาไว้จนถึงตอนนี้” เฉียวชิวเมิ่ง ส่ายหัวแล้วพูดว่า “จิตใจของผู้คนเปลี่ยนไป เมื่อท่านอาจารย์จากไป ความทะเยอทะยานของกลุ่มคนมากมาย ก็งอกขึ้นมาเหมือนหน่อไม้หลังฝนตก”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น: “เป็นเรื่องปกติที่กษัตริย์จะมีรัฐมนตรี อำนาจเป็นสิ่งล่ฃ

ตาล่อใจเกินไป ยิ่งไปกว่านั้น กองทัพราตรีนิรันดร์ยังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก ไม่น่าแปลกใจเลยที่บางคนต้องการกบฏและแตกตัวออกมา!”

เฉียวชิวเมิ่งกล่าวว่า “วันนี้ฉันเชิญนายมาที่นี่เพราะฉันต้องการให้นายช่วยฉันแก้ปัญหานี้”

ฉีเติ่งเสียนพูด: “เธอพูดมา”

หลังจากที่สวีเอ้าเสวี่ยได้ยินคำพูดของเฉียวชิวเมิ่งเธอก็อดไม่ได้ที่จะมองฉีเติ่งเสียนอย่างขำขัน

ตอนนี้สมาชิกในตระกูลรอธไซล์ดส่วนใหญ่ได้พูดคุยกับคนสำคัญในเมืองหลวงแล้ว รอแค่เวลาเท่านั้นก่อนที่พวกเขาจะติดป้ายประกาศเขาว่าเป็นผู้ก่อการร้ายอย่างเป็นทางการ

การฆ่าและการตัดศีรษะของฉีเติ่งเสียนเป็นเรื่องท้าทายความสามารถเป็นเรื่องที่สนุกสนานและอิ่มเอมใจอย่างแน่นอน ยังทำให้ผู้คนรู้สึกผิดหวังด้วยจิตวิญญาณแห่งความกล้าหาญ! เรื่องนี้นำปัญหาใหญ่มาสู่เขาเช่นกัน ในสายตาของสวีเอ้าเสวี่ยเรื่องนี้ดูไร้เหตุผลเกินไป เป็นเพียงแค่ความกล้าหาญของคนธรรมดาทั่วไป

ฉีเติ่งเสียนพูด: “เธอไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ ฉันมีแผน และฉันก็รู้แล้วว่าควรทำยังไง!”

ความคิดเห็นทั่วไปในปัจจุบันไม่เอื้ออำนวยต่อฉีเติ่งเสียนมาก เขามีคดีก่อกบฏและสังหารอย่างสนุกสนานในประเทศมี่กั๋ว สังหารสมาชิกของตระกูลระดับสูง ซึ่งทำให้สมาคมหงโกรธมาก ยังกล่าวหาว่าฉีปู้อวี่ทุบตี จิมมี่ รอธไซล์ดจนตาย...หึ หัวเขาจึงเต็มไปด้วยเหาที่อยู่บนหัว!

หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะมองไปฉีเติ่งเสียนอย่างจริงจัง เขาบอกว่ามีแผนอันชาญฉลาด แต่หลังจากถูกโทษให้เป็นผู้ก่อการร้าย จะมีช่องให้กลับมายืนที่เดิมได้อีกหรือไม่

เฉียวชิวเมิ่ง ถอดแหวนออกจากนิ้วของเธอ ยื่นให้ฉีเติ่งเสียน แล้วพูดว่า “นำสิ่งนี้ไปให้สวีหู่”

“หือ? นี่ไม่ใช่แหวนของฉู่อู๋เต้าเหรอ?” ฉีเติ่งเสียนหยิบมันขึ้นมาและเลิกคิ้วเล็กน้อย

“นี่เป็นสัญลักษณ์ของผู้นำกองทัพราตรีนิรันดร์ด้วย! เขาต้องการสิ่งนี้มานาน หากคุณสวมมันไว้ นายจะไม่ต้องห่วงว่าเขาจะไม่มาหานาย” เฉียวชิวเมิ่งยิ้มแล้วพูด

“งั้นก็ดี” ฉีเติ่งเสียนสวมแหวนบนนิ้วก้อยของเขา เขาคิดว่าแหวนวงนี้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมาก “เธอให้ป้ายคำสั่งนี้กับฉันมาแบบนี้ เธอไม่กลัวว่าจะไม่สามารถปราบปรามกบฏได้หรือไง?”

เฉียวชิวเมิ่ง พูดอย่างใจเย็น: “คนที่เชื่อใจฉัน ไม่ใช่เพียงแค่มองแหวนวงนี้อย่างเดียวเท่านั้น”

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้า ตอนนี้เฉียวชิวเมิ่งแตกต่างจากเมื่อก่อนแล้ว