มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 946

หากแหวนของราชาอยู่ในมือของฉีเติ่งเสียน เขาสามารถล่อเหยื่ออย่างสวีหู่ ชายผู้ทะเยอทะยาน ที่ต้องการแบ่งแยกกองทัพราตรีนิรันดร์ได้

แน่นอนว่าฉีเติ่งเสียนไม่จำเป็นต้องยุ่งยาก เขาสามารถบุกเข้าไปในสำนักศิลปะการต่อสู้จ้านเทียนและทุบตีสวีหู่ให้ตายได้ทันที

แต่นั่นย่อมนำมาซึ่งปัญหาไม่มากก็น้อยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ตอนนี้เขาอยู่ในสถานะที่แตกต่างออกไป กำลังมีคนตามหาเขาอยู่ทุกที่

เขาจะถูกรายล้อมไปด้วยยอดฝีมือจำนวนมากที่จะซุ่มโจมตีเพื่อล้อมจับเขา พวกนั้นจะหักปีกเขา จะกลายเป็นเรื่องยากที่เขาจะออกจากเซียงซาน

เฉียวชิวเมิ่งหันไปมองสวีเอ้าเสวี่ยแล้วพูดว่า “คุณต้องออกจากเซี่ยงซานให้เร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นอาจจะเกิดปัญหาบางอย่างเกิดขึ้นได้”

“การผงาดขึ้นอย่างแข็งแกร่งของคุณในหนานหยางได้กระตุ้นความกลัวกองกำลังต่างชาติ และคุณไม่เห็นด้วยกับวาฮิด นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมคนจาก CIA จึงเดินทางหลายพันไมล์เพื่อสังหารคุณในครั้งนี้”

“วาฮิดคนนี้เป็นขุนศึกที่ได้รับการสนับสนุนจาก CIA และเคยมีอิทธิพลต่อระบอบการปกครองของหนานหยาง”

สวีเอ้าเสวี่ยถอนหายใจและพูดว่า “ไม่น่าแปลกใจ ฉันเห็นอุปกรณ์บางอย่างที่ชาวมี่กั๋วกำจัดไปในกองทหารของวาฮิด ทั้งหมดเป็นปืนไรเฟิล M16”

แม้ว่าปืนไรเฟิล M16 จะเป็นสินค้าของมี่กั๋ว แต่ก็ขึ้นชื่อในเรื่องเป็นขยะเสียมากกว่า เมื่อชาวมี่กั๋วไปทำสงครามกับเยี่ยหนาน ทหารมักใช้ AK47 ที่ยึดมามากกว่าปืนขยะพวกนี้

“คราวนี้มีฝ่ายมาฆ่าคุณอยู่สามฝ่าย ฝ่ายหนึ่งส่งมาโดยวาฮิด ฝ่ายหนึ่งมาจาก CIA และอีกฝ่ายคือสมาคมเยี่ยหนานที่มีฐานทัพอยู่ในเซียงซาน” เฉียวชิวเมิ่งเหลือบมองสวีเอ้าเสวี่ยแล้วพูด

“สมาคมเยี่ยหนาน มีอำนาจมากในเซียงซานพวกเขาสร้างบารมีที่นี่ด้วยการพึ่งพาของเถื่อนจากตู๋ซานเจียว พวกเขามีคนกับปืนมากมายอยู่เบื้องหลัง พวกเขามีชื่อเสียงในเรื่องที่ไม่เอาชีวิตทันที”

“ถ้าล้มเหลวในการฆ่าคุณในครั้งนี้ คนพวกนี้จะยังคงมองหาโอกาสอื่นอีกเรื่อยๆ”

สวีเอ้าเสวี่ยพยักหน้า เธอแปรพักตร์ไปอยู่กับตระกูลจ้าว และตอนนี้การผงาดขึ้นในหนานยางได้ขัดขวางการส่งกองกำลังระหว่างประเทศจำนวนมากออกไปอย่างหลักเลี่ยงไม่ได้

หนานหยางเป็นเค้กชิ้นใหญ่ ไม่มีใครอยากมีส่วนแบ่งและรับมาทั้งชิ้นเพื่อมาแทนที่ตระกูลเฉินคงจะดีมาก!

“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะกลับไปที่หนานหยางให้เร็วที่สุด ฉีเติ่งเสียนอย่าลืมเรื่องตัวยาที่นายสัญญากับฉันด้วย!” สวีเอ้าเสวี่ยพูดกับฉีเติ่งเสียน

“ไม่ต้องห่วง ฉันเป็นคนที่น่าเชื่อถือน่า” ฉีเติ่งเสียนกล่าว

สวีเอ้าเสวี่ยพูดด้วยรอยยิ้ม: “ฉันเฉือนเนื้อของฉันให้นายเพื่อแลกกับสิ่งนั้น หากนายกล้าโกหกฉัน ฉันก็จะไม่ไว้ชีวิตนายเหมือนกัน!”

ประโยคนี้มีจุดประสงค์เพื่อสร้างกับดักให้กับฉีเติ่งเสียน

ฉีเติ่งเสียนไม่จำเป็นต้องมองก็รู้สึกถึงดวงตาแปลกๆ ที่จ้องมองมายังเขา และยังมีเจตนาฆ่าอีกด้วย

เขาอดไม่ได้ที่จะคิดว่าสวีเอ้าเสวี่ยเป็นคนที่แย่มาก กำลังสร้างสนามชูร่าขึ้นมาเพื่อความสะใจของตัวเองอีกครั้ง!

เฉียวชิวเมิ่งพูดอย่างใจเย็นกับฉีเติ่งเสียน: “ต้องระวังนายคลาร์กคนนี้ไว้ให้ดี เขาแข็งแกร่งมาก! ปรมาจารย์แห่งกองทัพราตรีนิรันดร์ ของเราหลายคนเสียชีวิตด้วยน้ำมือของเขา ชายผิวขาวคนนี้อาจเป็นบุคคลที่มีอำนาจมากที่สุดในโลก!”

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าหลังจากได้ยิน เขาไม่คิดว่าคำพูดของเฉียวชิวเมิ่ง พูดเกินจริงเลย เพราะเขาพึ่งต่อสู้กับคลาร์กมา

คลาร์กเป็นยอดฝีมือระดับเทพเหมือนเขาอย่างแน่นอน สมรรถภาพทางกายของเขาก็เกินขีดจำกัดของร่างกายมนุษย์แล้ว

หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะคิดกับตัวเอง: “เหนือภูเขายังมีเขา และอาจจะมีคนอยู่นอกโลกด้วยก็เป็นได้! สำหรับคนมี่กั่วที่สามารถฝึกกังฟูได้ขนาดนี้ ฉันไม่มีอะไรจะตำหนิจริงๆ น่าดูภาคภูมิใจเสียอีก ต่อจากนี้ไปฉันจะต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ฝึกสติ และฝึกฝนให้มากยิ่งขึ้น!”

เธอเพิ่งปรับความคิดของเธอโดยการอ่านพระคัมภีร์ มันเธอรู้สึกเร่งเร้าน้อยลงมาก วันนี้เธอเจอกับสิ่งต่างๆ มากมาย ได้เห็นคนทรงอำนาจชั้นยอดอย่างคลาร์ก ความจองหองในใจเธอแทบจะหมดสิ้นลงไปทันที

การป้องกันความเย่อหยิ่งและความใจร้อนเป็นสิ่งที่นักสู้ควรทำอยู่เสมอ!

“เมื่อฉันกลับไปที่หนานหยางครั้งนี้ ฉันต้องติดต่อกับตระกูลเฉิน ฉันจะปล่อยให้คนอื่นนอนกรนข้างเตียงได้ยังไง?”

“ชาวมี่กั๋วทำให้ฉันประหลาดใจมาก ถ้ายังไม่กลับไป ก็ต้องโทษพวกเขาแล้ว!”

“ตระกูลเฉิน คงไม่อยากเห็นขุนศึกที่ได้รับการสนับสนุนจากชาวมี่กั๋วแข็งแกร่งขึ้นทุกๆวันในหนานหยางหรอกใช่ไหม?”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างเฉยเมย: “ไปเจรจาเงื่อนไขกับเฉินอวี๋ด้วยตัวเอง ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องนี้ หนานหยางไม่ใช่บ้านของฉัน!”

สวีเอ้าเสวี่ยอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้ว รู้สึกว่าเธอมะระเบิดในมือไม่มากพอที่ซุ่มโจมตี หากเมื่อต้องรับมือกับไอ้เฒ่าหัวงูตัวนี้ เธอจะไม่มีเมตตา ทำให้เขาถึงตายอย่างน่าเวทนา นั่นคือวิธีที่ที่เธอต้องทำ

“ฉันเพิ่งเห็นว่าคุณถูกกระสุนปืน คุณไม่เป็นไรนะ?” หยางกวนกวนนึกขึ้นมาได้ในเวลานี้ จึงหันไปมองฉีเติ่งเสียนและถามด้วยความห่วงใย

“ไม่เป็นไร มันเป็นแค่รอยขีดข่วนแค่นั้น” ฉีเติ่งเสียนเปิดแขนของเขาเพื่อแสดงให้เธอเห็น แผลเป็นตกสะเก็ดแล้ว ความเร็วในการฟื้นตัวทำให้มันดูกลายเป็นเรื่องไร้สาระเล็กน้อย

หยางกวนกวนถอนหายใจและพูดว่า: “ต่อไปก็ระวัง! สถานการณ์ปัจจุบันของคุณอันตรายเกินไปจริงๆ ทำไมคุณไม่ออกจาก เซียงซานชั่วคราวก่อน และเลิกเป็นจุดเด่นสักพัก?”

สวีเอ้าเสวี่ยมีสีหน้าไม่แยแส ตอนนี้เธอสงบลง ก่อนจะคิดย้อนกลับไป คนอย่างฉีเติ่งเสียนไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่ายๆ

ช๊อตนี้ เป็นไปได้มากว่าถ้าหากจัดการกับหยางกวนกวนเพื่อทำให้เขาทุกทรมาน!

ในขณะเดี๋ยวกันโทรศัพท์มือถือของสวีเอ้าเสวี่ยก็ดังขึ้น

หลังจากที่เธอรับสาย ใบหน้าของเธอก็มืดมนลงเล็กน้อย