มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 961

เฉินซงเฟยกําลังพูดอยู่ แต่จ้านเฟยสังเกตเห็นว่ามีคนอ้วนคนหนึ่งที่ไม่สะดุดตาและมีหยางกวนกวนอยู่ด้านข้างที่มีขนาดหน้าอกไม่ธรรมดา

ฉีเติ่งเสียนได้สร้างความประทับใจให้กับจ้านเฟยได้ น่าประทับใจมาก ถึงแม้ว่าวันนั้นจะเป็นเพียงการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว แต่พลังหมัดที่บริสุทธิ์และแข็งแกร่งนั้นสามารถทําให้เขาควบคุมสิ่งที่มองเห็นได้

จ้านเฟยยืนนิ่งสงบอย่างเงียบ ๆ แล้วยิ้มให้เฉินซงเฟยและพูดว่า "แน่นอนว่าผมจะต้องมอบใบหน้าเจ้านายน้อยหางเสือให้กับสำนักศิลปะการต่อสู้จ้านเทียน แต่ว่าหน้าตาของสำนักศิลปะการต่อสู้จ้านเทียนก็เป็นที่ต้องการเช่นกัน"

จ้าวซินคงพูดกับจ้าวซินหลานและสวี่อวี้หรูว่า "คุณเห็นไหม นี่คือใบหน้าของเจ้านายน้อยหางเสือ ถึงแม้ว่าจะเป็นฉายาว่าเป็นหัตถ์วิเศษ แต่ก็ต้องแบ่งให้ใบหน้าผอมสามแต้มแก่เขา!"

จ้าวซินหลานพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วรู้สึกว่าเฉินซงเฟยเป็นชายหนุ่มที่น่าทึ่งจริง ๆ ในทางเดียวกันเขารู้สึกว่าเหอติ้งคุนสามารถทำให้เฉินซงเฟยพอใจได้เช่นกัน

ถึงแม้ว่าหลี่ปั้นเสียนชายอ้วนคนนี้จะสามารถบังคับเจ้านายของเกาะจินอวิ๋นให้ยอมรับความผิดพลาดของเขาและยังส่งเงินชดเชยให้เขาเป็นจำนวน 500 ล้าน หรือว่าเขาก็ยังไม่ดีเท่าชายหนุ่มสองคนนี้!

“แน่นอนว่าเขาขอปรมาจารย์จ้านช่วยอธิบาย” เฉินซงเฟยพูด

“คุณสวี่ ปรมาจารย์จ้านนั้นต่างก็ยอมรับและเต็มใจให้ผมช่วยพูดเจรจาเห็นด้วยตามเงื่อนไขที่เขาให้ไว้ อีกทั้งยังขอให้คุณรับปากด้วย”

"ไว้คราวหน้าปรมาจารย์จ้านจะมอบโอกาสให้ผมลงสนามด้วยนะ"

“ในที่สุดแล้วครั้งนี้ก็ได้โอกาสจะลงมือทำร้ายใครบางคน”

ใบหน้าของสวี่ฉางเกอนั้นมีสีที่หมองคล้ำ แต่เขายังคงพยักหน้า แต่เขาไม่มีทางต่อสู้ได้ อีกฝ่ายนั้นแข็งแกร่งมีพลังมาก ทั้งเฉินซงเฟยก็พูดแบบนี้เช่นนั้น ประการแรกคือไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาและประการที่สองคือต้องไว้หน้าเขา

จ้านเฟยไอกระแอ่มในลำคอและพูดอย่างใจเย็นว่า "ทำให้คุณสวี่ล้มเลิกเรื่องนั้นไปแล้วก็ช่างเถอะ ไม่เพียงแต่การลงเรื่องขอโทษในหนังสือพิมพ์เพื่อเป็นการขอโทษ แต่ยังคงหลีกเลี่ยงไม่ได้ นั่นเป็นเงื่อนไขของผมเองจะมีแค่เงื่อนไขเดียว!"

สวี่อวี้หรูรู้สึกเสียใจอย่างยิ่ง เห็นได้ชัดว่าเป็นลูกศิษย์จากสำนักศิลปะการต่อสู้จ้านเทียนที่กำลังล้อเลียนตัวเธอ แต่พ่อของเธอทนไม่ไหวอีกต่อไป นั่นจึงเป็นสาเหตุทำให้เขาลงมือ!

แต่ทักษะการต่อสู้ของอีกฝ่ายเก่งไม่เท่าคนอื่นๆ ดังนั้นเขาจึงฟ้องต่อหน้าจ้านเฟยว่าถ้าหากไม่ใช่สวี่ฉางเกอก็คงไม่แยกแยะและไม่เลือกปฏิบัติ อีกทั้งต้องการจับผิด มันช่างไม่สมเหตุสมผลเลย!

แต่ "หัตถ์วิเศษ" จ้านเฟยเป็นปรมาจารย์อันดับหนึ่งในเมืองเซียงซาน และความสามารถของเขาในการแสดงกระบวนท่า "นกไม่บิน" ก็เพียงพอที่จะแสดงพลังของเขา

เฉินซงเฟยยืนขึ้นและใช้ความสามารถในการเป็นผู้ไกล่เกลี่ยได้ไม่แย่ แล้วเขาจะเรียกร้องอะไรอีกล่ะ?

เธอแอบถอนหายใจในใจ และรู้สึกอิจฉาเจียงชิงเย่ว์ที่มีคนมากมายยืนหยัดมาสู้ความยุติธรรมเพื่อเธอ

“สำนักศิลปะการต่อสู้จ้านเทียน ฉันคิดว่าควรเปลี่ยนชื่อเป็นสำนักศิลปะการต่อสู้แบบอันธพาลซะดีกว่า ขืนใจเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แล้วยังถูกคนในตระกูลของพ่องเธอทุบตี ในฐานะที่เป็นสำนักศิลปะการต่อสู้อันดับหนึ่งในเมืองเซียงชาน

คุณจะไม่รักษาความยุติธรรมก็ช่างเถอะ มันไม่มีเหตุผลเอาซะเลย ฉันคิดว่าบรรยากาศในการต่อสู้ศิลปะการต่อสู้ในเมืองเซียงชานนั้นช่างยืดเยื้อจริงๆ!” ในเวลานี้หยางกวนกวนเปิดปากพูด

ฉีเติ่งเสียนใช้มือบีบเอวของเธอเบาๆ เธอก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้กำลังสื่อหมายถึงอะไร

ทันทีที่เธอเปิดปากพูด ก็ปลุกปั่นสร้างความไม่พอใจในหมู่ลูกศิษย์ของสำนักศิลปะการต่อสู้ในห้องโถงทันที แม้แต่เฉินซงเฟยก็จ้องมองเธอด้วยท่าทางที่เข้มงวดมาก

เฉินซงเฟยพูดด้วยน้ำเสียงอย่างเย็นชาว่า "คุณหยาง วันนี้ผมมาที่นี่เพื่อเป็นสร้างสันติ แต่เป็นเรื่องของคุณชายเหอ!

คุณมาที่นี่ไม่ได้ทำอะไร คุณอาจจะถูกปรมาจารย์จ้าวควบคุมตัวไว้ ผมจะไม่สนใจคุณ"

หยางกวนกวนหัวเราะเยาะและพูดว่า "เฉินซงเฟย คุณก็ไม่ใช่คนดีอะไร ทั้งที่คุณยอมให้แฟนตัวเองไปหานายกถึงภายในงานเลี้ยง มีคนถูกทุบตีไปก็ไม่เห็นคุณออกหน้า ตอนนี้จะมาเสแสร้งแกล้งบังคับต่อหน้าฉันเหรอ"

"จ้านเฟยอยากกักตัวฉันเหรอ เหะๆ ทําไมล่ะ ไม่ใช่ว่าเขาอยากทิ้งฉันแล้วละสิ"

“ลูกศิษย์คนนี้ที่มาจากสำนักศิลปะการต่อสู้จ้านเทียนนั้นมาเพื่อเยาะเย้ยล้อเลียนสวี่อวี้หรูโดยไม่มีเหตุผล นั้นจึงเป็นสาเหตุที่งทำให้คุณสวี่ลงมือ แต่กลัวว่าจะมีใครอยู่เบื้องหลังที่ยุยงเขาบ้างไหม?” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างเหยียดหยาม

ขณะที่เขาพูด ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่เหอติ้งคุน

การแสดงออกของเหอติ้งคุนนั้นเย็นชา แต่เขาไม่พูดอะไร ในเวลานี้ถ้าหากเขาพูดเขาจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อรับความผิดไหม?

"คุณกล้าดียังไงมาทำให้สำนักศิลปะการต่อสู้จ้านเทียนและหลงเหมินของเราอับอายขายขี้หน้าด้วยวิธีแบบนี้ คนต่างถิ่นคนหนึ่งที่เข้ามาในเมืองเซียงชานถึงกล้าบ้าบิ่นขนาดนี้!" ทุกคนในสำนักศิลปะการต่อสู้นั้นโกรธมากและรีบพับแขนเสื้อขึ้น แล้วทำท่าทางที่พร้อมจะลงมือ

หยางกวนกวนพูดด้วน้ำเสียงเยาะเย้ยและพูดกับจ้านเฟยว่า "จ้านเฟย คุณเป็นปรมาจารย์อันดับหนึ่งในเมืองเซียงชาน แต่คุณจงใจหาเรื่อง เพื่อที่จะทำลายฉันและน้องชายของฉัน! วันนี้ฉันจะให้โอกาสคุณอย่างเปิดเปยเพื่อให้ลูกศิษย์ของคุณ ลุกขึ้นมาต่อสู้กับฉัน ถ้าเอาชนะฉันได้ ฉันจะทำลายตัวเองโดยที่คุณไม่ต้องทำอะไร!”

หลังจากที่ลูกศิษย์ทุกคนในสำนักศิลปะการต่อสู้จ้านเทียนได้ยินประโยคนี้ก็อดรู้สึกไม่ได้ที่จะโกรธ

"พวกคุณจะจัดการลานประชุมศิลปะการต่อสู้แบบไหน ไม่ใช่แค่อยากมุ่งเป้าไปที่อาจารย์ของฉันอย่างฉีเติ่งเสียนหรอ พวกคุณกำลังทำมันซ้ำแล้วซ้ำเล่าถึงได้มีกลอุบายมากมายขนาดนี้ แต่ถ้าเขาปรากฏตัวต่อหน้าพวกคุณจริง ๆ จะไม่มีใครกล้าลงมือต่อสู้กับเขาใช่ไหม" หยางกวนกวนกวาดสายตาไปรอบ ๆ ด้วยท่าทางที่ดูถูกเหยียดหยาม

จ้านเฟยพูดท่าทางที่นิ่งเฉยว่า "คุณหยางนี่คุยกำลังพูดพล่อยๆถึงเรื่องอะไร ไม่ใช่ว่าอยากช่วยเจ้านายของตัวเองเธอแก้ไขวิกฤติไม่ใช่เหรอ? ฉันคิดว่าเขาไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น ถ้าเขามีความสามารถนั้นจริงๆ ก็ให้เขาแก้ไขมันด้วยตัวเองเถอะ ยืมมือของผู้หญิงคนหนึ่งให้ลงมือแทน มันช่างน่าตลกจริงๆ!”

หยางกวนกวนกวาดสายตามองไปที่จ้านเฟย แล้วพูดว่า "คุณวางใจเถอะ เขาจะมาหาคุณ! เมื่อถึงเวลาฉันจะดูว่าคุณจะตายอย่างไร! จ้านเฟยฉันเกรงว่าคุณจะไม่สามารถบินได้ ถึงแม้ว่าคุณจะปีกที่สวมใส่ก็ตาม!”

จ้านเฟยพูดว่า "เอาล่ะ ฉันจะรอ! คุณพูดอย่างจริงจัง เขาจะมาหรือไม่มา นั่นเป็นการทำให้ทุกคนในโลกหัวเราะเยาะคุณ!"

หลังจากที่หยางกวนกวนและจ้านเฟยพูดจบ สวี่เติ่งเสียนก็พูดกับสวี่ฉางเกอว่า "ลุงสวี่ คุณทำสิ่งที่ถูกต้องแล้วและไม่จำเป็นต้องลงข่าวขอโทษในหนังสือพิมพ์ วันนี้ผมจะสนับสนุนคุณหากใครต้องการรังแกตระกูลสวี่ของคุณ นั่นเท่ากับว่าะคุณมีปัญหากับผม!”