มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 97

สวีเอ้าเสวี่ยโมโหกับคำพูดของฉีเติ่งเสียน เพราะเธอรู้สึกว่าไอ้เด็กหนุ่มคนนี้กวนตีนมาก ชนะแล้วยังมาพูดเสียดสีกันอีก!

สีหน้าของหวังหู่ก็ดูไม่ได้เช่นกัน เขาคิดว่าเขาจะสามารถใช้โอกาสนี้โจมตีเซี่ยงตงฉิงได้ แต่ฉีเติ่งเสียนกลับทำแผนล้มเหลวไปหมด

“ฉีเติ่งเสียน นายอย่าคิดว่าที่นายโชคดีเอาชนะเย่จีสงไปได้แค่ครั้งเดียวแล้วจะมาอวดดีแบบนี้ได้นะ! นายควรรู้ไว้คนที่มีอำนาจและเก่งกว่าก็คือฉันเอง” สวีเอ้าเสวี่ยพูดอย่างเย็นชา

เซี่ยงตงฉิงพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า: “ฉันหวังว่าคุณสวีและคุณหวังจะยอมรับการแพ้ครั้งนี้ และทำตามที่สัญญากันไว้ด้วยนะคะ”

สวีเอ้าเสวี่ยพยักหน้าอย่างเย็นชาก่อนจะหมุนตัวเดินออกไป

หวงฉีปินแอบตกใจอยู่ไม่น้อย ความสามารถของปรมาจารย์ฉีนั้นร้ายกาจมาก เขาสามารถเอาชนะเทพเจ้าแห่งการพนันอย่างเย่จีสงไปได้ท่ามกลางวงไพ่แบบนี้เลย!

“ในตอนแรก ฉันมีตาหามีแววไม่ เกือบจะไปทําให้คนมีความสามารถคนนี้ขุ่นเคืองเข้าให้แล้ว” หวงฉีปินอดไม่ได้ที่จะคิด

ฉีเติ่งเสียนค่อยๆยืนขึ้นอย่างเกียจคร้าน และเดินออกจากคาสิโนไปเพื่อหาของกินมาใส่ท้องสักหน่อย

“เมิ่งเมิ่ง เป็นอย่างไงบ้าง อย่างที่ฉันเคยบอกเธอแล้วไงว่าคุณฉีมีบางอย่างที่ไม่เหมือนกับคนทั่วไป” หลี่อวิ๋นหว่านพูดอย่างภาคภูมิใจกับเฉียวชิวเมิ่ง

“ก็แค่ดวงดีก็เท่านั้น” เฉียวชิวเมิ่งพูด

หลี่อวิ๋นหว่านไม่ใส่ใจเธอส่ายหัวและยิ้มหัวเราะ แล้วเดินตามฉีเติ่งเสียนออกไป

“คุณฉี นี่มือโปรขั้นเทพเลยนะเนี่ย! สอนฉันเล่นไพ่หน่อยได้ไหม ฉันจะได้ไปเล่นที่เมืองจิงเต่าจะได้ไม่ต้องทำงานแล้ว” หลี่อวิ๋นหว่านพูดอย่างขำขัน

“สอนแล้วคุณก็ไม่เข้าใจ ช่างมันเถอะ” ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยเสียงหัวเราะ ก่อนจะหยิบของกินเข้าปาก

“กินกินกิน กินให้ตายไปเลย” หลี่อวิ๋นหว่านเหลือบตามองบน พร้อมกับหยิบเค้กช็อกโกแลตขึ้นมายัดใส่ปากของเขา

เค้กทั้งชิ้นถูกยัดเข้าปากของฉีเติ่งเสียนโดยตรง หลี่อวิ๋นหว่านก็ยังเอาครีมที่เลอะอยู่ที่นิ้วละเลงไปที่ริมฝีปากของเขาอีกด้วย

เมื่อเฉียวชิวเมิ่งได้เห็นฉากนั้น เธอก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาในใจอย่างบอกไม่ถูก

“ฉันจะไปหึงเขาได้อย่างไง?” เฉียวชิวเมิ่งกัดฟันแน่น

ในเวลานั้นเอง หวงเหวินหลั่งก็ปรากฏตัวขึ้น เมื่อทุกคนได้เห็นเขาต่างก็เดินเข้าไปทักทายอย่างกระตือรือร้น

หวงเหวินหลั่งยิ้มหัวเราะและพูดว่า: “ขอขอบคุณทุกการสนับสนุนของทุกท่าน ในค่ำคืนนี้ผมจัดงานเพื่อลูกสาวคนเล็กของผม! และตอนนี้ขอเชิญพบกับเจ้าหญิงตัวน้อยของผมได้แล้ว!”

คนที่ดูแลสถานที่นั้นก็เก่งมาก หมุนไฟให้ไปตกที่ทางเดินตรงประตูท่าเรือ

เมื่อประตูเปิดออก ก็พบกับร่างสูงสวยสง่างามอยู่ด้านใน สวมรองเท้าส้นสูงคริสตัลและชุดราตรีผ้าชีฟองสีชมพูครึ่งตัว ซึ่งดูเซ็กซี่มาก

“นี่ใช่หวงชิงเกอเหรอ?!”

เมื่อฉีเติ่งเสียนได้เห็นก็จ้องมองอย่างตกตะลึง

ทรงผมของหวงฉิงเกอถูกตัดให้สั้นลง เมื่อก่อนตอนที่เจอเธอนั้น เส้นผมเสียแห้งแตกปลายพันกันอย่างยุ่งเหยิงเพราะขาดการบำรุง แต่ตอนนี้ได้ตัดตรงส่วนนั้นออกไปแล้ว เผยให้เห็นความรู้สึกที่กระฉับกระเฉงมาก

อารมณ์และรูปลักษณ์ของเธอดูเหมือนจะได้รับการเปลี่ยนแปลงใหม่ เธอดูสง่างามมากขึ้นซึ่งทําให้ผู้คนรู้สึกเหมือนเป็นเจ้าหญิงจริงๆ เธอคู่ควรกับการเป็นสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งในเมือง

“คุณหนูหวง สุขสันต์วันเกิด!”

หลังจากที่หวงฉิงเกอปรากฏตัว เหล่าบรรดาแขกก็รีบเอาของขวัญที่ตัวเองเตรียมมาไปมอบให้กับเธอ

ถึงมูลค่าของของขวัญเหล่านี้อาจจะไม่แพงมาก แต่เป็นของหายากและแปลกใหม่ เพราะของขวัญที่มอบให้กับลูกสาวของนายกต้องให้ความสําคัญไม่มากก็น้อย

หลี่อวิ๋นหว่านและเฉียวชิวเมิ่งก็นำของขวัญที่ตัวเองเตรียมมาไปมอบให้เธอ

“ปรมาจารย์ฉี ของขวัญของคุณล่ะ?” หวงฉีปินเห็นฉีเติ่งเสียนที่ยืนอยู่ด้านข้างเฉียวชิวเมิ่ง จึงถามด้วยรอยยิ้มขี้เล่น

“ไม่ได้เตรียมมา” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างตรงไปตรงมา

หวงฉีปินพูด: “ก็แค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง ผมรู้ดีว่าปรมาจารย์ฉีเป็นเรียบง่ายสบายๆ”